ΕΝΑ ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΡΣΙΝΗ

Είναι ενδιαφέρον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεώρησε αναγκαίο να αποσύρει την υποψηφιότητα της Μυρσίνης Λοΐζου, μετά από όσα φρικαλέα είχε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο (τα έχω δημοσιεύσει στο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ), αλλά έπρεπε να βγει στην φόρα η καταδίκη της σε φυλάκιση για την απάτη με την σύνταξη της μάνας της, για να εξαναγκαστεί από μόνη της να παραιτηθεί.

Το θέμα σε αυτήν ιστορία δεν είναι μόνο η Μυρσίνη, αλλά η ποιότητα των ανθρώπων που επιλέγει για υποψηφίους του ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αυτών που διορίζει ή συσχετίζεται μαζί τους.

Απλά αναφέρω μερικά από τα ονόματα άλλων διακεκριμένων  γυναικών, όπως γράφω στο ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που τιμούν ή τίμησαν με την παρουσία τους τον ΣΥΡΙΖΑ όπως την αλήστου μνήμης πρόεδρο της Βουλής Ζωή (αφ ότου έφυγε οι αστυνομικοί μπορούν να κατουρούν στην Βουλή!)), την Νάντια Βαλαβάνη στο Υπουργείο Οικονομικών, που όλως τυχαίως η μάνα της απέσυρε τα λεφτά της πριν τα capital controls, την κ. Τασία με τους μετανάστες που μετά την ηλιοθεραπεία τους εξαφανίζονται ή την παρασκευάστρια γεμιστών κ.Φωτίου που με αγανάκτηση αναφώνησε το ιστορικό :Μα καλά απατεώνες είμαστε;

Αλλά επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διακριθεί στην επιλογή και τον διορισμό αξιόλογων προσώπων που παρά τις προσωπικές τους απόψεις ότι η καριέρα είναι χολέρα έχουν κάνει καριέρα στον στρατηγικό σχεδιασμό, όπως ο σύντροφος σερβιτόρος Καρανίκας και μερικοί άλλοι, για τους οποίους γράφω στο ποστ   Η "ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ" ΓΙΑ ΤΑ "ΕΙΔΙΚΑ" ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ

Φαίνεται δε ότι όποιος διαπρέψει στο σερβίρισμα, αποκτά προσόντα για ευρύτερη προώθηση, όπως ο νταβραντισμένος σύντροφος και φίλος του υπουργού Παππά, Πετσίτης (ΠΕΤΣΙΤΗΣ: ΓΑΜΑΩ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΚΑΘΕ ΝΤΑΒΑΤΖΉ!)

Όλα αυτά, αλλά και πλήθος από άλλα  άτομα που στελεχώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα φοβερά προσόντα που διαθέτουν (οι περισσότεροι στην αφισοκόλληση), δεν έχουν δυστυχώς ένα βασικό προσόν που είναι απαραίτητο για την βελτίωση του αριστερού προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει στραπατσαριστεί τα 4 χρόνια στην εξουσία με την συγκατοίκηση με το ακροδεξιό ΑΝΕΛ.

Και αυτό είναι να είναι γνήσιοι γόνοι κάποιου ευρύτερα γνωστού παλιού κομμουνιστή, όπως ήταν ο πρόωρα χαμένος Μάνος Λοΐζος που πέθανε στην Μόσχα.  

Για την επιλογή λοιπόν της Μυρσίνης Λοΐζου ως υποψήφιας ευρωβουλευτού, που το μόνο προσόν που είχε για αυτή την θέση ήταν ότι είναι κόρη του πατέρα της και την εξέλιξη αυτής της ιστορίας, έγραψε Κώστας Καίσαρης το άρθρο   

Γόνοι κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει

Ένα αριστερό κόμμα, ένα κόμμα αρχών υποτίθεται, να κάνει τις επιλογές του αέρα πατέρα. Ψαρεύουμε στα θολά νερά γόνους κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει. Αν στραβώσει, ψάχνουμε γι' άλλα παιδιά ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών

«Πες μου πώς γίνεται». Και δεν λέμε για τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη που μελοποίησε ο Μάνος Λοΐζος. Και δεν αναφερόμεθα στο πώς γίνεται να εισπράττεις τη σύνταξη της πεθαμένης της μάνας σου. Και να θέλεις να βγεις ευρωβουλευτίνα. Γίνεται. Η Μυρσίνη όμως είναι το έλασσον. Το μείζον είναι επιλογή. Ντομάτες να ψωνίσεις στη λαϊκή θα είσαι προσεκτικός. Θα τις κοιτάξεις κι από κάτω.

Μην είναι χτυπημένες. Μην είναι ζουληγμένες. Κι επιλέγεις υποψήφιους ευρωβουλευτές αέρα πατέρα; Στο ό,τι κάτσει; Αυτοί που επέλεξαν τη Μυρσίνη κυβερνάνε. Με την ίδια προχειρότητα. Την ίδια ευκολία. Την ίδια ανευθυνότητα. Και πόνταρε το συνεργείο – ΣΥΡΙΖΑ σε κουτσό άλογο. Μουλάρι ο Αστραχάν, για να θυμηθούμε τον Θανάση Βέγγο. Στα κουτιά έμεινε. Δεν ξεκίνησε καν.

Θράσος

«Τρελή κι αλλοπαρμένη»; Για να επιστρέψουμε στον Ρασούλη. Κι ακόμα χειρότερη. Την πιάνουνε με τη γίδα στη πλάτη κι απαντάει στην επιστολή παραίτησής της «δεν θα περάσει ο φασισμός». Πέραν της κουτοπονηριάς και θράσος. Αντί για συγγνώμη, επιτίθεται. Ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Η από το πουθενά και εκ του μηδενός Μυρσίνη. Που εις το όνομα του πατρός και μόνο στόχευε καριέρα στις Βρυξέλλες. Δεν γινότανε να γλιτώσει όμως.

Την κάνανε τσακωτή, την κρεμάσανε στα μανταλάκια και τέλος. Με τη Μυρσίνη ωστόσο να μην το βάζει κάτω με τίποτα.

«Θα στέκομαι με όλες μου τις δυνάμεις στον αγώνα για μία δίκαιη κοινωνία, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε πεδίο είτε είναι η πολιτική, είτε είναι ο δρόμος».

Σύνταξη

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία» είχε γράψει η Κωστούλα Μητροπούλου κι είχε συνθέσει ο Μάνος Λοΐζος. Ο δρόμος της εν λόγω Μυρσίνης ποιος είναι; Τι άλλο έχει κάνει στη ζωή της; Πέρα από το να εισπράττει τα πνευματικά δικαιώματα από τα τραγούδια του πατέρα της και τη σύνταξη της θανούσης μητέρας της. Ποια είναι η παρουσία της; Ποιοι είναι οι κοινωνικοί της αγώνες; Ούτε καν το επάγγελμά της δεν ξέρουμε. Κι όλ’ αυτά δεν είναι ζητήματα που αφορούν την ίδια. Το φιάσκο – Μυρσίνη λιγότερο έχει να κάνει με την κόρη του συνθέτη και πολύ περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα αριστερό κόμμα, ένα κόμμα αρχών υποτίθεται, να κάνει τις επιλογές του αέρα πατέρα. Ψαρεύουμε στα θολά νερά γόνους κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει. Αν στραβώσει, ψάχνουμε γι’ άλλα παιδιά ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών.

Κοτσάνα

«Στη δουλειά και στον αγώνα κόντρα πάμε στο χειμώνα» έχει γράψει ο Φώντας Λάδης κι έχει συνθέσει ο Μάνος Λοΐζος Ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θέλει να πάει κόντρα στο χειμώνα; Με τον Πέτρο Κόκκαλη; Που, όπως λένε οι ίδιοι, δεν θα τον εμφανίσουν σαν τον γιο του Σωκράτη. Αλλά σαν τον εγγονό του Πέτρου Κόκκαλη. Του κομμουνιστή. Του υπουργού Υγείας της Κυβέρνησης του Βουνού. Και δεν αποκλείεται άλλωστε, όπως εύκολα (και μάταια όπως αποδεδείχθηκε τελικά) αποκήρυξε η Μυρσίνη το παρελθόν της και τις αναρτήσεις της στο Διαδίκτυο («βγαίναμε και γράφαμε ό,τι κοτσάνα μας ερχόταν») να κάνει κάτι ανάλογο κι ο Πέτρος. Να «αποκηρύξει» αν χρειαστεί τα έργα και τις ημέρες του πατέρα του. Και να αναφέρεται στο ένδοξο παρελθόν του παππού του.