atheofobos2: ΣΤ΄ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΕ ΘΕΑΤΡΑ (τελευταίο)

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

ΣΤ΄ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΕ ΘΕΑΤΡΑ (τελευταίο)

Με το σημερινό κείμενο κλείνει αυτή η σειρά με τις θανατηφόρες τραγωδίες που σχετίζονται με πυρκαγιά και έχουν συμβεί στο παρελθόν σε κινηματογράφους και θέατρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η ιδέα να γράψω τα κείμενα αυτά, μου την έδωσε η ανάμνηση μιας βραδιάς στην οποία μια αγαπητή φίλη, που δεν είναι πια στην ζωή, είχε φοβηθεί πως αν τυχόν έπιανε μια φωτιά εκεί που βρισκόμαστε δεν επρόκειτο να σωθούμε.
Πριν αρκετά χρόνια είχαμε πάει δύο ζευγάρια στο Γυάλινο Θέατρο, που λίγο πριν είχε ανοίξει, να ακούσουμε κάποιον/ ή κάποια να τραγουδάει, αλλά δεν θυμάμαι πλέον ποιόν/ή ποιάν .
Βρισκόμαστε στον εξώστη ο οποίος ήταν γεμάτος και είχαν προσθέσει και άλλα καθίσματα που έκλειναν στην ουσία την πόρτα.
Η φίλη κατέβηκε κάτω και διαμαρτυρήθηκε, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Πήρε τότε τηλέφωνο στην αστυνομία της είπαν ότι θα έρθουν, στήθηκε στην είσοδο και βέβαια δεν εμφανίστηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε τελικά να φύγουμε αγανακτισμένοι , χωρίς να ακούσουμε τίποτε.

22 χρόνια πριν να γίνει η τραγωδία στο Ιρόκι του Σικάγου μια εξίσου μεγάλη τραγωδία έγινε στην Βιέννη στο δημοφιλές Ringtheater.

Επειδή το οικόπεδο που κτίστηκε το 1872-4 ήταν μικρό, ο αρχιτέκτονας για να μπορέσει να βγάλει 1700 θέσεις το έκανε ψηλό με πολλούς εξώστες.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1881 έπαιζε την τελευταία Όπερα που είχε γράψει πριν να πεθάνει ο Offenbach (Οκτώβριος 1880) Τα παραμύθια του Χόφμαν για δεύτερη μέρα, έργο δημοφιλές στην μέση και ανώτερη κοινωνία της πόλης.

Πριν αρχίσει η παράσταση στις 7 το απόγευμα, έπιασαν φωτιά φώτα με αέριο που υπήρχαν πάνω από την σκηνή και η φωτιά γρήγορα εξαπλώθηκε στην σκηνή και την αίθουσα.
Η υποτιθέμενη πυρίμαχη αυλαία δεν κατέβηκε, δεν χρησιμοποιήθηκαν στον πανικό που επεκράτησε οι πυροσβεστήρες νερού και καθώς έκοψαν την παροχή αερίου στα φώτα, με το σκοτάδι επεκράτησε το χάος.
Οι θεατές από τους εξώστες φράκαραν στις εξόδους και άλλοι πηδώντας στην πλατεία σκοτώθηκαν, σκοτώνοντας επίσης και όσους έπεφταν επάνω τους. Η πυροσβεστική ήρθε σύντομα και έφερε σκάλες οι οποίες όμως δεν έφταναν ούτε στους πρώτους εξώστες.
Μια προσπάθεια να δημιουργηθεί με μια κουρτίνα δίχτυ ασφαλείας για πηδήξουν επάνω της θεατές από τον εξώστη ήταν ανεπιτυχής, μέχρι να φέρουν οι πυροσβέστες κανονικά δίχτυα ασφαλείας, χάρις στα οποία κατά μια μαρτυρία σώθηκαν 100 άνθρωποι.
Οι πυροσβέστες αποσύρθηκαν όταν δεν άκουγαν πλέον φωνές να τους απαντούν νομίζοντας ότι δεν υπάρχουν άλλοι στους εξώστες ,αλλά αργότερα βρήκαν μεταξύ δεύτερου και τρίτου εξώστη μια μάζα πτωμάτων που δύσκολα μπορούσαν να τα διαχωρίσουν.

Επισήμως οι νεκροί ήσαν 384 αν και κατά άλλους υπολογισμούς ήσαν μεταξύ 620 και 850.
Ο υπεύθυνος του θεάτρου καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών, αν και η ποινή του μετατράπηκε, με αυτοκρατορικό διάταγμα, μετά από λίγες εβδομάδες παραμονής του στη φυλακή που διήρκεσε τελικά μόνο 3 μήνες.
Και εδώ οι πόρτες εξόδου άνοιγαν προς τα μέσα.

Δεν πέρασαν πάνω από δύο χρόνια και από την ίδια αιτία στο Victoria Hall της Αγγλίας βρήκαν τον θάνατο, χωρίς να έχει πιάσει φωτιά, 183 παιδιά 3 έως 14 ετών.

Στο θέατρο παρουσιαζόταν ένα παιδικό ποικίλο πρόγραμμα και στο τέλος οι ηθοποιοί είπαν ότι ορισμένα νούμερα εισιτηρίων φεύγοντας θα έπαιρναν κάποιο δώρο, ενώ επίσης άρχισαν να δίνουν δωράκια από την σκηνή. Πολλά από τα 1100 παιδιά του εξώστη έτρεξαν να κατέβουν κάτω, με δυστυχώς τα αναπόφευκτα αποτελέσματα λόγω του ανοίγματος των θυρών προς τα μέσα.

Τέλος άλλη μία θανατηφόρα πυρκαγιά είχε γίνει στο Rhoads Opera House του Boyertown στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ στις 13 Ιανουαρίου 1908.Στο θέατρο εμφανιζόταν το έργο The Scottish Reformation της συγγραφέως θρησκευτικών έργων Harriet Earhart Monroe η αδελφή της οποίας είναι μεταξύ των νεκρών.

Η φωτιά ξεκίνησε όταν μια λάμπα κηροζίνης που χρησιμοποιούσαν για φωτισμό της σκηνής έσπασε, ξεκινώντας μια φωτιά στη σκηνή. Την εξάπλωση της φωτιάς πυροδότησε ένα μείγμα αερίου και οξυγόνου για φωτισμό μιας δυσλειτουργικής στερεοπτικής μηχανής που προέβαλε μια εικόνα πάνω σε μια άλλη.

Το κοινό περίμενε να σβήσει το προσωπικό του θεάτρου την φωτιά, σπαταλώντας τα πολύτιμα λεπτά που χρειάζονταν για να ξεφύγουν με ασφάλεια.
Η σκηνή και η αίθουσα του θεάτρου ήταν στο δεύτερο πάτωμα ενός κτηρίου και οι λίγες έξοδοι κινδύνου δεν είχαν σηματοδότηση και ήσαν επίσης μπλοκαρισμένες. Δύο που ήσαν ανοικτές ήσαν σε παράθυρα 1 μέτρο από το πάτωμα.
Από τους 400 άνδρες, γυναίκες και παιδιά που ήσαν στο θέατρο πέθαναν 171. Σε αυτούς προστέθηκε και ένας πυροσβέστης.
Η αναμνηστική πλάκα είναι στο σημερινό κτήριο που κτίστηκε στην θέση του καμένου.

Μετά την τραγωδία στο Victoria Hall, η βρετανική κυβέρνηση ξεκίνησε την νομοθεσία για την επιβολή ελάχιστων προτύπων για την ασφάλεια των κτιρίων. Έτσι απαιτείται ότι οι χώροι πρέπει να έχουν έναν ελάχιστο αριθμό εξωτερικών θυρών, όπως επίσης πως οι πόρτες να μπορούν να ανοίξουν και από μέσα. Έτσι εφευρέθηκε και πατενταρίστηκε το 1892 η μπάρα πανικού στις πόρτες.