Η ΣΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ α΄μέρος

 

Βασικό στοιχείο της ομορφιάς της Κρήτης είναι η τεράστια ποικιλομορφία του τοπίου της και το πλήθος των ιστορικών τόπων της. Κάθε περιοχή του νησιού  έχει κάτι το ιδιαίτερο να σου δείξει και έτσι με ένα σύντομο ταξίδι, σε μια από τις λιγότερο τουριστικές περιοχές της, την Σητεία, προσπαθήσαμε να προλάβουμε να δούμε όσο περισσότερα από τα αξιοθέατα της περιοχής.

Η πόλη της Σητείας διαθέτει ένα πολύ καλοφτιαγμένο και γραφικό λιμάνι και η περατζάδα κατά μήκος του, ιδίως το βράδυ, καθώς φωτίζονται τα νερά του από φώτα στην προκυμαία, είναι ιδιαίτερα ευχάριστη ιδίως αν συνδυαστεί με φαγητό ή ποτό σε κάποιο από τα πολλά καλόγουστα κεντράκια που υπάρχουν εκεί.

Το Φρούριο Καζάρμα στη Σητεία δεσπόζει ψηλά πάνω από την πόλη και το παλιό της μέρος και είναι ορατό από την παραλία. Χτίστηκε το 13ο αιώνα από τους Ενετούς και αποτελούσε το στρατώνα της φρουράς, για αυτό και ονομάστηκε Casa di Arma (Καζάρμα).
Πειρατές, κατακτητές και σεισμοί το κατέστρεψαν πολλές φορές και η επισκευή του 1555 από τους Ενετούς κατακτητές βελτίωσε κάπως την προηγούμενη κατάσταση και όταν ήρθαν οι Τούρκοι το μετέτρεψαν σε οχυρό. Τέλος μέχρι το 1966,ήταν στην υπηρεσία της Αεροπορίας οπότε και ξεκίνησαν οι πρώτες προσπάθειας σοβαρής και πλήρους αναστήλωσης του φρουρίου, το οποίο κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Η Σητεία διαθέτει ένα σύγχρονο και αξιόλογο Αρχαιολογικό Μουσείο με ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή του Λασιθίου και της επαρχίας της Σητείας. Έχει εκθέματα από τη Μινωική περίοδο και  από τη Ζάκρο αλλά και εκθέματα της Γεωμετρικής και Αρχαϊκής όπως  και της  Ελληνορωμαϊκής περιόδου.
Σε ένα σύντομο σημείωμα δεν είναι δυνατό να αναφερθούν όλα τα εκθέματα ενός Μουσείο, οπότε παραλείποντας λάρνακες, πιθάρια κτλ που βλέπουμε και σε άλλα Μουσεία, αναφέρω παρακάτω  μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα και παλιότερα εκθέματα του.

Το πιο σημαντικό έκθεμα του μουσείου είναι το χρυσελεφάντινο αγαλματίδιο “Κούρος” ύψους 50εκ  από τη μινωική πόλη στο Παλαίκαστρο, που ανήκει στη ύστερη Μινωική Περίοδο.( 15αι. πΧ) Αποτελείται από 8 κομμάτια από διαφορετικό  υλικό που είχαν ενωθεί με συνδέσμους. Η μέση από χρυσό έχει χαθεί. Βρέθηκε σε διάσπαρτα κομμάτια είτε από έκρηξη στον χώρο που βρισκόταν είτε από επιδρομείς που τον πέταξαν. 

Οι Μινωΐτες έψηναν και αυτοί κατά τον ίδιο τρόπο  σε σχάρες τα ψητά τους, αλλά και χρησιμοποιούσαν κατά τον ίδιο τρόπο με μας παραγάδια με χάλκινα αγκίστρια,  απλά τότε κατασκευασμένα από πηλό.
Τα λίθινα βαρίδια ήταν για τα δίχτυα και τα τμήματα του λίθινου εργαλείου ήταν για την απεμπλοκή του παραγαδιού από τα βράχια.(Τρυπητός) Το ίδιο χρησιμοποιούν και σήμερα οι ψαράδες της περιοχής και το λένε «δύτη».

Τα κέρατα της καθοσίωσης προέρχονται από το ανάκτορο της Ζάκρου και καθόριζαν ένα ιερό χώρο. Ο διπλός πέλεκυς ήταν το σύμβολο της Μινωικής θρησκείας.

Η ελεφαντοστέινη  πυξίδα από τον Μόχλο είναι πιθανό να ανήκε σε ιέρεια και τα κοσμήματα που είχε μέσα ήταν από κορναλίνη, άργυρο, λάπις λαζούλι και υαλόμαζα και μερικές από τις χάντρες τους έχουν σύμβολα της μινωικής θρησκείας, όπως η κεφαλή ταύρου, η οκτώσχημη ασπίδα και ο κρίνος. Το καπάκι του κουτιού έχει ανάγλυφη παράσταση γνωστή και από το δακτυλίδι του Μίνωα με την μινωική θεά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να κάθεται στον θρόνο της κάτω από ιερό σε δέντρο κρατώντας κρίνο στο αριστερό της χέρι. Μια πομπή 2 ανδρών και 2 γυναικών πλησιάζει από τα δεξιά.

Δυστυχώς  δεν μπορούμε να διαβάσουμε τι γράφει εδώ γιατί το κείμενο είναι γραμμένο με την Γραμμική Α που δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ακόμη και βρέθηκε στο αρχειοφυλάκειο του ανακτόρου στην Ζάκρο.

Εδώ δύο κομψές καμινάδες, ενώ από τον Ξηρόκαμπο και τον Τρυπητό μπορούμε να δούμε χαρακτηριστικά δείγματα μεταλλουργίας, με μολύβδινους συνδετήρες για επισκευή μεγάλων αγγείων, μολύβδινα σταθμεία και βλήματα σφενδόνης ενώ από χαλκό είναι λαβές, αγγείων, καρφιά, αγγεία, βέλη αλλά και τμήμα από περίτεχνο χάλκινο δίσκο που τον έχω βάλει και σε μεγέθυνση.

Η Κρήτη είχε συχνή και στενή επαφή με τις χώρες της Ανατολής και έτσι από εκεί ήρθε και η λατρεία της θεάς Κυβέλης μητέρας των θεών.
Στο εδώλιο αυτό των αρχών του 5^ου αιώνα πΧ από την Πραισό, η Κυβέλη έχει χιτώνα και φρυγικό σκούφο και έτσι είναι η μόνη εικόνα της που μαρτυρεί την καταγωγή της.

Τέλος το εξαιρετικής αισθητικής αυτό θραύσμα από αγγείο είναι εντυπωσιακό ότι οι γραμμές του σκίτσου θα μπορούσαν να έχουν γίνει από κάποιο σύγχρονο με μας ζωγράφο!  
Μια γενικότερη εικόνα του μουσείου υπάρχει στο σύντομο αυτό βίντεο της ΕΡΤ.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η ΣΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ β΄μέρος