Έτσι η πρώτη παράσταση που είδα ήταν οι «ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ», του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη που παιζόταν με επιτυχία δύο σεζόν στο ΑΘΗΝΑ. Έπαιζαν οι Πέτρος Λαγούτης, Γιώργος Χρανιώτης, Χρήστος Σαπουντζής, Κώστας Κάππας, Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ, Μένη Κωνσταντινίδου, Σοφία Μανωλάκου, και στον ρόλο της μικρής κόρης η Αλίκη Κακολύρη.
Γενικά αποφεύγω να βλέπω θεατρικές παραστάσεις που βασίζονται σε κινηματογραφικές ταινίες. Το έργο βασίζεται στην εξαιρετική ιταλική ταινία του 2016 PERFETTI SCONOSCIUTI, μια έξυπνη σάτιρα της σύγχρονης (μικρο)αστικής ηθικής με δυόμισι εκατομμύρια Ιταλούς θεατές και Ντονατέλο (τα ιταλικά Όσκαρ) καλύτερης ταινίας και σεναρίου, ταινία η οποία και με είχε ενθουσιάσει όταν παίχτηκε.
Eπτά φίλοι συναντιούνται για γεύμα στο σπίτι ενός εκ των ζευγαριών. Αποφασίζουν να παίξουν ένα παιχνίδι. Αφήνουν όλοι τα κινητά τους στη μέση του τραπεζιού και μοιράζονται μεταξύ τους το περιεχόμενο από κάθε μήνυμα, email ή τηλέφωνο που λαμβάνουν. Μυστικά έρχονται στην επιφάνεια που διαταράσσουν την ισορροπία στις σχέσεις. Γιατί όπως είπε και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, «Ο καθένας από εμάς έχει τρεις ζωές, μία δημόσια, μία προσωπική και μία μυστική.»
Χάρις στην άκρως επιτυχή μεταφορά των διαλόγων από την Ελεονώρα Μελέτη, οι ηθοποιοί της παράστασης απέδωσαν με επιτυχία τους ρόλους τους και για όσους θα την δουν και έχουν κορίτσια στην εφηβεία, ας προσέχουν τι συμβουλεύει ο πατέρας την κόρη του όταν τον ρωτάει με αγωνία αν θα πρέπει να έχει την πρώτη της επαφή με ένα νεαρό.
Ο Τομά καταφέρνει με επιτυχία να συνδυάσει στο έργο του την αστυνομική κωμωδία με το θρίλερ, το μελόδραμα, τη φάρσα και την κοινωνική σάτιρα.
Στο έργο η Κάτια Δανδουλάκη μαζί με τους επίσης καλά μονταρισμένους στους ρόλους της Κοραλία Καράντη, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Πάνο Σταθακόπουλο , Γιώργο Γεροντιδάκη καταφέρνει να μεταδώσει στους θεατές άλλοτε το γέλιο από τις κωμικές καταστάσεις και άλλοτε την αγωνία από τις δραματικές σκηνές μέχρι το απρόσμενο τέλος της ιστορίας.
Είναι επίσης και η τρίτη συνεργασία του Αιμίλιου Χειλάκη με τον Μανώλη Δούνια σε έργο του Μολιέρου, μετά τον Δον Ζουάν το 2009 και τον Ταρτούφο το 2016. Δεν έχω δει αυτές τις παραστάσεις και έτσι δεν μπορώ να συγκρίνω την τωρινή τους επέμβαση στο κλασικό αυτό έργο του Μολιέρου, που είναι και το κύκνειο άσμα του, καθώς το 1673 πέθανε στα παρασκήνια μετά την 4η παράσταση του έργου αυτού που πρωταγωνιστούσε.
Ο Χειλάκης με τον Δούνια διασκεύασαν το έργο του Μολιέρου σε μια γκροτέσκα και μπουφόνικη φαρσοκωμωδία χρησιμοποιώντας από τεχνικά μέσα που παράγουν αφρούς και ηλεκτρισμό για τις διάφορες ψευτοθεραπείες, βούρτσες σαν αυτές των πλυντηρίων των αυτοκινήτων για τους εισερχόμενους που επίσης ψεκάζονται για να απολυμανθούν, μέχρι και ομιλία με στιχάκια σε ομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο που αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη . Το έργο του Μολιέρου προσφερόταν για μια τέτοια σουρεάλ διασκευή, γιατί και στην αυθεντική του εκδοχή περιλάμβανε χορευτικά νούμερα και μουσικά ιντερλούδια.
Εκτός από τον ίδιο τον Χειλάκη, και την γυναίκα του Αθηνά Μαξίμου, στην παράσταση παίζουν οι Μυρτώ Αλικάκη, ο Θοδωρής Ρωμανίδης, ο Νίκος Γκέλια, ο Παναγιώτης Γαβρέλας, η Βίκυ Διαμαντοπούλου, ο Γιώργος Ζυγούρης και ο Δημήτρης Φιλιππίδης, όλοι τους επιτυχημένοι στους ρόλους τους.
Το θερμό χειροκρότημα στο τέλος, έδειξε ότι το κοινό έμεινε ευχαριστημένο από το έργο που παρακολούθησε, στις σχεδόν δύο ώρες που κράτησε η παράσταση, χωρίς διάλειμμα.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου