ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ

Υπάρχει μια μικρή χώρα στην Μεσόγειο που πολλοί δεν ξέρουν καν που βρίσκεται.
Σ ΄αυτή την χώρα κατοικούν κάτι μελαψές φυλές, κοντοπόδαρες σαν τους σειλινούς του κράτους όπως τους χαρακτήριζε ένας τροβαδούρος από την κοντινή τους Ελλάδα.
Μετά από την απελευθέρωση τους από τους Τούρκους σ΄ αυτό το κράτος των ασυστόλων και των πεσμένων κώλων ενώ κώλοι υπήρχαν λεφτά δεν υπήρχαν, γι΄αυτό και ονόμασαν την χώρα Κωλλάς. Στην Κωλλάδα υπήρχε μεγάλη πείνα γι΄αυτό και ενώ οι Ελληνες αντίστοιχα έλεγαν την χώρα τους Ψωροκώσταινα οι Κωλλάδες την έλεγαν Πείνα –Κωλλάδα .
Αλλά όπως στους Έλληνες οι γείτονες τους έκλεψαν το όνομα Μακεδονία, στους Κωλλάδες ακόμα χειρότερα από του διαόλου την μάνα μακριά οι Πορτορικανοί, τους έκλεψαν το όνομα αυτό και ονόμασαν οι ιερόσυλοι ένα ποτό τους piña colada.
Η Κωλλάδα έχει την ευλογία να περιβάλλεται από θάλασσα και να έχει πλήθος από πανέμορφα νησάκια που όμως δυστυχώς έχουν επάνω τους κάτι ενοχλητικούς και απαιτητικούς κατοίκους που συνέχεια γκρινιάζουν ότι τους έχουν γραμμένους και όλο για πλοία τους λένε αλλά πλοία δεν βλέπουν.
Ένα από αυτά είναι η νήσος Τύλος που οι κάτοικοι της προτιμούν να τους κοροϊδεύουν ότι το όνομα αυτό σημαίνει κάλος, παρά να τους συγχέουν με το ομώνυμο Ελληνικό νησί την Τήλο που ο δήμαρχος της την κατάντησε Σόδομα και Γόμορρα παντρεύοντας ομοφυλόφιλους.
Σε ένα από τα κοντινά της Τύλου νησιά, γεννήθηκε ένα αξιόλογο παιδί που το ονόμασαν Φαυλίδη.
Όταν μεγάλωσε σκέφτηκε πολύ τι να γίνει.
Η πρώτη του επιθυμία επειδή του άρεσαν οι σοκολάτες αμυγδάλου ήταν να γίνει σοκολατοβιομήχανος ,αλλά όμως υπήρχαν δύο προβλήματα. Πρώτα ότι υπήρχε ήδη σοκολατοποιεία με αυτό το όνομα και δεύτερον για να ανοίξεις μια επιχείρηση χρειάζονται λεφτά, γνώσεις και επιχειρηματική ικανότητα.
Επειδή τα δύο τελευταία του φαίνονταν αρκετά δύσκολο να τα αποκτήσεις άμα δεν τα έχεις , αποφάσισε τουλάχιστον να αποκτήσει το πρώτο.
Έτσι λοιπόν έγινε υπουργός.
Επειδή δε στο μέρος που γεννήθηκε τιμούνε τις φιλίες του πήρε για γενικό του γραμματέα τον κολλητό και παιδικό του φίλο Ασπαρτάμη.
Οι δύο φίλοι ανήκαν στο ίδιο βέβαια πολιτικό κόμμα στο οποίο έδιναν μεγάλη σημασία στις φιλίες και στις κουμπαριές. Το κόμμα αυτό επειδή ήταν για χρόνια εκτός εξουσίας για να διευκολύνουν τον κόσμο που ήθελε να προσφέρει το κατιτίς του βάσει του αποφθέγματος του Χαρύ Κλίν :λάβετε υμέτερε τα δέοντα προς διεκπεραίωσιν της υποθέσεως μου το είχαν ονομάσει ΝΔ( N-αι Δ-ώσε).
Το αντίπαλο κόμμα που κυβερνούσε για χρόνια και διακρινόταν για τις σοσιαληστρικές και φαταουλίστικες αρχές του το έλεγαν ΠΑΣΟΚ (ΠΑ-ρε Σ-ύντροφε Ο-λη την Κ-ουτάλα).
Όση επιχειρηματική ικανότητα έλειπε από τον Φαυλίδη τόση είχε ένας άλλος ομοϊδεάτης του ο Μενούσης.
Αυτός ξεκίνησε από καθηγητής στην Νίκαια και έγινε γενικός γραμματέας ενός δημάρχου με έντονη πνευματικότητα που θεωρούσε τους ποιητές «λαπάδες».
Από κει και πέρα η πορεία του ήταν ανοδική.
Καναλάρχης αρχικά, μέσα από τις εμπνευσμένες εκπομπές του καναλιού του γνώρισε στο κοινό της Κωλλάδας προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας όπως τον Εθνικό σταρ με τα εθνικά μπούτια, την θεοσεβούμενη κ.Λουκά, τον τηλαυγή φάρο της Νομικής Επιστήμης και Πρόεδρο του Ερωτοδικείου κ.Λεωτσάκο και άλλα σημαντικά πρόσωπα της πνευματικής ζωής του μικρού αυτού έθνους. Αφού θεώρησε ότι ο ρόλος του ως πνευματικού ταγού είχε ολοκληρωθεί, πούλησε τον σταθμό έναντι του ευτελούς τιμήματος των 5,5 δις δραχμών και ασχολήθηκε με την ναυτιλία οπότε σύντομα βρέθηκε να έχει 11 πλοία.
Έτσι μετά το 2003 που το κόμμα του ήρθε στην εξουσία από το 2004-2008 τσάκωσε πάνω από 30 εκ.ευρώ από τις κρατικές επιχορηγήσεις με τα καραβάκια του άρτι κατασκευασθέντα την 10ετία του 1970.
Αυτά τα χρόνια λοιπόν ο Μενούσης, συναντιέται με τον Φαυλίδη που είναι Υπουργός και τον Ασπαρτάμη που είναι ο κολλητός του.
Εκεί λοιπόν η ιστορία παρά την σχέση της με την θάλασσα θυμίζει το ηπειρώτικο τραγούδι ο Μενούσης, ο Μπιρπίλης και ο Ρεσούλ Αγάς.


Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης κι ο Ρεσούλ-Αγάς
Σε κρασόπουλο πηγαίναν για να φαν’ να πιούν
Κει που τρώγαν κει που πίναν κει που γλένταγαν
Κάτι πέσαν στην κουβέντα για τις άγονες
- Όμορφο Γραμματέα που ‘χεις βρε Φαυλίδη αγά
- Πού τον είδες, που τον ξέρεις και το μολογάς;
- Εψές τον είδα στο γραφείο μου πούρθε να τον δω
και του είπα δυο λογάκια για τις άγονες γραμμές
- Αν τον είδες κι αν τον ξέρεις πες μας τι σούπε
- Ασημένιο μεσοφώρι και χρυσό πουλί
μούπε πως ποθεί στα γεράματα να φορεί
και διαμέρισμα για την κόρη σου να δεί
αλλιώς να ξεγράψω κάθε άγονη γραμμή
Ο Μενούσης μεθυσμένος πάει το πρωί και όλα τα μολογεί
γιατί ο νους του δεν χωρεί
ο Φαυλίδης χωρίς τσιτσί να μην τον επιχορηγεί
- Σήκω χήνα, σήκω πάπια, σήκω νερατζιά
σήκω λούσου κι αρματώσου κι έμπα στο χουρό
Να σε δουν τα παλικάρια της ΝΔ να μαραίνονται
Να σε δω κι εγώ ο καημένος να σε χαίρομαι


Όλα αυτά έγιναν γιατί ο Μενούσης, πάντα πιστός στις αρχές του κόμματος για την υποστήριξη των φίλων και των κουμπάρων, δεν μπορούσε να χωνέψει ότι αν και είχε ακολουθήσει την Χαρικλύνια συμβουλή η δουλεία του δεν γινόταν.
Όμως πριν τον Μενούση υπήρχε και εκείνος ο αχαΐρευτος ο Δήμαρχος της Τύλου που όταν έβλεπαν καράβι στο νησί τους έβαζε τον παπά τους να κάνει ένα ευχέλαιο με την ευχή να το ξαναδούν και τον άλλο μήνα.
Δεν του έφτανε όμως το ευχέλαιο αλλά έστελνε και επιστολές στον πρωθυπουργό διαμαρτυρόμενος για τον Υπουργό που τους είχε καθήσει στον σβέρκο τους.
Αυτός όμως ήταν ήδη βαρύτατα απασχολημένος και προβληματισμένος γιατί δεν θυμόταν αν την προηγούμενη εβδομάδα είχε δει σε DVD τον Ράμπο ΙΙ ή το ΙΙΙ εκτός του γεγονότος ότι η γυναίκα του κάθε μέρα δεν τον άφηνε να πειράξει την τηλεόραση αν δεν τελείωνε ή Αμερικάνικη Μαρία η Άσχημη, τις παρέπεμπε στους παρατρεχάμενους του και εκείνοι όπως ήταν αναμενόμενο στον αρμόδιο υπουργό που ήταν ο Φαυλίδης!
Ο Φαυλίδης λοιπόν ήταν ήσυχος ότι δεν θα γίνει τίποτα γιατί ποιος θα έδινε σημασία σε ένα Κωλο- Δήμαρχο από ένα κωλονήσι της Κωλλάδας.
Έλεγε δε την ιστορική φράση «σε αυτό το υπουργείο επικρατεί ο νόμος του υπουργού».
Έτσι φρόντισε να προκηρύξει ένα διαγωνισμό, που οι κακές γλώσσες τον είπαν φωτογραφικό, για να πάρουν την άγονη γραμμή οι σωστοί άνθρωποι έστω και αν δεν είχαν αγοράσει ακόμα το καράβι που θα έπαιρνε την επιδότηση.
Όλα τα πράγματα θα είχαν πάει στην σωστή διεύθυνση, δηλαδή δεξιά όπως θα έλεγε και ο μακαριστός Χριστόδουλος , αν δεν υπήρχε ένας εισαγγελέας με τύλο στον εγκέφαλο που άρχισε να ψάχνει την υπόθεση και που παρέπεμψε τον Ασπαρτάμη και τους 4 της επιτροπής για κακούργημα.
Εκεί μαζί με τις καταγγελίες του αχαρακτήριστου Μενούση που δεν σεβάστηκε την ομερτά του κόμματος ζοχαδιασμένος που ακούμπησε όπως λέει 1.000.000 ευρώ χωρίς να κάνει την δουλειά του, έσκασε και η είδηση ότι ο εισαγγελέας είχε στείλει και έγγραφο στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το προωθήσει στην Βουλή αρμόδια να ασχοληθεί με τον Φωλιάδη.
Βέβαια οι ανώτεροι του προασπίζοντας το κύρος της δικαιοσύνης θεώρησαν ότι δεν μπορεί να ασχολείται η Βουλή με τέτοιες ασήμαντες υποθέσεις.
Μεγαλύτερη σημασία είχαν υποθέσεις που τις παρέπεμψαν σ΄αυτήν με θέματα όπως : Απόλυση ιεροδιακόνου, γιατί ο υπουργός δεν έκλεινε ραντεβού στον μηνυτή, η με παράπονα του μηνυτή για το ύψος της σύνταξής του
Όμως οι εφημερίδες λύσσαξαν και έκαναν μεγάλο θέμα ότι ο ολιγαρκής Ασπαρτάμης ζήτησε λεφτά για τα γεράματα τους και για την προίκα μόνο με ένα διαμερισματάκι της κόρης του υπουργού.
Ύστερα λύσσαξαν αντί να πουν μπράβο στον Φαυλίδη που τήρησε την αρχή φίλος τον φίλο φίλευε όταν αυτός την επομένη που ο Ασπαρτάμης αναγκάστηκε σε παραίτηση, τον διόρισε σύμβουλο του.
Βέβαια ο Φωλίδης όπως τα βράχια του νησιού του αντιστέκονται στα κύματα, έτσι και αυτός παραμένει απτόητος στο κόμμα του γιατί ξέρει ότι σ΄ αυτό υπάρχουν πλήθος άξιων στελεχών που όλο και για κάποιο γιό θα φροντίσουν, κάποιους κουμπάρους θα έχουν, κάποιο αναψυκτήριο θα έχουν κτίσει οπότε οι αδηφάγες εφημερίδες και τα κανάλια θα πάψουν να ασχολούνται με αυτόν και θα πιάσουν τον επόμενο .
Τέλος πάντων ευτυχώς που όλα αυτά συμβαίνουν στην Κωλλάδα και όχι στην δική μας ευνομούμενη πατρίδα.

Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική. Άλλωστε η φανταστική αυτή ιστορία από μόνη της είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να έχει γίνει στην πραγματικότητα.