Η ΜΥΚΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ

Πάντα μου άρεσαν να ξεφυλλίζω παλιά βιβλία, όταν δε αυτά αφορούν και την Μύκονο ,ένα μέρος που αγαπώ ιδιαίτερα, όπως θα έχετε διαπιστώσει και στο παρελθόν,(εδώ και εδώ) τότε η ευχαρίστηση είναι διπλή.
Ο Μυκονιάτης κουμπάρος μου έδωσε να διαβάσω ένα μοναδικό βιβλίο για την Μύκονο, που έχει γραφτεί το 1914 από ένα εμπνευσμένο γυμνασιάρχη, ιστορικό και φιλόλογο, από την Μεγάλη του Γένους Σχολή, που σπούδασε στα Πανεπιστήμιο Αθηνών και Βερολίνου, όπου το 1892 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιστορίας,τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε εκ νέου το 1996 σε φωτοτυπική αναπαραγωγή του πρωτοτύπου από την Βιβλιοφιλία.

Στο μέλλον θα σας δώσω μερικά ακόμα αποσπάσματα από αυτό, αλλά αυτές τις μέρες είναι φυσικό να σας μεταφέρω τις σελίδες που αφορούν την ηρωίδα της Μυκόνου, την Μαντώ Μαυρογένους.
Έχω μεταφέρει από το βιβλίο τις σελίδες που είναι σχετικές με την Μαντώ.
Προσέξτε την ρέουσα απλή καθαρεύουσα που χρησιμοποιεί και την δυνατότητα που έχει με αυτήν με μία λέξη, σαν και αυτές που υπάρχουν στις παρατηρήσεις, να δίνει επακριβώς την έννοια που θέλει.

Κλικάροντας στις φωτογραφίες μεγαλώνουν για ευχερέστερη ανάγνωση.

..........................................Ναύπλιο 1841

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1-Γεννήθηκε στα 1796 στο χωριό Μαρμαρά της Πάρου .
Η μάνα της ήταν Μυκονιάτισσα , Θυγατέρα του Αντώνη Χατζή Μπάτη και την έλεγαν Ζαχαράτη .

2-Αστυγείτων= Η γειτονική πόλη

3-προσήνεγκεν=προσέφερε

4-ο υιοί του Ιξίωνος είναι οι Κένταυροι

5-Αποναινομενη =αποστρεφόμενη

6-δράμη= τρέξει

7-Η Μαντώ Μαυρογένους είχε στην κατοχή της από οικογενειακή κληρονομιά ένα πολύτιμο σπαθί. Λένε πως το σπαθί αυτό ήταν απ' τα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου.

΄Αλλοι λένε πάλι πως η Μεγάλη Αικατερίνη το είχε χαρίσει στον πατέρα της Μαντώς. ΄Ηταν "Χρυσοποίκιλτον και Αδαμαντοκόλλητον". Είχε χαραγμένη την επιγραφή "Δίκασον Κύριε τους αδικούντας με, τους πολεμούντας με, βασίλευε των Βασιλευόντων".

Σαν κατέβηκε στην Ελλάδα ο Καποδίστριας, η Μαντώ του χάρισε το "πατροπαράδοτον μου και πολυτιμότατον δια την αρχαιοτητά του σπαθίον", όπως γράφει και η ίδια. Ο Κυβερνήτης την ευχαρίστησε για το ιστορικό αυτό δώρο, "σπάθην οπλίσασαν την χεριά γενναίου τίνος προμάχου του Σταυρού".

Στον τιμητικό αποχαιρετιστήριο χορό, που δώσανε στο σπίτι του Αλεξάνδρου Κοντοσταύλου στην Αίγινα, για χάρη του στρατάρχη Μαιζών που θα έφευγε από την Ελλάδα, ο Καποδίστριας πρόσφερε το ιστορικό αυτό σπαθί στον Μαιζών, "ως τεκμήριον της προς αυτό ευγνωμοσύνης του ΄Εθνους".

8-Σπαθάριος=σπαθάριος ονομαζόταν αρχικά εκείνος που έφερε σπάθην, δηλ. ο οπλισμένος με σπαθί σωματοφύλακας του αυτοκράτορα ή άλλων επισήμων αρχόντων. Με το πέρασμα του χρόνου κατάντησε αυλικό αξίωμα. Έτσι, σπαθάριοι ονομάζονταν οι αυλικοί, που έφεραν τα όπλα του βασιλιά είτε κατά τις διάφορες τελετές είτε κατά τις εκστρατείες.

9-περιαδόμενα=όσα λεγόντουσαν εδώ και κεί

10-Η Μαντώ πρόσφερε στον Αγώνα 700.000 γρόσια . Το 1826 έδωσε να εκποιηθούν τα κοσμήματά της και να διατεθούν προς περίθαλψη δύο χιλιάδων Μεσολογγιτών που σώθηκαν από την Έξοδο .

11-χρυσοπάρυφον= με χρυσή μπορντούρα

12-Δημήτριος Υψηλάντης (1793-1832) Η Βιογραφία του
Ο Δημ. Υψηλάντης δεν είχε καθόλου εντυπωσιακό παράστημα. Ήταν μάλλον κοντός και φαλακρός και φαινόταν πολύ μεγαλύτερος στην ηλικία. Κουραζόταν εύκολα και κοιμόταν πολύ. Έπασχε από μυοτονική δυστροφία, μια κληρονομική χρόνια εξελικτική πάθηση των σκελετικών μυών και των ενδοκρινών αδένων, η οποία εμφανίζεται συνήθως σε ηλικία 20 μέχρι 30 ετών. Από την ασθένεια αυτή πέθανε το 1832 στ’ Ανάπλι σε ηλικία μόλις 39 ετών, ενώ φαινόταν πολύ μεγαλύτερος.
Στο Ναύπλιο είχε συνδεθεί συναισθηματικά με τη Μαντώ Μαυρογένους.

Τα σπίτια τους ήταν αντικριστά.
Μετά το θάνατο του Υψηλάντη, η Μαντώ εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο με διαταγή του Ι. Κωλέτη, επειδή συνδεόταν με το στρατηγό, και μετέβη στη Μύκονο, την ιδιαίτερή της πατρίδα, όπου και πέθανε το 1840 πολύ φτωχή.

13-Ρηξίγαμος=ο αθετών υπόσχεση γάμου.

14-Εκεί πέθανε από τυφοειδή πυρετό

15-αβελτηρία=νωθρότητα στην σκέψη, μωρία

16- Οι δύο μεγάλες ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης είχαν σαν μόνα κοινά χαρακτηριστικά ότι ήσαν νησιώτισσες, με μεγάλη περιουσία και μεγάλη πίστη για τον αγώνα της ανεξαρτησίας.
Η Μαντώ ήταν νεαρή, λεπτοκαμωμένη και όμορφη. Αντίθετα η Μπουμπουλίνα ήταν μεσόκοπη και συμπεριφερόταν σαν άνδρας.
Την Μαντώ την θάψανε στο προαύλιο της Καταπολιανής. Ύστερα όμως από την αναπαλαίωση του Ναού , δεν υπάρχει ο τάφος της , όπως και τα καμπαναριά που σήμαναν το θάνατό της .
Προς τιμήν της στο παρελθόν είχε κοπεί νόμισμα δύο δραχμών με τη μορφή της.

Σήμερα, για να τιμηθεί η συνεισφορά της, ένα άγαλμά της έχει στηθεί στο παλιό λιμάνι, στη μέση της πλατείας Μαντώς, που οι ξένοι την ονομάζουν Πλατεία των Ταξί!

Σχετικά με την 25η Μαρτίου είναι και το παρακάτω ποστ μου που έχει προκαλέσει και ενδιαφέρουσα συζήτηση

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

όπως επίσης και το παρακάτω ποστ

ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

.