ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ- Γ΄ ΤΟ ΝΕΡΑΝΤΖΑΚΙ

Το Σάββατο πριν την γιορτή της γυναίκας ,το πρωί, την ιερότερη στιγμή της μέρας, ήμουνα καθισμένος στον θρόνο διαβάζοντας την εφημερίδα μου και ευγνωμονούσα τον θεό που εισήκουσε τον παπά που με πάντρεψε όταν είπε δος αυτοίς καρπόν κοιλίας και καλλιτεκνίαν. Δόξα τω θεώ , μου δίνει καθημερινώς άφθονον καρπόν κοιλίας όπως μου έδωσε και καλλιτεκνίαν εις το παρελθόν.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή, κτύπησε το τηλέφωνο και ω της εκπλήξεως ήταν το αγλαές αποτέλεσμα της καλλιτεκνίας μας ,δηλαδή η κόρη μας.
Τηλεφωνούσε από το ΕΛ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ότι σε μια ώρα, για να μας κάνει έκπληξη, θα έπρεπε να την παραλάβουμε από το αεροδρόμιο Χανίων .
Η εφημερίς έμεινε στα αδιάβαστα, ο καρπός της κοιλίας εγκατέλειψε τάχιστα και με βροντώδη τρόπον την κοιλίαν μου και σαν άλλο 11-8-80 έτρεξα πάραυτα με το αυτοκίνητο να παραλάβω το τέκνο μας ,όχι για μένα αλλά για την κακομοίρα την μάνα της που είχε σφοδρώς επιθυμήσει την κόρη της, την οποία θα ξανάβλεπε μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα αποχωρισμού (10 μέρες!) !
Την Κυριακή 8 Μαρτίου που είναι η γιορτή της Γυναίκας αλλά και η ιστορική μέρα που γεννήθηκαν δύο μεγάλες προσωπικότητες της Νεοελληνικής ιστορίας δηλαδή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο θείος και εγώ ,είχαμε στο σπίτι μας ένα οικογενειακό γεύμα και είχαμε εκτός από την πεθερά μου και κάτι θείες της γυναίκας μου.
Θείους δυστυχώς δεν είχαμε μαζί μας γιατί οι προσκεκλημένες και εορτάζουσες εκείνη την ημέρα θείες , είχαν φροντίσει να τους αποστείλουν εις τας αιωνίους μονάς από μακρού χρόνου.
Τίμησα πάντως δεόντως την εορτή, ψήνοντας νηστίσιμες σαρακοστιανές μπριζόλες στο τζάκι, γιατί έξω έβρεχε πάλι ,μόνος μου, εν μέσω 6 γυναικών πολύ καλής ορέξεως, συνεπικουρούμενος από τον κουνιάδο μου μόνο κατά το στάδιο της βρώσεως(ο γάιδαρος!).
Το να παραθέτεις γεύμα σε αυτές τις χρυσοχέρες θείες της γυναίκας μου είναι πάντως μια από τις πιο επιτυχείς επενδύσεις που μπορείς να κάνεις γιατί σημαίνει ότι εξασφαλίζεις την εύγευστον και πλούσια διατροφή σου για μια τουλάχιστον εβδομάδα.
Σαν γνήσιες Κρητικές νοικοκυρές ήρθαν κρατώντας ένα τεράστιο ταψί με παστίτσιο, ένα εξίσου ευμέγεθες πυρέξ με κρέπες, ένα ταψί σπανακόπιττα και ένα κέικ πορτοκαλιού σε μέγεθος σωσίβιου πλοίου.
Μετά το φαγητό έθεσαν το ερώτημα αν με όλα αυτά τα νεράντζια που μας περιτριγυρίζουν φτιάχνουμε νεραντζάκι γλυκό. Το περιβόλι βέβαια είναι κυρίως πορτοκαλεώνας αλλά μετά από αρκετά χρόνια που έμεινε χωρίς φροντίδα η αμείλικτη φύση μετέτρεψε πάλι σε νεραντζιές αρκετές πορτοκαλιές.
Τους εξηγήσαμε λοιπόν ότι το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να τρώμε το νεραντζάκι γλυκό, όπως βεβαίως και όλα τα γλυκά του κουταλιού, με την υποβολιμαία σκέψη ότι η παρατήρηση αυτή θα τις οδηγήσει να μας φιλέψουν στο μέλλον με καμιά βαζάρα από τα γλυκά που φτιάχνουν. Σε κείνο το σημείο αφού μας εξήγησαν ότι είναι πανεύκολο να φτιάξεις νεραντζάκι γλυκό, για να μας το αποδείξουν ,έριξαν την ιδέα να φτιάξουμε κανένα βάζο αυθωρί και παραχρήμα.
Η ιδέα άρεσε στην κοράκλα μου η οποία ασχολήθηκε ενεργώς στην παρασκευή του με την επίβλεψη και βάσει των οδηγιών των έμπειρων περί αυτά θειάδων με αποτέλεσμα να φτιαχτεί ένα βάζο γλυκό από το οποίο μου παραχωρήθηκε συγκαταβατικώς το μικρότερο από τα κομμάτια για να δοκιμάσω, και απλά για να συνηγορήσω στο ότι όντως το τελικό αποτέλεσμα ήταν επιτυχές.΄
Το γλυκό ήθελε να το πάρει μαζί της στην Αθήνα για να αποδείξει εμπράκτως στην παρέα της τις ικανότητες της στην ζαχαροπλαστική.
Την άλλη μέρα με σπαραγμόν ψυχής πήγα το «παιδί»,όπως την αποκαλεί η σύζυγος, στο αεροδρόμιο, την σταυροφίλησα, και την αποχαιρέτησα συγκινημένος , κουνώντας το μαντήλι μου καθώς την έβλεπα να μπαίνει στις ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ με το βαλιτσάκι της στο ένα χέρι και το βάζο με το γλυκό στο άλλο.
Δεν είχα προλάβει να φτάσω στην κατηφόρα για την Σούδα όταν κτύπησε και κινητό και η απελπισμένη θυγάτηρ μου μου είπε να γυρίσω πίσω στο αεροδρόμιο.
Τι είχε συμβεί;
Το νερατζάκι θεωρήθηκε ως υγρό και ως υγρό απαγορεύεται να το κρατάς σαν χειραποσκευή, γιατί προφανώς μπορείς να κάνεις καμιά αεροπειρατεία με αυτό μπουκώνοντας δολίως με νερατζάκια κανένα διαβητικό πιλότο προκαλώντας του έτσι διαβητικό κώμα με απώτερο σκοπό να αποκτήσεις τελικά τον έλεγχο του αεροσκάφους.
Άμα τη επιστροφή στο σπίτι, με το όπλο της αεροπειρατείας στο χέρι, αυτό αρπάχτηκε πάραυτα από την τηλεφωνικώς ειδοποιηθείσα μητέρα για το τραγικό γεγονός, η οποία ως μόνιμος συμπαραστάτης και πληρεξούσιος δικηγόρος της κόρης της μου δήλωσε απειλητικά:κοίταξε μην απλώσεις χέρι στο γλυκό του «παιδιού» γιατί θα στο κόψω!
Όμως την επομένη όταν σκέφτηκε καλύτερα το θέμα κατάλαβε ότι ο Αθεόφοβος ως χοντρόπετσος αφ΄ενός μεν δεν καταλαβαίνει από φοβέρες, αφ΄ετέρου δε είναι αδίστακτος και ασυγκράτητος μπροστά σε ένα βάζο γλυκό και ιδίως όταν αυτό περιέχει νερατζάκι που του έχει ιδιαίτερη αδυναμία.
Έτσι πήρε μια μεγάλη ,σημαντική και πρωτοποριακή απόφαση στην ζωή της, η οποία της έδωσε νέο νόημα και την οδήγησε σε ριζοσπαστικές λύσεις που ανοίγουν διάπλατα καινούργιους ορίζοντες για το μέλλον.
Τρέμε πλέον Βέφα, τρέμε Μαμαλάκη!
Βάσει των γραπτών οδηγιών από τις θειάδες έφτιαξε για πρώτη και ελπίζω όχι για τελευταία φορά στην ζωή της ένα βάζο με νερατζάκι γλυκό!
Την πρόθεση βέβαια για να φτιάξει γλυκό νερατζάκι την είχε από χρόνια αλλά ποτέ η πρόθεση δεν κατέληγε σε εκτέλεση.
Έτσι και στο παρελθόν που είχαμε ξαναέρθει στην Κρήτη ,κόψαμε κάτι εξαιρετικά κυδώνια από την κυδωνιά μας με την πρόθεση να γίνουν γλυκό.
Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβαν να γίνουν γλυκό και τα πετάξαμε.
Δεν κρατάνε βλέπετε πολύ στο ψυγείο.
Ταχύτατα, μόλις μετά από 6 μήνες μέσα σ΄ αυτό, σάπισαν τα άτιμα!
Πάντως ευτυχώς που το νερατζάκι και των δύο ήταν επιτυχές, οπότε διατηρώ ελπίδες ότι μάνα και κόρη θα θελήσουν στο μέλλον να το ξαναφτιάξουν επαναλαμβάνοντας τους συνεχώς προς εμπέδωση και από τις δύο πως η επανάληψις είναι η μήτηρ της μαθήσεως!
Προνοητικός δε πάντα και γεμάτος ελπίδες ,φεύγοντας από την Κρήτη έφερα μαζί μου μια σακούλα γεμάτη τροφαντά νεράντζια.
Ίδωμεν λοιπόν!