ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

H γενιά μου μεγάλωσε μαζί του.
Η επόμενη γαλουχήθηκε με αυτόν από μας.
Ο Οδυσσέας είναι ένας μπόμπιρας 5 χρονών και επιστρέφοντας από το νηπιαγωγείο του πριν να κλείσει για τις διακοπές ,αφηγείται με έκπληξη στον παππού του:
Σήμερα ήρθε στο σχολείο ένα ς παππούς που ήξερε και μας τραγούδησε όλα τα τραγούδια μας!
Ο Σαββόπουλος είχε πάει και τραγούδησε στο σχολείο του εγγονού του!

Ο ξανθός άγγελος μάζευε καθημερινά τα πιάτα του πρωινού στο ξενοδοχείο.
Χαζεύαμε το όμορφο αυτό πλάσμα που έκανε με χάρη και χαμογελαστό την δουλειά του.
Μετά από καμιά εβδομάδα πιάσαμε την κουβέντα μαζί της ρωτώντας την βέβαια από πού είναι.
Ήταν από την Τσεχία.
Όπως την παρατηρούσαμε εμείς τόσες μέρες είχε κάνει και αυτή τις δικές της παρατηρήσεις.
-Είσαστε ή μόνη παρέα που κάθε πρωί μιλάτε μεταξύ σας, γελάτε, φωνάζετε και μερικές φωνές τσακώνεστε μεταξύ σας !
Οι περισσότεροι κάθονται και τρώνε αμίλητοι σαν νεκροί.
Πάλι είχαμε δώσει το στίγμα μας!

Ένας άλλος καστανός άγγελος με φουντωτό μαλλάκι, 4-5 ετών, έτρεχε με το ποδηλατάκι του πάνω κάτω στην αυλή του σουβλατζίδικου.
Χαιρόταν το μάτι μας να βλέπει αυτό το κοριτσάκι με την αφάνα να έχει ακόμα τόση ζωτικότητα κοντά στις 12 η ώρα το βράδυ.
Φεύγοντας το ρωτήσαμε την κλασσική ερώτηση πως σε λένε χρυσό μου;
Πάνο!
Ήταν αγοράκι, που προφανώς η μάνα του λυπότανε να κουρέψει όλο αυτό το πλούσιο και όμορφο μαλλί που στόλιζε το προσωπάκι του!

Στην Νέα Μονή της Χίου, το σημαντικό αυτό μοναστήρι του 1042 μ.Χ. που το 1990 ανακηρύχθηκε μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO ο καλόγερος μας δείχνει με υπερηφάνεια τα λείψανα που υπάρχουν στην μονή μεταξύ των οποίων και, αν θυμάμαι καλά, ένα δάκτυλο του Αγίου Νεκταρίου που έγινε μοναχός σε αυτό το μοναστήρι το 1877.
Μέσα μου πάραυτα δημιουργήθηκε μια ασεβής απορία.
Αφού το λείψανο του Αγίου παρά τις 3 ταφές και εκταφές παρέμεινε αναλλοίωτο για περισσότερο από 30 χρόνια, όπως λένε, το δάκτυλο το κόψανε επισήμως σε κάποια από τις εκταφές ή το «απαλλοτρίωσαν» δεόντως όταν μάζεψαν τα οστά για να τα πάνε στην Αίγινα, ή με ευσέβεια σαν την υποδοχή του αγίου φωτός το Μεγάλο Σάββατο είπαν:Δεύτε λάβετε και σεις κανένα κοκαλάκι !
Διαπιστώνει κανείς ότι από το 1806 που γράφτηκε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ του ανωνύμου του Έλληνος δεν έχει αλλάξει τίποτα και ο τρόπος για μαζέψουν χρήματα τα μοναστήρια παραμένει αναλλοίωτος από τότε και ..είναι άξιος γέλωτος ενταυτώ και δακρύων. Αυτοί έχουν εν κιβωτίδιον γεμάτον από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνοσι, και έπειτα ονοματίζουσιν, άλλα μεν του Αγίου Χαραλάμπους και άλλα του Αγίου Γρηγορίου. Έν ένί λόγω, δεν αφήνουν άγιον, χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκκαλα του
Περιγράφει δε στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ότι :Έγώ, έως τώρα βέβαια ,είδα έως τέσσαρας κεφαλάς του Αγίου Χαραλάμπους…

Η κοπέλα μπήκε στο κατάστημα και ρώτησε για το που πουλάνε αυτό που ήθελε.
Ο καταστηματάρχης της είπε ότι θα το βρει δυο τετράγωνα πιο κάτω.
Τον ευχαρίστησε και πήγε να φύγει.
-Κάτσε παιδί μου να πάρω τηλέφωνο να δω αν είναι ανοικτό να μην πηγαίνεις άδικα της είπε ο καταστηματάρχης.
Το γεγονός δεν είναι η εξαίρεση στην Χίο
Παντού ήσαν πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν με προθυμία από έμφυτη ευγένεια ψυχής.