ΤΟ ΛΙΣΣΟΣ, Η ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ

Το ΛΙΣΣΟΣ θα έπρεπε να έρθει στην Χίο στις 21.15 της 8-8-09 και να φύγει για Πειραιά στις 22.00.
Ήρθε όμως τελικά στις 22.20 και κατάφερε να φύγει κάπου με 1 ½ ώρα καθυστέρηση.
Μετά την αναχώρηση του ο κόσμος σκορπίστηκε στο πλοίο, άλλοι πήγαν στις καμπίνες τους ,άλλοι έστρωσαν κάτω, άλλοι ξαπλώθηκαν σε καρέκλες και καναπέδες και λίγο πολύ οι περισσότεροι άρχισαν να γλαρώνουν, όταν μετά κανα μισάωρο αφότου είχε φύγει από το λιμάνι, έσκασε από το μεγάφωνο η μπόμπα.
Μια γυναικεία φωνή ανακοίνωσε ότι το πλοίο, μετά από διαταγή που έλαβε από το Υπουργείο Ναυτιλίας, θα άλλαζε πορεία και θα πήγαινε στην Σάμο αρχικά και μετά στην Ικαρία, για να παραλάβει επιβάτες που υπήρχαν εκεί γιατί το πλοίο ΜΑΡΙΝΑ που έκανε την γραμμή χάλασε.
Μέχρι το σημείο αυτό ακούστηκε ένα ελαφρό μουρμουρητό από τον κόσμο προφανώς γιατί οι περισσότεροι εκ των επιβατών δεν έχουν σαφώς στο μυαλό τους που βρίσκονται αυτά τα νησιά σε σχέση με την Χίο, λόγω του ότι η γεωγραφία δεν θεωρείται από τους Νεοέλληνες και τόσο απαραίτητη γνώση, με αποτέλεσμα να απαντά απόφοιτη Λυκείου στην τηλεόραση με άνεση και θριαμβευτικά ότι η Ελλάδα συνορεύει με την Ιταλία όταν την ρωτάνε με ποιες χώρες έχει κοινά σύνορα !
Όμως η γυναικεία φωνή απτόητη συνέχισε, δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα, πως η πιθανή ώρα αφίξεως στον Πειραιά θα είναι στις 3 το μεσημέρι!
Από εκεί και πέρα η ανταρσία του Μπάουντυ θα έμοιαζε με διαδήλωση τροφίμων οίκου ευγηρίας!
Έξαλλοι συμπατριώτες και συμπατριώτισσες άρχισαν να ουρλιάζουν και να βρίζουν αγανακτισμένοι, με τους ξένους επιβάτες να μην μπορούν να καταλάβουν τι έχει γίνει και επαναστάτησαν οι Έλληνες στα καλά καθούμενα, γιατί η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα τους αγνόησε παντελώς και ήταν μόνο στα Ελληνικά!
Αρχικά μερικοί πέτυχαν μια ταλαίπωρη κοπέλα του πληρώματος που προσπαθούσε απεγνωσμένα να εξηγήσει στους πιο μαχητικούς πως όταν ο καπετάνιος παίρνει μια διαταγή από το Υπουργείο είναι υποχρεωμένος να την εκτελέσει.
Βέβαια κανείς δεν έχει διαβάσει τα ψιλά γράμματα πίσω από το εισιτήριο που λένε:
Η πλοιοκτήτρια εταιρεία δεν ευθύνεταί για τυχόν καθυστέρηση του δρομολογίου, παρέκκλιση και μη τήρηση της κανονικής πορείας που οφείλονται σε καιρικές συνθήκες ή εντολές του ΥΕΝ ή των Λιμενικών αρχών ή σε λόγους ανωτέρας βίας.
Άντε όμως να το καταλάβει αυτός που έχανε το αεροπλάνο του ή το πλοίο του για αλλού, ή η άλλη που είχε το μνημόσυνο, όπως έλεγε, του παππού της!
Σε αυτές τις καταστάσεις ακούς βέβαια εκτός από τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες και ότι αλλοπρόσαλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, όπως την ηχηρή και δημοσία δήλωση μιας κοπέλας ότι δεν θα ξαναπάει διακοπές γιατί εκτός από αυτή την ταλαιπωρία είχε φάει και ένα πρόστιμο στην Μυτιλήνη γιατί δεν φόραγε κράνος στο μηχανάκι της !

Άλλοι καταστροφολόγοι προέβλεπαν πως μετά τόσες ώρες και με τόσους ακόμα επιβάτες δεν θα υπάρχει στο τέλος ούτε να νερό να πιούν!
Από την άλλη μεριά ακούς τον σώφρονα και ελέγχοντα τον θυμό του συμπατριώτη μας, να παραπονείται εντόνως και σε αυστηρό ύφος και να δίνει οδηγίες περί του πρακτέου με στεντόρεια την φωνή στο κινητό του, για να τον ακούει και ο κόσμος γύρω του, στον ατυχή και μάλλον άσχετο υπάλληλο που πέτυχε στο τηλέφωνο νύχτα Σαββάτου στο ΥΕΝ!
Μετά όμως την αρχική και διάχυτη αγανάκτηση σε όλο το πλοίο, άρχισε και η συσπείρωση του πλήθους σε ομάδα, μόλις ακούστηκε η πολεμική κραυγή –ΟΛΟΙ ΕΠΑΝΩ-ενός θηριώδους τύπου σε στυλ Λεωνίδα ακολουθούμενου από μερικούς ξαναμμένους, λιγότερους πάντως από 300 ,και από μερικές χονδρές μαινάδες κατακόκκινες από τον θυμό τους.
Φαίνεται όμως ότι η προσπάθεια καταλήψεως της γέφυρας από τον Λεωνίδα δεν στέφτηκε από επιτυχία γιατί σε λίγο το ίδιο πλήθος ακολούθησε την αντίθετη πορεία με την ανάλογη κραυγή –ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ! εννοώντας την reception.
Εκεί η κωμικοτραγωδία άρχισε να αγριεύει με τους διαμαρτυρόμενους να φωνάζει ο καθένας το κοντό του και το μακρύ του στους αξιωματικούς του πλοίου, ενώ το φιλοθεάμον κοινό είχε σηκώσει ψηλά τα κινητά του και βιντεοσκοπούσε τον καυγά!
Μέσα στο γενικό μπάχαλο ορισμένοι θεώρησαν σκόπιμο να θυμηθούν τον περασμένο Δεκέμβριο στην Αθήνα και έσπασαν λίγες καρέκλες και τις παραπλεύρως βιτρίνες του καταστήματος του πλοίου, οπότε μερικοί φρόντισαν πάραυτα να απαλλοτριώσουν το περιεχόμενο τους θεωρώντας το ως αυτοδίκαιη αποζημίωση για την καθυστέρηση.
Τελικά μετά μια ώρα περίπου από την αρχή της εξεγέρσεως, από τα μεγάφωνα ακούστηκε ο καπετάνιος να ανακοινώνει ότι ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος του έδωσε εντολή να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί στον Πειραιά.
Ιαχές θριάμβου ξέσπασαν στο πλοίο, μετά την επιτυχία της επαναστάσεως και επήλθε πλέον κατευνασμός των πνευμάτων με αποτέλεσμα βαθμηδόν ο Μορφέας να αναλάβει την φροντίδα για την ανάπαυση των μαχητών.
Δεν είναι ξεκαθαρισμένο αν η εντολή για την αλλαγή της πορείας ήταν πράγματι από κάποιο ηλίθιο από το ΥΕΝ όπως ανακοινώθηκε, ή ο καπετάνιος δέχτηκε από μόνος του να παραλάβει άλλους 300 περίπου επιβάτες από δύο άλλα νησιά για να τα κονομήσει η εταιρεία παρά την ήδη 1 ½ ώρα καθυστέρηση που είχε.
Απλά ο υπεύθυνος για όλο αυτό το μπάχαλο δεν είχε σκεφτεί το τι θα γινόταν στο πλοίο με την αναπόφευκτη καθυστέρηση και την αγανάκτηση του κόσμου που αντί να φτάσει νωρίς το πρωί θα έφτανε μετά 16-19 ώρες στο πλοίο ντάλα μεσημέρι στο λιμάνι.
Έπρεπε να αποφασίσει ο ίδιος ο αρχηγός του Λιμενικού για το αυτονόητο ώστε να καταφέρει τελικά το πλοίο να φτάσει αντί στις 7 το πρωί, μετά τις 11, στον Πειραιά .
Εκεί βέβαια με την αποβίβαση περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη τους πρωτεργάτες των επεισοδίων.

Κατέβηκε πρώτα ο κυβερνήτης και ο ύπαρχος και έκοβαν τις γνωστές τους από το βράδυ φάτσες και οι ειδοποιημένοι λιμενικοί τους μάζευαν για το αυτόφωρο.
Με τον άδοξο αυτό τρόπο έληξε η ανταρσία του ΛΙΣΣΟΣ και έτσι γράφτηκε μια ακόμα ένδοξη ιστορία στην Ελληνική Ακτοπλοΐα με τα ιστορικής αξίας, λόγω παλαιότητας πλοίων της που όλο χαλάνε και δεν ξέρεις αν και πότε θα φτάσεις στον προορισμό σου.

Ούτε ψύλλος δε στον κόρφο των ταλαίπωρων επιβατών από την Σάμο και την Ικαρία που θα θυμούνται για χρόνια ότι πιο εύκολα πας στην άλλη άκρη του κόσμου παρά στον Πειραιά.

Αφιερώνω την παρακάτω διασκευή του δημοφιλούς άσματος Σαμιώτισσα σε όλους τους ατυχείς που έμειναν στην Σάμο αμανάτι περιμένοντας ματαίως να δουν καράβι.

Σαμιώτισσα Σαμιώτισσα
πότε θα ρθείς στον Πειραιά
Ρόδα θα ρίξω στην προβλήτα
Σαμιώτισσα τριαντάφυλλα στην άμμο

Σαμιώτισσα Σαμιώτισσα
στη Σάμο που θ' αράξεις
Εμένα να με θυμηθείς
Σαμιώτισσα και να βαρυαναστενάξεις
Που πλοίο δεν πρόκειται να δείς

Σαμιώτισσα με τις εληές
Θα κάνω μαύρα μάτια να σε ξαναδώ
Γιατί ο Αγούδημος έκανε την καρδούλα μου
Σαμιώτισσα σαράντα δυό κομμάτια

Και με τα μαύρα σ' αγαπώ
και με τα λερωμένα
από τις μέρες που χρειάζεσαι
να φτάσεις στον Περαία.

Βέβαια ο Υπουργός Ναυτιλίας έχει πιο ποιητική άποψη και σαν γνήσιος θαυμαστής του Καβάφη τους παρηγόρησε με τους παρακάτω στίχους:

Πάντα στον νου σου νάχεις τον Πειραιά .

Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει ο Πειραιάς.

Η Σάμος σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.