E΄ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ

Με το σημερινό ποστ ολοκληρώνεται το ταξίδι στην Κίνα.

Όσοι θέλουν να το διαβάσουν από την αρχή παραθέτω τα αντίστοιχα λινκ.

Σε όλα κλικάροντας πάνω στις φωτογραφίες αυτές μεγαλώνουν.

ΚΙΝΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΑ

Β΄ ΠΕΚΙΝΟ - ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ

Γ' ΚΙΝΑ- ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΗΛΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛ.ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

Δ΄ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΓΚΤΣΕ ΚΑΙ ΣΑΓΚΑΗ

ΣΤ΄ ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ

Φεύγοντας από τη Σαγκάη φτάσαμε οδικώς στο Τσιτάγκ που είμαι σίγουρος ότι μερικοί από εσάς το έχετε δει στην ταινία Mission: Impossible III με τον Τομ Κρούζ να τρέχει στις στέγες του.

Βέβαια όταν πήγαμε εμείς κανένας δεν έτρεχε στις στέγες του αλλά ούτε και στα δρομάκια του γιατί όλα ήταν πήχτρα στους τουρίστες. Το Τσιτάγκ είναι ένα γραφικότατο μέρος γιατί διασχίζεται από 9 ποτάμια με τα σπίτια του να είναι κτισμένα στις όχθες των καναλιών που χρησιμοποιούνται και σαν οδοί επικοινωνίας με βάρκες με τις οποίες κάναμε και μια ωραία βόλτα. Βλέπεις επίσης να κυκλοφορούν ψαράδες που ψαρεύουν με πρωτότυπο τρόπο χρησιμοποιώντας κορμοράνους δεμένους από το πόδι για να πιάνουν τα ψάρια. Τα στενά δρομάκια του είναι γεμάτα καταστηματάκια που πουλάνε από φαγώσιμα παντός είδους όπως και από όλα τα συνήθη είδη για τους τουρίστες. Τα γεφυράκια πάνω από τα κανάλια είναι παλιά, πέτρινα και πανέμορφα. Είναι από τα λίγα μέρη που παίρνεις μια ιδέα πως ήταν η Κίνα πριν την σημερινή της ανάπτυξη που έχει καταστρέψει πολλά από τα παραδοσιακά της στοιχεία.

Φεύγοντας από το Τσιτάγκ καταλήγουμε στο Χανγκτσόου που βρίσκεται στο Δέλτα του ποταμού Γιανγκσέ και θεωρείται από τις 10 πιο γραφικές πόλεις της Κίνας με κυριότερο αξιοθέατο την Δυτική λίμνη με έκταση 6 τετρ. χιλιόμετρα.

Όπως καταλαβαίνετε μια μικρή κρουαζιέρα στην λίμνη που περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση και δάση μας έφτιαξε ακόμα περισσότερο την διάθεση με την ομορφιά του τοπίου.

Την άλλη μέρα επισκεφτήκαμε μια φυτεία τσαγιού όπου μας εξήγησαν τα μυστικά της κατεργασίας του πράσινου τσαγιού και αφού ήπιαμε μπόλικο τσάι μια πανέξυπνη Κινέζα κατάφερε να πουλήσει πανάκριβα στους περισσότερους, μεταξύ των οποίων και στην κόρη μου, διάφορες ποικιλίες τσαγιού, αφού τους έπεισε ότι στα φακελάκια που πίνουμε βάζουν τις χειρότερες ποικιλίες από το τσάι. Κατά την γνώμη μου από το τσάι που ήπιαμε σε σύγκριση με τα βιομηχανοποιημένα, κατάφερε να τους πουλήσει τσάγια για μεταξωτές κορδέλες.

Στην συνέχεια πριν να πάρουμε την πτήση για την Καντόνα επισκεφτήκαμε το βουδιστικό μοναστήρι Λινγκίν ένα από τα ωραιότερα και πλουσιότερα μοναστήρια της Κίνας σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον όπως άλλωστε και όλα τα μοναστήρια όλων των θρησκειών.

Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 328 μ.Χ. αλλά καταστράφηκε και λεηλατήθηκε επανειλημμένα τα επόμενα χρόνια και έτσι ξαναφτιάχτηκε τουλάχιστον 16 φορές από τότε.

Στην πολιτιστική επανάσταση υπέστη μερικές καταστροφές αλλά γλύτωσε από μεγαλύτερες, λόγω της προστασίας που είχε από τον πρωθυπουργό Τσου Εν Λάϊ ενώ στους προσκυνητές του συγκαταλέγεται και ο Ντενγκ Σιαο Πίγκ.( Για τον Ρουσσόπουλο δεν ξέρω!)

Η περιοχή του μοναστηριού είναι διάσπαρτη με ιστορικά κτήρια, παγόδες, κιόσκια, γέφυρες ,αγάλματα.

Το μεγάλο άγαλμα του Βούδα έχει στο στήθος του τη σβάστικα, παραδοσιακό κινέζικο σύμβολο ειρήνης, αρμονίας, ισότητας και ισορροπίας.( Η ναζιστική είχε αντίστροφη φορά)

Η Καντόνα ήταν η πόλη που ο Αθεόφοβος πρέπει να έχασε τουλάχιστον 1-2 κιλά όχι λόγω δίαιτας αλλά λόγω της υγρής και ζεστής υποτροπικής της ατμόσφαιρας.

Έβγαινα από το μπάνιο και μόλις σκουπιζόμουνα ήμουνα πάλι κάθιδρος.

Κυκλοφορούσαμε στο δρόμο και οι άλλοι μου έλεγαν κάθε λίγο το αυταπόδεικτο : είσαι μούσκεμα ! Αισθανόμουνα σαν να με είχαν βάλει σε μια τεράστια σάουνα!

Η Καντόνα λοιπόν όπως την λέμε οι Ευρωπαίοι, γιατί οι Κινέζοι την ονομάζουν Guangzhou, είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Κίνας και βρίσκεται στον Μαργαριταρένιο ποταμό που είναι πλωτός προς την θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Αξιοθέατο εδώ είναι το μαυσωλείο του Σαν Γιατσέν, σε γνήσιο κινεζικό στύλ. Αυτός ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Κίνας που ανάγκασε τον τελευταίο αυτοκράτορα σε παραίτηση τερματίζοντας έτσι μια παράδοση χιλιετιών.

Το μαυσωλείο κτίστηκε το 1929-31 και ανακαινίστηκε το 1998 το δε 1956 του στήσανε και το άγαλμα.

Η νήσος Σάμιαν χωρίζεται από την στεριά από ένα κανάλι και συνδέεται με αυτήν με δύο γέφυρες . Από εδώ ξεκίνησαν οι δύο πόλεμοι του οπίου τον 19ο αιώνα που προκλήθηκαν από την πιο άθλια στην ιστορία αποικιοκρατική επέκταση των Δυτικών στην Κίνα, κυρίως των Εγγλέζων.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για αυτούς τους πολέμους υπάρχει εδώ.

Το 1859 η περιοχή παραχωρήθηκε κατά τα 4/5 στους Εγγλέζους και κατά το 1/5 στους Γάλλους και στην παραλία του κτίστηκαν δυτικού τύπου κατοικίες ενώ επίσης εγκαταστάθηκαν εκεί εταιρείες από τις ΗΠΑ, Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία, Πορτογαλία και Ιαπωνία. Όλοι αυτοί οι αποικιοκράτες, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, στις 10 το βράδυ έκλειναν τις δύο γέφυρες και την μία την φύλαγαν οι Άγγλοι με Ινδούς Σιχ και την άλλη οι Γάλλοι με στρατιώτες από την Ινδοκίνα.

Την περιοχή διακοσμούν και αρκετά μπρούτζινα αγάλματα με εικόνες της καθημερινής ζωής.

Το θέαμα της άλλης όχθης του Μαργαριταρένιου ποταμού το βράδυ είναι εντυπωσιακό.

Ενδιαφέρουσα είναι η παγόδα των 6 δέντρων Banyan, όπως ονομάστηκε από ένα λογοτέχνη πριν 1000 χρόνια, επειδή τότε υπήρχαν εκεί αυτά τα δέντρα.

Η βουδιστική αυτή παγόδα είναι 1400 ετών αλλά έχει ξανακτιστεί από τότε πολλές φορές.

Το τελευταίο αξιοθέατο στην Καντόνα ήταν το μουσείο λαϊκής τέχνης που έκτισε το 1894 η οικογένεια Τσαν σαν ναό για να θυσιάζουν στους προγόνους τους αλλά και για να εμπνέει τους απογόνους τους να σπουδάζουν σκληρά.

Το κτήριο ήταν πιο ενδιαφέρον από τα εκθέματα που περιείχε.

Το τέλος του ταξιδιού ήταν στο Χονγκ Κόγκ που πήγαμε από την Καντόνα σε αυτό με καταμαράν.

Το Χονγκ Κόγκ ενώθηκε με την Κίνα το 1997. διατηρεί όμως ειδικό καθεστώς που αποτελεί συνέχεια της Βρετανικής κυριαρχίας με δικό του νόμισμα, ισότιμο όμως με το κινεζικό και όπως λένε χαρακτηριστικά είναι "μια χώρα δύο συστήματα".

Είναι μια σύγχρονη μεγαλούπολη, από τις πιο πυκνοκατοικημένες στον κόσμο ( 7 εκατομ. κάτοικοι), με την πρωτοκαθεδρία παγκοσμίως σε ουρανοξύστες (7650), έτσι που τελικά χάνεται η αίσθηση του φυσικού τοπίου που κάποτε θα ήταν πολύ γραφικό.

Από το αριστοκρατικό λόφο της Βικτώρια (552 μέτρα) όπου μένουν οι πλούσιοι , έχεις μια πανοραμική θέα της πόλης αν και την ημέρα που ανεβήκαμε είχε αρκετή συννεφιά.

Στην Repulse Bay υπάρχει ο ναός Kwum Yam με δύο μεγάλα αγάλματα αυτού του θεού και της Tin Hau,θεοτήτων της θάλασσας που προστατεύουν τους ψαράδες όταν είναι στην θάλασσα. Αυτό που δεν προστατεύουν είναι την αισθητική μας, μαζί με πολλά άλλα εξ ίσου κακόγουστα αγαλματάκια που έχουν δωρίσει κατά καιρούς στον ναό οι διάφοροι Βρετανοί κυβερνήτες.

Δεν χρειάζεται να σημειώσω ότι το Χονγκ Κόγκ είναι ο παράδεισος για shopping therapy στην οποία επιδόθηκαν με ιδιαίτερη επίδοση εκτός από μητέρα, κόρη και κουνιάδα αρκετοί και από το υπόλοιπο γκρούπ.

Από εκεί γεμάτοι πλέον με πολλές νέες εικόνες στο μυαλό μας και στις φωτογραφικές μηχανές μας, επιστρέψαμε με ενδιάμεσο σταθμό στην Ντόχα του Κατάρ οίκαδε.

Επειδή πριν να φύγουμε είχα προτείνει σε μερικούς φίλους, που ήξερα ότι θα τους άρεσε αυτό το ταξίδι, να έρθουν μαζί και μου απάντησαν ότι δεν τους περισσεύουν τα λεφτά, απλά σημειώνω ότι αυτό το ταξίδι στοίχισε όσο στοιχίζουν τα τσιγάρα ενός έτους ενός καπνιστή 2 πακέτων την ημέρα (πριν από τις τελευταίες αυξήσεις).

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσα ταξίδια έχω να κάνω με τα λεφτά που έχω εξοικονομήσει τα 18 χρόνια που το έχω κόψει το ρημάδι!