Γ΄ ΡΟΥΜΑΝΙΑ -ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ, Η ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΣΙΜΠΙΟΥ

Η περιοχή της Νότιας Μπουκοβίνας είναι γνωστή από τις περίφημες ζωγραφισμένες και στην εξωτερική τους επιφάνεια εκκλησίες στα μοναστήρια της, που 5 από αυτά έχουν χαρακτηριστεί από το 1993 από την UNESCO ως μνημεία της Διεθνούς Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς.

Η παράδοση αυτή ξεκίνησε από το 1530 στο Humor και τερματίστηκε το 1600 με την Sucevita. Τα οχυρωμένα ,για τους εισβολείς Τούρκους, μοναστήρια συγκέντρωναν στο εσωτερικό τους στρατιώτες και χωρικούς που αγράμματοι όντες δεν καταλάβαιναν την σλαβική λειτουργία της εκκλησίας. Έτσι η απεικόνιση των βιβλικών ιστοριών που τις ήξεραν λειτουργούσε λίγο πολύ σαν κόμικ της εποχής.Έχουν χρησιμοποιηθεί φυσικές βαφές, θείο για το κίτρινο, ρουβιά (madder) για το κόκκινο, κοβάλτιο ή lapis lazuli για το μπλε.

Το γυναικείο μοναστήρι Humor του 1530 με τον μεγάλο περιτοιχισμένο χώρο του που διαθέτει και πύργο(1,2), είχε κλείσει το 1786 και άνοιξε ξανά το 1990.

Ενδιαφέρουσα τοιχογραφία είναι η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης(3).

Χαρακτηριστικό στο Humor είναι η επικράτηση του καφεκόκκινου χρώματος(4).

Το 1488 ο Στέφανος ο Μέγας και Άγιος (ναι καλά θυμάστε από το προηγούμενο ποστ, είναι αυτός ο ευσεβής χριστιανός με τα 20 εξώγαμα) έκτισε σε ανάμνηση της μάχης του Vaslui το μοναστήρι Voroneţ (5)που θεωρείται, για τα εξαιρετικά φρέσκο του, η Σιστίνα της Ανατολής. Στο μοναστήρι κυριαρχεί ένα χαρακτηριστικό μπλέ του ουρανού που οι ιστορικοί το ονομάζουν μπλέ του Voroneţ κατά τον ίδιο τρόπο που αναφέρουν το κόκκινο του Τισιανού.

Η πιο γνωστή εδώ τοιχογραφία είναι η Δευτέρα Παρουσία (6,7) με τους αγγέλους στην επάνω σειρά μαζί με τα ζώδια που δηλώνουν ότι ο χρόνος τελείωσε!Στο μέσον είναι η ανθρωπότητα που πρόκειται να κριθεί και στα αριστερά ο Άγιος Παύλος έχει τους πιστούς ενώ εμείς οι άπιστοι είμαστε στα δεξιά με τον Μωυσή.Κάτω αριστερά είναι ο Ουρανός και ο Κήπος της Εδέμ ενώ δεξιά η Ανάσταση των νεκρών.

Μια ακόμα μεγάλη τοιχογραφία είναι το δέντρο του Ιεσσαί με την γενεαλογία του Χριστού. Ο Ιεσσαί είναι ο ξαπλωμένος στο μέσον κάτω(8).

Το οχυρωμένο μοναστήρι της Moldoviţa (9,10) κτίστηκε το 1532 από τον Petru Rareş(11), που ήταν ένα από τα εξώγαμα του Στέφανου του Μεγάλου και Αγίου, σαν προστατευτικό ανάχωμα των οθωμανικών επιθέσεων.

Σε αυτό το μοναστήρι επικρατούν οι κίτρινες και μπλε αποχρώσεις(12) .

Εδώ υπάρχει μια πολύ καλύτερα διατηρημένη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης του 626μΧ από τους Πέρσες(13).

Τέλος το μοναστήρι της Suceviţa (14,15) είναι το μεγαλύτερο και το τελευταίο που κατασκευάστηκε από τα μοναστήρια με εικόνες στο εξωτερικό των εκκλησιών τους.

Εδώ η πιο ενδιαφέρουσα τοιχογραφία είναι η σκάλα της Αρετής (16,17) στην οποία κάθε σκαλοπάτι αναγράφει και μια αρετή που πρέπει να έχει αυτός που τελικά θα φθάσει στον Παράδεισο που ακόμα και μια να του λείπει καταλήγει στην κόλαση!

Επίσης και εδώ απεικονίζονται οι έλληνες φιλόσοφοι μεταξύ των οποίων κεντρική θέση έχουν ο Σοφοκλής και ο Πλάτων(18).

Κατεβαίνοντας προς τα κάτω περνώντας από το φαράγγι Μπικάζ των Καρπαθίων βρισκόμαστε στις πεδιάδες της Τρανσυλβανίας και φτάνουμε στην πόλη Σιγκισοάρα την γενέτειρα του Βλάντ Τσέπες. Το όνομα αυτό μπορεί να μην σας λέει τίποτα αλλά ως Δράκουλα τον ξέρετε όλοι!Ο Δράκουλας σαν παιδί φαίνεται πως όταν τον είχαν φυλακίσει οι Οθωμανοί είχε γνωρίζει τι σημαίνει "οθωμανικό" οπότε ανήγαγε σε επιστήμη τον ανασκολοπισμό των πάντων με ιδιαίτερη προτίμηση στους Τούρκους αιχμαλώτους.

Δείγμα της αίσθησης χιούμορ που είχε, είναι η ιστορία που λέει πως καθώς γλένταγε εν μέσω ενός δάσους με παλουκωμένους, ένας υπηρέτης κράταγε την μύτη του, οπότε τον ρώτησε γιατί το κάνει. Αυτός απάντησε δεν αντέχω την δυσωδία από τα πτώματα, οπότε ο Δράκουλας τον παλούκωσε και αυτόν λέγοντας: Τότε θα ζήσεις εκεί που δεν θα σε φτάνει η δυσωδία!

Πάντως το παλούκωμα ήταν από ότι φαίνεται τότε της μόδας γιατί και ο ξάδελφος του ο Στέφανος ο Μέγας και Άγιος λέγεται πως είχε παλουκώσει από τον ομφαλό ,τον ένα επάνω από τον άλλο, 2300 Τούρκους αιχμαλώτους το 1473.

Η Σιγκισοάρα (19) βέβαια είναι η καλύτερα διατηρημένη κατοικούμενη μεσαιωνική πόλη της Ρουμανίας η ακρόπολη της οποίας ανήκει στα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Ανεβαίνοντας προς την οχυρωμένη από τον 14ο αιώνα ακρόπολη, περνάμε κάτω από τον πύργο του Ρολογιού του 1280 (20) και βρισκόμαστε στην πλατεία Museolui (21)όπου υπάρχει το σπίτι που γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 4 ο Δράκουλας (22), μόνο που τώρα είναι εστιατόριο!

Λίγο πιο πέρα είναι το άγαλμα του Δράκουλα (23) και από εκεί έχει κανείς μια πολλή καλή θέα της κάτω πόλης(24).

Όμως αυτή η πόλη που μας κατέκτησε με την ομορφιά της καθώς μας υποδέχτηκε σαν οικοδέσποινα που έχει βάλει τα καλά της, γιατί ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα το 2007, με χαρακτηρισμένο το 1 στα 3 από τα κτήρια του κέντρου της πόλης σαν ιστορικό μνημείο, ήταν το Σιμπίου(25,26).

Και εδώ η επίσκεψη μας ξεκινά από τον ορθόδοξο ναό της Αγίας Τριάδος του 1905, πλούσια εικονογραφημένο(27), σε αντίθεση βέβαια με την Ευαγγελική Εκκλησία του 14ου αιώνα(28).

Βολτάροντας στην πόλη διαπιστώνεις ότι τα περισσότερα κτήρια έχουν επισκευαστεί και βλέποντας προς την κάτω πόλη έχεις την αίσθηση ότι τα ιδιόμορφα παράθυρα σαν μάτια που υπάρχουν στις στέγες (29) σε παρατηρούν με απλανές βλέμμα!

Παρατηρείς με έκπληξη το πως ο κατασκευαστής παντός είδους καρφιών διαφημίζει το εμπόρευμα του(30), και περνώντας κάτω από τον πύργο του ρολογιού του 1370 (31) βρίσκεσαι τελικά στην τεράστια πλατεία Mare με τα υπολείμματα της μεσαιωνικής πηγής στο κέντρο(32) και τα μοναδικά κτήρια που την περιστοιχίζουν.

Το μουσείο τέχνης Μπρούκενταλ(αριστερά στην φωτογραφία 33 ) στεγάζεται στο μπαρόκ παλάτι του 1785 του βαρώνου Μπρούκενταλ πρώην αυστριακού κυβερνήτη.

Στην άλλη μεριά είναι ο Ρωμαιοκαθολικός ναός των Ούγγρων(35) και στο μέσον είναι το ωραιότερο κτήριο της πλατείας, το Δημαρχείο(34).

Ρίχνοντας ένα τελευταίο βλέμμα στην πλατεία αυτή φεύγουμε από το Σίμπιου λέγοντας πως είναι από τις πόλεις που ευχαρίστως θα ξαναερχόμασταν.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΕΚΠΛΗΞΗ. Α΄ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ

Β΄ ΡΟΥΜΑΝΙΑ- ΒΡΑΙΛΑ και ΙΑΣΙΟ