Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ





Τα ΝΕΑ της 5-10-12 δημοσίευσαν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του ομότιμου καθηγητού των Διεθνών Οικονομικών και Ευρωπαϊκών Σχέσεων στο  Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πάνου Καζάκου,  με τίτλο Τα άκρα διαφέρουν-Η Χρυσή Αυγή, η εγκληματικότητα και η κουλτούρα της ανομίας.
Διαβάζοντας το είχα την αίσθηση πως διάσπαρτες απόψεις  και σκέψεις που είχα και εγώ στο μυαλό μου, αποκτούσαν ειρμό και την λογική τους συνέχεια.
Σας μεταφέρω ολόκληρο το άρθρο , οι επισημάνσεις με ιταλικά μπλε γράμματα είναι του συγγραφέα του, ενώ με μαύρα δικές οι μου.   


 Καθώς η χρήση βίας στη δημόσια ζωή αυξάνεται - τη φορά τούτη κυρίως από την Άκρα Δεξιά - δεν αρκεί η γενικόλογη καταγγελία, ούτε μια απλώς υπεροπτική περιφρόνηση της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) για το χαμηλό πνευματικό επίπεδο στελεχών της.
Κατ' αρχάς, η θεωρία ότι τα άκρα συμπίπτουν είναι εν μέρει παραπλανητική.
 Βεβαίως υπάρχουν ομοιότητες π.χ. ως προς τον αντιδυτικισμό και ως προς την ευκολία αποδοχής της βίας ως πολιτικού εργαλείου. Αλλά αυτά δεν πρέπει να μας εμποδίζουν να βλέπουμε καθαρά ότι υπάρχουν και μεγάλες διαφορές μεταξύ των άκρων.
Γενικά, αντλούν από διαφορετικές ιδεολογικές παραδόσεις διογκώνοντας ή διαστρέφοντας διάφορα συστατικά στοιχεία τους. Το δεξιό άκρο χαρακτηρίζεται από μια ρατσιστική στάση έναντι των μεταναστών και εξιδανίκευση του ισχυρού κράτους, η Άκρα Αριστερά δεν είναι ξενόφοβη και υιοθετεί μια αντικρατική και εν μέρει αναρχική στάση.
Ας ξεκαθαρίσω επίσης ότι δεν βλέπω η ΧΑ να έχει την παραμικρή πιθανότητα να γίνει κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση ή να συμμετάσχει σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα. Η Ελλάδα δεν είναι Βαϊμάρη. Όμως, όσο ισχυρότερη θα είναι η παρουσία της ΧΑ στην ελληνική Βουλή, τόσο η πολιτική αντιπαράθεση θα διολισθαίνει σε πρωτογονισμούς και θα αυξάνεται η πολιτική αστάθεια. Όλα δείχνουν ότι η ΧΑ ακόμα κερδίζει έδαφος πλησιάζοντας το 10%. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Δεν θα καταλάβουμε πολλά πράγματα αν, πρώτον, δεν δούμε τι ακριβώς συνέβη σε διάφορες περιοχές της χώρας με τη μαζική είσοδο παράνομων μεταναστών και πως απέτυχε η πολιτική ηγεσία να αντιμετωπίσει προβλήματα ενώ αυτά διογκώνονταν. Οι επάνω δεν άκουγαν τις φωνές των κάτω που ζητούσαν ασφάλεια. Η ΧΑ κάλυψε, λοιπόν,  ένα ιδεολογικό και πολιτικό κενό και συχνά υποκατέστησε το κράτος.
Από την άλλη μεριά, δεύτερον, η ΧΑ εκφράζει με ακραίο τρόπο μια κουλτούρα που καλλιεργήθηκε από καιρό και όχι μόνον από ακραία στοιχεία της Αριστεράς: την κουλτούρα της ανομίας. Τις τελευταίες δεκαετίες εξαπλώθηκαν συμπεριφορές και πρακτικές που δεν ήταν συμβατές με την ιδέα του κράτους δικαίου και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Υπενθυμίζω τους εμπρησμούς τραπεζών και άλλων κτιρίων από αναρχικούς, «αγανακτισμένους» που ζητούν να καταργήσουν τη Βουλή, μάχες για την αποτροπή εγκατάστασης χώρων υγειονομικής ταφής κ.ο.κ.
Ίσως, μια και μιλάμε για κουλτούρα πρέπει να πάμε πιο μακριά. Πιθανόν, η ΧΑ είναι και κατάληξη μιας αργής πνευματικής πτώχευσης - μιας διαδικασίας που άρχισε από την παιδεία, αλλά παρέμενε δυσδιάκριτη όσον καιρό ευρύτερα στρώματα απολάμβαναν μια επίπλαστη ευημερία. Με άλλα λόγια, η ΧΑ δεν ήλθε από τον ουρανό αλλά ήταν προέκταση μιας λούμπεν κουλτούρας στις παρυφές του καθωσπρεπισμού.   
Τρίτον, η οικονομική κρίση ευνοεί γενικά τον λαϊκισμό και τον εξτρεμισμό. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ 1% υποχώρηση του ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ αυξάνει κατά 1% την υποστήριξη εξτρεμιστικών ομάδων! Στην Ελλάδα μέσα σε τρία χρόνια το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 17% και η ανεργία ξεπέρασε το πρωτοφανές  21% εισβάλλοντας στο σπίτι (σχεδόν) κάθε οικογένειας. Η κρίση λειτούργησε ως καταλύτης για να έλθουν στην επιφάνεια τόσο η λούμπεν κουλτούρα όσο και υπόγεια ιδεολογικά ρεύματα της ελληνικής κοινωνίας που συγκλίνουν προς αυταρχικές «λύσεις».
Τέταρτον, η διαχείριση της κρίσης προκάλεσε μια διάχυτη αίσθηση αδικίας. Η ΧΑ εμφανίζεται να αντιπροσωπεύει τμήμα των θυμάτων της και καταγγέλλει ένα διεφθαρμένο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Βέβαια εδώ δεν είναι μόνη, αλλά έχει καλύτερα προετοιμασμένους ανταγωνιστές από την Αριστερά. Η αδικία είναι πραγματικό πρόβλημα όπως, άλλωστε, και οι σκανδαλώδεις πρακτικές ενός μέρους της πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας του τόπου.  
Όπως και να έχει το πράγμα, η ΧΑ επηρέασε την πολιτική ατζέντα τουλάχιστον στο ζήτημα της άσκησης βίας και της νομιμότητας στη Δημοκρατία. Ουσιαστικά παραμέρισε το πολύπτυχο ιδεολογικό πέπλο που νομιμοποιούσε τη βία και αντιμετώπιζε το μεταναστευτικό με ηθικολογικούς βερμπαλισμούς. Η κυβέρνηση απεφάσισε να αντιμετωπίσει σοβαρά το ζήτημα της ανεξέλεγκτης εισροής μεταναστών. Πόροι υπάρχουν και, οπωσδήποτε, πολιτικό όφελος. Θα δούμε πόσο αποτελεσματικά θα ολοκληρωθεί η προσπάθεια και, το σπουδαιότερο, αν θα συμπληρωθεί με μια συνεκτική πολιτική ένταξης μεταναστών στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας. Έτσι θα κλείσει μια πηγή που τροφοδοτεί τη ΧΑ.
 Θα μείνουν οι άλλες.  

38 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρον κείμενο. Δε θέτει όμως την κύρια διαφορά στην άσκηση βίας: η αριστερή βία (και βασικά η αναρχική, όχι τόσο η αριστερή) δεν απευθύνεται σε πρόσωπα, αλλά σε θεσμούς κι εκπροσώπους τους. Η φασιστική βία στηρίζει τους θεσμούς, δεν τους "χτυπά", δε βιαιοπραγεί εναντίον τους, αλλά μόνο απέναντι σε μεμονωμένα άτομα (εξού και η εγκληματικότητα, όταν η αριστερή βία δεν είναι νομικά έγκλημα και βεβαίως κατά της ζωής).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η βία σε μια πολιτισμένη κοινωνία από όπου και αν προέρχεται είναι απολύτως καταδικαστέα.
      Δηλαδή όταν πετάς μια μολότοφ σε ένα αστυνομικό κτυπάς τον θεσμό της αστυνομίας ή όταν την ρίχνεις σε μία τράπεζα και καις 3 υπαλλήλους κτυπάς το τραπεζιτικό σύστημα;

      Διαγραφή
    2. Πρόσεξε: άλλο η ανάλυση κι άλλο η αποδοχή/συμφωνία. Σαφώς και μία μολότωφ είναι εγκληματική δράση (και η κατοχή και η κατασκευή της, πόσο μάλλον η χρήση της). Ωστόσο, αυτό δε θα με φτάσει στο σημείο να ταυτίσω την απρόκλητη βία κατά του μετανάστη ή του ανάπηρου ή του ομοφυλόφιλου με τη βία κατά των μπάτσων (άσε που ορισμένες φορές είναι δύσκολο να δούμε αν είναι αναρχικός ή προβοκάτορας ο ρίψας τη βόμβα).
      Και υπάρχει και μια ακόμα διαφορά: το αίτιο. Η βία η φασιστική είναι απρόκλητη, ενώ η αριστερή "βία" (πορείες, καταλήψεις θεσμικών χώρων κλπ) είναι απάντηση στη συστημική βία. Η αναρχική βία δε με ενδιαφέρει καθόλου και σε κάθε περίπτωση λειτουργεί προς όφελος του συστήματος και της έντασης της συστημικής (αστυνομικής και άλλης) βίας.

      Διαγραφή
    3. ...ωραία ελεγεία για τις "παράπλευρες απώλειες" της Marfin Bank και τον θάνο Αξαρλιάν κύριε Δείμε...

      Διαγραφή
    4. Εξυπνάδες χωρίς προηγούμενη μελέτη δε θέλω. Όταν τολμήσεις να δημοσιοποιήσεις δικές σου απόψεις σε δικά σου άρθρα να θέσεις το ζήτημα της Μαρφίν. προσωπικά το έκανα σε 3 άρθρα. Οπότε άσε τους λίβελλους.
      Γιατί αν εσύ θες να θυμάσαι τη Μαρφίν (όπου δεν ξέρω αν ήταν οι δράστες μπάτσοι, οι χρυσαυγίτες ή αναρχικοί όντως) θα πρέπει δίπλα τους να συμπεριλάβω τις θανατηφόρες ή απόπειρες ανθρωποκτονίας των φασιστών ή του κράτους... Θέλεις να κάνεις τέτοιες συγκρίσεις; Είσαι έτοιμος;

      Διαγραφή
    5. Δείμο μου η βία είναι μια και από όπου και αν προέρχεται είναι κατακριτέα.
      Να σου θυμίσω αυτό πού έλεγε ο Καμύ:
      Κάθε φορά που ένας καταπιεσμένος παίρνει τα όπλα για να εναντιωθεί στην αδικία κάνει ο ίδιος ένα βήμα προς το στρατόπεδο της αδικίας!

      Διαγραφή
    6. Κι όμως επιμένεις να ταυτίζεις κάθε μορφή. Μάλιστα είναι περίεργο που επικαλείσαι -επίκληση στην αυθεντία- εκείνον που αποχώρησε από το ΚΚΓ επειδή δε δέχτηκε την εκτέλεση όλων των φιλοναζιστών της κυβέρνησης... Ο καμύ μίλησε για ατομική κι όχι για πολιτική βία. Δεν πρόλαβε να ζήσει το Μάη, να δούμε τι θα έλεγε και με ποιον θα συνδέονταν. Και να είσαι σίγουρος ότι με τον Ντε Γκωλ ποτέ δε θα συνδέονταν ή θα τον υποστήριζε, αλλά θα προτιμούσε τη βία των νέων όπως έκανε ο Σαρτρ...

      Διαγραφή
    7. Τώρα μου θύμισες τον Παϊσιο που μπορούσε να προβλέψει τα πάντα!
      Όσο για τον Καμύ τα έχεις λίγο μπερδέψει.
      Στο ΚΚ έμεινε μόνο 2 χρόνια και αυτά πριν τον πόλεμο, το 1935-37.
      Το 1945, με πρωτοβουλία του François Mauriac , υπέγραψε μια αίτηση μαζί με τους Paul Valéry , Paul Claudel,Marcel Ayme, Ζαν Κοκτό , Colette , Jean Anouilh, Jean-Louis Barrault και άλλους, για να ζητήσει χάρη από τον de Gaulle για τον Robert Brasillach, που ήταν μια πνευματική προσωπικότητα,που είχε συνεργαστεί με το κατοχικό καθεστώς, ο οποίος όμως τελικά εκτελέστηκε.
      Η αποστροφή του στις εκτελέσεις προφανώς του είχε δημιουργηθεί επειδή ήξερε ότι ο πατέρας του, που δεν τον γνώρισε,είχε αποκτήσει έντονη αποστροφή μετά την θέα μιας εκτέλεσης.
      Με τον Jean-Paul Sartre δε είχε έρθει σε ρήξη από το 1952!

      Διαγραφή
  2. Εγώ, δυστυχώς, δεν το βλέπω και εντελώς απίθανο το εφαιαλτικό σενάριο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης...
    http://christosvardakas.blogspot.gr/2012/09/blog-post_29.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τι είναι η Βαϊμάρη; Το γέννημα σκληρών όρων (Συνθήκες κατά της ηττημένης Γερμανίας) και λιτότητας δεν ήταν; Ποιος άνδρωσε το φασισμό, αν όχι η σκληρή πολιτική του Κάιζερ και των νικητών του Μεγάλου Πολέμου;

      Διαγραφή
  3. Τον φασισμό τον εξέθρεψε στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης οι όροι της συνθήκης των Βερσαλιών και οι ακρότητες του αριστερού επαναστατικού ρεύματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, ναι είπα κι εγώ...
      Οι αριστεροί φταίνε... Όχι τα αίτια που φτωχαίνουν το λαό, όχι η συνθήκη των νικητών, όχι ο Πόλεμος και η Real Politik, αλλά οι αριστεροί που ήθελαν κράτος Δικαίου και Πρόνοιας (αυτό που απέκτησαν μετά τον πόλεμο δηλαδή). Ενδιαφέρουσα θέση, αλλά μάλλον θα διαφωνήσω...

      Διαγραφή
    2. Μην ξεχνάς πως την κυβέρνηση που υπέγραψε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών την αποτελούσαν σοσιαλιστές της αριστεράς, σοσιαλδημοκράτες και αντιπρόσωποι του καθολικού Κέντρου.
      Η κυβέρνηση αυτή πολύ γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπη με την κομμουνιστική εξέγερση των Σπαρτακιστών του Βερολίνου.Η εξέγερση αυτή δημιούργησε ακρότητες και από τα δύο μέρη και κατάληξε στην δολοφονία της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ.
      Οι εθνικά εξευτελιστικοί όροι της συνθήκης,η φτώχεια που επικράτησε και η κομμουνιστική εξέγερση εξέθρεψαν την ανάπτυξη και επικράτηση του φασισμού.

      Διαγραφή
    3. Μα, ναι αυτές οι συμπτώσεις. Ακρότητες έκαναν οι Σπαρτακιστές και τελικά δολοφονήθηκαν όχι οι αντίπαλοί τους, αλλά οι αρχηγοί τους :))))))
      Από την άλλη, οι ηττημένοι θα υπέγραφαν τα πάντα και με τόση φτώχεια λογικό ήταν να εξελιχθούν άσχημα τα πράγματα. Γιατί ουσιαστικά οι σοσιαλδημοκράτες εκείνοι της κυβέρνησης (κι όχι αριστεροί) ουσιαστικά στήριξαν και τις πολεμικές επιλογές του Κάιζερ κλπ.

      Διαγραφή
    4. Επανάσταση έκαναν οι Σπαρτακιστές εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης παρά το ότι η Λούξεμπουργκ δεν θεωρούσε ώριμες ακόμα τις συνθήκες.
      Μήπως περίμενες να τους υποδεχτούν με λουλούδια και να τους πούνε περάστε να πάρετε την εξουσία;

      Διαγραφή
    5. Δε διαφωνώ σε τούτο. Εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης... Μίας κυβέρνησης που είχε εκλεγεί με κοινωνικό συμβόλαιο για αύξηση μισθών και περιορισμό των δεινών των όρων των Βερσαλιών και των άλλων συνθηκών. Ωστόσο, τίποτα δεν τήρησε, απολύτως τίποτα. Κι έτσι ο λαός ξεσηκώθηκε.
      Πώς γίνεται ο λαός να δέχτηκε τους Σπαρτακιστές όταν λίγους μήνες πριν στήριξαν άλλο κόμμα; Μήπως επειδή είδαν ότι οι άλλοι τους δούλευαν;
      Αυτό όμως, εφόσον αγωνιάς για την κοινωνική συνοχή, δεν το φωνάζετε στο Σαμαρά και τους καλοθελητές του. Απλά ο Σαμαράς ελπίζει δε θα πάρουν τα όπλα οι Έλληνες. Επιμένει σε μία πολιτική που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι λάθος. Κι άντε αυτός αυτός είναι ένθεος και περιμένει θαύμα στηριζόμενος σε μία δογματική πολιτική. Εμείς;

      Διαγραφή
    6. H Δημοκρατία της Βαϊμάρης είχε ένα από τα δημοκρατικότερα συντάγματα της εποχής. Εξασφάλιζε ελευθερία του λόγου και του Τύπου και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι. Ο καθένας μπορούσε να ιδρύσει κόμμα. Όλοι - άνδρες και γυναίκες - είχαν δικαίωμα ψήφου στο εικοστό έτος της ηλικίας τους. Τέλος τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρώνονταν πλήρως από αυτό το Σύνταγμα. Ο πρόεδρος θα εκλεγόταν απευθείας από το λαό κάθε 7 χρόνια ενώ ο καγκελάριος από το Ράιχσταγκ κάθε 4ετία ύστερα από διεξαγωγή εκλογών.
      Πολλά από τα προβλήματα που προέκυψαν στην συνέχεια, εκτός των άλλων λόγων που έχουν αναφερθεί, οφείλονταν στην τελείως απλή αναλογική που οδηγούσε στην αδυναμία συγκρότησης σταθερών αυτοδύναμων κυβερνήσεων και ο νόμος 481 περί «καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης» που καθιστούσαν τον Πρόεδρο «υποκατάστατο Κάιζερ» με αποτέλεσμα να παραδώσει στον Χίτλερ την εξουσία ο 85χρονος και ανοϊκός Χίντεμπουργκ.

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Ως Ιστορικός, λυπάμαι, αλλά τα γεγονότα τα βλέπω επαρκώς. Εσείς απλά μένετε σε ό,τι προπαγανδίζουν κάποιοι άλλοι. Αν θέλετε να μιλήσετε για ιστορία, τουλάχιστον επιμείνετε σε κάποιον που δεν την κατέχει.

      Διαγραφή
    2. Τώρα με γαργάλησες για να σου πω τι είχε γράψει ο Σκαρίμπας σχετικά:
      Ούτε η πανούκλα,ούτε η αραποβλογιά κάμανε τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο οι ιστορικοί και η ιστορία!!

      Διαγραφή
    3. Δεν το θυμάμαι αυτό, αλλά ο Σκαρίμπας σίγουρα δεν είχε έναν ιστορικό απέναντί του που να διδάσκει γενική ιατρική (ή έστω κάποια ειδικότητα, γιατρέ μου)...

      Διαγραφή
  5. Δεν χρειαζόταν μαθήματα ιατρικής γιατί την είχε σπουδάσει!
    Από συνέντευξη του στον Δ.Γκιώνη στην "Ελευθεροτυπία" της 9/2/1981.

    -Θα σας πω ένα ανέκδοτο ιατρικό, γιατί έχω σπουδάσει και ιατρική! Είχαμε κάποτε έναν
    οικογενειακό γιατρό, Βλαχούλια τον λέγανε, Θεός σχωρές τον. Ταξιδεύαμε λοιπόν από την Αθήνα στη Χαλκίδα με τρένο. Εγώ εδώ, ο γιατρός απέναντί μου, δίπλα μου μια κυρία και άλλοι. Κουβεντιάζαμε γόνα με γόνα με την κυρία, που κάποια στιγμή σκύβει και με ρωτάει:
    «Κυρ Γιάννη, ο κύριος είναι γιατρός;». «Ναι», της λέω. «Και είναι καλός;». «Θαύμα είναι.
    Μου έχει σώσει τη ζωή. Κάποτε αρρώστησα βαριά, αλλά έλειπε στο Παρίσι, κι έτσι σώθηκα!». Εβαλε τα γέλια η γυναίκα και γέλαγε σ' όλο το ταξίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως πολύ καλό...
      Αλλά όταν ο καθένας γνωρίζει Ιστορία, ας δηλώνει και γνώστης ιατρικών θεμάτων, γιατί στο τέλος συγχέουμε τοις βούρτσες με τους μούτσους... Τα γεγονότα δεν οδηγούν σε εκτίμηση γεγονότων έτσι απλά... Κι όποιος διάβασε πέντε αναφορές, όταν τις κάνεις 50 ας έρθει να μου διδάξει ιστορία...
      Η Βαϊμάρη ήταν το πρώτο Κοινωνικό Κράτος που ανδρώθηκε μέσα από το ίδιο το κίνημα. Όταν όμως στο μεσοπόλεμο οι αστοί εχθρεύονταν κάθε κατάκτηση, ο ναζισμός ήταν το αποκούμπι τους. Σήμερα, ο Σαμαράς μας θυμίζει ότι ή θα πάμε σε κοινωνικό κράτος ή θα έχουμε φασισμό. Η δική τους λύση είναι ο θάνατος και η φτώχεια όπως των νικητών του Πολέμου...

      Διαγραφή
    2. Στο βιβλίο του «Βαϊμάρη: Η ανάπηρη δημοκρατία 1918-1933» ο Χάινριχ Βίνκλερ
      (Πόλις, 2011) τονίζει:
      «Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε τη Βαϊμάρη να ανασταίνεται στη σημερινή εποχή». Δεν φοβάται, κιόλας, την αύξηση του εκλογικού ποσοστού των ακροδεξιών κομμάτων. Θεωρεί ότι, αν και τα εκλογικά ποσοστά που επιτυγχάνουν οι ακροδεξιοί είναι ενισχυμένα σε κάποιες χώρες, αυτό δεν συνιστά μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων. Διαβλέπει όμως να υφίσταται κίνδυνος από τις λαϊκίστικες δυνάμεις, όπως τις χαρακτηρίζει, που δεν αντιστέκονται στην ύφεση με το να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα και να πράξουν τα δέοντα.

      Διαγραφή
  6. Άθεόφοβε
    Ανδρός αιρετικού μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού..
    Αν και άθεος μπορείς να ακολουθήσεις την οδηγία του Αποστόλου Παύλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κ. Βαρδάκα, διατηρείστε τις δοαγματικές σας αλήθειες για τη Βαϊμάρη, ιδεολογικοποιείστε υπέρ της εξαθλίωσης το αριστερό κίνημα και έτσι θα έχετε μία ευτυχισμένη ζωή...

      Διαγραφή
  7. Μπορεί να μην έλυσα την απορία μου σχετικά με το πώς και το γιατί ξαφνικά η σύνταξή μου μειώθηκε γύρω στα 7000€ το χρόνο, αλλά τουλάχιστον απόλαυσα ενδιαφέρουσες απόψεις πάνω στις ομοιότητες και τις διαφορές των ¨δυο άκρων¨.
    Θα έλεγα πως νικητής από το ιδεολογικό αυτό κονταροχτύπημα βγήκε ο δείμος. Δεν το λέω όμως γιατί η κρίση μου θα είναι μεροληπτική, αφού ανήκω στο ¨αριστερό άκρο¨!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σύνταξη που λες είναι η κατώτερη του ΙΚΑ και είναι για όσους έχουν όμως ΜΟΝΟ 15 χρόνια εργασίας και βέβαια τις ανάλογες χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές.

      Διαγραφή
  8. Ενδιαφέρουσα συζήτηση, κι εγώ κλείνω λίγο προς τον δείμο του πολίτη, αν και δεν ανήκω πουθενά. Θα καταθέσω κι εγώ την φτωχή μου άποψη, σαν απλός πολίτης, μιας και δεν έχω κανέναν τότλο σπουδών. Το σύνταγμα της Βαϊμάρης δεν το γνωρίζω, αλλα γνωρίζω αρκετά το ελλήνικό, το οποίο είναι απο τα πλέον δημοκρατικά. Το βασικό πρόβλημα όπως και στης Βαϊμάρης, είναι η γνώση και η αποδοχή του απο τον κόσμο, και η εφαρμογή του ισόνομα απο το κράτος, κατι που δεν συνέβει τότε, αλλα ούτε τώρα εδώ. Τραγική σύμπτωση, κι εμείς 85 χρονο ανοϊκό έχουμε για πρόεδρο, ευτυχώς δεν έχουμε Χίτλερ, αλλα την καρικατούρα του, τον πακιστανό μανάβη της Χ.Α.

    Διαφωνώ με το μέρος εκτροφής του φασισμού. Πιστεύω οτι ο φασισμός εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στις οικογένειες, ελάχιστες λειτουργούν δημοκρατικά. Τα παιδιά απο την βρεφική ηλικία, μαθαίνουν να ζούν με τον φασιστικό αυταρχισμό των γονέων (π.χ θα κάνεις αυτό που σου λέω αλλιώς...) με αποτέλεσμα να αισθάνονται πιο οικεία με τον φασισμό, παρα με την δημοκρατία, την οποία δεν διδάχθηκαν. Όταν οι συνθήκες διαβιώσεως είναι καλές, ο φασισμός μένει εκεί, όταν επιδεινώνονται βγαίνει στους δρόμους, σε κάθε περίπτωση εξυπηρετεί την εκάστοτε εξουσία.

    Η βία είναι ίδια απ΄όπου κι αν προέρχεται? δηλαδή αν έρθει κάποιος με όπλο να με σκοτώσει (όπως κάνει π.χ το κράτος) και αντιδράσω, είναι το ίδιο? σφάξε με αγά μου ν΄αγιάσω.

    ΚOYKLITIS - Θα σου λύσω εγώ την απορία. Η σύνταξή σου μειώθηκε επειδή σου την ψαλίδισαν, γιατί? ΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο για τον καθημερινό φασισμό που υπάρχει στην οικογένεια.
      Δεν έχεις δίκιο για τον Πρόεδρο που σε μας είναι ουσιαστικά διακοσμητικός ενώ στην δημοκρατία της Βαϊμάρης ήταν πανίσχυρος.

      Διαγραφή
  9. Μιας και ανοίξαμε συζήτηση για την δημοκρατία της Βαϊμάρης υπάρχει εεδώ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Έρικ Χομπσμπάουμ με τίτλο Μνήμες της Βαϊμάρης που αναφέρεται στην τεράστια πολιτιστική και καλλιτεχνική ανάπτυξη που υπήρξε στην βραχύβια αυτή δημοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μόλις πριν από λίγο διάβασα και αυτή την ενδιαφέρουσα άποψη:
    Αυτό που συνέβη ειδικά στη Γερμανία της Βαϊμάρης είναι ότι:
    Πρώτον, υπήρχε διαρκής πολιτική αστάθεια επειδή η κυβέρνηση Μπρύνινγκ δεν διέθετε ισχυρή πολιτική και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κυβερνούσε ουσιαστικά με προεδρικά διατάγματα.
    Δεύτερον, η αστάθεια μετατράπηκε ταχύτατα σε κοινωνική αναταραχή με τη ναζιστική Δεξιά να συγκρούεται αλόγιστα με την κομμουνιστική Αριστερά και να αποσταθεροποιούν τη δημοκρατία από κοινού.
    Σε κάθε ναζιστικό Τάγμα Εφόδου (Sturm Abteilung - SA) αντιστοιχούσε ένα κομμουνιστικό Ερυθρό Μέτωπο (Rote Frontkampfer Bund). Οποιος επισκεφθεί το Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας στο Βερολίνο μπορεί ακόμη να δει τις στρατιωτικές στολές των μεν και των δε να διαφέρουν ελάχιστα!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για τους προέδρους είπα οτι συμπτωματικά και ο δικός μας είναι ανοϊκός, oχι οτι έχει την ίδια ισχύ. Το ερώτημα είναι για ποιό λόγο οι άνθρωποι στρέφονται προς τον φασισμό, μαύρο ή κόκκινο (μην τρέφουμε αυταπάτες) και αποστρέφονται την δημοκρατία. Φταίνε οι εκάστοτε οικονομικές συνθήκες, ή είναι κάτι βαθύτερο?
    Στο τελευταίο σου σχόλιο, γράφεις οτι συγκρούονταν η ναζιστική δεξιά με την κομουνιστική αριστερά (κάτι που δεν υφίσταται, άΛλο κομουνισμός, και άλλο αριστερά, το είπε και η γγ του ΚΚΠ) αν βρούμε ποιός οφελήθηκε απο αυτήν την σύγκρουση, θα βρούμε και ποιός την υποκίνησε, και την είχε υπο έλεγχο.
    Όταν ήμουν 19 χρονών (είμαι 51) μου είχε πεί κάποιος "μεγάλος" σε μια συζήτηση που είχαμε για τις κοινωνικές αναταραχές και αλλαγές. Να βλέπεις τα πράγματα αμερόληπτα και αποστασιοποιημένος, να ψάχνεις να βρείς ποιός οφελήθηκε πραγματικά, εκεί θα βρίσκεις και τον υπαίτιο, π.χ όλοι ξέρουμε οτι τον β΄π.π τον ξεκίνησε ο Χίτλερ, είναι έτσι? Βρές ποιός οφελήθηκε πραγματικά, και θα καταλάβεις οτι άλλος τον ξεκίνησε. Δεν το είδα τότε, αλλα μετά απο αρκετά χρόνια νομίζω το αντιλήφθηκα, και πιστεύω οτι είχε δίκιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία έχει αποδείξει πως το ποιός θα επωφεληθεί από ένα πόλεμο μόνο ο χρόνος θα το αναδείξει.
      Η Γερμανία στον περασμένο αιώνα ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους.
      Από τον πρώτο κατέληξε στον ναζισμό και στην καταστροφή και από τον δεύτερο στην δημοκρατία και την οικονομική άνοδο.
      Η Αγγλία αν και νικήτρια από αυτοκρατορία αναγκάστηκε να παραδώσει τα πρωτεία στην Αμερική που ήθελε αρχικά να μείνει ουδέτερη και τελικά αναδείχτηκε σε υπερδύναμη.
      Κανένας δεν είχε προβλέψει αυτές τις εξελίξεις.

      Διαγραφή
  12. Μα φυσικά ο χρόνος θα το δείξει, εμείς δεν μπορούμε να μάθουμε άμεσα την αλήθεια, την ιστορία άλλωστε την γράφουν οι νικητές, και θα το δούν μόνο όσοι ψάχνουν, και έχουν ανοιχτό μυαλό, δηλαδή ελάχιστοι. Το παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα (τυχαίο?)δεν αφήνει περιθώρια για κριτική σκέψη, υπάρχουν βέβαια κάποιες διαρροές, οι οποίες όμως δεν μπορούν να αλλάξουν το τελικό αποτέλεσμα.
    Αν και βρήκες την αλήθεια την προσπέρασες, γι΄αυτο θα σου βάλλω 6. Φυσικά και ήθελε η Αμερική να μπεί στον πόλεμο (είναι πολλά τα λεφτά Άρη) αφού αυτή τον προκάλεσε, την αφορμή έψαχνε, και την δημιούργησε με το Πέρλ Χάρμπορ.
    Νομίζω οτι ο δείμος του πολίτη σαν πιο ειδικός, θα μπορούσε να μας διαφωτίσει πάνω στο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό που δεν πέτυχε η Γερμανία σε 2 παγκόσμιους πολέμους με τον Στρατό του Κάϊζερ και την Βέρμαχτ το πέτυχε με την Μπούντεσμπανκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Oι όροι της συνθήκης των Βερσαλιών δεν ήταν προϊόν διαπραγμάτευσης των εμπλεκομένων μερών.
    Δεν διαπραγματεύτηκαν από καμιά Γερμανική Κυβέρνηση
    γιατί μετά από μια τέτοια Ήττα δεν υπάρχει ποτέ Ουσιαστική κυβέρνηση
    ως εκ τούτου δεν έχει νόημα να κοιτάμε ποιος έβαλε την υπογραφή, κάποιος θα την έβαζε.

    Η Γερμανία είχε ηττηθεί και οι σύμμαχες δυνάμεις της Υπαγόρευσαν
    ....τι Ακριβώς θα έπρεπε εκείνη να κάνει για να πάει η ιστορία παρακάτω.

    Το γεγονός οτι με την συνθήκη (οι συμμαχικές δυνάμεις)δεν έκλεισαν το κεφάλαιο παγκόσμιος πόλεμος
    αλλά έθεσαν τις βάσεις για ένα Δεύτερο κύκλο επεισοδίων
    :-)

    καθώς επίσης πως στο ενδιάμεσο...και ακριβώς την ώρα που η Γερμανία είπε
    ....."τέλος! δεν έχει άλλο κάντε οτι θέλετε..."
    ήρθε το κραχ στην Αμερική... και μια Κρίση Να! με το συμπάθειο.

    (πάλι από τον ακριβοδίκαιο και λατρευτό Ερικ --ο σύντομος 20ο αιώνας)


    που χτύπησε εκτός των ηττημένων Γερμανών
    και τους νικητές-δημοκράτες Αμερικάνους
    και οχι τους κομμουνιστές που (σε ιστορικό χρόνο) μόλις είχαν πάρει την εξουσία στην Ρωσία

    είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει όλους όσους νομίζουν πως οι παραδοσιακοί ρόλοι
    του κομμουνιστή αριστερού και του καπιταλιστή δεξιού υφίστανται ακόμα
    ή καλύτερα πως ήταν ποτέ κάτι άλλο εκτός από ψευδαίσθηση.


    Η πραγματικότητα λέει πως αυτοί που κινούν τα νήματα είναι
    εκτός από πολεμοκάπηλοι για να μην πω μιλιταριστές και παρεξηγηθώ :-)

    ...κυρίως "αμφίχειρες".

    Όποιος λοιπόν ασχολείται ακόμα με την παραδοσιακή λογική
    της τάχα αριστεράς και της τάχα δεξιάς έχει χάσει το τραίνο της λογικής.
    Αυτό που πρέπει να αναζητά το 99% της κοινωνίας είναι μια Κοινωνική Δημοκρατία.

    .................................

    Δυστυχώς υπάρχουν Δύο εχθροί...

    ...γι΄αυτούς που διαθέτουν κεφάλαιο η εργασία
    και γι΄αυτούς που πουλάνε εργασία το κεφάλαιο...

    το πρόβλημα διαιωνίζεται επειδή κάποιοι νομίζουν πως είναι κεφάλαιο
    επειδή έχουν 200 χιλιάρικα στην τράπεζα και 2 σπίτια

    ενώ κάποιοι άλλοι νομίζουν πως εργάζονται ενώ στην πραγματικότητα παρουσιάζονται καθημερινά κάπου και φεύγουν με ένα μισθό -επίδομα άξιου Βωβού Πολίτη αν οχι κομματόσκυλου.

    υ.γ. στην περίπτωση που αμφότεροι φοροδιαφεύγουν έρχεται πτώχευση
    και πάπαλα και φτου και απ΄ την αρχή

    ή πτώχευση και πάπαλα και φτου χρυσή αυγή...

    υ.γ. Λίγο αργά βέβαια να γράφεις σ΄ ενα ποστ σχόλιο μετά από δέκα μέρες
    αλλά μάλλον το ήθελε η μέρα....σήμερα άφησα 2 σχόλια μαζεμένα μετά από ένα μήνα και βάλε...

    Καλησπέρα στους φίλους σχολιαστές και τον οικοδεσπότη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα σχόλιο ακόμα και μετά 10 μέρες αποδεικνύει πως το θέμα του ποστ αλλά και ο σχολιασμός του διατηρούν την επικαιρότητα τους και προφανώς έχουν ενδιαφέρον.

      Διαγραφή