Ο ΠΟΥΖΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ

Μέχρι πρόσφατα όταν ακούγαμε την φράση  Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω ! το μυαλό μας πήγαινε αμέσως  στο γνωστό έργο του Ντάριο Φο  που ήταν μια σάτιρα  στην οποία επειδή τα πράγματα ακρίβαιναν η αντίδραση δύο νοικοκυρών ήταν  "Δεν πληρώνουμε, τα παίρνουμε."

Τον τελευταίο καιρό  έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα που έχει σαν σύνθημα το Δεν πληρώνω. Ξεκίνησε από τα διόδια και τα εισιτήρια των μέσων μαζικής Μεταφοράς και  επεκτάθηκε  στο χαράτσι της ΔΕΗ , στην φορολογία κτλ.

Απετέλεσε τον κύριο πυρήνα των αγανακτισμένων  του Συντάγματος και ένωσε ένα ετερόκλητο πλήθος από όλο το πολιτικό φάσμα.

Έφτασε μάλιστα και στην εμφάνιση πολιτικού κόμματος που στις εκλογές του Μαΐου του 2012 πήρε 55.646 ψήφους αλλά στις εκλογές του Ιουνίου έπεσε στις 23.734.

Αρκετοί πιστεύουν πως η ευρύτερη αυτή κίνηση  αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία που προέκυψε από τις οικονομικές δυσκολίες που εμφανίστηκαν μετά την εφαρμογή των μνημονίων.

Κάνουν βέβαια λάθος!

Αντίστοιχο κίνημα είχε εμφανιστεί στην Γαλλία την 10ετία του 50 και είχε ονομαστεί Πουζαντισμός από το όνομα του ηγέτη του Pierre Poujade.

Ο Pierre Poujade (1920-2003), γιός ενός δεξιού αρχιτέκτονα, αναγκάστηκε μετά τον θάνατο του πατέρα του να αφήσει το ιδιωτικό σχολείο που φοιτούσε, γιατί δεν μπορούσε η οικογένεια να πληρώσει τα δίδακτρα, και δούλεψε σαν εργάτης εντασσόμενος στην εφηβεία του στο  φασιστικό Parti populaire français (PPF) και μετά την γερμανική κατοχή στην Γαλλία στο  Révolution nationale, την ιδεολογική πλατφόρμα που είχε φτιάξει ο Πεταίν όταν ανέλαβε την κυβέρνηση του Βισύ.

 Μετά την κατάλυση από τους Γερμανούς του καθεστώτος του Βισύ κατέφυγε στην Αλγερία στους Ελεύθερους  Γάλλους του Ντε Γκώλ.

Μετά τον πόλεμο είχε ένα βιβλιοπωλείο και τον Ιούλιο 1953 μαζί με άλλους 20 εμπόδισε τους υπαλλήλους του  αντίστοιχου γαλλικού ΣΔΟΕ να ελέγξουν ένα άλλο καταστηματάρχη. Οι καταστηματάρχες της εποχής εκείνης αισθανόντουσαν συμπιεσμένοι μεταξύ της κρατικής γραφειοκρατίας και της φορολογίας και της εξάπλωσης των αλυσίδων  καταστημάτων όπως τα Prisunic.

Η κίνηση αυτή γρήγορα εξαπλώθηκε σε αρκετά  ευρύτερη περιοχή  και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ο Poujade  δημιούργησε την Ένωση Άμυνας Εμπορών και Τεχνιτών (UDCA) για να οργανωθούν οι καταστηματάρχες, οι Τεχνίτες και οι μικροεπιχειρηματίες κατά των φορολογικών μέτρων που τα θεωρούσαν ότι  τους τα επιβάλλει μια ελίτ και βεβαίως κατά του πληθωρισμού.

Η κίνηση αυτή του Πουζαντισμού ήταν επίσης αντίθετη προς την εκβιομηχάνιση, την αστικοποίηση, και τον  εκσυγχρονισμό αμερικανικού τύπου της Γαλλίας που θεωρούσαν ότι αλλοιώνει την αγροτική ζωή της .

Το κράτος σύμφωνα με τις απόψεις του Poujade ήταν "rapetout et inhumain", δηλαδή κλέφτικο και απάνθρωπο και η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι "το μεγαλύτερο μπουρδέλο  στο Παρίσι".

Καυχιόταν  πως δεν έχει διαβάσει κανένα βιβλίο και επιτιθόταν  κατά των διανοουμένων, θεωρούσε δε τους απόφοιτους της École Polytechnique ως τους κύριους ενόχους για τα δεινά της δεκαετίας του 1950 στη Γαλλία.

Σαν γνήσιος λαϊκιστής διακρινόταν για την ξενοφοβία του και τον αντισημιτισμό του και απεχθανόταν τον πρωθυπουργό Pierre Mendès-France γιατί τον θεωρούσε υπόλογο για την απώλεια της Ινδοκίνας, αλλά και επειδή  πρέσβευε τον εκσυγχρονισμό της Γαλλίας, ήταν εβραϊκής καταγωγής και πάν από όλα γιατί έπινε γάλα αντί να  πίνει σαν γνήσιος Γάλλος , όπως θα ήταν το σωστό, κόκκινο κρασί!

 Έλεγε χαρακτηριστικά γι αυτόν, πως το μόνο γαλλικό στο όνομα του Pierre Mendès-France ,είναι το France!

Τον Ιανουάριο 1955 έγινε μεγάλη διαδήλωση των καταστηματαρχών στο Παρίσι και η επιθυμία τους για σταμάτημα των αναπόφευκτων αλλαγών κατέληξε σε έντονο αντικοινοβουλευτισμό τόσο της αριστεράς όσο της δεξιάς με το σύνθημα " Πετάξτε τους αλήτες έξω!" . Ταυτόχρονα τους διακατείχε και  έντονος αντιαμερικανισμός και αντισημιτισμός γατί κυκλοφόρησαν φήμες πως η Coca Cola είχε αγοράσει την δυτική όψη της Παναγίας των Παρισίων για να τοποθετήσει διαφημιστική πινακίδα!  

Ο Poujade ήταν επίσης υπέρ της παραμονής της Αλγερίας ως γαλλικής αποικίας.

Ήδη το 1955 το UDCA είχε φτάσει να έχει 400.000  μέλη που υποστήριζαν τις θέσεις του κατά των φόρων και πρέσβευαν την  απόσυρση των καταθέσεων από τις κρατικές τράπεζες.

Το 1956 το UDCA με 2,5 εκατομ. ψήφους (12%), αποκτά  52 έδρες στο κοινοβούλιο  και  το νεώτερο εκλεγέν μέλος του ήταν ο αρχηγός της νεολαίας του, Jean-Marie Le Pen τότε 28 ετών.

Όπως όλα αυτού του τύπου τα κινήματα η ιδεολογία τους βασίζεται  στην συνομωσιολογία και τον αντισημιτισμό.

Δικαιολογώντας την θέση του για διατήρηση της αποικιοκρατίας στην Αλγερία δήλωνε το 1956 στο περιοδικό Time:

Τα μεγάλα συνδικάτα της Wall Street βρήκαν στην Σαχάρα απίστευτα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και αντί να τα εκμεταλλευτούν βούλωσαν τα πηγάδια και έστρεψαν τους Αλγερινούς εναντίον μας. Όλα αυτά αποτελούν ένα μεγάλο διαβολικό σχέδιο για να διαμελίσουν την Γαλλία. Ήδη το Σαάρ*  έφυγε και σύντομα οι Ιταλοί θα θέλουν την Κορσική. Όσο για εκείνους που είναι εναντίον μας, ένα πράγμα έχω να πω: να τους αφήσουμε να πάνε πίσω στην Ιερουσαλήμ. Θα είμαστε και στην ευχάριστη θέση να τους πληρώσουμε την επιστροφή τους.

Η στιγμή του θριάμβου του όμως ήταν και η αρχή του τέλους του.

Το κίνημα διαμαρτυρίας που είχε οργανώσει,χωρίς ουσιαστική ιδεολογία, δεν μπορούσε να βασίζεται  μόνο  στην νοσταλγία για τις παλιές καλές μέρες με τις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις και τα μικρά καταστήματα, τον ισχυρό στρατό και τις αποικίες.

Έτσι η παραμονή του Poujade στο προσκήνιο της Γαλλίας ήταν βραχύβια και κράτησε ουσιαστικά από το 1954 μέχρι το 1958.

Μετά την έναρξη της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας το 1958 υπό την προεδρία του Charles de Gaulle το κόμμα του Poujade ουσιαστικά έσβησε  λαμβάνοντας στις Ευρωεκλογές του 1979 κάτω του 1%..

Τα επόμενα χρόνια ο Poujade υποστήριξε για πρόεδρο το 1965 τον  Jean Lecanuet, το 1981 και το 1988 τον François Mitterrand ενώ το  1995 τον  Jacques Chirac.

Το 2002 αποστασιοποιήθηκε από Λεπέν και δήλωσε  ότι ο ίδιος θα προτιμούσε να σπάσει το πόδι του από το να τον υποστηρίξει.

Στην γαλλική πολιτική ζωή οι ιδέες του Poujade κατά των φόρων διατηρήθηκαν στο κίνημα διαμαρτυρίας του Gérard Nicoud το 1969 αλλά και στο Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν.

Επίσης η Comité de Défense des Commercants et Artisans του Christian Poucet   ενθάρρυνε τους γάλλους  καταστηματάρχες να δηλώνουν την επιχείρησή τους στη Βρετανία, προκειμένου να αποφύγουν  την καταβολή των  φόρων για την  Κοινωνική Ασφάλιση.  

Στην Γαλλία ο όρος Πουζαντισμός χρησιμοποιείται συχνά σήμερα υποτιμητικά για να χαρακτηρίσει  κάθε ιδεολογία που δηλώνει κατά του κατεστημένου ή επικρίνει έντονα το ισχύον γαλλικό πολιτικό σύστημα.

Στην εποχή μας τα μόνα  ακτιβιστικά κινήματα  που υπάρχουν και έχουν αναπτυχθεί σαν τον Πουζαντισμό , με μια ασαφή και ενίοτε φασίζουσα  ιδεολογία κατά του κατεστημένου, είναι το  Tea Party των ΗΠΑ που απευθύνεται σε άτομα που επιθυμούν την παραμονή των πραγμάτων σε ένα ιδεατό και ιδανικό κατ΄ αυτούς παρελθόν, και πρόσφατα το Κίνημα των 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία. 

* Τα εδάφη του  Σαάρ από το 1947 - 1956 ήσαν  κατεχόμενα από την Γαλλία  χωριστά από την υπόλοιπη Γερμανία. Το 1955, σε  δημοψήφισμα, οι κάτοικοι  ψήφισαν να γίνουν τμήμα της Δυτικής Γερμανίας.