Ο ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Στις 2-2-2014 δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του Αντώνη Καρακούση για το πως οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δημιούργησαν το σημερινό χρέος της χώρας, με τίτλο  Σαράντα χρόνια παιχνίδι με τη χρεοκοπία.

Στο υποκεφάλαιο με τίτλο Η μαύρη τρύπα της Υγείας γράφει χαρακτηριστικά:

Από το 2006 και έπειτα τα δημόσια οικονομικά φανέρωναν τάσεις εκτροχιασμού και δεν ανελήφθη καμία ουσιαστική προσπάθεια αντιστροφής των δυσμενών εξελίξεων. Κάτι πομφόλυγες μόνο περί μεταρρυθμίσεων, οι οποίες χάθηκαν στον Καιάδα της σπατάλης, που «επιφανείς» υπουργοί Υγείας διαμόρφωσαν. Αποδεδειγμένα στην τετραετία 2004-2009 το 50% της αύξησης του δημοσίου χρέους παρήχθη στον τομέα της Υγείας, ο οποίος ακριβώς εξαιτίας εκείνης της οργανωμένης σπατάλης υφίσταται σήμερα τη μεγαλύτερη πίεση σε βάρος βεβαίως της υγείας των ελλήνων πολιτών.

Στο άρθρο αντέδρασε με επιστολή του ο πρώην υπουργός Υγείας (από 10-3-2004 έως 14-2-2006) Νικήτας Κακλαμάνης και μεταξύ άλλων αναφέρει τη μαρτυρία του εισαγγελέα κ. Βασίλη Φλωρίδη (πρώην επικεφαλής της Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων) ο οποίος :

.. σε δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό ALPHA 98,9 (10/10/13), οι οποίες φιλοξενήθηκαν και στην εφημερίδα του ομίλου σας «ΤΑ ΝΕΑ» (11/10/13), ανέφερε χαρακτηριστικά: «Γίνεται πάρτι στις δημόσιες δαπάνες. Από το 2007 έως το 2010 η ενδονοσοκομειακή δαπάνη αυξήθηκε κατά 79% από 3,9 σε 7 δισ. ευρώ».

Αντί απαντήσεως η εφημερίδα αναζήτησε την σχετικά αναφορά και διαπίστωσε πως:  οι δηλώσεις του κ. Φλωρίδη στηρίχθηκαν σε μελέτη που συνέταξαν ερευνητές του ΟΟΣΑ με τη συνεργασία του Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου περιγράφεται με ακρίβεια η εκτίναξη των δαπανών Υγείας την επίμαχη πενταετία.

Στην συνέχεια παραθέτει τα στοιχεία της μελέτης των ερευνητών του ΟΟΣΑ με τον παραπάνω πίνακα, στον οποίο έχω προσθέσει ποιοι ήσαν οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Υγείας τα αντίστοιχα διαστήματα.

Το παρακάτω κείμενο όπως και η επιστολή Κακλαμάνη είναι από εδώ, οι υπογραμμίσεις με bold είναι δικές μου .

 «Πιράνχας» εν δράσει

Το αποτύπωμα της δράσης μιας «μαφίας συμφερόντων» στην υγεία, η οποία καταλήστευε φορολογουμένους και ασφαλισμένους κάτω από τη μύτη των αρμόδιων υπουργών την περίοδο 2005-2009 ταυτοποίησαν έλληνες και ξένοι επιστήμονες. Την κρίσιμη περίοδο η δημόσια δαπάνη υγείας σημείωσε άλμα 73%, ενώ η δημόσια ενδονοσοκομειακή δαπάνη αυξήθηκε κατά 79%, από 3,9 δισ. ευρώ σε 7 δισ. ευρώ! Παράλληλα, η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε από 3,6 δισ. ευρώ το 2006 σε 5,2 δισ. το 2009, σημειώνοντας άλμα 44%. Η αύξηση έφτανε τα 600 με 700 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο...

Στη μελέτη, την οποία συνέταξαν ερευνητές του ΟΟΣΑ και του Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, περιγράφεται με αριθμούς η έκρηξη των δαπανών της υγείας τα χρόνια πριν από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους.  

Οι ερευνητές στηρίχθηκαν στο Σύστημα Λογαριασμών Υγείας (ΣΛΥ) το οποίο προτάθηκε από τον ΟΟΣΑ στην Ελλάδα το 2000 και τέθηκε σε εφαρμογή το 2003. Με βάση τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), οι επιστήμονες χαρτογράφησαν το πάρτι της σπατάλης και προχώρησαν στον ακριβή υπολογισμό της δημόσιας και της ιδιωτικής δαπάνης υγείας την επίμαχη περίοδο.

Στο διάστημα 2005-2009, σε μια περίοδο που το ελληνικό ΑΕΠ αυξανόταν κατά 19,7%, η δημόσια δαπάνη για την υγεία πραγματοποίησε άλμα 73% (!) καθώς κινήθηκε με τετραπλάσιο σχεδόν ρυθμό σε σύγκριση με την αύξηση του ΑΕΠ. Οι δύο κύριοι διαμορφωτές της δημόσιας δαπάνης είναι η ενδονοσοκομειακή και η φαρμακευτική, τομείς όπου έδρασαν ανενόχλητα τα «πιράνχας».

Αντίστοιχα, η συνολική δαπάνη για την υγεία, δημόσια και ιδιωτική, αυξήθηκε κατά 47% την κρίσιμη πενταετία. Η έκρηξη της συνολικής δαπάνης συμπεριλαμβάνει και την αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης, η οποία φούσκωσε σε μεγάλο βαθμό λόγω της συμμετοχής των ασφαλισμένων στις δαπάνες για γιατρούς, εξετάσεις και φάρμακα. Η σπατάλη στην υγεία συνετέλεσε σχεδόν κατά το ένα πέμπτο στην αύξηση του ΑΕΠ. Το Εργαστήριο παρατηρεί: μεταξύ 2005 και 2009 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 38,1 δισ. ευρώ. Τα 7,2 δισ. ευρώ ή ποσοστό 18,9% της αύξησης του ΑΕΠ ήταν η αύξηση στη δαπάνη υγείας. Το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης αυτής, τα 6,8 από τα 7,2 δισ. ευρώ, ήταν η αύξηση στη δημόσια δαπάνη υγείας! Δηλαδή 17,8% της συνολικής αύξησης του ΑΕΠ μεταξύ 2005 και 2009 προήλθε από την αύξηση στη δημόσια δαπάνη υγείας.  Αποκαλυπτική είναι και η σύγκριση με τις εξελίξεις στην ευρωζώνη στο διάστημα 2003-2011. Η συνολική δαπάνη υγείας στην Ελλάδα υπολείπεται ελαφρώς αυτής της ευρωζώνης μέχρι το 2006, χρονιά κατά την οποία επιταχύνεται και τελικά φτάνει να ξεπεράσει την ευρωζώνη το 2009.

Η συνολική δαπάνη υγείας στην ευρωζώνη ήταν 8,7% του ΑΕΠ το 2004. Στην Ελλάδα, την ίδια χρονιά ήταν ελαφρώς χαμηλότερη, στο 8,6% του ΑΕΠ. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2009, η συνολική δαπάνης υγείας στην ευρωζώνη ήταν 9,8% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είχε ήδη εκτιναχθεί στο 10%.

Όπως καταλαβαίνει ο καθένας μας, με την επιστολή του ο Κακλαμάνης, στα πλαίσια της ενδοκομματικής αλληλεγγύης που έχει με τον διάδοχο του στο υπουργείο Αβραμόπουλο, καθαρίζει για την πάρτη του  χωρίς βέβαια να αναφέρει ποιος και πότε εξακόντισε τις δαπάνες για την υγεία στα ύψη στην καταστροφική διακυβέρνηση της χώρας από τον Καραμανλή.

Όσοι παρακολουθείτε αυτό το μπλογκ θα έχετε ήδη διαβάσει το ποστ ΝΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ! της 23-5-2010 στο οποίο  υπάρχουν τα λινκ για το μπλόγκ  του Έρμιππου που με αποκαλυπτικά στοιχεία μπορεί κανείς να διαβάσει αναλυτικά, αλλά και με χιούμορ, για  το πως δημιουργήθηκε το χρέος στο υπουργείο Υγείας, που κορυφώθηκε επί υπουργίας του κ. Τίποτα κατά Πάγκαλο ή του Μπλέιζερ Καγκελόπουλου κατά την αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη.

Πάντα δε μου προκαλούσε εντύπωση πως τόσα χρόνια ο Αβραμόπουλος καταφέρνει  να βρίσκεται στο απυρόβλητο παρά το ότι δεν επέδειξε καμιά ιδιαίτερη ικανότητα από όπου και αν πέρασε πλην της σοβαροφάνειας και της βλαχοχωριάτικης εθιμοτυπίας που χαρακτηριστικό της παράδειγμα αποτελεί και η παρακάτω ιστορία στο υπουργείο Εξωτερικών (Βηματοδότης)

Η μεγαλύτερη πράγματι έκπληξη που δοκίμασε ο κ. Βενιζέλος όταν ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών και εγκαταστάθηκε στο γραφείο του ήταν όταν ζήτησε να του φέρουν έναν καφέ. Τον σέρβιρε ένας υπάλληλος με άψογη εμφάνιση, με άσπρο καλοσιδερωμένο σακάκι, κάτι που εντυπωσίασε τον υπουργό. Και όμως την επομένη ημέρα μια άλλη (μεγαλύτερη) έκπληξη περίμενε τον κ. Βενιζέλο. Του σέρβιρε τον καφέ ο ίδιος υπάλληλος, αλλά αυτή τη φορά με ένα... γκρίζο ταλαιπωρημένο κοστούμι. «Τι έγινε, που είναι το άσπρο σακάκι;» ρώτησε ευλόγως ο κ. Βενιζέλος για να λάβει την απάντηση: «Το πήρε μαζί του ο κ. Αβραμόπουλος, κύριε υπουργέ...».

Την εξήγηση του παραπάνω γεγονότος την δίνει με σπαρταριστό τρόπο το βιογραφικό ψυχογράφημα του Αβραμόπουλου που υπάρχει στο μπλογκ Βαψομαλλιάδες με τίτλο Δημητράκης ο Πολιτευόμενος: Η μικρή ιστορία ενός κατά φαντασίαν Μεγάλου…