ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΚΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΙΝ ΝΑ "ΑΝΑΠΛΑΣΕΙ" ΕΝΑ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ!

Πολύ συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες για τις διάφορες ΜΚΟ που ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια και μερικές από αυτές κατάφεραν επιτυχώς να απομυζήσουν  τεράστια κρατικά κονδύλια είτε για να αποναρκοθετήσουν δήθεν διάφορες περιοχές, είτε για να  ενισχύσουν τα ραδιόφωνα της Κούβας και την αναδάσωση του Αμαζονίου, είτε ακόμη  να φροντίσουν  για την καλλιέργεια της ντομάτας στη Δαχομέη!

Όπως είπε επιγραμματικά  ο Θεόδωρος Πάγκαλος σε συνέντευξη του στο ΒΗΜΑFM 99,5 ,όχι βέβαια για όλες τις ΜΚΟ, ότι πρόκειται   για οχήματα πολιτικής επιρροής με άλλο τρόπο και ότι ΜΚΟ σαν τις παραπάνω :είναι μια απάτη , μέσω της οποίας διάφοροι κολλητοί, φίλοι και γνωστοί παίρνουν χρήματα χωρίς να εργάζονται.»

Όμως υπάρχουν και ΜΚΟ που δεν στηρίζονται σε κρατικά χρήματα αλλά σε χρήματα ιδρυμάτων, όπως πχ το ίδρυμα Στ. Νιάρχος και έχουν σοβαρούς σκοπούς, όπως παραδείγματος χάριν,  η ΜΚΟ "Παραδείγματος Χάριν" που έθεσε ως στόχο της να αναπλάσει  τις παιδικές χαρές της Αθήνας  και για την οποία έχω γράψει πρόσφατα το ποστ μου  ΦΟΒΟΥ ΤΑΣ ΜΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΣΑΣ !

Δεν θα έλεγα βέβαια πως αυτή η ΜΚΟ επιβεβαιώνει την αποστροφή του Θ.Πάγκαλου ως όχημα πολιτικής επιρροής με άλλο τρόπο, παρά την σαφή Νεοδημοκρατική προέλευση των υπευθύνων της και την ιδιαίτερη προβολή της από το συγκρότημα Αλαφούζου, με δύο ήδη  δημοσιεύματα στην Καθημερινή αλλά και αναφορά στο δελτίο ειδήσεων του SKAI.
Φαίνεται πάντως πως η "ανάπλαση" αυτή με χρήματα του ιδρύματος Νιάρχου είναι ο πιλότος, γιατί όπως λέει στο τέλος η εκφωνήτρια του SKAI σχεδιάζεται η ανάπλαση και άλλων 12  με χρηματοδότηση πλέον από το ΕΣΠΑ.

Η ΜΚΟ όμως  αυτή θυμίζει το ανέκδοτο με τον πρόσκοπο που του είπαν πως πρέπει να κάνει μια καλή πράξη την ημέρα και περνάει την γριούλα στην απέναντι πλευρά του δρόμου με το ζόρι!

Και αυτό γιατί χωρίς να ρωτήσουν ή να συζητήσουν με τους κατοίκους της οδού  Καλλησπέρη  αποφάσισαν, με την ταχύτατη έγκριση του Δήμου και του Υπουργείου Πολιτισμού, μιας και οι δύο  δεν επρόκειτο να βάλουν το χέρι στην τσέπη, να "αναπλάσουν" την παιδική χαρά που υπήρχε εκεί σαν λειτουργικό συμπλήρωμα ενός καταπράσινου και πανέμορφου πεζόδρομου και  να  μεταβάλουν ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος αυτού σε μια  ιδιόμορφη παιδική χαρά με ταυτόχρονη σημαντική καταστροφή του πράσινου και τερατώδη κάλυψη κάθε επιφάνειας με άσφαλτο, τσιμέντο και ταρτάν.

(φωτογραφίες του πεζόδρομου πριν την "ανάπλαση" στο παραπάνω ποστ μου)

Μιας και η "ανάπλαση" πλέον δυστυχώς έχει τελειώσει, πριν να εκδικαστεί η προσφυγή των κατοίκων στο Συμβούλιο Επικρατείας που έχει αναβληθεί μέχρι στιγμής 3 φόρες,  ας δούμε τα αποτελέσματα αυτής βάσει της τεχνικής έκθεσης του πολιτικού μηχανικού Γεωργίου Μάνθου Μπαλούρη και του γεωπόνου Δημητρίου Καρακώστα που την συνέταξαν κατόπιν παραγγελίας κατοίκων του δρόμου.

Καταστροφή του πράσινου. Από τα 30 δέντρα που είχε ο δρόμος έχουν μείνει μόνο 19!

Υπάρχει δε και μεγάλη πιθανότητα και τα υπάρχοντα να ξεραθούν λόγω των καταστροφικών  επεμβάσεων που έγιναν στα ριζικά τους συστήματα λόγω των σε βάθος εκσκαφών που έγιναν, αλλά και στα τσιμέντα που μπήκαν γύρω τους και τα στραγγάλισαν.

Από την θαμνώδη, πυκνή και αρκετά υψηλή (σε μερικά σημεία υπερέβαινε το 1,80 m) βλάστηση που αποτελείτο κυρίως από ευώνυμο, βιβούρνο και αγριελιά (άπαντα αειθαλή) πίσω από την οποία τα παιδιά έπαιζαν κρυφτό και από την χαμηλή εποχική ποώδη βλάστηση και τα ανθόφυτα που κάλυπταν το 14,5% του συνόλου του χώρου, έμεινε ένα παρτεράκι 20 εκ (!!!) με αραιοφυτεμένα αγρωστώδη (τύπου στάχυα με μέγιστο ύψος 30εκ – δηλ. καμιά σχέση σε πυκνότητα, ύψος και πρασινάδα με την προηγούμενη κατάσταση ) κατά μήκος του μανδρότοιχου του σχολείου, δηλ στο 1,02% !

Το καλαίσθητο πλακόστρωτο που κάλυπτε την λωρίδα για τα οχήματα έκτακτης ανάγκης και τροφοδοσίας σε όλο στο βόρειο τμήμα της οδού και είχε ζεστό ανοικτό μπεζ χρώμα, καλή θερμική αγωγιμότητα, μικρή θερμοχωρητικότητα και ήταν ως εκ τούτου  τεχνητό υλικό φιλικό προς το περιβάλλον και το μικροκλίμα, ξηλώθηκε, και από το 38% της συνολικής επιφάνειας που κάλυπτε έμεινε μόνο  6%

Το επίσης καλαίσθητο λιθόστρωτο με σχιστόπλακες Πηλίου του πεζόδρομου ,που είναι από πλευράς θερμικών ιδιοτήτων  το πλησιέστερο στο χώμα φυσικό υλικό και κατελάμβανε το 37% της συνολικής επιφάνειας, αφαιρέθηκε πλήρως και αντικαταστάθηκε με ταρτάν και άσφαλτο.

Το χώμα που φιλοξενούσε τα πολλά δένδρα και την εκτεταμένη χαμηλή θαμνώδη βλάστηση και κάλυπτε το 15,5% της επιφάνειας ουσιαστικά εξαφανίστηκε από προσώπου γης καλύπτοντας μόνο το  2,95% της συνολικής επιφάνειας (!!) Το τραγικότερο δε είναι ότι και αυτό είναι ελεύθερο μόνο σε ένα παρτέρι δένδρου εμβαδού 1 m2! ! 

Σε όλα τα άλλα τμήματα έχει καλυφθεί με χοντρή πέτρα, μετά με γαιωύφασμα και από πάνω με τελική στρώση από λεπτό χαλίκι.

Το σκάμμα με άμμο της παιδικής χαράς, που όλοι ξέρουμε πόσο αρέσει στα μικρά παιδιά  να παίζουν, μπαζώθηκε και εξαφανίστηκε.

Το πλακόστρωτο, το λιθόστρωτο και το χώμα αντικαταστάθηκαν από Tartan στο 20,3 % της συνολικής επιφάνειας , από μπετόν  στο 13,1 %, και άσφαλτο στο  57,65 %
Το Tartan είναι μαύρο, έχει δυσάρεστη οσμή, έχει αμφιβόλου αποτελεσματικότητας υδατοπερατότητα και έχει κάκιστες από πλευράς περιβάλλοντος και μικροκλίματος θερμικές ιδιότητες.

Το ωραίο δε .είναι ότι στην μελέτη που είχαν  καταθέσει  οι "αναπλαστές" γράφουν πως :“… , οι παιδικές χαρές είναι από τους λίγους δημόσιους χώρους στην πόλη, που δίνουν στα παιδιά της Αθήνας τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με τη φύση. Η βλάστηση, άλλοτε καλλωπιστική και άλλοτε αυτοφυής, συμμετέχει συχνά στα παιχνίδια τους: παίζουν στη σκιά ενός δένδρου, γεύονται τους καρπούς ενός άλλου, κρύβονται πίσω από έναν ψηλό θάμνο. ”

(πιθανώς όλα αυτά να τα αντέγραψαν από κανένα κείμενο του Πικιώνη για την εξαιρετική παιδική χαρά που έφτιαξε στην Φιλοθέη αλλά από την οποία δυστυχώς δεν διδάχτηκαν τίποτα!)

 Όταν σε έναν χώρο απουσιάζει παντελώς το χώμα και η θαμνώδης βλάστηση, η επαφή με την φύση  είναι η επαφή με το  Tartan, την άσφαλτο και το μπετόν!

Εκτός των άλλων βέβαια τα παιδιά θα παίζουν στον ήλιο γιατί εκτός του ότι από  τα 30 δέντρα που υπήρχαν πρίν έμειναν 19, και από τα 7 αειθαλή δέντρα έμειναν μόνο 3!

Στην προτέρα κατάσταση υπήρχε εντός του πεζόδρομου μια “παιδική γωνιά” που καταλάμβανε 13,07% του χώρου ενώ τώρα καταλαμβάνει το 37,84% γιατί ουσιαστικά 3πλασιάστηκε με επέκταση στον πεζόδρομο.

Έγραφαν οι "αναπλαστές" στην μελέτη τους:

“Ο χώρος παιχνιδιού στην πόλη είναι ο τόπος, όπου το παιδί θα τρέξει, θα σκαρφαλώσει, θα ανακαλύψει, θα κάνει φίλους, θα έρθει σε επαφή με την φύση…..”

Δεν υπάρχουν όμως σε αυτή την παιδική χαρά παιχνίδια αναρρίχησης, κατάβασης, παλινδρομικά, δεξιοτήτων, συνάντησης κ.λπ.

Όλα τα οργανωμένα παιχνίδια πλην του τηλεφώνου είναι αυστηρώς περιστροφικά  κατά συντριπτική πλειοψηφία και  μόνον η μοναχική περιστροφή προσφέρεται ως παιχνίδι, η δε επαφή με την φύση περιορίζεται στην αφή ενός κορμού δένδρου.

Η κ. elina peroulaki σε σχόλιο της στο ποστ μου ΦΟΒΟΥ ΤΑΣ ΜΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΣΑΣ ! γράφει :

Οι κούνιες και η τραμπάλα αντικαταστάθηκαν από ας το πούμε "μοντέρνα" παιχνίδια τα οποία γυρνούν τα παιδιά γύρω γύρω, μία μεγάλη ρόδα που επίσης γυρίζει γύρω γύρω και μία κατασκευή που μεταφέρει τις φωνές των παιδιών από την μία άκρη ενός σωλήνα στην άλλη. Αυτή είναι βάσει των λεγομένων τους σουηδικού τύπου όμως ξέχασαν το βασικότερο...Εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ και παρόλα τα προβλήματα της, έχουμε μάθει η παιδική χαρά να είναι χώρος παιχνιδιού για τα παιδιά με τις κούνιες, τις τσουλήθρες, τις τραμπάλες και όλα αυτά που την καθιστούν αυτό που λέμε ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ. 

Με την καταστροφή των καθιστικών που υπήρχαν δεν διασχίζουν πλέον τον πεζόδρομο ηλικιωμένοι, ΑΜΕΑ, ζευγαράκια, και περίοικοι που την «έβρισκαν» στα παγκάκια του στην σκιά των δέντρων.

Η δε "παιδική χαρά" έγινε στην ουσία "εφηβική χαρά"  γιατί έρχονται έφηβοι που με τα skates τρέχουν στα  τσιμεντένια ανάγλυφα του χώρου, με αποτέλεσμα να την αποφεύγουν τα μικρότερης ηλικίας παιδιά και ταυτόχρονα να υφίσταται  συνεχής όχληση των κατοίκων του δρόμου ακόμα και τις νυκτερινές ώρες.

Αν προσέξει κανείς τα παραπάνω σχεδιαγράμματα  θα δει ότι η παιδική χαρά, που υπήρχε είχε πολύ σωστή χωροθέτηση με παιδική χαρά στο ένα άκρο και χώρο πρασίνου με καθιστικά για τις άλλες ηλικίες στο άλλο και ταυτόχρονα σαφή διάκριση του πεζόδρομου. Σήμερα στην ουσία   η παιδική χαρά έχει επεκταθεί σε όλο τον πεζόδρομο χωρίς να υπάρχουν σαφή όρια με αυτόν.

Σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Έρευνας και Πρόληψης Παιδικού Ατυχήματος, το 2012 καταγράφηκαν περισσότερα από 700 ατυχήματα,  μόνο στην Αττική ,σε παιδικές χαρές.

Προηγουμένως λίγο πολύ η παιδική χαρά ήταν οριοθετημένη με θαμνώδη φυτά και κτισμένα παγκάκια έτσι ώστε οι γονείς να μπορούν να ελέγχουν που κινούνται τα παιδιά τους. Σήμερα αυτό είναι πρακτικά αδύνατο και εύκολα κάποιο παιδί τρέχοντας από την μια μεριά στην  άλλη μπορεί να βρεθεί στους δύο δρόμους στα άκρα του πεζόδρομου.

Στις παρακάτω φωτογραφίες τα δύο άκρα του πεζόδρομου πριν και μετά.

Ας ελπίσουμε πως οι υπόλοιπες "αναπλάσεις" που σκοπεύει να κάνει η "Παραδείγματος Χάριν" να  επιτρέπουν στο παιδί της πόλης να έρχεται σε επαφή με την φύση που έχει χώμα, δέντρα, θάμνους, άμμο,λουλούδια και να μην καταντήσει να θεωρεί ότι φύση είναι κάτι για το οποίο ντρεπόμαστε και γι`αυτό το καλύπτουμε με  μπετόν, άσφαλτο  και  ταρτάν.

Επίσης για να αναπλάσεις ένα μέρος δεν χρειάζεται να καταστρέψεις το έργο κάποιου προηγούμενου, ιδίως δε όταν αυτό είναι καλαίσθητο και λειτουργικό, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Όταν δε βάζεις ως σκοπό την ανάπλαση μιας παιδικής χαράς αυτό δεν σημαίνει επ` ουδενί ότι καταστρέφεις και αλλοιώνεις ταυτόχρονα και ένα πεζόδρομο.

Η ανάπλαση που έπρεπε να γίνει εδώ ήταν η αντικατάσταση όσων οργάνων ήσαν φθαρμένα, η προσθήκη μερικών άλλων,η αλλαγή της άμμου και η προσθήκη ίσως μιας προσωπικής αισθητικής  πινελιάς, λαμβάνοντας ταυτόχρονα  υπ`όψη  το πολύ μικρότερο κόστος που θα είχαν όλα αυτά, ιδίως όταν ξοδεύεις ξένα χρήματα έστω και αν αυτά προέρχονται από ένα κοινωφελές ίδρυμα. 

Εκτός αν αυτό είναι το τελευταίο που σε απασχολεί.

Μερικές ωραίες ιδέες για τις παιδικές χαρές με πολύ πράσινο υπάρχουν στο άρθρο της Αthens voice  7 αρχιτεκτονικά γραφεία σχεδιάζουν παιδικές χαρές