Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

ΜΕΡΙΚΑ ΔΥΣΠΕΠΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΕΖΕΔΑΚΙΑ





Το  Πάσχα αυτό μου επιφύλαξε δύο εκπλήξεις.
Η πρώτη ήταν ότι έμεινα χωρίς ιντερνέτ λόγω του ότι το μόντεμ την  Μεγάλη Παρασκευή ακολούθησε τον Χριστό στον τάφο, αλλά δυστυχώς δεν αναστήθηκε μαζί του.  
Αναστήθηκε μόνο  όταν  χθες άνοιξαν τα καταστήματα και μου το αντικατέστησαν.
Η δεύτερη ήταν ότι παρά  την αλλαγή της κυβέρνησης  και τις αντίθετες προσδοκίες των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ,  οι παραδόσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων  τηρήθηκαν με θρησκευτική ευλάβεια και από την αντιμνημονική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Μετά τις παρελάσεις που επρόκειτο "να καταργηθούν ως αναχρονιστικές" αλλά βέβαια δεν καταργήθηκαν,  έτσι και φέτος παρά την οικονομική στενότητα οι Πασχαλινές παραδόσεις με το Άγιο Φως ακολούθησαν την πεπατημένη.


 Πήγε και το πήρε από τα Ιεροσόλυμα, ο βουλευτής του  ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Αμανατίδης για να το υποδεχτεί μετά στην Ελλάδα με τιμές αρχηγού κράτους η κυβέρνηση, με τον εκπρόσωπο της Πάνο Καμμένο. (Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη.)
Όταν δε δήλωσε πως :Οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το Φως της Ανάστασης και της Ορθοδοξίας, το Φως του Ελληνισμού νίκησε πάντα το σκοτάδι και όλους εκείνους οι οποίοι ήθελαν να καθυποτάξουν είτε την Πατρίδα είτε την Ορθοδοξία ρίγη εθνικής συγκίνησης διαπέρασαν τα σώματα του Λαφαζάνη και του Στρατούλη ενώ δάκρυα εθνικής υπερηφάνειας έτρεχαν από τα μάτια του Σκουρλέτη.



Δεν έγινε όμως γνωστό αν με το ίδιο φως ο Καμμένος  άναψε και τις φωτιές στις σούβλες με τα 200 αρνιά και τα 100 κοκορέτσια που έστησε στο Γουδί, για να γιορτάσει ο λαός το Πάσχα όπως γινόταν κάθε χρόνο στην ευτυχισμένη εποχή μιας άλλης  εθνοσωτήριου  κυβέρνησης.


Ο Τσίπρας μετά την θεία φώτιση που δέχτηκε στο Άγιο Όρος από την εικόνα Αξιον Εστί, που την προσκύνησε για ένα τέταρτο, ήταν επόμενο να παρακολουθήσει με κατάνυξη τον Επιτάφιο αναβαπτισμένος πλέον στα νάματα της Ορθοδοξίας .
Δεν έχει επιβεβαιωθεί πάντως η πληροφορία πως του χρόνου σκοπεύει  να πάρει μαζί του τον Λαφαζάνη, τον Νικολόπουλο και τον Καμμένο  για να στολίσουν τον Επιτάφιο.


Αντιθέτως  όμως φαίνεται ο Τσίπρας δεν ενθάρρυνε τους υπουργό τους Πανούση  και Βούτση να ψήσουν το αρνί τους με τους καταληψίες της Πρυτανείας το Πάσχα, γιατί αφ΄ενός αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως κατάλυση του Ασύλου ενώ αφ΄ετέρου θα ανάγκαζε πιθανώς τον Παρασκευόπουλο ν΄αρχίσει να διαφοροποιείται και να θέλει να γιορτάσει κουβεντιάζοντας και τσουγκρίζοντας κόκκινα αυγά με τους κουκουλοφόρους στο Πολυτεχνείο στα διαλλείματα κατασκευής μολότοφ, μιας και κάτω από την κουκούλα, όπως είπε, υπάρχει άνθρωπος.


Ευτυχώς όμως που υπάρχει η Πρόεδρος της Βουλής που με τον ήπιο και διαλλακτικό χαρακτήρα της, που αντανακλάται πάντα στο πρόσωπό της,  φρόντισε με τα σποτάκια της για την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους την Μεγάλη Βδομάδα, να ενημερώσει με αντικειμενικό τρόπο  τον Ελληνικό λαό.
Αυτή δεν περιμένει να πάρει έγκριση  από κανένα Τσίπρα αλλά ούτε από τα άλλα κόμματα της Βουλής για να φτιάξει μια ανεξάρτητη Επιτροπή, την οποία βέβαια θα πληρώσει μεν η Βουλή και στην οποία βέβαια και θα προεδρεύσει η ίδια .
 Ήδη δε από τα σποτάκια είναι σαφές ότι το πόρισμα θα είναι όπως η κατάληξη τους Έλεγξε το Διάγραψε το.  

Μπορεί βέβαια μερικοί άσχετοι όπως πχ ο υπουργός Οικονομικών να δηλώνει ότι : δεν ζητά πλέον την ονομαστική διαγραφή χρέους , αλλά τι μπορεί να ξέρει αυτός μπροστά στην μία  μοναδική και δυναμική Ζωή που δεν διατάζει να τα βάλει ακόμα και με ανθρώπους της πιάτσας όπως οι άθλιοι, άχρηστοι και τεμπέληδες βενζινοπώλες που δεν μπορούν να σου αλλάξουν ούτε ένα λάστιχο.



Τελικά είμαστε μια ευτυχισμένη χώρα που διαθέτει μια σωστή και άκρως αποτελεσματική κυβέρνηση, όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε, αφού κατήργησε αμέσως μνημόνια και τρόικες και με σκληρές διαπραγματεύσεις  τα αντικατέστησε  με δημιουργική ασάφεια, με θεσμούς και  με συμφωνία ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να αποκρούσει επιτυχώς και σθεναρά μέχρι σήμερα τις απέλπιδες προσπάθειες  των ευρωπαίων τοκογλύφων να μας δανείσουν χρήματα.
Άλλωστε χρήματα έχουμε πολλά, μιας και αφού δώσαμε 200 εκατομμύρια και αντιμετωπίσαμε επιτυχώς την ανθρωπιστική κρίση  μπορούμε με  άνεση να δίνουμε με απ΄ευθείας ανάθεση 500 εκατομμύρια για  να μας επισκευάσει η Lockheed 5 αεροπλάνα, που βρίσκονται μεν ήδη 6 χρόνια σε αχρηστία, αλλά είναι μόνο 35 ετών και θεωρείται ότι  βρίσκονται  στον ανθό της ηλικίας τους!
Είναι δε τόση η αίγλη που έχει η χώρα μας διεθνώς που αποτελεί συνεχώς πόλο έλξης για  χιλιάδες μετανάστες.


Βέβαια όπως δήλωσε η αρμόδια υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου : Δεν υπάρχουν πλέον μετανάστες,, όλοι όσοι εισέρχονται στη χώρα μας είναι πρόσφυγες, και βέβαια όπως διευκρίνισε:
κανένας πρόσφυγας δεν είναι άστεγος, αλλά τα άτομα που βλέπουμε τα πρωινά στις πλατείες βρίσκονται εκεί επειδή «λιάζονται», και αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο το πρωί
Φαίνεται ότι το βράδυ η ίδια υπουργός έχει λύσει το πρόβλημα της διαμονής τους γιατί όπως είχε δηλώσει πριν ένα μήνα :αν ενοχλούν θα τους πάρει στους διαδρόμους του υπουργείου!

11 σχόλια:

  1. φιλος μου μακαρίτης τωρα αξιωματικος των λοκ μου ειπε ότι ενώ το πρωτο πασχα μετα την επανασταση η προσφορα αμνοεριφίων ηταν πενιχρη τις επομενες χρονιες ολοι οι χασαπηδες της βαρβακειου ανταγωνιζονταν σε δουλοπρεπεια και σε αρνια
    Δεν εχω λογο να μην τον πιστεψω
    ο συγκεκριμένος δεν πλουτισε και υπηρετησε και τουλάχιστον δεκα χρονια στην φυλακη αποδεχόμενος τις πραξεις του και καλύπτοντας τους υφισταμενους του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επανάσταση βέβαια δεν ήταν, ήταν σκέτη χούντα.
      Όσο για το πρώτο Πάσχα μετά την δικτατορία της 21ης Απριλίου δεν προλάβαν να κάνουν τίποτα γιατί ήταν λιγες μέρες μετά που μας έκατσαν στον σβέρκο, στις 30 Απριλίου.

      Διαγραφή
    2. περα από τον σεφερη και τους ασπαλαθους και το ομαδικο 18? κειμενα ποια ηταν ησταση των ακαδημαικων εναντι της εταετιας
      μηπως υπηρχε αρχικα αποδοχή ανοχη

      Διαγραφή
    3. Σε μια δικτατορία ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι ποσοστό πραγματικά την αποδέχεται και πόσοι την ανέχονται. Προφανώς υπήρξε ένα μεγάλο ποσοστό της δεξιάς που και την αποδεχόταν και την ανεχόταν.
      Το θέμα όμως δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό.
      Η στέρηση της ελευθερίας πραξικοπηματικά ακόμα και 10 ανθρώπων είναι δικτατορία ακόμα και όταν όλοι οι άλλοι την αποδέχονται.
      Οι ακαδημαϊκοί βέβαια δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό κομμάτι της κοινωνίας ο δε πνευματικός κόσμος σχεδόν σύσσωμος αντιτάχτηκε στην δικτατορία σταματώντας κάθε δημοσίευση. Τα 18 κείμενα βγήκαν μετά 3 χρόνια σιωπής μόλις έγινε άρση της προληπτικής λογοκρισίας.

      Διαγραφή
  2. Σε μία δικτατορία όντως δεν είναι εύκολο να υπολογίσει κανείς με σχετική ακρίβεια πόσοι την αποδέχονται και πόσοι όχι. Παρόλα αυτά υπάρχουν τρόποι που επιτρέπουν σε κάποιον να σχηματίσει μίας πληρέστερη εικόνα ως πρός το εύρος της αποδοχής της.

    Σε σχέση με την δικτατορία των συνταγματαρχών, εαν ληφθεί υπόψη πως,

    α) Ανέτρεψαν μία δεξιά κυβέρνηση

    β) Χωρίς την συγκατάθεση του βασιλιά (ο οποίος βέβαια ετοίμαζε το δικό του πραξικόπημα αλλά αυτό είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία...)

    γ) Χωρίς καν την συναίνεση του μεγαλύτερου έστω μέρους των ενόπλων δυνάμεων - μεγάλο μέρος στο ΠΝ έβλεπε με καχυποψία τους δικτάτορες ενω η ΠΑ ήταν σαφώς πολύ ουδέτερη απέναντι στο πραξικόπημα, συν το γεγονός πως ακόμα και μέσα στον στρατό ξηράς υπήρχαν αρκετοί αξιωματικοί που τους έβλεπαν εχθρικά

    δ) Βασίσανε ευθύς εξαρχής την κυριαρχία τους σε πολύ σκληρές μορφές καταστολής όπως τα βασανιστήρια - πράγμα που θα ήταν παντελώς παραλογο εαν έχαιραν ευρείας λαϊκής αποδοχής όπως ισχυρίζονταν, γιατί βέβαια με τα βασανιστήρια δεν αυξάνεται η κοινωνική αποδοχή που έχεις αλλά, αντίθετα, μειώνεται, και μάλιστα πολύ. Όταν όμως δεν χαίρεις πλατιάς κοινωνικής αποδοχής τότε βέβαια καταφεύγεις σε τέτοιες σκληρές μορφές καταστολής, ακριβώς επειδή δεν διαθέτεις άλλους τρόπους επηρεασμού προκειμένου να εδραιώσεις την κυριαρχία σου

    ε) Το ίδιο το γεγονός του πραξικοπήματος - που δείχνει πως οι ιδέες που υποστήριζαν στερούνταν ευρείας κοινωνικής αποδοχής αλλιώς δεν θα είχε και νόημα να κάνουν κοτζάμ πραξικόπημα στο όνομα αυτών των ιδεών

    Με βάση λοιπόν τα παραπάνω στοιχεία θα έλεγα ότι το εύρος της κοινωνικής αποδοχής του δικτατορικού καθεστώτος ήταν μάλλον περιορισμένο, εως πολύ περιορισμένο.

    Πολύ σωστά αναφέρεις Αθεόφοβε πως ο πνευματικός κόσμος στην μεγάλη του πλειοψηφία ήταν αντίθετος με το δικτατορικό καθεστώς. Αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή με την εξέφραζε αυτή την αντίθεση. Αρχικά έλαβε την μορφή της σιωπής, διαμέσου της αποχής από κάθε δημοσίευση. Κατόπιν, χοντρικά από το 1970 και μετά, η αντίθεση εκ μέρους τους έλαβε χώρα μέσα από έργα όπου τα αντικαθεστωτικά μηνύματα περνούσαν με υπονοούμενα, και κυρίως με την χρήση της αλληγορίας, της μεταφοράς, της γλωσσικής αμφισημίας.

    Παρόλα αυτά να ειπωθεί εδω πως αν και οι περισσότεροι διανοούμενοι άρχισαν να εκφράζονται λίγο πιο ανοιχτά πάνω κάτω μετά το 1970 ηδη από τις αρχές του 1968 είχαν αρχίσει τα πρώτα αντιχουντικά σκιρτήματα από τον χώρο της διανόησης, με την δημιουργία κάποιων (λίγων ακόμα) εκδοτικών οικων, όπως για παράδειγμα οι εκδόσεις Κάλβος, οι οποίοι αναλάμβαναν την μετάφραση και έκδοση έργων που από την μία περιείχαν κρυμμένα αντικαθεστωτικά μηνύματα και από την άλλη κατάφερναν να ξεγελάνε την λογοκρισία και να εκδίδονται.

    Ακόμα όμως και μετά την άρση της προληπτικής λογοκρισίας, εαν ήθελε κάποιος να περάσει αντιδικτατορικά νοήματα μέσα από ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, μία θεατρική παράσταση, ένα σκίτσο, κλπ., πάλι χρειάζονταν πολύ προσοχή ωστε να μην γίνουν αντιληπτά αυτά τα νοήματα, γιατί σε αυτή την περίπτωση, πέραν φυσικά του ότι θα απαγόρευαν το έργο, ο δημιουργός ενδεχομένως και να αντιμετώπιζε αρκετά σοβαρές συνέπειες (συλλήψεις, ενδεχομένως κανα ξυλοφόρτωμα από την αστυνομία, δίκες, φυλάκιση, κλπ).

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φοβάμαι ότι θα διαφωνήσω με τη Δύστροπη Πραγματικότητα για το εύρος αποδοχής (μάλλον ανοχής) της χούντας. Η Ελλάδα πριν την ένταξη στην ΕΟΚ, δηλ. πριν από τα 80ς, ήταν μια αγροτική χώρα. Οι αγρότες υποστήριζαν τη χούντα ως το κατεξοχήν συντηρητικο κομμάτι της κοινωνίας, αφού οι ελάχιστοι αριστεροι που είχαν μεινει στα χωριά και δεν είχαν προτιμήσει την ανωνυμία της πόλης ή της μετανάστευσης, ήταν απομονωμένοι και συνελλήφθηκαν την πρώτη νυχτα. Χώρια το χάρισμα των χρεών των αγροτών που ήταν μια πράγματι έξυπνη ενέργεια από τη χούντα.
    Στις πόλεις γενικά υπήρχε αδιαφορία. Ήταν η εποχή που η αντιπαροχή έφερνε τα πρώτα λεφτά, και το ποδόσφαιρο έκανε τους οπαδούς να ζητωκραυγάζουν τη Δέσποινα...
    Η καλύτερη κοινωνιολογική μελέτη γίνεται από την λαϊκή διασκέδαση εκείνης της εποχής: τον κινηματογράφο. Συγκρίνετε πριν και μετά τη διχτατορία τα σπίτια, διακόσμηση, κοινωνικές σχέσεις (αυστηρός πατέρας και αδερφός πριν, σχετική χαλάρωση μετά), ποτά (από καράφα και καπηλιό σε ουίσκι και νυχτερινό κέντρο με μπουζούκια), φορέματα, μαγιό, σέικ, Μαστοράκης, συγκροτήματα, πάρτι, τηλεόραση (κυρίως μόνο για αγώνες, ακόμα) κλπ και θα καταλάβετε πως η κοινωνία άλλαζε...Η μεγαλύτερη επανάσταση εκείνης της εποχής ήταν το WC μεσα στο σπίτι με νερό και χαρτί (έστω κομένη εφημερίδα) και τα πρώτα μπάνια στις πολυκατοικίες, αντί κάθε Σάββατο στη σκάφη με το τενεκέδι. Δειλά δειλά άρχιζαν οι μπακάληδες να φέρνουν σερβιέτες ακόμα και στα χωριά...Στις πόλεις άνοιγαν τα πρώτα πριζουνικ.
    Όλα τα παραπάνω πιστώνονται στη χούντα, ή στον οποιονδήποτε ήταν επάνω εκείνη τηνε εποχή.

    Σε αυτές τις συνθήκες, οι χουνταίοι ήταν πολύ πιο κοντά στα λαϊκά στοιχεία από τους πολιτικούςμε τα υμίψηλα και τα παπιγιόν. Βέβαια, η "μοντερνοποίηση" των ηθών έφερε με τον καιρό αναπόφευκτα και τη δυσαρέσκεια με τη χούντα!
    Σούβλες, παράτες και τσάμικα (καλή ώρα...) και επιτυχίες (ΑΕΚ 1968, Κλειώ Δενάρδου, ΓουέμπλεΊ, κλπ) ήθελε ο λαός και αυτά έπαιρνε...Τον χωροφύλακα, τη διπλωμένη εφημερίδα (ΝΕΑ και μετά Βραδυνή) και το "πρόσεχε μη σε φακελώσουν" το είχε συνηθίσει! Άσε που το τελευταίο έζησε, μειούμενο, ως τα 80ς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αθεόφοβε το έχω διαβάσει το άρθρο σου, όπως και ένα άλλο, πολύ καλό, για την λογοκρισία επι χούντας. (Ήταν αυτές οι δύο αναρτήσεις η αφορμή για να αρχίσω να παρακολουθώ πιο τακτικά το μπλόγκ σου. ;) ) Kαι έχω διαβάσει όλα (ή τουλάχιστον σχεδόν όλα) τα άρθρα σου για την δικτατορία και την προδικατορική περίοδο.

    Μ' αρέσουν οι έγχρωμες φωτογραφίες της Αθήνας της δεκαετίας του '60, όπως σ' αρέσουν και σένα, οπότε ένα μικρό δώρο για την συλλογή σου.

    Ένα άρθρο του περιοδικού Life με έγχρωμες φωτογραφίες από την πρώτη εβδομάδα του πραξικοπήματος. Η πρώτη πρώτη φωτογραφία είναι από το πρωϊ της 21ης Απριλίου.

    http://books.google.gr/books?id=NFYEAAAAMBAJ&pg=PA26&hl=el&source=gbs_toc_r&cad=2#v=onepage&q&f=false

    ΥΓ. Aνώνυμε θα προσπαθήσω αύριο να δώσω μία απάντηση στους ισχυρισμούς σου.

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ ανώνυμε να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν προσπάθησες να αντικρούσεις ούτε ένα από τα σημεία που παρέθεσα και τα οποία εαν ληφθούν υπόψη πλήττουν πολύ σοβαρά την θεση που υποστηρίζει πως το στρατιωτικό καθεστώς έχαιρε της ανοχής ενός μεγάλου (εως πολύ μεγάλου) τμήματος της κοινωνίας, όπως αφήνεις να εννοηθεί.


    Παρακάτω λές πως: “ Η Ελλάδα πριν την ένταξη στην ΕΟΚ, δηλ. πριν από τα 80ς, ήταν μια αγροτική χώρα. Οι αγρότες υποστήριζαν τη χούντα ως το κατεξοχήν συντηρητικο κομμάτι της κοινωνίας”.

    Ο παραπάνω συλλογισμός πάσχει. Σε πρώτη φάση πάσχει γιατί παίρνει ως δεδομένο το γεγονός πως οι αγρότες, όντας συντηρητικοί, θα ήταν κατ' ανάγκη και φιλοχουντικοί. Η εξίσωση όμως από πουθενά δεν προκύπτει. Θέλω να πω δεν είναι λογικά αναγκαίο ένας συντηρητικός αγρότης να αισθάνεται πιο κοντά του ένα συντηρητικό δικτατορικό καθεστώς σε σχέση με μιά συντηρητική κυβέρνηση ενός δημοκρατικού καθεστώτος. Θα μπορούσε κάλλιστα να αισθάνεται μία χαρά και με την τελευταία, οπότε το συμπέρασμα ότι λογω του συντηρητισμού του ένας αγρότης θα ένιωθε κατ' ανάγκη πιο κοντά σε ένα ανάλογα συντηρητικό δικτατορικό καθεστώς, δεν προκύπτει από τις προκείμενες του.

    Πέραν αυτής της πιο θεωρητικής αντίκρουσης, το συμπέρασμά πιστεύω ότι είναι εσφαλμένο και σε εμπειρικό επίπεδο.
    Πρώτα από όλα η θέση ότι η χώρα στα τέλη της δεκαετίας του '60 παρέμενε μία κατά βάση αγροτική χώρα θα έλεγα πως δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα της εποχής. Η Ελλάδα, ηδη από τα μέσα με τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, είχε μπει σε μία φάση ταχύτατης αστικοποιήσης που συνοδεύονταν από μία αρκετά εκτεταμένη εκβιομηχάνιση της χώρας (για τα δεδομένα της εποχής) και παράλληλα μία ραγδαία ανάπτυξη της οικοδομικής δραστηριότητας, χώρια το γεγονός πως ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του '60 είχε αρχίσει να αναπτύσσεται με ταχύτητα και ο τομέας υπηρεσιών της οικονομίας (με τον τουρισμό να αποτελεί το πλέον ταχύτερα αναπτυσσόμενο τμήμα αυτού του τομέα). Όλες οι παραπάνω εξελίξεις σημαίνουν ότι ο αγροτικός κόσμος, όπως επίσης και η όποια συνεπακόλουθη επίδρασή του στην πολιτική ζωή της χώρας, έβαιναν ταχέως συρρικνούμενα.

    Θα ήταν απόλυτα φυσικό λοιπόν η επίδραση όλων αυτών των κοινωνικών διεργασιών να αντικατοπτρίζεται και στα εκλογικά αποτελέσματα της εποχής. Στις εκλογές του 1964 η Ένωση Κέντρου είχε πάρει 53%. Ένα αποτέλεσμα απόλυτα συμβατό με την τεράστια συρρίκνωση της πολιτικής επιρροής του αγροτικού κόσμου που είχαν επιφέρει οι παραπάνω διαδικασίες.

    Συνεχίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλλά ακόμα και αν, για χάρη του επιχειρήματος, παραβλέψουμε όλες αυτές τις κοινωνικές διεργασίες που είχαν λάβει χώρα και θεωρήσουμε πως ο αγροτικός κόσμος διατηρούσε μία, έστω συρρικνούμενη, αλλά σημαντική πολιτική επιρροή, πάλι δεν μπορεί να σταθεί το συμπέρασμα περί της ύπαρξης κάποιας υποτιθέμενης πολύ συντηρητικής στάσης εκ μέρους των αγροτών η οποία υποτίθεται τους καθιστούσε ανεκτικούς ή ακόμα και συμπαθούντες απέναντι στο στρατιωτικό καθεστώς. Γιατί, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, οι αγρότες ήταν συντηρητικοί αλλά παρόλα αυτά όχι τόσο συντηρητικοί ώστε να δώσουν την πλειοψηφία στην ΕΡΕ, που ήταν σαφώς πολύ πιο συντηρητική από την ΕΚ. Οπότε δεν βρίσκω πειστική την θέση πως οι αγρότες συμπαθούσαν την συντηρητική δικτατορία επειδή τάχα ήταν πολύ συντηρητικοί και οι ίδιοι. Εαν ήταν τόσο συντηρητικοί οσο υποστηρίζεις, αυτός ο συντηρητισμός θα είχε σίγουρα εκφραστεί και δια της κάλπης στις εκλογές του '64, και την πλειοψηφία (την συντριπτική πλειοψηφία) θα την είχε πάρει η ΕΡΕ και όχι η ΕΚ. Πράγμα το οποίο όμως δεν έγινε. Οπότε εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε πως ακόμα και αν δεχτούμε πως ισχύουν οι προϋποθέσεις του επιχειρήματος (περί μίας πολύ σημαντικής πολιτικής επιρρής του αγροτικού κόσμου στην πολιτική ζωή της χώρας, προερχόμενης από την υποτιθέμενη αριθμητική του επιρροή), οι αγρότες δεν ήταν τελικά τόσο συντηρητικοί οσο ισχυρίζεσαι αρα είναι πολύ πιθανό πως ευθύς εξαρχής η στάση τους (ή τουλάχιστον ενός αριθμητικά σημαντικού τμήματός τους) απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς ήταν αρνητική – το οποίο, μην το ξεχνάμε, ήταν ακόμα πιο συντηρητικό πολιτικά (και όχι μόνο πολιτικά) από την ούτως ή άλλως πολύ συντηρητική ΕΡΕ.

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αλλά ακόμα και αν, για χάρη του επιχειρήματος, παραβλέψουμε όλες αυτές τις κοινωνικές διεργασίες που είχαν λάβει χώρα και θεωρήσουμε πως ο αγροτικός κόσμος διατηρούσε μία, έστω συρρικνούμενη, αλλά σημαντική πολιτική επιρροή, πάλι δεν μπορεί να σταθεί το συμπέρασμα περί της ύπαρξης κάποιας υποτιθέμενης πολύ συντηρητικής στάσης εκ μέρους των αγροτών η οποία υποτίθεται τους καθιστούσε ανεκτικούς ή ακόμα και συμπαθούντες απέναντι στο στρατιωτικό καθεστώς. Γιατί, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, οι αγρότες ήταν συντηρητικοί αλλά παρόλα αυτά όχι τόσο συντηρητικοί ώστε να δώσουν την πλειοψηφία στην ΕΡΕ, που ήταν σαφώς πολύ πιο συντηρητική από την ΕΚ. Οπότε δεν βρίσκω πειστική την θέση πως οι αγρότες συμπαθούσαν την συντηρητική δικτατορία επειδή τάχα ήταν πολύ συντηρητικοί και οι ίδιοι. Εαν ήταν τόσο συντηρητικοί οσο υποστηρίζεις, αυτός ο συντηρητισμός θα είχε σίγουρα εκφραστεί και δια της κάλπης στις εκλογές του '64, και την πλειοψηφία (την συντριπτική πλειοψηφία) θα την είχε πάρει η ΕΡΕ και όχι η ΕΚ. Πράγμα το οποίο όμως δεν έγινε. Οπότε εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε πως ακόμα και αν δεχτούμε πως ισχύουν οι προϋποθέσεις του επιχειρήματος (περί μίας πολύ σημαντικής πολιτικής επιρρής του αγροτικού κόσμου στην πολιτική ζωή της χώρας, προερχόμενης από την υποτιθέμενη αριθμητική του επιρροή), οι αγρότες δεν ήταν τελικά τόσο συντηρητικοί οσο ισχυρίζεσαι αρα είναι πολύ πιθανό πως ευθύς εξαρχής η στάση τους (ή τουλάχιστον ενός αριθμητικά σημαντικού τμήματός τους) απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς ήταν αρνητική – το οποίο, μην το ξεχνάμε, ήταν ακόμα πιο συντηρητικό πολιτικά (και όχι μόνο πολιτικά) από την ούτως ή άλλως πολύ συντηρητική ΕΡΕ.

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή