Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Ο ΠΙΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΈΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ





Ο Τσίπρας είναι ίσως ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός από αυτούς που σε διάφορες εποχές ανέλαβαν  την διακυβέρνηση της χώρας.
Ξεκίνησε προεκλογικά με ένα πλήθος ,εκ των πραγμάτων αδύνατον να πραγματοποιηθούν υποσχέσεων, με κορυφαίο το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης  και έπεισε τους πρόθυμους να τις χάψουν ψηφοφόρους του να τον εκλέξουν, με αποτέλεσμα να καταντήσει μέσα σε 7 μήνες την Ελλάδα στο σημερινό χάλι  με  capital controls για πρώτη φορά στην ιστορία της.


Αντί να καταργήσει τα μνημόνια με μια πράξη, όπως έλεγε, με μια πράξη επέβαλλε ένα νέο μνημόνιο χειρότερο  από τα προηγούμενα.
Πρέσβευε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα άλλαζε την Ευρώπη και κατάφερε να μην έχουμε ούτε την Κύπρο σύμμαχο  σε αυτήν.
Απέτυχε  να ομογενοποιήσει όλον αυτόν τον αχταρμά των συνιστωσών που απαρτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ,  και να αποκτήσουν κοινή ιδεολογική γραμμή.
Αποτέλεσμα  ήταν η διάσπαση του, όταν μετά από ένα εξάμηνο  συνεχών υπουργικών  μπαρουφολογιών  και πλήρους  απραξίας, πλην του διορισμό υμετερών και συγγενών, έπρεπε να αρχίσει να πραγματοποιούνται από την κυβέρνηση  όσα αυτή είχε υπογράψει και συμφωνήσει να εφαρμόσει.


Εμπιστεύτηκε άτομα όπως η πέραν κάθε χαρακτηρισμού Κωνσταντοπούλου , ο  απερίγραπτος Βαρουφάκης, ή τα ανεπάγγελτα κομματικά στελέχη όπως το δίπτυχο της επιτυχίας  Λαφαζάνης-Στρατούλης οι οποίοι στην πρώτη ευκαιρία στράφηκαν όλοι εναντίον του.
Δεν συζητώ  δε για γραφικότητες όπως ο Φλαμπουριάρης, η Χριστοδουλοπούλου ή ο Λεουτσάκος που τον άκουγα στις 22-8 στον ΣΚΑΙ να μην μπορεί να ολοκληρώσει μια σωστή φράση!
Έκανε γενικό γραμματέα του κόμματος τον για 21(!!) χρόνια αιώνιο φοιτητή Τάσο Κορωνάκη και μάλιστα τον έστειλε  και στην  διαπραγματευτική ομάδα για το μνημόνιο!
Έκανε υπουργούς άτομα που κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν θα τους ανέθετε να διευθύνουν την επιχείρηση του, επιβεβαιώνοντας πλήρως τον  Εὐάγγελο Λεμπέση σε όσα γράφει στο κλασσικό του έργο - Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ



Λαμβανομένης ἤδη ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ἐπικαίρου ταύτης θέσεως τῶν κατωτέρων βαθμίδων καὶ προσώπων ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ καθίσταται ἀπολύτως νοητὴ καὶ ἡ ἄνοδος αὐτῶν εἰς ἀνωτέρας βαθμίδας διὰ κοινοῦ μεταξὺ τῶν συνασπισμοῦ ἀναδεικνύοντος ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν δι᾿ ὀργανωμένης ἀντιστάσεως (boycotage) πρὸς τὰ ἄνω καὶ παραλύσεως τῶν τυχὸν ἀντιθέτων ἐνεργειῶν τῶν ὑπερκειμένων παραγόντων πρὸς ἀνάδειξιν ἄλλου πράγματι ἱκανοῦ, προσώπου, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ δι᾿ ὀργανωμένης προωθήσεως προσώπου ἐκ τῶν κόλπων αὐτῶν, πρὸς τὴν ἀνωτέραν βαθμίδα. Τὸ φαινόμενον τοῦτο καλεῖται κλίκα. Ὅτι τὴν ἐξέλιξιν ταύτην οὐδεὶς δύναται νὰ σταματήση εἶναι φανερόν, ὅσον εἶναι φανερὰ ἡ νομοτελειακὴ συνάρτησις τῶν ὡς ἄνω δεδομένων. Κατὰ τὴν αὐτὴν συνάρτησιν τὸ φαινόμενον συνεχίζεται: «ἑνὸς βλακὸς προκειμένου μύριοι ἕπονται», ὁ δὲ οὕτω ἀνελθῶν βλὰξ θὰ προωθήση ὁ ἴδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα ἑαυτοῦ, μέχρις ὅτου ἡ μία βίαια ἔξωθεν ἐπέμβασις, ὑπαγορευομένη ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ἄλλου τινὸς κοινωνικοῦ ὀργανισμοῦ, ἢ ὁ φυσικὸς ἐκφυλισμὸς ἑνὸς τοιούτου ὀργανισμοῦ ἐκ τῶν ἔσω, ἐπιφέρει θεμελιώδη τινὰ ἀνατροπὴν ἢ καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν τερματισμὸν τοῦ βίου τοῦ ἐκφυλισθέντος ὀργανισμοῦ. Οὕτω λ.χ., εἰς παρομοίαν περίπτωσιν ἡ τὸ 1910 ἀνελθοῦσα κοινωνικὴ ὁμὰς ἀνέτρεψε τὴν ἱεραρχίαν τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν προσώπων καὶ ἐντὸς τοῦ παλαιοκομματισμοῦ, καταστήσασα δυνατὴν τὴν ὑπεφαλάγγισιν τῶν παλαιῶν αὐτοῦ ἀρχηγῶν ὑπὸ νέων (Γούναρη, Στράτου κλπ.)


Είναι τραγικό δε ότι στο διάγγελμα του δεν ντράπηκε να παραδεχτεί ότι στο καταστροφικό για την χώρα 7μηνο της διακυβέρνησης του  το μόνο έργο που πέτυχε να εκτελέσει από όλα όσα υποσχόταν ήταν ότι :
.. επανήλθαν οι σχολικοί φύλακες, οι καθαρίστριες και οι διοικητικοί των πανεπιστημίων και  στα  νοσοκομεία δεν υπάρχει πια το εισιτήριο των 5 ευρώ !


Όπως γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης (ΝΕΑ 22-23/8/2015) όσοι κράτησαν το τιμόνι της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια δεν ήσαν ικανοί ούτε καν παίζοντας πρέφα σε συνοικιακό καφενείο να  εντυπωσιάσουν τους θαμώνες.
Να θυμηθούμε τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος εκλεγόμενος θριαμβευτικά  το 2009-κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να εξανεμίσει το πολιτικό του κεφάλαιο; Που πάτησε όποια μπανανόφλουδα βρήκε εμπρός του, εκθέτοντας τον εαυτό του πρώτα στην απογοήτευση, κατόπιν στην οργή και τελικά στην χλεύη των Ελλήνων;
Να θυμηθούμε τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μετά την αναμενόμενη και διαχειρίσιμη ίσως, ήττα στις Ευρωεκλογές του 2014- έσπευσε να απαρνηθεί  το σοβαρό μεταρρυθμιστικό προφίλ που είχε φιλότιμα οικοδομήσει κι αποπειράθηκε να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο γήπεδο του λαϊκισμού με αποτέλεσμα να υποστεί προσωπική πανωλεθρία;  

Και οι δύο ξεκίνησαν με εξαγγελίες όπως το λεφτά υπάρχουν και τα Ζάππεια μέχρι να προσγειωθούν στην αμείλικτη πραγματικότητα.
Και όπως έχει αποδείξει η ζωή. ο Ελληνικός λαός τείνει πάντα ευήκοο ους, σε ευχάριστες εξαγγελίες, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Διονύσης στον Άγγελο-Εξάγγελο:

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
μα ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Φαίνεται όμως ότι ο ελληνικός λαός  χρειάζεται ένα σημαντικό  χρονικό διάστημα για να συνειδητοποιήσει ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα.
Γι΄αυτό λοιπόν και ο Τσίπρας πριν αναγκαστεί να παραδεχτεί πως

τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ’ αυτιά
μα απέχουνε πολύ απ’ την αλήθεια

 με αποτέλεσμα

 Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και του `παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μην μας πει κανένα


γι αυτό και φρόντισε να φύγει μουδιασμένα  και να κάνει νέες εκλογές μετά μόλις 7 μήνες  από τις προηγούμενες, πριν προλάβουν οι περισσότεροι να καταλάβουν πόσο ψεύτικες ήσαν οι εξαγγελίες του.


Τελικά ίσως αυτή να αποδειχτεί και η σωστότερη κίνηση του, γιατί αν εκλεγεί θα αναγκαστεί να εφαρμόσει το μνημόνιο που έχει υπογράψει, χωρίς πλέον τις αντιδράσεις και τις καταστροφές στην Αθήνα που είχαν  προκαλέσει τα πλήθη που ντοπαριζόντουσαν με τα συνθήματα  για δοσίλογους, ταγματασφαλίτες,   κτλ με τα οποία είχαν γαλουχήσει τους "αγανακτισμένους" πολλά από τα στελέχη του

Τώρα πια και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι ΑΝΕΛ,  από την στιγμή που έπεσαν στα 4, κατά την προσφιλή έκφραση Καμμένου, προσχώρησαν στους μνημονιακούς !  
"Rira bien qui rira le dernier", δηλαδή γελά καλά όποιος γελά τελευταίος, όπως λένε οι Γάλλοι, θα σκέφτονται οι παλαιότεροι μνημονιακοί ,όταν οι νεόκοποι  θα ακούνε τους ακροαριστερούς τέως συντρόφους τους να τους απευθύνουν τις ίδιες κατηγορίες.
Οι μόνοι που δεν θα τους κατηγορήσουν για Γερμανοτσολιάδες από τους μετεκλογικούς αντιμνημονιακούς συναγωνιστές του Λαφαζάνη θα είναι οι Χρυσαυγίτες!
Σαν γνήσιοι απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων και ταγματασφαλιτών θεωρούν σαν τίτλο τιμής αυτούς τους χαρακτηρισμούς!


ΠΡΟΣΘΗΚΗ 24-8-2015
Δεν πρόλαβα να δημοσιεύσω το σημερινό ποστ και η επικαιρότητα τρέχει.
Έτσι ξέχασα  να αναφέρω ότι στο διαλεκτό επιτελείο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ  μετέχει και ο μεγάλος διανοητής Βούτσης .


Φρόντισε να τον θυμηθώ ο ίδιος, με την απίστευτη σημερινή του δήλωση στον ΣΚΑΙ προφανώς μετά την δημοσκόπηση της Bild που δίνει διαφορά μόνο 3%  από την ΝΔ (28-25%) και 8% στον Λαφαζάνη :
«Αν δεν τύχουμε μίας νέας έγκρισης (δηλαδή αν μας μαυρίσετε) δεν είναι απαραίτητο να μετέχουμε στην υλοποίηση του προγράμματος που ψηφίσαμε, αλλά μπορούμε να στηρίξουμε ή να ψηφίζουμε συγκεκριμένα μέτρα για τα οποία έχουμε δεσμευθεί»


Επίσης σήμερα έγινε γνωστό ότι ο ανυπότακτος για 10 χρόνια, τέως γενικός γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και αιώνιος φοιτητής Τάσος Κορωνάκης θα ενισχύσει το αξιόμαχο του στρατεύματος στις 3 Σεπτεμβρίου.
Και βέβαια ο καυστικός John Oliver δεν μπόρεσε να μην περιλάβει τον Τσίπρα με τα Ψηφίζω αυτά αλλά δεν τα πιστεύω" που είπε.



Τέλος το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προτείνει να ανακηρυχθεί η 23η Αυγούστου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού, 



4 σχόλια:

  1. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23-8-2015 είναι το Αγκωνάρι για ένα καλύτερο μέλλον του καθηγητού Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Περικλή Σ. Βαλλιάνου.

    Ο Μ. Σουλτς είχε δηλώσει ότι η Ευρώπη ήταν διατεθειμένη να περιμένει όσο χρειαστεί για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα. Και ως προς τα δύο σκέλη η αναμονή θα είναι βασανιστική για κάτι που δεν πρόκειται να γίνει.
    Οτιδήποτε εκπέμπεται από το κόμμα αυτό, είτε από την κυβέρνηση είτε από κομματικά όργανα είτε από αυτόκλητες ομάδες («για την ενότητα», «παρά τω προέδρω» κ.τ.λ.), είναι διαποτισμένο από αντιευρωπαϊκή υστερία και τη φαντασίωση μιας κλειστής οικονομίας που θα διοικείται από το κράτος-θεό. Την ίδια ακριβώς που κινητοποιεί και την Aριστερή Πλατφόρμα.
    Ο κ. Λαφαζάνης όντως εκφράζει την ψυχή αυτού του κόσμου. Με την κυριαρχία του στη βάση και στο στελεχιακό δυναμικό βρίσκεται σε προνομιακή θέση να τορπιλίσει εκ των έσω την εφαρμογή της συμφωνίας. Η έξυπνη επιλογή του θα ήταν να παραμείνει μέσα στο κόμμα και με τους οπαδούς του διάσπαρτους στον κρατικό μηχανισμό να οργανώσει μια - παθητική έστω - δολιοφθορά που θα αποφέρει αναπόφευκτα τη δραχμική συντέλεια. Η ψοφοδεής αβουλία του Πρωθυπουργού, που στα τρίσβαθά του είναι κι αυτός μαζί του, εγγυάται αυτή την έκβαση.
    Για όλες τις φράξιες του αλλόκοτου αυτού μωσαϊκού (για τους λεγόμενους «σοβαρούς», για τους αιωνόβιους κλειδοκράτορες του παλαιομπολσεβικισμού που τόσο ωφελήθηκαν από το ανδρεοπαπανδρεϊκό καθεστώς, για τους νεολαίους εραστές της αντικοινοβουλευτικής «ανατροπής» που ειρωνεύονταν τους νεκρούς της Μarfin ως κενωθείσες θέσεις εργασίας, για τα παιδιά του Ακη που έγιναν ξαφνικά επαναστάτες, για τα ανεμομαζώματα του λενινοσταλινικού περιθωρίου), για όλους αυτούς η Ευρώπη είναι μια συμμορία «τοκογλύφων» και «νεοφιλελεύθερων εκβιαστών». Και πάντα ο φταίχτης για κάθε πραγματικό ή φανταστικό κακό του κόσμου τούτου.
    Από κανέναν τους ποτέ δεν έχει εκφραστεί μια θετική γνώμη για την κατάργηση των συνόρων και την ελεύθερη επικοινωνία των λαών στην ΕΕ, για τη συμφιλίωση ιστορικών εχθρών, για τη συνένωση ευρωπαϊκής Ανατολής και Δύσης, για τη γιγαντιαία μεταφορά πλούτου στις φτωχότερες περιφέρειες. Ενα τρισεκατομμύριο ευρώ ήταν μονάχα από το 1981 η εισροή πόρων στη χώρα μας που διατέθηκαν φυσικά για άεργη κατανάλωση και μόνο, συντάξεις από τα 50, τερατώδη προνόμια κομματικών ημετέρων, συνδικαλιστών και «επιχειρηματιών» και τα γνωστά παρόμοια. Κατά τ' άλλα, η Ευρώπη «ξέχασε τις αξίες της» και εμείς που, ως γνωστόν, είμαστε γεμάτοι μέχρι σκασμού με αξίες και έχουμε την πιο αξιοκρατική κοινωνία του κόσμου θα τη βοηθήσουμε (τινάζοντάς την στον αέρα) να τις ξαναβρεί.
    H συνέχεια στο επόμενο σχόλιο.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο
    Η υπογραφή της συμφωνίας ήταν ένας συμβιβασμός άνευ αρχών. Την τελευταία στιγμή κατάλαβαν, όπως δήλωσε ευθέως ο Πρωθυπουργός, ότι η ρήξη που επί μήνες απεργάζονταν - επεδίωκαν θα απέφερε την πολιτική εξαφάνισή τους. Αυτό που πρυτάνευσε ήταν η παραμονή του κόμματος στην εξουσία: το περίφημο «η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αυτοσκοπός». Και έτσι περάσαμε ασκαρδαμυκτί από το «Οχι» του δημοψηφίσματος στο επιδεικτικό, αν και ανειλικρινές, «Ναι» σε όλα.
    Ο κ. Σόιμπλε όμως τώρα λέει ότι εμπιστεύεται την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που υπέγραψε. Ο κ. Σόιμπλε δεν ψεύδεται. Οπως δεν εψεύδετο όταν δήλωνε παλαιότερα ότι δεν υπάρχει συμφωνία τη στιγμή που ο «παγκόσμιος νάρκισσος» μας διαβεβαίωνε ότι καθαρογραφόταν. Η εύλογη εξήγηση γι' αυτό είναι ότι το τρίτο Μνημόνιο έχει αφαιρέσει από το ελληνικό κράτος κάθε διακριτική ευχέρεια στην άσκηση ουσιαστικής πολιτικής. Κάθε ενέργειά του θα εποπτεύεται από τους εταίρους και η παραμικρή άρνηση εφαρμογής των συμφωνηθέντων θα επιφέρει, όπως σαφώς δήλωσε ο κ. Ντάισελμπλουμ, την «αυτόματη διακοπή» της χρηματοδότησης. Φαίνεται ότι πέρασε ο καιρός της εθελοτυφλίας των «θεσμών», τότε που ικανοποιούνταν απλώς με την ψήφιση νόμων που ακυρώνονταν πάραυτα από «ερμηνευτικές εγκυκλίους».
    Ας αγκομαχούν λοιπόν όσο θέλουν από τηλεοράσεως οι ηγέτες μας. Μας έχουν αποδείξει ότι αυτό που ορέγονται πάνω απ' όλα είναι οι παχυλοί μισθοί τους. Και έτσι θα ψηφίζουν «Ναι» ασταμάτητα στη Βουλή και θα εφαρμόζουν. Αλλωστε, ένας χυδαίος αστρολόγος που υποδύεται τον υπουργό δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από ένα «σώπα και υπόγραφε». Βέβαια αυτό είναι ντροπή. Αλλά αν είναι να αρχίσει κάπως το ξήλωμα αυτού του μαφιόζικου κράτους που έχει απομυζήσει κάθε ικμάδα της κοινωνίας, έστω κι έτσι.
    Οσο πιο γρήγορα γίνουν οι εκλογές τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες μιας νίκης του κ. Τσίπρα. Αλλά θα είναι πύρρειος. Το πολιτικό μας σύστημα βρίσκεται σε τελική σήψη. Υπάρχει όμως μια ακτίνα ελπίδας. Είναι ο κόσμος του «Ναι» που κατέβηκε αυθόρμητα στους δρόμους και ανέδειξε μια καινούργια ανθρώπινη ποιότητα, έναν άλλον πολιτισμό. Είναι σήμερα ακέφαλος. Αλλά είναι το γερό αγκωνάρι για ένα καλύτερο μέλλον.

    ΥΓ.: Κυκλοφορεί ένα βιβλίο με τον τίτλο Ο παγκόσμιος βλαξ. Επειδή δεν προτίθεμαι να το διαβάσω, θα ήθελα να με πληροφορήσει κάποιος αν πρόκειται περί αυτοβιογραφίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «ας θυμηθούμε τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μετά την αναμενόμενη και διαχειρίσιμη ίσως, ήττα στις Ευρωεκλογές του 2014- έσπευσε να απαρνηθεί το σοβαρό μεταρρυθμιστικό προφίλ που είχε φιλότιμα οικοδομήσει»

    Καλά όλα τα άλλα αλλά όχι και να θεωρούμε ότι αυτός ο ανίδεος και εντελώς άχρηστος άνθρωπος είχε οικοδομήσει μεταρρυθμιστικό προφίλ και μάλιστα σοβαρό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Χωμενίδης έχει δίκιο σε αυτό που γράφει. Σε ένα μέρος της κοινής γνώμης το είχε πετύχει και το κατέστρεψε με τον ανασχηματισμό που έκανε με τους λαϊκιστές υπουργούς που έβαλε οι οποίοι ενδιαφερόντουσαν μόνο για την προσωπική τους επιβίωση.

      Διαγραφή