ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΟΥΙΤΑ- Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Η τρίτη ταινία από την οποία πληροφορήθηκα για την ύπαρξη μιας ακόμα σημαντικής γυναίκας,  της συγγραφέως  Ιρέν Νεμιρόβσκι, ήταν η Γαλλική σουίτα που βασίστηκε σε  ένα βιβλίο της που ανακαλύφτηκε 62 χρόνια μετά την συγγραφή του και έγινε αμέσως παγκόσμιο μπεστ σέλερ.

Οι δύο προηγούμενες ταινίες είναι η Battle For Sevastopol, στην οποία αναφέρεται το ποστ  LADY DEATH-Η ΠΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ και η ταινία  Effie Gray για την οποία έγραψα το ποστ EFFIE GRAY, Η ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Η ταινία Suite Française ( Γαλλική σουίτα ) του 2015  είναι μια Αγγλο-Γαλλο-Βελγική συμπαραγωγή και παίζουν οι Michelle Williams, Kristin Scott Thomas,  Matthias Schoenaerts, Sam Riley, Ruth Wilson, Lambert Wilson και Margot Robbie.
Η υπόθεση  της ταινίας διεξάγεται στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο μετά την κατοχή της Γαλλάς από τους Γερμανούς και είναι το ρομάντζο μιας Γαλλίδας ,της οποίας ο άνδρας αγνοείται από το μέτωπο, με ένα Γερμανό που εγκαθίσταται στο σπίτι της που κατοικεί  με την πεθερά της.

Η Ιρέν Νεμιρόφσκι (Irene Nemirovsky) ήταν Ουκρανή, εβραϊκής καταγωγής που γεννήθηκε στο Κίεβο το 1903. Ο πατέρας της  ήταν  μεγαλοτραπεζίτης και λόγω του ότι οι μπολσεβίκοι τον είχαν επικηρύξει  πήρε την οικογένεια του και κατέφυγε αρχικά στην Μόσχα ,μετά στον Ελσίνκι και το 1919 τελικά στο Παρίσι.
Σπούδασε στην Σορβόννη  φιλολογία.

Παντρεύτηκε το 1926 ένα τραπεζίτη και απέκτησε δύο κόρες την Ντενίζ το 1929 και την Ελισάβετ το 1939.

 Το πρώτο της βιβλίο   David Golder, το έστειλε σε ένα εκδότη βάζοντας μια διεύθυνση ποστ ρεστάντ και γράφοντας μόνο  το επώνυμο της χωρίς διεύθυνση . Μόλις το διάβασαν στον εκδοτικό οίκο έψαξαν να βρουν τον/ή την συγγραφέα και έφτασαν να δημοσιεύσουν αγγελίες στις εφημερίδες λόγω του ότι αυτή τότε  ήταν απασχολημένη με το πρώτο παιδί της και δεν είχε πάει να πάρει την απάντηση τους. 
Το βιβλίο γραμμένο στα 26 χρόνια της είχε  αμέσως μεγάλη επιτυχία και γυρίστηκε ταινία από τον  Julien Duvivier το 1930, με τον μεγάλο τότε ηθοποιό  Harry Baur .

Τον επόμενο χρόνο επίσης το βιβλίο της   Le Bal γυρίστηκε και αυτό ταινία.
Παρά το ότι ήταν πλέον μια αναγνωρισμένη συγγραφέας, ακόμα και από αντισημίτες συγγραφείς όπως ο Robert Brasillach ,η γαλλική πολιτεία το 1938 της αρνήθηκε την γαλλική υπηκοότητα.

Το 1939 βαπτίστηκε Καθολική και έγραφε στα ακραία εθνικιστικά περιοδικά Candide και  Gringoire.  Προφανώς η οικογενειακή της ιστορία με την φυγή τους από την Ρωσία την είχε οδηγήσει σε δεξιές απόψεις.

Μετά την έναρξη του πολέμου το Gringoire συνέχισε να δημοσιεύει άρθρα της και έτσι κατάφερνε να εξασφαλίζει τα απολύτως αναγκαία έσοδα για την οικογένεια της, μιας και από το 1940 τα βιβλία της δεν μπορούσαν να εκδίδονται γιατί είχαν απαγορευτεί και ο άντρας της ως Εβραίος είχε απολυθεί από την τράπεζα που δούλευε.

Καθώς οι Γερμανοί πλησίαζαν στο Παρίσι αρχικά αυτή παρέμεινε στο σπίτι της, φορώντας το κίτρινο άστρο στο στήθος της και έστειλε  τα παιδιά της στην νταντά τους σε ένα χωριό στην Βουργουνδία  στο οποίο πήγε τελικά και αυτή. Σε αυτό την συνέλαβε η γαλλική αστυνομία του Βισύ και από ένα κέντρο μεταγωγών αρχικά στην Κεντρική Γαλλία, την έστειλαν με την αμαξοστοιχία "Πομπή 6", στοιβαγμένη σε ένα βαγόνι 40 ατόμων με άλλες 119 γυναίκες ,στο Άουσβιτς όπου και πέθανε από τύφο μετά από ένα μήνα, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αλλά από ότι φαίνεται στην πραγματικότητα εκτελέστηκε. Ο άντρας της στάλθηκε και αυτός στο ίδιο στρατόπεδο και οδηγήθηκε αμέσως στο θάλαμο αερίων. (ΣΤ΄ ΑΟΥΣΒΙΤΣ-ΜΠΙΡΚΕΝΑΟΥ- Η ΑΠΟΚΟΡΎΦΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ)

Τα παιδιά της τα είχε η νταντά τους Σεσίλ Μισό και αυτή τα εμπιστεύτικε στα χέρια της μητέρας της μαντάμ Μιτέν. Η αστυνομία όμως έψαχνε να βρει τα μικρά κορίτσια στο δημοτικό σχολείο όπου φοιτούσαν. Τα έκρυψε η δασκάλα και στη συνέχεια η μαντάμ Μιτέν ξήλωσε από τα ρούχα τους το κίτρινο άστρο του Δαβίδ και μαζί τους  διέσχισε τη μισή Γαλλία. Έφτασαν  στην περιοχή του Μπορντό, όπου και κρύφτηκαν  ως το τέλος του πολέμου.

Τα δύο κορίτσια  κουβαλούσαν μαζί τους στις μετακινήσεις τους μια βαλίτσα με οικογενειακά κειμήλια. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και ένα δερμάτινο σημειωματάριο  με πολύ μικρά γράμματα.
Τα δύο κορίτσια δεν το είχαν  διαβάσει γιατί  νόμιζαν  ότι ήταν το ημερολόγιο της μητέρας τους μετά την κατοχή και θεωρούσαν πως θα ήταν  πολύ επώδυνο γι΄ αυτές να το διαβάσουν.

Στα τέλη του 1990 έχοντας αποφασίσει να δωρίσουν  τα χαρτιά της μητέρας τους στο Institut Memoires de l'Edition Contemporaine  η Ντενίζ (στην φωτογραφία) προτού παραδώσει το χειρόγραφο αποφάσισε να το δακτυλογραφήσει.  Έτσι διάβασε προηγουμένως το σημειωματάριο  και διαπίστωσε ότι είναι δύο νουβέλες που αναφέρονται στην ζωή στην Γαλλία την περίοδο μεταξύ 4 Ιουνίου 1940, λίγο πριν την συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς και 1 Ιουλίου 1941.

Η πρώτη νουβέλα του βιβλίου, Καταιγίδα τον Ιούνιο, περιγράφει τις στιγμές της κατάρρευσης του μετώπου. Η δεύτερη, με ανατριχιαστική ηρεμία, μας δίνει το κλίμα της Κατοχής και την προσπάθεια των ανθρώπων να προσαρμοστούν στο νέο καθεστώς και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Τελειώνει με την αναχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων της περιοχής για το ρωσικό μέτωπο ως εξής: «Σε λίγο, στο δρόμο απ' όπου είχε περάσει το γερμανικό σύνταγμα δεν έμεινε παρά λίγη σκόνη».

Στις σημειώσεις της η Νεμιρόφσκι έγραφε πως σχεδίαζε να συνεχίσει, ανάλογα με την εξέλιξη του πολέμου, με άλλες 3 νουβέλες μέχρι το τέλος του, το οποίο :"Είναι πραγματικά στην αγκαλιά των θεών, δεδομένου ότι εξαρτάται από το τι θα συμβεί."

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2004 και έγινε μπέστ σέλερ , μεταφράστηκε δε σε 38 γλώσσες και μέχρι το 2008 είχε πουλήσει 2,5 εκατ. αντίτυπα.

Για πρώτη δε φορά το βραβείο   Renaudot απονεμήθηκε σε συγγραφέα που έχει πεθάνει.

«Το ωραιότερο βιβλίο της χρονιάς γράφτηκε εξήντα δύο χρόνια πριν» έγραψε ο «Nouvelle Observateur» στις 21 Οκτωβρίου 2004.

Τον Ιανουάριο 2006 η κόρη της Ντενίζ σε μια συνέντευξη στο BBC είπε:

«Για μένα, να ξέρετε η μεγαλύτερη χαρά μου είναι ότι το βιβλίο διαβάζεται. Είναι  ένα εξαιρετικό  συναίσθημα να έχουν φέρει τη μητέρα μου πίσω στη ζωή. Αυτό δείχνει ότι οι Ναζί δεν κατάφεραν να την δολοφονήσουν. Δεν είναι εκδίκηση, αλλά είναι μια νίκη ».

Η προσχώρηση  της στον καθολικισμό, και η γενικά αρνητική απεικόνιση των Εβραίων στα γραπτά της,  έχουν οδηγήσει   μερικούς να την χαρακτηρίζουν  με τον όρο  self-hating Jew .

Η Ιρέν Νεμιρόφσκι, σε συνέντευξή της σε δημοσιογράφο σιωνιστικού εντύπου, στα 1929 είχε απαντήσει χαρακτηριστικά:

"Με κατηγορούν για αντισημιτισμό; Ελάτε τώρα, αυτό είναι παράλογο! Εγώ η ίδια είμαι Εβραία και το λέω σε όποιον είναι πρόθυμος να ακούσει! Σε κάθε περίπτωση, στο βιβλίο μου έτσι τους είδα τους Εβραίους" 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΡΕΝ ΝΕΜΙΡΟΒΣΚΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ο κύριος των ψυχών (μυθιστόρημα): Μετάφραση Εφη Κορομηλά Εκδόσεις Πατάκη, 2007

Ο χορός (μυθιστόρημα): Μετάφραση Εφη Κορομηλά Εκδόσεις Εξάντας, 1987

Το παιδί-θαύμα (νουβέλα): Μετάφραση Εφη Κορομηλά Εκδόσεις Πατάκη, 2006

Γαλλική σουίτα (μυθιστόρημα): Μετάφραση Εφη Κορομηλά Εκδόσεις Πατάκη, 2005