Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

«ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει»,

Νόμος του Μέρφυ

(Edward Aloysius Murphy, Jr. 1918-1990) 

Το Πάσχα αυτό βρίσκομαι στην Κρήτη και όπως όλες τις φορές που βρίσκομαι τέτοια εποχή σε αυτήν, διδάσκω ως γνήσιος μετρ της ψηστικής στους αδαείς κρητικούς πως ψήνεται ένα αρνί στην σούβλα και γίνεται λουκούμι, γιατί αυτοί από σούβλα είναι άσχετοι  και μόνο το "αντικριστό" ξέρουν να ψήνουν.

Στο παρελθόν από όσα αρνιά έψησα μόνο τα κόκαλα έμειναν μετά το γεύμα και όλοι έγλειφαν τα δάχτυλα τους ,ενώ εγώ με την γνωστή μετριοφροσύνη που με διακρίνει χαμογελούσα διακριτικά κάθιδρος και διαχέοντας γύρω μου  ένα  άρωμα τσίκνας και κάπνας,που ευωδίαζε την ατμόσφαιρα όπως ευωδιάζουν, ως γνωστόν, όλα τα λείψανα των αγίων .

Εγκαίρως λοιπόν φέτος ρώτησα  τον κουνιάδο μου αν έχει συνεννοηθεί να μας φέρουν το αρνί  για την σούβλα.

Αφού έλαβα τις δέουσες διαβεβαιώσεις για το αρνί που θα μας έφερνε ένας βοσκός, στην συζήτηση επάνω του είπα να μην είναι των 7-8 κιλών αλλά τουλάχιστον 10  γιατί θα είμαστε 12 άτομα, τα περισσότερα  εγνωσμένης από το παρελθόν θηριώδους ορέξεως.

Μου είπε πως όλα είναι κανονισμένα και να μην ανησυχώ.

Το μεγάλο Σάββατο λοιπόν ήρθε ο βοσκός με το αρνί, το άφησε  και το μόνο που μου έκανε εντύπωση και απόρησα ήταν η ερώτηση του αν έχω μεγάλη σούβλα.

Όταν  σήκωσα το αρνί στα χέρια μου τότε κατάλαβα γιατί το ρώτησε.

Το αρνί ήταν 17 κιλά!

Ο νόμος του Μέρφυ είχε ξεκινήσει την δράση του.

Στο σημείο αυτό δεν θα σας περιγράψω τους επιεικείς χαρακτηρισμούς με τους οποίους στόλισα επαρκώς τον κουνιάδο μου, απευθυνόμενος στην αδελφή του και ερίτιμον σύζυγον μου, η οποία προσπαθούσε δια κατευναστικών λόγων να αποφύγει να  προαχθεί στην σεβαστή κατηγορία των χηρών καθώς έβλεπε  την προεμφραγματική κατάσταση που είχε  ο αγαπητός σύζυγος της βλέποντας αυτό το τέρας.

Όπως όμως λέμε και στο χωριό μου, à la guerre comme à la guerre, και έτσι  μόλις ανέκτησα την παροιμιώδη ψυχραιμία μου άρχισα την επίθεση στο γιγάντιο αρνί.

Κρατώντας λοιπόν μια κοφτερή  μαχαίρα στο χέρι, αρχικά όπως τον Ιωάννη τον  Πρόδρομο το αποκεφάλισα, μόνο που η κεφαλή του δεν τοποθετήθηκε βέβαια επί πίνακι, αλλά σε νάιλον σακούλα για το ψυγείο, με απώτερο  σκοπό να γίνει σούπα.

Αυτό γιατί με το κεφάλι στην θέση του δεν χώραγε στην σούβλα της ψησταριάς μου. Επιπροσθέτως με το πριόνι για να χωρέσει κόπηκαν και τα άκρα από τα 4 πόδια του.

Το πρωί το Πάσχα, προβλέποντας αρκετές ώρες ψησίματος, πριν καλά καλά να χωνέψω την μαγειρίτσα, που είχα δεόντως τιμήσει μετά το τέλος των βεγγαλικών και των κροτίδων και το κάψιμο του Ιούδα σε μια τεραστίων διαστάσεων πυρκαγιά που κάθε χρόνο γίνεται μεγαλύτερη με απώτερο σκοπό  τελικά να πετύχουν να κάψουν το χωριό, σηκώθηκα νωρίς να ανάψω τα κάρβουνα .

Ο Νόμος του Μέρφυ βέβαια θα ήταν αδύνατο να μην είναι παρών.

Δύο αναπτήρες και ένα κουτί σπίρτα δεν άναβαν με τίποτα!

Τελικά βέβαια αφού τιμώρησα τους καπνίζοντες με ένα καλό ξύπνημα για να μου δώσουν τους αναπτήρες τους,  άναψε η φωτιά  και μπήκε επιτέλους το αρνί στην σούβλα μόνο που δεν μπόρεσε δυστυχώς να μακροημερεύσει εκεί.

Επειδή είχα διαπιστώσει ότι το παλιό μηχανάκι που γυρίζει την σούβλα είχε εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο είχα προμηθευτεί  ένα καινούργιο που έγραφε μάλιστα και Επαγγελματικό.

Πως θα μπορούσε όμως ο Νόμος του Μέρφυ  να μην συνεχίζει να επαληθεύεται;

Η γαμημένη βίδα που είχε το μηχανάκι για να στερεώνεται στην  σούβλα δεν αντιστοιχούσε στην τρύπα που είχε αυτή!

Άρχισε λοιπόν η αποκαθήλωση του αρνιού από την ψησταριά και με το δράπανο και τρυπάνι για σίδερα, ξεκίνησε  η προσπάθεια να επεκταθεί η τρύπα της σούβλας.

Για να μην πολυλογώ μετά από αρκετά ανεβοκατεβάσματα του αρνιού και δοκιμές, κάπως ταίριαξαν μηχανάκι και σούβλα αλλά ο Νόμος του Μέρφυ λειτουργούσε απτόητος !

Δεν μπορούσε το δήθεν επαγγελματικό  μηχανάκι να γυρίσει ένα τόσο βαρύ αρνί!

Νέα αποκαθήλωση της σούβλας και μετά από σύσκεψη των συμμετεχόντων σε όλη αυτή την τελετουργία αποφασίζεται  τα δύο μπουτάκια να κοπούν και να μπουν στον φούρνο της κουζίνας.

Ούτε όμως και το κουτσό αρνί το γύρναγε, το να χέσω μέσα επαγγελματικό μηχανάκι!

Μετά από αυτή την πλήρη απόδειξη της ισχύος του Νόμου του Μέρφυ και μετά την 3ωρη ταλαιπωρία μου, κάθιδρος και πλήρως καταπτοημένος δήλωσα ότι παραιτούμαι οποιασδήποτε άλλης προσπάθειας λέγοντας: κάντε ότι θέλετε!

Την λύση την έδωσε η κ. Αθεόφοβου η οποία πήρε τον φούρνο του χωριού και ρώτησε αν μπορεί να τους φέρει ένα αρνί για ψήσιμο.

-Όλες οι σούβλες του χωριού εδώ είναι της απάντησαν, και έτσι το αρνί πάραυτα μπήκε σε λαμαρίνα και απεστάλη εκεί για τα περαιτέρω.

Τελικά τόσο το κολοβό αρνί  όσο και τα μπουτάκια του έγιναν λουκούμι και με εκδικητική μανία το καταβροχθίσαμε με απόλαυση, αποδεικνύοντας ότι  μπορεί μεν να ισχύει ο Νόμος του Μέρφυ, αλλά στην Ελλάδα είμαστε και οι νόμοι σε αυτήν την χώρα υπάρχουν  για να τους καταπατάς!