ΜΙΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ- ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΗΒΩΝ, ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΥΑ ΤΗΣ ΛΕΙΒΑΔΕΙΑΣ

Τις μέρες της πρωτοχρονιάς είχαμε πάει μια ωραία εκδρομή στην Ξάνθη, Δράμα, Κομοτηνή αλλά επιστρέφοντας η κ. Αθεόφοβου είχε αποκτήσει ήδη μια ωραία γρίπη που με την υποτροπή της την ταλαιπώρησε με ένα ξηρό βήχα μέχρι πρόσφατα. Προφανώς αυτό το στέλεχος της γρίπης δεν το κάλυπτε το εμβόλιο που είχαμε κάνει στην αρχή του χειμώνα.

Ως πιστός σύζυγος βέβαια δεν μπορούσα να την αφήσω να βήχει μόνη της και έτσι στο σπίτι όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μια ευγενής άμιλλα ποιος θα βήξει δυνατότερα μιας και δεν κατάφερα να μην κολλήσω και εγώ.

Έτσι μετά την ανάρρωση και των δύο καταφέραμε να πάμε προ ήμερων μια μονοήμερη εκδρομή στην Θήβα και στην Λειβαδειά που οργανώθηκε από τον Τίμο Πετρίδη και το Cosmorama για την Ομάδα Γαστρονομίας και Πολιτισμού.

Η εκδρομή άρχισε με την επίσκεψη του πρότυπου οινοποιείου Κτήμα Μουσών στην Άσκρη Βοιωτίας όπου μετά την ενημέρωση που είχαμε σχετικά με την παρασκευή των κρασιών δοκιμάσαμε τις διάφορες ποικιλίες που παράγουν και βέβαια αγοράσαμε ο καθένας κρασιά σύμφωνα με τις προσωπικές του προτιμήσεις. Εγώ διάλεξα ένα σπάνιο τοπικό κόκκινο κρασί που λέγεται Μούχταρο και ένα ροζέ Amuse.

Αφού ευχαριστήσαμε τον ευγενέστατο οινοποιό κ. Ζαχαριά που μας ενημέρωσε, φύγαμε για την Θήβα.  

Στην Θήβα πρόσφατα άνοιξε ένα σύγχρονο αρχαιολογικό μουσείο που πιστεύω πως σε σύντομο διάστημα λόγω της προσέλευσης επισκεπτών θα αναβαθμίσει και την μέχρι τώρα άχαρη αυτή πόλη.

Το μουσείο είναι ένα πραγματικό κόσμημα για την πόλη γιατί εκθέτει  τα πλουσιότατα ευρήματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει στην Βοιωτία με ευρήματα από την παλαιολιθική εποχή μέχρι τους μεταβυζαντινούς χρόνους.

Στις καλοβαλμένες προθήκες του υπάρχουν ευανάγνωστες επεξηγηματικές πινακίδες για όλα τα ευρήματα έτσι ώστε ο επισκέπτης να ενημερώνεται πλήρως για αυτά που βλέπει.

Στην συνέχεια βρεθήκαμε σε ένα μοναδικής ομορφιάς μέρος που μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε. Τον καταρράκτη της Πέτρας Αλιάρτου

Έχει πάνω από 15 μέτρα ύψος και  καθώς το νερό πέφτει από την πλαγιά του Ελικώνα, δημιουργεί μικρές λιμνούλες και τελικά σχηματίζει τον μεγαλύτερο καταρράκτη. Κάτω από τα  πλατάνια της περιοχής υπάρχει ένας μικρός χώρος αναψυχής.

Από εκεί βρεθήκαμε μετά στην Λειβαδειά. Η εικόνα που είχα για την Λειβαδειά ήταν από παλιά, πριν να  γίνει ο αυτοκινητόδρομος για την Θεσσαλονίκη. Αποτελούσε αυτή μαζί με τον Ισθμό τα δύο μέρη όπου οι ταξιδιώτες θεωρούσαν απαραίτητη υποχρέωση τους να φάνε μερικά από φημισμένα σουβλάκια της.

Στην Λειβαδειά αρχικά επισκεφτήκαμε το ενδιαφέρον Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο με ξεχωριστή αίθουσα  για τον Λάμπρο Κατσώνη που  στεγάζεται σε ένα αναπαλαιωμένο κτήριο μια παλιάς νεροτριβής.

Στην συνέχεια μια ακόμα έκπληξη περίμενε όσους ,όπως εγώ, δεν είχαμε ξαναεπισκεφτεί την περιοχή αυτή της Λειβαδειάς.

Μιλάω για την πανέμορφη περιοχή των πηγών της Κρύας με τα τρεχούμενα νερά του ενός από τους δύο θηλυκούς ποταμούς της χώρας την Έρκυνα (ο άλλος είναι η Νέδα στα σύνορα Ηλείας και  Μεσσηνίας)

Στην περιοχή ήταν στην αρχαιότητα το περίφημο Τροφώνιο μαντείο και οι πηγές ήσαν της Λήθης και της Μνημοσύνης. Στην Κρύα υπάρχει και ένας από τους 4 καταλανικούς πύργους της Ελλάδας.

Οι όχθες του ποταμού έχουν πλακοστρωθεί και  με  τα αιωνόβια πλατάνια από πάνω, τα τοξωτά πέτρινα γεφύρια, τους νερόμυλους στα πλάγια και τα κεντράκια που έχουν αναπτυχθεί εκεί,  αποτελούν ένα από τα  πιο ωραία μέρη για  περίπατο και αναψυχή.

Αποχαιρετώντας από την μία μεριά την  προτομή της Έρκυνας στον ομώνυμο ποταμό, έργο που φιλοτέχνησε ο λειβαδίτης καλλιτέχνης Σπύρος Γουργιώτης και από την άλλη το ρολόι του Έλγιν (έχω γράψει σχετικά γι΄αυτό στο ποστ ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΤΟΥ ΕΛΓΙΝ-ΟΤΑΝ Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΕΘΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΠΙΓΚ ΜΠΕΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ!) καταλήξαμε σε ταβέρνα της περιοχής στην οποία τιμήσαμε δεόντως τα τοπικά κοψίδια πριν να επιστρέψουμε με γεμάτες  τις μπαταρίες μας στην Αθήνα.