ΠΩΣ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Από την ελληνική δικαιοσύνη έχω τις χειρότερες εντυπώσεις.
Στον στενό οικογενειακό μου κύκλο, συγγενής μου έχει την ατυχία να έχει γειτόνισσα μια εμπαθή γυναίκα που του έχει κάνει καμιά 20ρια  μηνήσεις και αγωγές  τα τελευταία 20 χρόνια με το εξής αποτέλεσμα.
Το σπίτι του συγγενούς μου σε χωριό, κατασκευής του 1910, μπροστά του, αλλά και στα δύο του πλάγια, έχει από κατασκευής  κοινόχρηστους δρόμους. Στην πίσω μεριά του υπήρχαν 80τμ αυλής στα οποία αναπόφευκτα υπήρχε και ο βόθρος του σπιτιού. Αυτό τον χώρο ήθελε η γειτόνισσα να τον προσαρτήσει στην δική της όμορη ιδιοκτησία και τελικά το κατάφερε!
Εν μέσω όλου αυτού του δικαστικού κυκεώνα που είχαν εμπλακεί, μόνο ένας δικαστής ασφαλιστικών μέτρων έκανε τον κόπο να πάει να δει επιτοπίως την κατάσταση και να περιγράψει επακριβώς ποια είναι η πραγματικότητα. Όλοι οι άλλοι απλά αντέγραφαν ο ένας τον άλλο με τελικό αποτέλεσμα το αδιανόητο. Ένα σπίτι άνω των 100 ετών σε χωριό να μην έχει πλέον αυλή και να αναγκαστεί να έχει μέσα του τον βόθρο!
Αλλά δεν είναι μόνο οι εσφαλμένες αποφάσεις, σε προφανή και κοινής λογικής θέματα, αλλά και η καθυστερημένη απόδοση της δικαιοσύνης.
Για να βγάλει πρόσφατα το διοικητικό εφετείο μια απόφαση, σε υπόθεση  που ήταν σαφής και αυταπόδεικτη η παρανομία που είχε γίνει, έκανε 4 χρόνια!
Και το κερασάκι στην τούρτα βέβαια είναι, ότι και ο πλέον ανίκανος δικαστικός  αποκλείεται να απολυθεί από το δημόσιο γιατί έτσι θα χάσει η Βενετιά βελόνι!
Χαρακτηριστικά πρόσφατα η Πειθαρχική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου  έδειξε την πόρτα της εξόδου σε έξι δικαστικούς λειτουργούς από τους 8 που είχαν παραπεμφθεί με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης για καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων και υπηρεσιακή ανεπάρκεια.
Πρόκειται για 6 γυναίκες δικαστές και συγκεκριμένα μια πρόεδρο Πρωτοδικών, 3 Πρωτοδίκες και οι 2 Ειρηνοδίκες, οι οποίες βάση νόμου έχουν τη δυνατότητα να μεταπηδήσουν στον δημόσιο τομέα ως υπάλληλοι. Προφανώς στις νέες υπηρεσίες που θα τις λουστούν θα διαπρέψουν!
 
Γράφει σχετικά ο Γιάννης Μαρίνος στο άρθρο του  Πώς δεν λειτουργεί η Δικαιοσύνη : (τα έντονα γράμματα είναι δικές μου επισημάνσεις)
Τα αθεράπευτα χάλια της ελληνικής Δικαιοσύνης τα γνωρίζουμε λίγο ως πολύ όλοι πια. Καθορίζονται κυρίως από την ουσιαστική ατιμωρησία ακόμα και για τα στυγνότερα εγκλήματα και από τις προκλητικές καθυστερήσεις στην απονομή της, που καταλήγει σε αρνησιδικία. Για την υπέρ των παραβατών του νόμου εύνοια της ποινικής νομοθεσίας έχω ίσως κουράσει τους αναγνώστες μου. Για τις μέχρι αρνησιδικίας καθυστερήσεις μια εξουθενωτική εικόνα αποκόμισα ως αναγνώστης διαβάζοντας το ολοσέλιδο σχετικό ρεπορτάζ της συναδέλφου, κυρίας Ιωάννας Μάνδρου στην «Καθημερινή» της 24ης Οκτωβρίου.(Για την ακρίβεια το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 25-10-2021 και είναι αυτό)
Πολύ συνοπτικά τις σημειώνω:
Η τραγική έλλειψη σε αριθμό και καταλληλότητα αιθουσών για τη διεξαγωγή των δικών. Δεδομένης της στενότητος στους δημόσιους πόρους όλες οι κυβερνήσεις επιλέγουν να τους διαθέτουν στη δημιουργία γηπέδων ποδοσφαίρου αντί δικαστικών αιθουσών. Ως συνέπεια μια δίκη, όταν επιτέλους αποφασιστεί, διαρκεί επί πολύ καιρό, επειδή διεξάγεται όταν και όπου υπάρχει αίθουσα από τις ελάχιστες, συνήθως ακατάλληλες, που διαθέτει η χώρα μας. Η δίκη π.χ. της Χρυσής Αυγής χρειάστηκε πεντέμισι χρόνια για να τελειώσει, καθώς κατά καιρούς δεν υπήρχε αίθουσα για να εκδικαστεί. Είναι σύνηθες πια η διεξαγωγή των δικών να διαρκεί και τρία έως πέντε χρόνια ή και περισσότερα. Ενδεικτικά η υπόθεση για τη φούσκα του χρηματιστηρίου ξεκίνησε αρχές του 2000 και εκκαθαρίστηκε δικαστικά ύστερα από 20 χρόνια. Ορισμένοι από τους κατηγορουμένους είχαν πεθάνει πριν λήξει.
^lΣτις καθυστερήσεις, με τις οποίες διεξάγεται μια δίκη, προηγείται συνήθως μακροχρόνια αναμονή στη διεξαγωγή της καθώς δεν ισχύει στην ουσία χρόνος προετοιμασίας από τους αρμόδιους εισαγγελείς. Για τη διαβόητη υπόθεση Novartis η προκαταρκτική έρευνα διαρκεί ήδη πεντέμισι χρόνια και ποιος ξέρει αν θα εκδικαστεί ποτέ.
^l Το πρόβλημα των αναβολών σε μια δίκη έχει εξελιχθεί σε ευκαιρία για τους ανεπαρκείς ή φυγόπονους δικαστές και όπλο για τους δικηγόρους, που χειρίζονται ενδεχομένως χαμένες υποθέσεις. Αναβολές επί αναβολών. Δύο για κάθε διάδικο σε μια δίκη και με τους νέους κώδικες δεν υπάρχει όριο στις αναβολές.
^l Το περιορισμένο ωράριο των δικών. Αρχίζουν στις εννέα το πρωί και διακόπτουν στις δώδεκα το μεσημέρι. Συνεχίζουν από μία έως τρεις το μεσημέρι. Διάρκεια το πολύ πέντε ώρες. Τι να προλάβουν να δικάσουν;
^l Οι σκανδαλωδώς μακρές διακοπές των δικαστικών λειτουργών είναι ένας ακόμα σοβαρός λόγος επιδείνωσης των πραγμάτων. Πλην κάποιων κατεπειγουσών υποθέσεων τα δικαστήρια παραμένουν κλειστά κάθε χρόνο από 1ης Ιουλίου έως και 1ης Σεπτεμβρίου. Επίσης κάποιες μέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα, σαν τα σχολεία δηλαδή.
^l Την όλη τραγική κατάσταση επιδεινώνει και η πολυνομία, το σπορ όλων των κυβερνήσεων. Σε 15 χρόνια από το 2001 έως το 2016 έχουν ψηφιστεί 1.569 νόμοι, 3.500 προεδρικά διατάγματα και περί τις 49.000 δικαστικές πράξεις. Η παράδοση συνεχίζεται και επί ΝΔ. Έτσι το «πολυνομία, κακονομία, ανομία» έχει γίνει από χρόνια σλόγκαν, περιγράφει το τρίγωνο στην απόδοση της δικαιοσύνης, φρενάροντας επενδύσεις και αναπτυξιακά έργα. Και όπως απεφάνθη ο συμπαθέστατος αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Πικραμμένος, χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας των δικαστών.
Σε πόσα χρόνια θα επιτευχθεί αυτό, αν υποτεθεί ότι θα καταβληθεί κάποια σχετική σοβαρή προσπάθεια;
Ξεχάστε κάθε ελπίδα, που έλεγε και ο Δάντης.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση