Η ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Για χρόνια παρακολουθούσα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ την αρθρογραφία του καθηγητού Κώστα Μπέη, στην οποία διαπίστωνες πως είναι ένας άνθρωπος με ορθή κρίση, μεγάλη μόρφωση και προοδευτικό λόγο.
Άλλωστε ο διακεκριμένος αυτός καθηγητής της Νομικής, αξιοκρατικά κατέλαβε κατά καιρούς διάφορα σημαντικά αξιώματα. Στην κυβέρνηση Σημίτη (1996) χρημάτισε υπηρεσιακός υπουργός δημοσίας τάξεως. Έχει διατελέσει επίσης πρόεδρος της ΕΡΤ, γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας, γενικός γραμματέας της προεδρίας της Δημοκρατίας, γενικός γραμματέας της Βουλής καθώς και μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών.
Με έκπληξη το 2005 πληροφορηθήκαμε πως ο Κώστας Μπέης χειροτονήθηκε  ιερέας ενός μικρού ναού σε ένα χωριό της Πρέβεζας με 59 κατοίκους.

Δεν ξέρω, αν όπως ακούστηκε,  ήταν ο θάνατος της κόρης του που τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση.
Πάντως είναι χαρακτηριστική η παραδοχή του στο βιβλίο του  ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΕΠΙΣΤΗΜΗ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ πως το θρησκευτικό δόγμα άμα το αποδέχεσαι δεν χρειάζεσαι την επιστήμη. 
Στο βιβλίο του αυτό, θέτει από την αρχή του πρώτου μέρους το ερώτημα ´αν υπάρχει Θεός´. Για να αποφανθεί ότι το ερώτημα αυτό είναι πολλαπλά άτοπο. Άτοπο, κατά πρώτη, για τη θεολογική και ειδικότερα τη χριστιανική σκέψη καθώς εκείνη προσεγγίζει τον Θεό λατρευτικά και υπερβατικά, δίχως ενδιαφέρον ανάπτυξης επιστημονικής επιχειρηματολογίας, προς απόδειξη μιας ακράδαντης γι´ αυτήν βεβαιότητας.
Βέβαια  ο ορθολογισμός του μορφωμένου επιστήμονα είναι κάτι που αναπόφευκτα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις εγκληματικές ιστορικές φυσιογνωμίες που το χριστιανικό ιερατείο ευγνωμόνως  προβάλλει  σε ναούς, όπως το μονόγραμμά της Θεοδώρας που είναι χαραγμένο στα κιονόκρανα της Αγίας Σοφίας και η μορφή της μαζί με του Ιουστινιανού που έχει αποτυπωθεί στο λαμπρό ψηφιδωτό της Βασιλικής του Αγίου Βιταλίου στη Ραβένα.

Έτσι σε ποίημα του, κάνοντας σύγκριση του ναού του Πατριαρχείου με την Αγία Σοφία γράφοντας : 
Εδώ ή στην Αγια Σοφιά;
Μα θέλει ρώτημα; Και βέβαια εδώ.
Εκεί με ενοχλούσε
του Πορθητή ο θρίαμβος,
τ’ άρμα το τέθριππο της Θεοδώρας,
που την ανέβαζε στο δώμα του γυναικωνίτη,
καλπάζοντας αγέρωχα και πρόστυχα,
σαν νά’τρεχε στο δισεβή Ιππόδρομο.

Πιο πρόσφατα μια ανάλογη περίπτωση είναι η χειροτονία του διακεκριμένου ομότιμου καθηγητή Χειρουργικής στο ΕΚΠΑ Δημήτρη Λινού, συζύγου της επίσης ομότιμου καθηγήτριας επιδημιολογίας στο ΕΚΠΑ, Αθηνάς Λινού.
Η κ. Λινού ήταν στο παρελθόν υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και ο Τσίπρας την είχε προτείνει  ως υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής .
Προφανώς το ίδιο θρησκευόμενη και αυτή ως ο σύζυγος της, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμεναν ότι θα μιλούσε αργότερα την ΕΡΤ σχετικά με τη Θεία Κοινωνία και τον κίνδυνο να μολυνθεί κάποιος από αυτήν και να πει ότι δεν υπάρχει παγκοσμίως επιδημιολογική μελέτη που να αποδεικνύει ότι με την κατάποση του σάλιου και του ίδιου του κορονοϊού, μεταδίδεται η νόσος, ενώ σε ερώτηση αν θα κοινωνούσε, υποστήριξε: «Βεβαίως, θα κοινωνούσα». 

Η κραυγαλέα δε αντίφαση μεταξύ του κόσμου της επιστήμης και της εκκλησίας είναι προφανής όταν δει κανείς τις φωτογραφίες από την χειροτονία του καθηγητού Λινού. Ο γιατρός φοράει συνεχώς την μάσκα του, ακόμα και όταν ασπάζεται μια εικόνα, ενώ οι άλλοι ιερείς ακολουθούν την πεπατημένη του μεγαλύτερου  μέρους του κλήρου, αδιαφορώντας  για τις προφυλάξεις για τον κόβιτ, χωρίς μάσκα, καθώς πιστεύουν στο κατά Λουκάν - “Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε” του δόγματος που αποδείχτηκε θανατηφόρα για πλήθος ιερωμένων.
Και ενώ ο Μπέης ουσιαστικά έχει αποσυρθεί από την κοσμική ζωή, ο καθηγητής Λινός δεν σκοπεύει να αποσυρθεί από την Χειρουργική την οποία άραγε θα εξασκεί με ράσα;
Ταυτόχρονα είναι και διοργανωτής ενός αμφιλεγόμενου συνεδρίου ως διαδικτυακά μαθήματα με θέμα  «Υγεία και Θρησκεία» υπό την αιγίδα μάλιστα, της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.
Χαρακτηριστικό δείγμα των μαθημάτων είναι η ομιλία ενός άλλου καθηγητού Χειρουργικής με θέμα:  Το θαύμα ως διακριτική παρέμβαση του Θεού και ως καρπός εμπιστοσύνης ή το μάθημα Πίστη και προσδοκία ίασης.
Μπορεί βέβαια ο καθένας να έχει την πίστη ότι ο Θεός θα τον γιατρέψει, αλλά
 όπως γράφω στο ποστ μου ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΝΟΕΡΩΣ ΝΑ ΑΝΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΟΡΕΣ ΗΧΟΥ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΟΡΗΓΟΥΝ ΜΑΣΤΕΡ ΣΕ ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΕΣ !  ήδη από το 2006 όλη η μυθολογία περί θεραπευτικής δύναμης της προσευχής κατέπεσε, με την δημοσίευση μιας εμπεριστατωμένης πολυκεντρικής μελέτης  που έγινε στις ΗΠΑ.
Υπάρχει δε και το σχετικό ανέκδοτο για την δύναμη της προσευχής που κυκλοφορεί μέσω email, ως είδηση προερχόμενη δήθεν από αμερικάνικη εφημερίδα και που έχω δημοσιεύσει στο ποστ  ΤΟ ΠΟΡΝΕΙΟ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
Χαρακτήρισα λοιπόν την συνύπαρξη  επιστήμης και θρησκείας ως ανίερη, γιατί πράγματι στην θρησκεία το δόγμα κατέχει την απόλυτη αλήθεια και αυτός που δεν το αποδέχεται δεν είναι πιστός.
Αντίθετα στην επιστήμη, όπως ανέλυσε ο Popper, η διαψευσιμότητα και όχι η επαληθευσιμότητα αποτελεί εγγύηση εγκυρότητας των επιστημονικών υποθέσεων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του στην  δήλωση «όλοι οι κύκνοι είναι λευκοί» την οποία με βάση την εμπειρική παρατήρηση την αποδεχόμαστε μέχρις ότου αυτή μπορεί τυχόν  να διαψευστεί, αν υπάρχει έστω παράδειγμα μαύρου κύκνου -γεγονός που βρέθηκε στην Αυστραλία.
Πως μπορεί λοιπόν ένας επιστήμονας να αποδέχεται ένα δόγμα που δεν βασίζεται στην επιστήμη αλλά στην τυφλή πίστη;
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
Μία αντίστοιχη περίπτωση επιστήμονα που εγκατέλειψε την επιστήμη και ασπάστηκε την θρησκεία, έχω μεταφέρει από το βιβλίο του Richard Dawkins Η περί Θεού αυταπάτη στο ποστ μου  ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,Η ΣΧΕΣΗΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ.
Και όπως παρατηρεί εύστοχα ο Dawkins: και αν το έκανε αυτό (η θρησκεία), σε ένα σπουδαγμένο στο Χάρβαρντ γεωλόγο, σκεφθείτε μόνο τι μπορεί να κάνει σε άλλους ανθρώπους λιγότερο προικισμένους και λιγότερο καλά εξοπλισμένους.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.