ΦΟΡΑΓΑΝ ΦΟΥΣΤΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΓΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1900;

Από την παιδική μου ηλικία ήθελα να διαβάσω τον Τρελαντώνη της Πηνελόπης Δέλτα, που από εκείνα τα χρόνια αποτελούσε μια από τους αγαπημένους μου συγγραφείς.
Ήδη τον πρώτο χρόνο που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ, είχα αφιερώσει ένα ποίημα μου σε αυτήν την πολύπαθη γυναίκα, που αυτοκτόνησε την μέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα.
Αργότερα δημοσίευσα ένα απόσπασμα από το βιβλίο της : Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος : ημερολόγιο, αναμνήσεις, μαρτυρίες, αλληλογραφία (1978). Αλλά έπρεπε να φτάσω σε αυτή την ηλικία για να καταφέρω να διαβάσω τον Τρελαντώνη, βιβλίο που αναφέρεται  στα παιδικά χρόνια του  αδελφού της  Αντώνη Μπενάκη μετέπειτα  επιχειρηματία, εθνικού ευεργέτη, πολιτικού και ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη.
Τα παιδιά της οικογένειας που αναφέρονται στο βιβλίο είναι  4 και σε ένα σημείο γράφει για το μικρότερο αγόρι : τα χέρια ακουμπισμένα στην πέτρα όπου απλώνονταν φουντωτή η άσπρη του κεντημένη φουστίτσα, τα μάτια πρησμένα από τα κλάσματα.. και σε άλλο σημείο: η Αλεξάνδρα έτρεξε στον Αλέξανδρο, του κατέβασε και του έσιαξε την τσαλακωμένη του φούστα..
Οι περιγραφές αυτές μου έδωσαν να καταλάβω πως εκείνα τα χρόνια και στα μικρά αγόρια φόραγαν φούστες!
Στην φωτογραφία επάνω είναι ο πατέρας μου με τον αδελφό του και πρέπει αυτή να έχει τραβηχτεί το 1912 με 1913.
Ο πατέρας μου είχε γεννηθεί το 1911 και ο αδελφός του το 1910.
Ο παππούς μου, για τον οποίο έχω γράψει στο ποστ μου Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ, πέθανε από εξανθηματικό τύφο όταν υπηρετούσε ως έφεδρος αξιωματικός στους Βαλκανικούς πολέμους.
Η γιαγιά μου ήταν τότε 26 ετών και έμεινε χήρα με δύο μικρά παιδιά, τον πατέρα μου 2 ετών και τον αδελφό του 3 ετών.
Μέχρι τώρα λοιπόν όταν έβλεπα αυτή την φωτογραφία με τον πατέρα μου με φουστανάκι, είχα την απατηλή εντύπωση πως η γιαγιά μου καθώς έμεινε χήρα, χωρίς να έχει αποκτήσει μια κόρη, τον έντυνε έτσι για να της φύγει ο καημός!

Φαίνεται δε πως όχι μόνο στο Καρπενήσι, που ζούσε τότε η γιαγιά μου, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα έτσι έντυναν τα αγοράκια.   
Και στην Κρήτη γινόταν το ίδιο. Στην φωτογραφία η κυρία με τα καρό είναι η γιαγιά της γυναίκας μου και κρατάει στα χέρια της τον πατέρα της, που γεννήθηκε το 1914. Τα δύο όρθια μικρά παιδιά είναι και αυτά δικά της αγόρια. 

Αλλά και στην Αίγυπτο γινόταν το ίδιο. Στην φωτογραφία είναι ο Καβάφης ανάμεσα στα αδέλφια του!
Διάβασα λοιπόν στο ιντερνέτ πως αυτή ήταν εκείνα τα χρόνια η μόδα που έντυναν τα αγόρια, στα άσπρα μάλιστα, κυρίως οι πιο εύποροι, μέχρι να γίνουν 4-5 ετών.

Στην αντίστοιχη φωτογραφία του 1911-3, από την Γεωργία των ΗΠΑ δύο από τα παιδιά είναι αγοράκια.

  Στην φωτογραφία του 1884 είναι ο μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ σε ηλικία 2 ετών.

Στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, τα αγόρια  ήταν ντυμένα έτσι μέχρι την ηλικία των 2 έως 8 ετών, με ορισμένα αγόρια να φορούν φορέματα μέχρι τα τέλη της εφηβείας.
Το  V&A Museum of Childhood εξηγεί ότι :
Τα φορέματα των αγοριών ήταν συχνά φτιαγμένα με πιο φωτεινά ή πιο σκούρα χρώματα και με πιο απλά ή πιο δυνατά υφάσματα και μπορεί να είχαν χοντρές ζώνες και στολίδια και μεγάλα μεταλλικά κουμπιά, κανένα από τα οποία δεν ήταν τυπικό για τα φορέματα των κοριτσιών.
Είναι χαρακτηριστική η ζώνη με την μεγάλη αγκράφα, τόσο στην φωτογραφία του πατέρα μου, όσο και σε αυτήν με τα 5 παιδάκια από την Γεωργία των ΗΠΑ.

Οι ζωγράφοι επίσης, για να ξεχωρίζει στον πίνακα το φύλο του παιδιού, χρησιμοποιούσαν κάτι ενδεικτικό γι΄αυτό, όπως το μαστίγιο, στον πίνακα αυτό του Corot (1843-44)

Ο κύριος λόγος για να φορούν τα αγόρια  φορέματα ήταν για την εύκολη εκπλήρωση των σωματικών τους αναγκών. Άλλαζαν ντύσιμο  όταν τα αγόρια έφταναν  στην ηλικία που μπορούσαν εύκολα να λύσουν τα μάλλον περίπλοκα κουμπώματα πολλών  σύγχρονων παντελονιών .  

Στην φωτογραφία είναι ο Λουδοβίκος ο XV το 1712 σε ηλικία 2 ετών.
Πριν από περίπου το 1550, διάφορα στυλ μακριών ρομπών φοριόνταν ούτως ή άλλως από ενήλικες  άνδρες , έτσι τα αγόρια που τα φορούσαν πιθανώς δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούσαν  ένα ξεχωριστό φαινόμενο.

Τα φορέματα ήταν επίσης ευκολότερα στην κατασκευή τους, γιατί είχαν  περιθώρια στη μελλοντική ανάπτυξη του παιδιού, σε μια εποχή που τα ρούχα ήταν πολύ πιο ακριβά από τώρα για όλο τον κόσμο. 
Είναι τέλος χαρακτηριστική η διαφήμιση ταχυδρομικών παραγγελιών του 1899 με τις φορεσιές για αγόρια στις οποίες κυριαρχούν τα φουστάνια, με τα παντελόνια να αποτελούν μια μικρή μειοψηφία.
  
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.