ΣΟΥΒΛΑΚΙ , ΕΝΑ ΓΕΥΣΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Το σημερινό ποστ είχα σκοπό να το δημοσιεύσω αύριο, όταν με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο φίλος Νίκος Σαραντάκος δημοσίευσε σήμερα ένα αντίστοιχο άρθρο, με τίτλο Στην Αθήνα τρώμε σουβλάκι, οπότε είπα μιας και  τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται όταν η τσίκνα ερεθίσει τις μύτες τους ας συναντηθούν και τα κείμενα τους!

Μέχρι  τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το εθνικό φαγητό στην Ελλάδα ήταν η φασολάδα.
Μετά από αυτόν και με την ουσιαστική επίδραση των προσφύγων στην χώρα μας που είχαν έρθει μετά την μικρασιατική καταστροφή, άρχισαν να εμφανίζονται στις συνοικίες , ιδίως δε σε αυτές που κατοικούσαν πρόσφυγες, μερικοί  πλανόδιοι αρχικά με παλιά παιδικά καροτσάκια στα οποία είχαν κόψει και αφαιρέσει το επάνω μέρος τους και είχαν τοποθετήσει επάνω τους μια επίπεδη σανιδένια επιφάνεια για το εμπόρευμα τους. Αργότερα, και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, εμφανίστηκαν  πιο εξελιγμένες κατασκευές.

Μερικοί από αυτούς καθώς περνούσαν από τον δρόμο εξέπεμπαν μια αιθέρια μυρουδιά τσίκνας, καθώς επάνω στο κατασκεύασμα τους είχαν  μια ψησταριά με κάρβουνα στην οποία ψήνονταν καλαμάκια με κρέας. 
Αυτοί άρχισαν σιγά σιγά να εκτοπίζουν τους ως τότε πλανόδιους τυροπιτάδες, που πουλούσαν ζεστές τυρόπιτες χάρις στο συρτάρι με ζεστά κάρβουνα που διέθετε το γυάλινο δοχείο που τις είχαν.  

 Αυτοί, μαζί με τους πλανόδιους κουλουροπώλες , ήταν τα κυριότερα επαγγέλματα από τα οποία μπορούσες να ξεπεινάσεις στον δρόμο. Η πανδαισία δε ήταν αν, εκτός από την αγορά του κουλουριού, διέθετες και ένα 50ρακι ακόμη για την αγορά και ενός μικρού τρίγωνου, πάχους 2-3 χιλιοστών κομματιού  κεφαλοτύρι!  
Τότε άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες πίτες, οπότε το καλαμάκι τοποθετημένο μέσα σε αυτήν και διανθισμένο με λίγη ντομάτα και λεπτοκομμένο κρεμμύδι και μαϊντανό και περιχυμένο με τζατζίκι και με την προσθήκη κόκκινου αλατοπίπερου πήρε την σημερινή του μορφή του κλασσικού πιτόγυρου που στην Αθήνα το λέμε ΣΟΥΒΛΑΚΙ, στην Θεσσαλονίκη ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ και στην Κέρκυρα ΠΙΤΑ!

 Το πρώτο σουβλατζίδικο σε κατάστημα που θυμάμαι στην Αθήνα, ήταν σε μία τρύπα 4 τετραγωνικών στην Αδριανού στην Πλάκα.
Σύντομα η Αθήνα και σιγά σιγά όλη η Ελλάδα γέμισε από σουβλατζίδικα καθώς το σουβλάκι είναι μια από τις πιο νόστιμες, γρήγορες  φτηνές και πλήρεις τροφές που υπάρχουν.
Έτσι σιγά σιγά κατάφερε να εκτοπίσει την φασολάδα ως εθνικό μας φαγητό και να καταλάβει επάξια την θέση της, έχοντας γίνει διάσημο πλέον σε όλο τον κόσμο.
Δεν είναι δε περίεργο που σε όποιο μέρος της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής μπορείς να βρεις σουβλατζίδικα.
Βέβαια εδώ, αλλά και έξω, το κλασσικό καλαμάκι έχει κατά πλειονότητα αντικατασταθεί με γύρο.
Η μόνη ουσιαστική εξέλιξη που υπάρχει μέσα στον χρόνο είναι ότι την δεκαετία του 60, με καλαμάκι στο σουβλάκι, η μία άκρη της πίτας που το τύλιγε ακουμπούσε στην άλλη.
Ως φοιτητής με την γυναίκα μου είμαστε μόνιμοι πελάτες στο σουβλατζίδικο της Αγίου Μελετίου, μετά από μια κινηματογραφική απόλαυση για μια ανάλογη γαστριμαχική.
Αρκετές φορές, όταν έφτανε και το χαρτζιλίκι για να χορτάσουμε τρώγαμε τουλάχιστον από δύο σουβλάκια ο καθένας. 

Σήμερα παντού τα σουβλάκια είναι τόσο τροφαντά και γεμάτα με γύρο, που μόλις μπορείς να τα κρατήσεις στην χούφτα σου και μερικές φορές δεν μπορείς να το φας ολόκληρο.
Στην Κρήτη, αν δεν το ζητήσεις, στο σερβίρουν με γιαούρτι αντί για τζατζίκι.
Μερικοί βάζουν διάφορες σως μέσα, στην Θεσσαλονίκη όμως τις λένε αλοιφή.
Αυτές είναι  κέτσαπ και μουστάρδα, ενώ μερικοί προσθέτουν κάποιο είδος σαλάτας σε μορφή σάλτσας, όπως τυροκαφτερή,  κηπουρού, ή αγγουρομαγιονέζα 
Προσωπικά διαφωνώ με τα σουβλάκια που αντί για χοιρινό έχουν κρέας από κοτόπουλο ή από μοσχάρι.
Αυτό όμως που θεωρώ ιεροσυλία και τελείως  απαράδεκτο και δυστυχώς αν δεν το πεις στο σερβίρουν έτσι, είναι η προσθήκη της τηγανιτής πατάτας.
Λατρεύω τις τηγανιτές πατάτες και μπορώ να φάω χωρίς πρόβλημα ένα ολόκληρο πιάτο, αλλά η προσθήκη τους στο σουβλάκι καταστρέφει τελείως την γεύση του.
Το ίδιο καταστροφική είναι και η προσθήκη δεύτερης πίτας.
Τέλος στην Κύπρο επικρατεί μια μεγάλη ποικιλομορφία στο σουβλάκι. 

 Στα σουβλατζίδικα σερβίρεται πάντοτε σε κυπριακή πίτα. Σε αυτήν εκτός από χοιρινά σουβλάκια, βάζουν ντομάτα, μαϊντανό και κρεμμύδι, ενώ συχνά βάζουν αγγουράκι και ψιλοκομμένο λάχανο (που το λένε γραμπί). Έχουν δε και τοπικές διαφορές από πόλη σε πόλη! Στη Λάρνακα  βάζουν στην πίτα και ταχίνι  (που το λένε τασιή ), και στη Λεμεσό πίκλες. Εκτός από χοιρινό σουβλάκι, τα σουβλατζίδικα στην Κύπρο σήμερα προσφέρουν επίσης κοτόπουλο σουβλάκι και σεφταλιά, τα οποία μπορούν να παραγγελθούν και σε συνδυασμό (π.χ. μία πίτα «μίξη», η οποία περιέχει κατά το ήμισυ σουβλάκια και κατά το ήμισυ σεφταλιά), καθώς και άλλα είδη σχάρας, όπως χαλούμι  ή μανιτάρια στην πίτα.  
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.