ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πολλοί άνθρωποι προτιμούν να ζουν πιστεύοντας μύθους που ενδυναμώνουν  την  προσωπική τους θεώρηση των πραγμάτων αντί της πραγματικότητας.
Είναι χαρακτηριστικό πως αν ρωτήσεις τους περισσότερους Νεοέλληνες με σιγουριά θα σου απαντήσουν πχ πως είναι σίγουροι ότι  υπήρχε το κρυφό σχολείο, πως έγινε ο χορός του Ζαλόγγου ή πως ο Παλαιών Πατρός Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα.
Σε πιο σύγχρονη εποχή  η αριστερά πιστεύει ακράδαντα πως το Πολυτεχνείο έριξε την χούντα.
Για τον λόγο αυτό  μεγάλος ντόρος σηκώθηκε  όταν στην Βουλή ο υφυπουργός  Παιδείας Άγγελος  Συρίγος είπε το αυτονόητο, ότι η χούντα δεν έπεσε από το Πολυτεχνείο αλλά εξ αιτίας της τραγωδίας Κύπρου. Και αυτό γιατί η αυθόρμητη εξέγερση στο Πολυτεχνείο,  στο φαντασιακό των αριστερών έχει δημιουργήσει την μυθολογία πως ήταν η κορύφωση του αντιστασιακού κινήματος στα πανεπιστήμια και το οποίο οδήγησε στην πτώση της χούντας.
Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, έκανε λόγο για παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων πιστεύοντας πως ο Ρήγας Φεραίος, του οποίου πράγματι στελέχη συλληφθήκαν και βασανίστηκαν από την χούντα, αποτελούσε το κυρίαρχο στοιχείο της εξέγερσης.
Παραβλέπει το γεγονός πως στην τότε προσπάθεια φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος το ΚΚΕ εσωτερικού επένδυε σε αυτή, μέσω της ΕΑΔΕ (Εθνική Αντιδημοκρατική Δημοκρατική Ενότητα).
Ο δε Νίκος Φίλης, πεπεισμένος πως χάρις στο Πολυτεχνείο υπήρξε  μεταπολίτευση, τον κατηγόρησε πως: διέπραξε το τεράστιο πολιτικό ολίσθημα να επιτεθεί στο θεμέλιο λίθο του σημερινού μας πολιτεύματος, τη Δημοκρατική Μεταπολίτευση.
Από κοντά και το ΚΚΕ, που εμφανίστηκε και αυτό σχεδόν ως ιδιοκτήτης της εξέγερσης, ενώ είναι γνωστό πως ήταν εξ αρχής αντίθετο.

Με την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχω ασχοληθεί εκτενώς στο παρελθόν σε διάφορα πόστ μου.
Διαβάζοντάς τα λοιπόν ο αναγνώστης, που δεν έχει εκχωρήσει την κρίση του σε κάποια κομματική καθοδήγηση, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι τον σημερινό μύθο της αριστεράς για το Πολυτεχνείο τον έχουν καταρρίψει εδώ και πολλά χρόνια οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του!
Στο ποστ μου Ο ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΕΡΙΞΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ έχω μεταφέρει μερικά καίρια αποσπάσματα από το εκτενές άρθρο του Απόστολου Δοξιάδη  Το Πολυτεχνείο: αλήθεια, μύθος και παραμύθια. Γράφει λοιπόν:
Αυτό που εγώ αποκαλώ εδώ «μύθο του Πολυτεχνείου» —ο πραγματικός μύθος, αν μου επιτρέπεται το οξύμωρο—είναι αυτός που επικράτησε ευρέως στη μεταδικτατορική περίοδο, και μάλιστα διδάσκεται στα σχολεία μας ακόμα και σήμερα ως Ιστορία. Αυτός ο μύθος λέει, στην πιο ακραία μορφή του, ότι η κατάληψη («εξέγερση», όπως αποκαλείται συνήθως) του Πολυτεχνείου είχε ως άμεση συνέπεια την πτώση της δικτατορίας, ενώ σε μια άλλη, ηπιότερη εκδοχή, ότι ήταν ο καθοριστικός παράγων που οδήγησε πολύ γρήγορα σε αυτήν.
Αυτά όμως δεν ισχύουν, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και δεν τιμάς τους νέους ανθρώπους που πήραν μέρος στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, κι ακόμα λιγότερο τους νεκρούς, με το να τους στολίζεις με ψεύτικες δάφνες. Η πράξη των νέων ανθρώπων που μπήκαν στο Πολυτεχνείο είχε τόλμη και θάρρος —συνάμα και, για τους περισσότερους, την άγνοια κινδύνου που κουβαλά αναγκαστικά η νιότη.
Εν προκειμένω, το αποτέλεσμα της κατάληψης του Πολυτεχνείου, ήταν το ακριβώς αντίθετο από το επιθυμητό: αντί η απελευθέρωση, η σκληρότερη καταστολή. Και στην περίπτωση αυτή κέρδισαν κατά κράτος οι κακοί, όπως ακριβώς το είχε προβλέψει την πρώτη μέρα της εξέγερσης ο τότε καθοδηγητής μου, στο ΚΚΕ Εσωτερικού, ο Άξελ (Σωτήρης Βαλντέν)
……………………..
Όχι. Για όσους έζησαν τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973, η βίαιη καταστολή του Πολυτεχνείου ήταν η αρχή μόνον ενός πράγματος: της Χούντας του Ιωαννίδη, που ήταν πολύ χειρότερη από του Παπαδόπουλου. Και ήταν το τέλος όχι της δικτατορίας, αλλά της αντίστασης στη δικτατορία, αλλά της ελπίδας ότι αυτή θα τελείωνε στο ορατό μέλλον.

Στο ποστ μου   ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ γράφω σχετικά πως αντιμετώπιζαν το Πολυτεχνείο τα δύο ΚΚΕ:
Όμως την εποχή της δικτατορίας το παράνομο ΚΚΕ έβλεπε με καχυποψία την κατάληψη του Πολυτεχνείου και θεωρούσε τους πρώτους 350 καταληψίες σαν πράκτορες της ΚΥΠ(!!!), όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει στην πολυσυζητημένη Πανσπουδαστική Νο 8 της Αντι ΕΦΕΕ που ανήκε στο ΚΚΕ. 
Το ίδιο βέβαια υπονοείται επίσης σε δήλωση του τότε γραμματέα του ΚΚΕ εσωτερικού Μπάμπη Δρακόπουλου, που θεωρούσε πως: σκοτεινές δυνάμεις...οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων, σε ανακοίνωση μάλιστα δημοσιευμένη στις 17-11-1973 στην Μακεδονία.
Η εξήγηση για αυτή την στάση είναι απλή.
Όλη αυτή η εξέγερση δεν ελεγχόταν από τις κομματικές οργανώσεις της αντι ΕΦΕΕ (ΚΚΕ) και του Ρήγα Φεραίου (ΚΚΕ-εσ), και γι΄ αυτό σε αυτή εμφανιζόντουσαν ανεξέλεγκτα συνθήματα πηγαία από το πλήθος, αλλά και πολλών αναρχικών, μαοϊκών, αλβανόφιλων( ναι υπήρχε και τέτοιο είδος!), αναρχοαυτόνομων, ακροαριστερών, τροτσκιστών κτλ όπως "Κάτω το κράτος", "Θα γίνει Ταϋλάνδη", Κάτω το κεφάλαιο", "Κάτω η Εξουσία" ,"Γενική Απεργία", "Μάης του 68" κτλ    

Ο αείμνηστος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στην Νομική Αθηνών Σταύρος Τσακιράκης, κατά την περίοδο της Χούντας είχε διατελέσει γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου. Για την αντιδικτατορική του δράση συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε στα κρατητήρια ΕΑΤ-ΕΣΑ. Υπήρξε ακαδημαϊκός  επισκέπτης στα Πανεπιστήμια, Χάρβαρντ, Κολούμπια και Νέας Υόρκης.
Ο Τσακιράκης έχει διηγηθεί το τι επακριβώς είχε γίνει:
  Φυσικά ήμουνα μέσα. Δεν ήμουν απλώς μέσα στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο ήμουνα ο υπεύθυνος του Ρήγα. Είχα φτάσει από το στρατό, διότι ήμουνα στρατευμένος, μετά τη σύλληψή μου με έστειλαν να κάνω θητεία. Όταν έφτασα εδώ και πήγα στην οργάνωση, τους άκουγα να λένε κάτι ανάλογα με ό,τι λέει σταθερά το ΚΚΕ, ότι την κατάληψη έχουν κάνει οι αριστεριστές, ότι πρόκειται για μια περίεργη εξέγερση. Εγώ τους είπα: «είστε με τα καλά σας; Έχουμε τέτοιο γεγονός και θα μου λέτε, μου ξου ψου; Όλοι μέσα! Όλος ο Ρήγας μέσα στο Πολυτεχνείο». Και όντως, όλοι ήταν μέσα. Γι’ αυτό άλλωστε η αντιπροσώπευσή μας στις επιτροπές ήταν δυσανάλογη με τις δυνάμεις μας. Η ΚΝΕ δεν συμμετείχε. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε. Στο Πολυτεχνείο, λοιπόν, βρέθηκαν οι αριστεριστές και εμείς.

Τέλος ένας ακόμα που μπορεί να έχει αξιόπιστη προσωπική μαρτυρία είναι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης  γιατί ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά την εξέγερση σε αυτό. Συνελήφθη από την χούντα Ιωαννίδη λόγω της συμμετοχής του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και παρέμεινε κρατούμενος στις φυλακές μέχρι την πτώση της χούντας το καλοκαίρι του 1974. Υπέστη πολύ σκληρά βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς από τους άνδρες της ΕΣΑ και νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση στην «Παμμακάριστο»
Από το ποστ μου ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΑΠΌ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙ΄ΑΥΤΟ. μεταφέρω μερικά αποσπάσματα από την προσωπική του μαρτυρία:
Μιλάω σπάνια για τα γεγονότα εκείνα, κι όταν το κάνω αμφισβητώ όλους τους μύθους που επικράτησαν έκτοτε. Κυρίως για το ρόλο που διαδραμάτισε η τότε Αριστερά…
Την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν την ήθελε κανείς. Και δεν την «προετοίμασε» κανείς. Η ίδια η Αριστερά που βροντοφώναζε και υπερηφανευόταν για τη συμμετοχή της και για τον… «καθοδηγητικό της ρόλο», εκ των υστέρων, στη διάρκεια της εξέγερσης την είδε με επιφυλακτικότητα και καχυποψία. Κάποιοι μάλιστα ζήτησαν από τους φοιτητές να βγουν έξω και αμέσως μετά καταδίκασαν την εξέγερση ως έργο «300 προβοκατόρων»…
Ξέρετε τι θα πει να είσαι 19 ετών στην πιο βαθιά παρανομία μετά την εξέγερση, και κάποια κόμματα της Αριστεράς να σε θεωρούν «προβοκάτορα» την ώρα που η χούντα σε κυνηγάει παντού;
Δεύτερον, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όντως κάποιοι πήγαν να τα εκμεταλλευτούν. Τα εκμεταλλεύθηκε πρώτος ο δικτάτορας Ιωαννίδης για να ρίξει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Μετά τα εκμεταλλεύθηκε η Αριστερά κυρίως (αλλά και το ΠΑΣΟΚ πλαγίως), για να εδραιώσουν την παρουσία τους μετά την κατάρρευση της χούντας. Αλλά στην εξέγερση δεν πρωτοστάτησε ούτε ο… Ιωαννίδης, ούτε το ΠΑΣΟΚ (που δεν υπήρχε τότε), ούτε η Αριστερά (μέρος της οποίας απέσυρε τις δυνάμεις της, ενώ κάποιο άλλο μέρος είχε ταυτιστεί με το «πείραμα Μαρκεζίνη» που το ακύρωσε η εξέγερση).
Τρίτον, το «Πολυτεχνείο» σίγουρα δεν έριξε τη χούντα. Αλλά την κλόνισε σοβαρά, και έπαιξε το ρόλο του «καταλύτη» για την εσωτερική της διάσπαση.
Αλλά ήταν πολύ διαφορετικό απ’ το μύθο που πλάστηκε όλα τα επόμενα χρόνια…
Τέταρτον, η «αντίσταση του λαού κατά της χούντας» δεν υπήρξε τόσο «παλλαϊκή», τόσο «μαζική» και τόσο «ομόθυμη» όσο παρουσιάστηκε μετά. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ενέκριναν τη δικτατορία τα πρώτα χρόνια. Αρκετοί ακόμα την ανέχονταν αγόγγυστα. Ακόμα περισσότεροι ένιωθαν απλώς φόβο. Πολλοί λίγοι είχαν διάθεση για αντίσταση. Όπως λίγοι ήταν κι αυτοί που είχαν διάθεση να βοηθήσουν τους τότε αντιστασιακούς…
Τέλος όταν διάβασα την άλλη αλήθεια που είπε ο Συρίγος, ότι  «οι εθιμικές πορείες του Πολυτεχνείου «καταλήγουν σε ταβέρνες με παϊδάκια» θυμήθηκα πως 12 χρόνια πριν, το ποστ μου ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ξεκινούσε με  το ποίημα του Αργύρη Μαρνέρου  το οποίο καταλήγει  για τους συμμετέχοντες στην πορεία ως εξής:
Κρατώντας στο ίδιο χέρι
ένα σουβλάκι της ώρας
πραγματικά ξελιγωμένο
από την υπερένταση της συγκίνησης
 
Μερικά ακόμα ποστ για το Πολυτεχνείο
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ
17 ΝΟΕΜΒΡΗ –ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ  
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ;
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.