Η σημασία της κουλούρας του καμπινέ στις σχέσεις του ζεύγους.

Τα κοριτσάκια,από την στιγμή που διαπιστώνουν ότι σε σχέση με τα αγοράκια δεν έχουν πέος, αποκτούν ,όπως έχει αναλύσει ο Φρόυντ ,το άγχος του ευνουχισμού με επακόλουθο τον φθόνο του πέους.
Έτσι λοιπόν η ελευθερία του ανδρικού φύλου να κατουράει όρθιο και προς κάθε κατεύθυνση, σε αντίθεση με την καθιστική θέση που αναγκάζονται οι γυναίκες ,φθάνει να διατηρεί τον φθόνο αυτό στο υποσυνείδητο τους μέχρι και την ενηλικίωση τους.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προσπαθούν να περιορίσουν αυτή την ανδρική ελευθερία και να καταλήγουν σε καυγά για την θέση της κουλούρας του καμπινέ επάνω η κάτω.
Στους σοβαρούς αυτούς συλλογισμούς οδηγήθηκα διαβάζοντας ένα πρόσφατο post του Λύσιππου(15-6-06), που στην προσπάθεια του να την ρίξει υπόσχεται να κατεβάζει την κουλούρα και να κλείνει ,αν είναι δυνατόν!, και το καπάκι!.
Βέβαια το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η συνήθεια πολλών ανδρών ,να βασίζονται στην ευελιξία και την ευστοχία του πέους τους ,και να κατουρούν με την κουλούρα στην θέση της.
Τις περισσότερες φορές η προσπάθεια είναι επιτυχής και η ακτίνα των ούρων επιτυγχάνει το κέντρο του στόχου δηλαδή το μέσον της λεκάνης.
Δυστυχώς όμως μερικές φορές, κατά το αναγκαίο τίναγμα στο τέλος, ορισμένες σταγόνες προσγειώνονται στην κουλούρα.
Στο σημείο αυτό κρίνεται και το επίπεδο των σχέσεων του ζεύγους.
Η ερωτευμένη γυναίκα θα πει:
-Το χρυσό μου, του έσταξε λιγάκι, δεν πειράζει.
Η παντρεμένη γυναίκα:
-Πάλι ο κερατάς την κατούρησε. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να του το λέω. Πώς θα κάτσω εγώ τώρα;