Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2006

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ;;



Γεννήθηκε την κατοχή λίγο πριν την απελευθέρωση.
Από τα παιδικά του χρόνια είχε κάτι σποραδικές αναμνήσεις πείνας, κρύου και αρρώστιας.
Μετά όταν άρχισε να συνειδητοποιεί τον εαυτό του η ζωή του ήταν καλύτερη με ζεστασιά και αγάπη και πολλά παιχνίδια στην μονοκατοικία τους στην Αθήνα.
Στο Δημοτικό ήταν ένα παιδί που η μάνα του το πρόσεχε ιδιαίτερα γιατί εύκολα πάθαινε "βρογχικά " και αρρώσταινε.
Την θυμόταν να του βάζει βεντούζες, θερμόμετρο και να του δίνει ένα σιρόπι που δεν του άρεσε αλλά τον υποχρέωνε να το πιει.
Ήταν μοναχογιός και οι μόνοι συγγενείς που έβλεπε συχνά ήταν η θεία του στο χωριό που τον πολυαγαπούσε, με τα 6 ξαδέλφια του που ήταν μεγαλύτερα από αυτόν και που τον κοίταζαν με ζήλια γιατί γι’ αυτούς ήταν ο «πλούσιος πρωτευουσιάνος ».
Σαν μοναχογιός ήταν το αγαπημένο παιδί των γονιών του και δεν του χάλαγαν χατίρι.
Η ζωή του άλλαξε μόλις έμαθε την αλήθεια εκεί κοντά που τελείωνε το Δημοτικό.
Του την είπε μια δεύτερη εξαδέλφη από το χωριό που την φιλοξενούσαν μέχρι να βρει δουλειά σε ένα σπίτι.
Η μάνα του δεν ήταν αυτή που ήξερε για μάνα.
Η πραγματική του μάνα ήταν αυτή που νόμιζε για θεία του και τα 6 ξαδέλφια του ήταν στην πραγματικότητα τα αδέλφια του.
Η πραγματική του μάνα χήρα πάμφτωχη, έδωσε, το μικρότερο παιδί της που ήταν και φιλάσθενο, στην εύπορη αδελφή της που ήταν άτεκνη.
Η υιοθεσία αυτή ήταν κάτι που συνηθιζόταν τότε ,έγινε κανονικά και ψάχνοντας βρήκε και τα επίσημα χαρτιά της υιοθεσίας του .
Μόνο που στον ίδιο δεν είχαν πει τίποτα.
Αισθάνθηκε ότι τον έχουν εξαπατήσει. Μίσησε την πραγματική του μάνα και τα αδέλφια του και τους διέγραψε τελείως από την ζωή του.
Το μυστικό το κράτησε μέσα του και δεν είπε ποτέ στους θετούς του γονείς τους οποίους και υπεραγαπούσε ότι ήξερε την αλήθεια.
Όμως και εκείνοι ποτέ δεν του είπαν τίποτα.
Κράτησε με την πραγματική μάνα του και τα αδέλφια του μια τυπική σχέση σαν να ήσαν απλοί οικογενειακοί γνωστοί.
Έκλαψε τους θετούς του γονείς όταν πέθαναν σαν πραγματικούς.
Όταν τον ειδοποίησαν ότι η πραγματική του μάνα ήταν βαριά και θα πέθαινε, δεν πήγε, και στην κηδεία της έστειλε απλά ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα.
Ήταν από τα νιάτα του βαρύς καπνιστής και στα 48 του χειρουργήθηκε για καρκίνο του πνεύμονα , που ευτυχώς κατά τύχη τον διέγνωσαν έγκαιρα, και την γλίτωσε.
Δεν επέτρεψε στην γυναίκα του να ειδοποιήσει κανέναν συγγενή του ότι είναι στο νοσοκομείο και χειρουργείται.
Μετά 14 χρόνια εμφάνισε νέο καρκίνο στον άλλο πνεύμονα, αυτή την φορά δεν τον πρόλαβαν, και σε λιγότερο από 2 μήνες πέθανε.
Τα αδέλφια του δεν ξέρουν ακόμη ότι έχει πεθάνει.


Στη μνήμη του φίλου μου Αριστείδη που άλλο ήταν το πραγματικό του όνομα(ήταν άραγε δίκαιος;).

16 σχόλια:

  1. Συγγνώμη, αλλά νομίζω ότι κάτι δεν στεκόταν καλά στις φρένες του κ. Αριστείδη. Συμβαίνει στους στερημένους από στοργή ανθρώπους, καθώς και στους φιλάσθενους οι οποίοι κάνουν κέντρο του κόσμου τον εαυτό τους -κάποτε δικαιολογημένα.
    Σίγουρα, κάτι του έλλειψε, αφού δεν είχε για να το δώσει: αγάπη;
    ..και βέβαια ήταν δίκαιος.. και ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.. μονάχα που δεν έχει άλλη ευκαιρία για να ξαναζήσει όσα έχασε.. έστω και αδίκως..

    δυστυχώς, φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρω παρόμοια περίπτωση. Φίλη που το έμαθε συμπτωματικά, με την ίδια άρνηση και πικρία προς τη φυσική μάνα.. Δεν μπορείς να επικροτήσεις ή να κατηγορήσεις τις συμπεριφορές αυτές αν δεν έχεις ανάλογη εμπειρία, νομίζω.. Πάντως θεωρώ 'δίκαιο' οι θετοί γονείς σε ηλικία που το παιδί καταλαβαίνει, να του λένε την αλήθεια.
    Καλημέρα, αθεόφοβε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πειράζει που θα υποκλιθώ στον Αριστείδη και στη συμπεριφορά του?
    Πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς που όταν κάποια στιγμή μάθουν ότι είναι υιοθετημένοι αρχίζουν να ψάχνουν.
    Να ψάχνουν ποιους και γιατί??
    Δεν υπάρχει λόγος.
    Αυτά είναι όλα παιδιά καρδιάς και όχι κοιλιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ξανασκέφτηκα λίγο και θέλω να στηρίξω λογικά την πρώτη σκέψη μου, ότι δλδ τα υιοθετημένα παιδιά οφείλουν την καλή ζωή που περνούν, κοντά σε ανθρώπους που έχουν να τους προσφέρουν υλικά αγαθά, σε εκείνους που αποφάσισαν να τα δώσουν προς υιοθεσία.
    Το ότι οι μανάδες -φυσική θετή- του Αριστείδη ήταν αδελφές, δείχνει (σε μένα, ε) ότι η φυσική μάνα με δυσκολία αποχωρίστηκε το παιδί της, δεν ήθελε να το στερηθεί εντελώς στέλνοντάς το μακριά.
    Το ότι ο Αριστείδης αντέδρασε όπως αντέδρασε, μου δείχνει μια ψυχρότητα και υποβαθμισμένο συναίσθημα. Γιατί υπερίσχυσε η ψυχρότητα προς τη φυσική του μάνα; τη στιγμή που της χρωστούσε εκτός από τη γέννηση και την καλοπέρασή του...
    Συμφωνώ με το να λέγεται στο παιδάκι ενοσω είναι μικρό η αλήθεια, αλλά δικαιολογώ τους ανθρώπους εκείνης της εποχής όπου η ψυχολογία ήταν άγνωστη ή υποτιμημένη επιστήμη.
    Ο Αριστείδης πάντως, έπραξε δίκαια, κατά τη λογική (του) στερώντας από τον εαυτό του -κυρίως- την απόλαυση μιας συναισθηματικής πληρότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λειτούργησε όπως εκτίμησε η καρδιά του. Δε νοιάστηκε ούτε μικρός ούτε μεγαλύτερος για τον ύστατο αποχαιρετιμσό. Ήθελε στοργή. Ήθελε την αλήθεια. Ένιωσε όχι την εγκατάλειψη, αλλά την κοροϊδία. Αγάπησε και έκλεψε για εκείνους που τον αγάπησαν, που τον ανάστησαν που τον πόνεσαν μεγαλώνοντάς τον. Και καλά έκανε. Μάνα και πατέρας είναι όποιος σε μεγαλώνει. Και ο Άρις (ας μου επιτραπεί η οικειότητα) το ήξερε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ότι κράτησε μέσα του το μυστικό τόσα χρόνια και δεν είπε τίποτα στους γονείς που τον ανέθρεψαν, δείχνει το μεγαλείο της ψυχής του.
    Άλλωστε, το ότι έδωσε το φιλάσθενο παιδί η κυρία που τον γέννησε μόνο αποποίηση ευθυνών δείχνει.
    Όμως αθεόφοβε, γράφεις
    "Έκλαψε τους θετούς του γονείς όταν πέθαναν σαν πραγματικούς".
    Μα αυτοί ήταν οι πραγματικοί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Mα άμα τον έβλεπαν σαν τον πλούσιο πρωτευουσιάνο τα 6 αδέλφια του... και τον αντιπαθούσαν τόσο ενώ ήταν αδελφός τους , όταν ο Αριστείδης έμαθε την αλήθεια πρέπει να πόνεσε πάρα μα πάρα πολύ!! Καλά να μην του έχουν πει ποτέ την αλήθεια αλλά να τον αντιπαθούν κιόλας?
    Την σκότωσαν την ψυχή του...
    γιατί να θέλει να τους δει??
    Καλά έκανε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ξέρω μια αντίστοιχη περίπτωση στο χωριό μου που όμως όταν η μικρή δόθηκε στην θεία ήταν πλέον αρκετά μεγάλη για να ξέρει. Τι συμβαίνει όμως στην ψυχολογία ενός ανθρώπου που του συμβαίνει κάτι τέτοιο μόνο ο ίδιος μπορεί να ξέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Juliett":
    "Λειτούργησε όπως εκτίμησε η καρδιά του. Δε νοιάστηκε ούτε μικρός ούτε μεγαλύτερος για τον ύστατο αποχαιρετιμσό. Ήθελε στοργή. Ήθελε την αλήθεια. Ένιωσε όχι την εγκατάλειψη, αλλά την κοροϊδία. Αγάπησε και έκλεψε για εκείνους που τον αγάπησαν, που τον ανάστησαν που τον πόνεσαν μεγαλώνοντάς τον."
    Συμφωνώ με το Δήμο αλλά μόνο μέχρι εδώ. Την πράξη του Αριστείδη (την απομάκρυνσή του από τη βιολογική του οικογένεια) τη βρίσκω (αν & δε μ΄αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους) εξαιρετικά άδικη. Τον κατανοώ αλλά δεν τον δικαιολογώ! Θεωρώ (μιας που το ζητούμενο στο post σου είναι η κριτική) πως θα πρέπει να ήταν πολύ εγωιστής & κακομαθημένος. Εξάλλου "...η θεία στο χωριό που τον πολυαγαπούσε" η φράση δείχνει νομίζω τον πόνο της μάνας που τον γέννησε. Έπραξε για το καλό του παιδιού της, έστω κι αν ήξερε πως θα το έχανε. Αβάσταχτος πόνος!
    Διαφωνώ έντονα με την annamaria: όχι μόνο δε δείχνει αποποίηση ευθυνών η επιλογή του φιλάσθενου παιδιού από τη μάνα που τον γέννησε αλλά υπερβολική αγάπη γι αυτό!!! Ούτε βέβαια το πέταξε σε κανένα ίδρυμα ή το χάρισε σε κάποια άσχετη οικογένεια όπου δε θα το ξαναέβλεπε. Εγώ στην πράξη της βιολογικής του μητέρας μόνο θυσία μπορώ να δώ: για να το βοηθήσει να γιατρευτεί (η εύπορη αλλά άτεκνη αδερφή της είχε τα μέσα να το κάνει καλά & σίγουρα θα το αγαπούσε)το στερήθηκε η ίδια... Πόση αγάπη & τί μεγάλη υπέρβαση δείχνει η πράξη της!
    Τελικά βέβαια, προσωπικά εγώ διαφωνώ & με την ίδια αυτή τη μάνα: μπορώ να καταλάβω την υπερβολική της έγνοια για το άρρωστο παιδί της & την ανησυχία της που εκείνη λόγω φτώχειας δυσκολευόταν να το βοηθήσει, αλλά θα έπρεπε νομίζω να είναι πιο δυνατή, να το κρατήσει στην αγκαλιά της οικογένειάς του της πραγματικής & να παλέψει η ίδια για την υγεία του. Νιάστηκε μόνο για την σωματική του ευρωστία αλλά αμέλησε την ψυχική... Ίσως γι αυτό το έχασε: πλήρωσε το τίμημα!

    Το post αυτό το λάτρεψα πραγματικά! Που μας προβλημάτισε & μας έκανε να σκύψουμε βαθειά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων!
    Πάντα τέτοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπάρχει και η συγχώρεση στην ζωή.

    Έλεος πια με τους fighters που θέλουν να κρυφτούν πίσω απ' την ταμπέλα του δίκαιου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι
    Ισως αυτό το ποστ ήταν το πιό κατάλληλο μετά το προηγούμενο.
    Επιβεβαιώνει πλήρως το προηγούμενο με την έννοια ότι δεν υπάρχει μία αλήθεια.
    Βλέπετε ότι ό καθένας βλέπει το ίδιο πράγμα από άλλη οπτική γωνιά και δεν υπάρχει καλύτερη η χειρότερη άποψη.
    Όλοι έχετε δίκιο σύμφωνα με την αντίληψη που έχει ο καθένας για αυτά τα πράγματα και αυτό είναι απόλυτα θεμιτό άλλωστε αυτή είναι και η ομορφιά της ζωής.
    Σκεφτήτε πόσο άχαρη θα ήταν η ζωή αν όλοι συμφωνούσαμε σε όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Άδικη δεν θα ήταν. Η αλήθεια είναι μόνο μία, αλλά λίγοι μπορούν να τη δουν. Ίσως αν την έβλεπαν περισσότεροι θα ήταν καλύτερα. Ίσως αν μιλούσαν λιγότεροι ήταν καλύτερα. Ίσως αν ψιθυρίζαμε μόνο όλοι οι άλλοι, θα την είχαμε κατακτήσει. Ίσως αν σιωπούσαμε όλοι μας θα είχαμε μια καλύτερη κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο Αριστείδης ήταν άνθρωπος... Δεν είναι και εύκολο να μαθαίνεις ότι είσαι υιοθετημένος, ιδίως όταν βλέπεις τα άλλα αδέρφια να ζουν με τους φυσικούς γονείς. Σε πιάνει ένα παράπονο, γιατί εμένα κλπ. Αυτό που μερικοί γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν είναι πως το παιδί προτιμά την αγάπη τους, από ένα πιάτο παραπάνω φαί. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αθεόφοβε, πέραν από το συμπέρασμα που μας δίδαξες & με το οποίο συμφωνώ, πες μας αν θέλεις κι εσύ τη δική σου άποψη για το θέμα. Δίκαιος ή όχι κατά τη γνώμη σου ο Α. ;
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. δεν μπορεις να κρινεις καποιον για τις επιλογες του

    οσο σκληρο και να φαινεται αυτο στους γυρω

    ο φιλος σου και λαθος να εκανε

    εκανε την επιλογη του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η ilahtida ζήτησε να πώ και γώ την γνώμη μου.
    Κατ΄αρχάς είναι πολύ δύσκολο να εκφέρεις μιά άποψη για καταστάσεις που δεν ζείς ο ίδιος την ψυχική φόρτιση που μπορούν να σου δημιουργήσουν.
    Πάντως πιστεύω ότι εάν μάθαινα ότι είμαι υιθετημένος ένα πράγμα δεν θα έκανα.Δεν θα εψαχνα ποτέ να βρώ ποιοι είναι οι πραγματικοί μου γονείς.
    Εάν ήμουνα στη θέση του Αριστείδη πιθανώς θα είχα την ίδια συμπεριφορά γιατί ποτέ κανείς από την οικογένεια δεν του είπε τίποτα.
    Προφανώς η συμφωνία των δύο αδελφών ήταν ότι δεν θα μάθει τίποτα και αυτός το εξέλαβε ως πλήρη απόρριψη από την πραγματική του μάνα.
    Αυτό είχε σαν συνεπακόλουθο τον εξοβελισμό από την ζωή του και των αδελφιών του με τα οποία σιγά σιγά αποξενώθηκε.
    Τέλος αυτός μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια με καλύτερη παιδεία και οικονομική κατάσταση σε κάθε προσπάθεια προσέγγισης των αδελφιών του διέβλεπε ότι επιζητουν να αποκομίσουν ωφέλη από αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή