Η ΣΤΕΦΑΝΗ,Ο DUCHAMP ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΝΙΣΤΗΡΙ

Με την πρόσφατη ιστορία του έργου της Στεφανή στην Art Athena και την προηγούμενη του Outlook σκέφτηκα ότι κατά περίεργο τρόπο αυτοί που θίγονται είναι όλοι αυτοί που τελικά επιδιώκουν να θιγούν.
Έχοντας δεί το Outlook πριν να δημιουργηθεί το θέμα με το έργο του Τιερύ ντε Κορντιέ , το έργο αυτό δεν μου είχε κινήσει την ιδιαίτερη προσοχή όπως και των χιλιάδων άλλων θεατών. Αν θυμάμαι καλά μέχρι τότε πιο πολύ προσοχή είχε κινήσει η εικόνα αυτού που πηδούσε ένα καρπούζι και αυτή για το εξωφρενικό του θέματος (άσε που οι περισσότεροι μπορεί να είχαν σκεφτεί να πηδήξουν τα πάντα αλλά μέχρι τότε καρπούζι κανείς!)
Το ίδιο είχε γίνει και με όσους είχαν δει ,μέχρι να ενοχληθούν οι σεμνότυφοι ,έργο της Στεφανή.
Κανένας δεν είχε ενοχληθεί ,μέχρι που ο συνδυασμός εθνικού ύμνου και αιδοίου έθιξε κάποιον που η δεν το είχε ξαναδεί αιδοίο ή το έχει συνδυάσει με τον εθνικό ύμνο Βας βας ο Παρασκευάς.
Όπως δε διάβασα ,γιατί δεν έχω δεί την έκθεση,για να δείς το βίντεο έκανες ένα μικρό μπανιστήρι.
Η ιστορία μου θύμισε το ανέκδοτο με την γεροντοκόρη που έκανε μήνυση σε ένα νεαρό στην απέναντι πολυκατοικία γιατί κυκλοφορούσε γυμνός στο σπίτι του.
Στην αυτοψία που έγινε από το δικαστήριο ο δικαστής διαπίστωσε ότι το σπίτι του νεαρού δεν φαινόταν από της γεροντοκόρης.
Ναί αλλά άμα βάλει κανείς μια καρέκλα πάνω στο τραπέζι φαίνεται απάντησε θριαμβευτικά η γεροντοκόρη!





Τώρα ποιος είναι ο Duchamp του τίτλου και τι σχέση έχει με όλα αυτά;
Ο Henri-Robert-Marcel Duchamp γεννήθηκε Γάλλος το 1887 και πέθανε μεν στην Γαλλία ως Αμερικανός πολίτης όμως το 1968.
Ηταν από τους πιο παράξενους και παιχνιδιάρηδες καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα.
Συνδέθηκε αρχικά με το κίνημα του σουρεαλισμού και των Νταντά.
Το πρώτο έργο του που προκάλεσε αμφισβήτηση ήταν Η γυμνή που κατεβαίνει σκάλα Νο2 το 1913.
Το 1917 ο Marcel Duchamp στην έκθεση της Εταιρείας των Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών προκάλεσε ντόρο με την τοποθέτηση ανάποδα μιας λεκάνης από ανδρικό ουρητήριο ονομάζοντας το «η Πηγή»
Το 2004 η Πηγή θεωρήθηκε από 500 επαγγελματίες που ασχολούνται με την τέχνη «ως το έργο που είχε την μεγαλύτερη επιρροή στην τέχνη του 20ου αιώνα»
Σπούδασε μαθηματικά και φυσική.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με έργα 3διαστατα ή με κίνηση, αυτά που αποκαλούνται σήμερα mobiles.Ένα από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε ήταν το Rrose Sélavy, η Rose Sélavy και ήταν ένα λογοπαίγνιο του "Eros, c'est la vie", δηλαδή Ερως είναι η ζωή. Επίσης διαβάζεται και ως "arroser la vie" δηλ μια πρόποση στην ζωή
Είχε πάθος με το σκάκι και έφτασε στους πρωταθλητές της Γαλλίας χωρίς όμως να πετύχει να φθάσει σε διεθνές επίπεδο. Η μανία του με το σκάκι οδήγησε την πρώτη του γυναίκα να του κολλήσει τα πούλια στο σκάκι !(τη χώρισε μετά 4 μήνες!)
Για χρόνια είχε εγκαταλείψει την τέχνη και έγραφε επαγγελματικά σε εβδομαδιαία σκακιστικά περιοδικά για 25 χρόνια
Το 1938 τον κάλεσαν στην Διεθνή Σουρεαλιστική έκθεση στο Παρίσι για να την οργανώσει ώστε η ίδια η έκθεση να είναι μια δημιουργική τέχνη.
Έβαλε λοιπόν στην είσοδο να υποδέχονται τους κουστουμαρισμένους επισκέπτες , το Βροχερό ταξί του Σαλβαντόρ Νταλί, ένα παλιό ταξί που πιτσίλαγε νερό μέσα στα τζάμια του με ένα πλάσμα με κεφάλι καρχαρία στην θέση του οδηγού και ένα ξανθό μοντέλο να μπουσουλάει πίσω με ζωντανά σαλιγκάρια στην πλάτη!
Το 1954 παντρεύτηκε την 3η του γυναίκα και το 1955 έγινε Αμερικανός πολίτης .
Για 20 χρόνια έφτιαχνε ,κρυφά ακόμα και από τους φίλους του ,από το 1946 έως 1966 στο στούντιο του Greenwich Village το έργο του Etant donnés.
Το έργο αυτό από το οποίο προφανώς εμπνεύστηκε η Στεφανή, ήταν μια κατασκευή αποτελούμενη από μια ξύλινη πόρτα.
Από δύο σχισμές στη πόρτα μπορούσες να δεις μέσα από ένα άδειο δωμάτιο και και μια τρύπα στο βάθος μία γυμνή ξαπλωμένη γυναίκα με μία λάμπα στο χέρι σε ένα ονειρικό τοπίο με ένα καταρράκτη.
Το έργο βρίσκεται στο μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας
Το μόνο που δεν είχε σκεφτεί ο Duchamp είναι να παίζει τον Εθνικό ύμνο της Αμερικής ίδιως όπως τον περιποιήθηκε λίγα χρόνια μετά ο Jimmy Hendrix.!









Ο Αταίριαστος με έχει καλύψει πλήρως με αυτό το post σχετικά με την λογοκρισία στην τέχνη.

UPDATE 14-8-08
Ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό κείμενο είναι αυτό:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=18913192,27000104

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 25-2-2016
Στις 17-11-1999 ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος αγόρασε το νούμερο 5 εγκεκριμένο αντίγραφο της "Πηγής", μετά από μαραθώνια τηλεφώνική συμμετοχή σε δημοπρασία της Νέας Υόρκης, έναντι του ποσού των 1.762.500 δολαρίων!