ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Δεν μπορώ να γράψω σήμερα τίποτα.
Ευτυχώς αυτά που σκεπτόμουνα τα έχουν γράψει άλλοι .
Η rallou έγραψε καλύτερα από μένα τις σκέψεις μου παρά το ότι τις θεώρησε μελοδραματικές.
Τι να πει κανείς που να μην έχει ήδη ειπωθεί -upadted-
Πόσο πιο πολύ να αγανακτήσει κανείς.
Ευθύνες, διαπλεκόμενα, οικοπεδοφάγοι, συμφέροντα, έριδες, ανευθυνότητα, χαμένα κονδύλια, ελλειπή μέσα, ανεκπαίδευτοι άνθρωποι.
Πόσο πιο πολύ να σιχαθεί κανείς.
Αρχοντες και ταγοί στην πρώτη γραμμή, να περιφέρουν την συγκαταβατική τους συμπαράσταση και να εμφανίζονται στα Μέσα με ανασηκωμένα τα μανίκια και με βουρκωμένο βλέμμα να αναγγελουν με μηνύματα αμερικάνικης αισθητικής, τα μέτρα που θα πάρουν έτσι ώστε την επόμενη φορά να μην χαθεί η υπόλοιπη μισή Ελλάδα.
Πόσο πιο πολύ να συγκινηθεί κανείς.
Καμένα βουνά, σπίτια, λιόδεντρα, αμπέλια, ευκάλυπτοι, πεύκα, θάμνοι, κατάφυτες ράχεςκαι ρεματιές, πουλιά, αλεπούδες, φίδια και σαύρες, έντομα και ζούδια.
Πόσο πιο πολύ να στεναχωρηθεί κανείς.
Ανθρωποι να τρέχουν με μάνικες, με κουβάδες, με κλαδιά, με κουβέρτες με την αγωνία, τον τρόμο, την απόγνωση, την αλλοφροσύνη στα μάτια
Πόσο πιο πολύ να κλάψει κανείς.
Νεκροί άνθρωποι, μια μάνα, τέσσερα παιδιά, μια γριά γυναίκα, ένας νεαρός, ένας βοσκός, δυό τουρίστες, πένηντα μέχρι τώρα και ακόμα μετράμε.
Πόσο πιο πολύ να αποστασιοποιηθεί για να το αντέξει κανείς.
Δεν με αφορούν αυτά, είναι στην διπλανή αυλή, εγώ στο χωριό σπίτι δεν έχω, δεν μένω σε κατάφυτο προάστιο, τα τσιμέντα και η άσφαλτος δεν καίγονται.
Εκλαψα αυτές τις μέρες για πρώτη φορά μπροστά στην εικόνα της τηλεόρασης
Οχι μπροστά στον αριθμό των θυμάτων που ανέβαινε κάθε μισή ώρα
Οχι για τις χαμένες περιουσίες που έβλεπα να καταπίνουν οι φλόγες
Οχι μπροστά στην απόγνωση των ανθρώπων
Εκλαψα όταν παρακολουθούσα ένα πλάνο που ένα μικρό δεντράκι, δεν θάταν πάνω από δύο μέτρα, θαλέρο και καταπράσινο, στεκόταν εκεί και περίμενε την σειρά του να κάει.Ηταν από αυτά που είχαν φυτρώσει μετά από την προηγούμενη πυρκαγιά με την διαδικασία της φυσικής αναδάσωσης.Ο σπόρος άφησε την πρώτη φωτιά να περάσει από πάνω του και την επόμενη άνοιξη έσκασε και φύτρωσε.Πέντε χρόνια αργότερα είχε είδη μεγαλώσει αρκετά, μια μικρούλα κομψή παρουσία, σαν ενας έφηβος που κοιτάει το μέλλον με αισιοδοξία και ελπίδα όταν καταφέρει να πετύχει τον πρώτο του στόχο.Η φωτιά το πλησίασε γοργά εκεί μπροστά στα μάτια μου, έγλυψε τα χαμηλά κλαδιά, φούντωσε στην μια πλευρά την -ανάποδη από τον άνεμο- και για μερικές στιγμές το έβλεπα εκεί στον επιθανάτιο ρόγχο του, μισό θαλέρο και πράσινο, μισό μέσα σε πορτοκαλιές φλόγες, περιμένοντας αβοήθητο τον θάνατο.Σε μισό λεπτό φούντωσε ολόκληρο κρατώντας το αρχικό σχήμα του, μόνο που αντί για φύλλα και κλαδιά είχε φλόγες.Το πλάνο έσβησε, το δεντράκι κάηκε.Και δεν ειχε προλάβει να αφήσει απογόνους…
Και τότε, ακριβώς τότε, αγανάκτησα και σιχάθηκα και στεναχωρήθηκα και συγκινήθηκα και έκλαψα.
Κι αν σας φαίνεται ότι δεν είναι ανθρώπινο –ίσως και λογικό- να αναρωτιέμαι αν μπορώ να αισθανθώ όλα αυτά και να κλάψω για τους ανθρώπους, αλλά μπορώ να το κάνω για ενα θαλερό πράσινο δεντράκι που καίγεται......σας λέω ότι είναι γιατί εκείνη την στιγμή, είδα μια τελευταία ελπίδα να σβήνει.

Μέσα στο γενικό χαμό έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διάφορες θεωρίες για το ποιος βάζει τις φωτιές.
Όπως έγραψε ο Αρης Δαβαράκης :

Δυστυχώς, απ΄οτι ήδη διαφαίνεται, δεν είμαστε “όλοι μαζί”, όπως βιάστηκα να γράψω. Το BBC αναφέρει οτι ανταποκριτές του στην Ελλάδα μεταδίδουν οτι κατα τη γνώμη πολλών οι φωτιές ανάψανε εν όψει εκλογών απο ανθρώπους που θέλανε να χαλάσουν την εικόνα της κυβερνήσεως. (Αντιγράφω : Correspondents say that with a general election looming some people believe the fires were started deliberately to make the government look bad).

Προφανώς το BBC μεταφέρει τις απόψεις του ανεκδιήγητου Γιακουμάτου ότι το Πράσινο καίει το πράσινο.
Σε όλες αυτές τις ανοησίες και τις θεωρίες περί γενικευμένου σχεδίου η φωτογραφία της ΝΑΣΑ από το μπλόγκ του x-berliner με τις φωτιές σε όλη την Βαλκανική και την Ιταλία τα λέει όλα.

Εκτός των όσων έχω γράψει ήδη (εδώ και εδώ) η απάντηση του spy στο μπλογκ jungle-report νομίζω ότι βασίζεται στην κοινή λογική και όχι σε θεωρίες συνομωσίας για να καλυφθεί η ανικανότητα.
Από το ίδιο μπλόγκ είναι και σύνθεση με την Ελληνική σημαία.
SPY είπε...
Πάνω σ' αυτό που είπε ο Πεταλωτής περί ανικανότητας, μου ήρθε στο νου το καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Θυμηθείτε πόσοι εμπρησμοί είχαν γίνει εκείνο το διάστημα. Δεν προλάβαινε όμως ούτε καπνός να μυρίσει. Υπήρχε ένας τέτοιος τρομερός συντονισμός και επαγγελματισμός, μια τέτοια υπευθυνότητα που θα τη ζήλευε και το πιο εξελιγμένο κράτος παγκοσμίως. Προ αυτής της τραγωδίας, όλο το ελληνικό σύμπαν ήταν μαστουρωμένο με την προεκλογική περίοδο. Από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και μικρά κόμματα μέχρι και την ίδια -τη χωρισμένη σε γαλάζια και πράσινα παιδιά- πυροσβεστική. Όλοι στον αγώνα για την ψήφο, ενώ τα πάντα έκραζαν προμηνύοντας αυτό που ζούμε σήμερα.Να δούμε πότε θα καταλάβουν ότι, μεγάλη ζέστη + πολλά μποφόρ σημαίνει κόκκινος συναγερμός, ήτοι οι πάντες και τα πάντα είναι σε ετοιμότητα και επιφυλακή...Vetdino ποιός άλλος θα βάζει τις φωτιές εκτός από αυτούς που θα μπορούσαν να έχουν οικονομικά συμφέροντα; Ούτε οι Τούρκοι είναι, ούτε οι Αλβανοί, ούτε οι Κορεάτες. Θέλω να χτίσω σε μια δασική έκταση; Πολύ απλό! Τις βάζω μια φωτιά. Και για να είμαι σίγουρος ότι δε θα μου τη σβήσουν χαλώντας μου τα σχέδια, βάζω ακόμα καμιά δεκαριά φωτιές σε διάφορα άλλα σημεία για να διασπαστεί η πυροσβεστική δύναμη ώστε να μην υπάρχει καμιά ελπίδα κατάσβεσης.Δέκα τέτοιοι να έχουν τέτοια σχέδια, νάσου οι 100 φωτιές... Και όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι μόνο 10 τα λεγόμενα "φιλέτα". Και όλοι αυτοί περιμένουν τη μέρα με τη μεγάλη ζέστη και τους ισχυρούς ανέμους.Δε φταίνε αυτοί. Αυτοί πάντα θα υπάρχουν και πάντα άπληστοι αλήτες θα είναι. Το κωλοκράτος φταίει που στο παρελθόν επέτρεψε έμμεσα ή άμεσα να χτιστεί σε αναδασωτέες εκτάσεις δικαιώνοντας έτσι τους τότε εμπρηστές για τις ενέργειές τους. Εφόσον λοιπόν υπάρχει η ελπίδα χτισίματος πάνω σε καμένη γη, ο άλλος θα το ρισκάρει με κάθε τρόπο. Αν υπήρχε συνέπεια και ήταν σίγουρο, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να χτιστεί επάνω σε καμένη γη, τώρα θα χαιρόμασταν ακόμα το πράσινό μας.Γι αυτό λοιπόν να μας ζήσουν οι κουμπαριές και τα ρουσφέτια της κωλοελλάδας. Αυτά τα κάρβουνα τα αξίζουμε γιατί όλοι, λίγο πολύ, έχουμε τη νοοτροπία τις κουμπαριές και τα ρουσφέτια να αναζητούμε, διατηρώντας έτσι αυτή την άθλια εικόνα.
………