Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

ΟΤΑΝ ΣΤΑ 84 ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΝΕΑ..



Υπάρχουν μερικοί πολιτικοί που πολλές φορές οι τοποθετήσεις τους δημιούργησαν έντονες αντιδράσεις από τους άλλους πολιτικούς χώρους.
Ένας από αυτούς είναι ένας παλιός μεν στην πολιτική αλλά νέος στο μυαλό και την ψυχή πολιτικός, ο Λεωνίδας Κύρκος.
Από κανένα πολιτικό χώρο δεν ακούστηκε ποτέ σε όλη την πολυτάραχη ζωή του άσχημη κουβέντα για την εντιμότητα και το ήθος του.
Έχοντας αποσυρθεί καιρό από την πολιτική ζωή του τόπου και λόγω της ηλικίας του ο λόγος του είναι ανυστερόβουλος και τον μόνο σκοπό που έχει ,όταν αρθρογραφεί, είναι να προσφέρει σαν γνήσιος πατριώτης που είναι την έμπειρη και κατασταλαγμένη ματιά του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Είχα γράψει μέχρι εδώ όταν διάβασα το ποστ του Χρήστου Μιχαηλίδη που πρόλαβε και έγραψε πριν από μένα και πολύ καλύτερα, αυτά που θα έγραφα στην συνέχεια οπότε σας το αναδημοσιεύω ολόκληρο.

Παλαιότερα, όταν κάτι στράβωνε στη κοινωνία μας, όταν δεν πηγαίναν καλά τα πράγματα και κάποια κρίση κτυπούσε τη πόρτα, υπήρχαν οι πνευματικοί μας άνθρωποι που έβγαιναν, έλεγαν δυο-τρείς μεστές κουβέντες, και αυτό ήταν: η περίσκεψη υπερίσχυε του παραλογισμού, του φανατισμού και όλων των αρρωστημένων «-ισμών».
Το ξέραμε ότι θα «έβγαιναν». Και τους περιμέναμε.
Θυμάμαι εκείνες τις μέρες που την Ελλάδα έπνιγε ο καταπράσινος, τότε, βόρβορος της «Αυριανής». Που έφτασε στο σημείο να σπιλώσει υπολήψεις, να «δολοφονήσει» ανθρώπους με τη λάσπη και τον κιτρινισμό της, να εκθρέψει μια καινούργια κάστα ανθρώπων διεφθαρμένων, αγενών, άξεστων, που έβαλαν γερά το χέρι τους και στη σαβούρα που βιώνουμε σήμερα.
Τότε, λοιπόν, βγήκε ένας Χατζιδάκις, και με μια μόνο κουβέντα του αποκάλυψε πλήρως το προσωπείο του δηλητηριώδους εκείνου φιδιού, και έκαναν όλοι μόκο.
Το ίδιο έκαναν, σε άλλες περιπτώσεις ο Τσαρούχης, ο Ελύτης, ο Αναγνωστάκης, ο Πατρίκιος – αργότερα, και ως σήμερα αραιά και που, ο Μίκης Θεοδωράκης.
Τούτες τις μέρες τις αδέσποτες, η ψύχραιμη σκέψη φωτισμένων, γενναίων και καθαρών ανθρώπων, είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Τέτοιος, ήταν πάντα και είναι ακόμα ο Λεωνίδας Κύρκος. Και το άρθρο του, που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008 στην «Ελευθεροτυπία», είναι από τα λίγα που βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί, μιλήσαμε και μιλάμε όλοι. Είναι πολύς ο θόρυβος, και λίγη η σκέψη. Περισσεύει η κραυγή και το σύνθημα, και λείπει ο τεκμηριωμένος λόγος και η λογική.
Το αναδημοσιεύω το άρθρο, προσυπογράφοντας κάθε του λέξη.


Η κρίση, το χάος, η έξοδος
Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΚΟΥ

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο δύσκολη, που μέσα από μια σοβαρή κρίση γεννοβολάει κάτι καινούργιο. Κανείς δεν είναι έξω απ' αυτή την κρίση. Το ζήτημα δεν είναι να την περιγράψουμε απλώς, να την ξορκίσουμε ή να την εκμεταλλευτούμε μικροκομματικά. Το ζήτημα είναι να την κατανοήσουμε, να την αναλύσουμε και αναζητήσουμε διεξόδους ρεαλιστικές προς όφελος των πολλών, των εργαζομένων και συνολικά της πατρίδας μας.
Το κείμενο είχε γραφεί πριν ξεσπάσουν τα γεγονότα στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις. Έκρινα αναγκαίο να περιλάβω μερικές σκέψεις.
Με κατέχει, όπως όλους, μια ασυγκράτητη οργή και αγανάκτηση. Πρώτα για τον φόνο του νεαρού μαθητή, του Αλέξη, που βύθισε σε βαθύ πένθος ολόκληρη την Ελλάδα. Και στάθηκε η θρυαλλίδα μιας πρωτοφανέρωτης έκρηξης που κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, με πρώτη τη νεολαία. Οι διαδηλώσεις, οι συγκεντρώσεις ήταν η αυθόρμητη απάντηση στο έγκλημα και ήταν μια υγιής, υγιέστατη αντίδραση της κοινωνίας που έδειξε πως ζει, πως υπάρχει. Ως εδώ. Από κει και ύστερα οι εμπρησμοί, οι καταστροφές, οι λεηλασίες ήταν μια οικτρή συνέχεια που μόνο προβοκάτορες, άθλια υποκείμενα, κινούμενα από σκοτεινές επιδιώξεις ορκισμένων εχθρών της Δημοκρατίας που έχουν σαν στόχο το ειρηνικό μαζικό κίνημα, μπορούσαν να το αποτολμήσουν. Οι τάχατες αντιεξουσιαστές, οι τάχατες αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι ποικιλώνυμοι δειλοί ταραχοποιοί και κάποιοι ανώριμοι νεαροί που κάνουν σύγχυση ανάμεσα στα επαναστατικά γεγονότα και σε ευκαιρίες για πλιάτσικο και κάποιοι άλλοι που αρέσκονται να παίζουν τους κλέφτες και αστυνόμους ήταν οι ήρωες αυτών των ταραχών που βύθισαν στην απόγνωση εκατοντάδες καταστηματάρχες και χιλιάδες εργαζομένους, που έχασαν τις δουλειές τους και το γλίσχρο μεροκάματο. Όλους αυτούς που τους κατηγορώ στο όνομα της ιστορίας του εργατικού κινήματος, τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να επικαλούνται το όνομα της Αριστεράς. Δεν έχουν, ούτε μπορούσαν να έχουν καμία σχέση μαζί της. Και τους κατηγορώ ακόμα μία φορά σαν προβοκάτορες, εχθρούς της Δημοκρατίας. Και τους καλώ, αν έχουν κουκούτσι μυαλό και αίσθημα ευθύνης, να εγκαταλείψουν τις άθλιες μεθόδους τους και να εξαφανιστούν από τη δημόσια ζωή.
Μας λένε, το φαινόμενο της κρίσης είναι παγκόσμιο. Ναι είναι! Αλλά αυτό ταυτόχρονα χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει τις ελληνικές ιδιαιτερότητες, τις ευθύνες των ντόπιων που συμπορεύτηκαν χρόνια με τους μεγάλους, τους ξένους. Και τους ακολούθησαν στις συνταγές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, στον ξέφρενο δρόμο της συμπίεσης των λαϊκών εισοδημάτων, της εξουδετέρωσης των κατακτήσεων των εργαζομένων, της συρρίκνωσης της ζήτησης, της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, της εμφάνισης με απειλητικές διαστάσεις του φαινομένου της ανεργίας, της νέας φτώχιας, της διάλυσης του παραγωγικού ιστού, της συστηματικής επίθεσης κατά του κράτους πρόνοιας, με όλες τις οικτρές συνέπειες στην υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα υγείας - παιδείας. Σ' αυτά να προσθέσουμε την εκτίναξη της διαφθοράς, την επιδημία των σκανδάλων, την καταβύθιση των αρχουσών τάξεων σ' ένα βούρκο απίστευτου εγωισμού και ηθικής αμβλύτητας, που μετράται με την εξοργιστική απόσταση ανάμεσα στα εισοδήματα και τον τρόπο ζωής διαφορετικών ομάδων του πληθυσμού. Μια χαρακτηριστική εικόνα μάς προσφέρει το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, όπου παπάδες και πολιτικοί τους προστάτες συναγωνίζονταν σε μια ευρηματική επιχείρηση διαρπαγής και λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας υπό την ηγεσία ενός σατανικού ηγούμενου.
Αυτή τη ζοφερή κατάσταση καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Ήρθε στην εξουσία με την υπόσχεση να εφαρμόσει πολιτική σεμνότητας και ταπεινότητας. Επέλεξε λάθος πεδίο αναμέτρησης. Γιατί οι δυνάμεις στο εσωτερικό της, που βιάζονταν όχι για την επανίδρυση του κράτους, αλλά για την ανακατάληψή του και την αδίστακτη νομή του, ήταν ασυγκράτητες. Και οι σεμνότυφες επαγγελίες παραβιάστηκαν γρήγορα. Τώρα πια έγινε φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το γρηγορότερο. Και ποιος θα έρθει στη θέση της;
Κάποιοι στην Αριστερά προωθούν την ιδέα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς ή με κύριο πυρήνα την Αριστερά (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ). Ευχολόγιο και άκρατος βολονταρισμός!
Δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά για να 'ρθει. Και θα 'ρθει. Αν κερδίσουμε τον νου και την καρδιά του Λαού μ' ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς. Και συγκροτήσουμε για στήριξη τη μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που από χρόνια κηρύχνει η ανανεωτική Αριστερά, χωρίς δογματισμούς, αποκλεισμούς και χωρίς -σήμερα, θα έλεγα- περιττές ηθικολογίες.
Το πρώτο βήμα που προτείνω είναι η συνάντηση των δύο μεγάλων ρευμάτων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Όχι απλώς μια συνάντηση κορυφής, αλλά συνάντηση, συνεργασία, ώσμωση των δύο μεγάλων ρευμάτων με κοινή δράση, κοινές συζητήσεις, κοινές προγραμματικές κατευθύνσεις. Αυτό το τελευταίο θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Όσο είναι απαραίτητο, όχι σαν φράσεις, αλλά ουσιαστικά, τόσο είναι παγιδευτικό γιατί κάποιοι το επικαλούνται σαν άλλοθι -ότι δηλαδή δεν είναι δυνατό να βρεθεί κοινή βάση για συμφωνία- για να μην προχωρήσει οποιαδήποτε διαδικασία για την εξεύρεση κοινής βάσης που παρά τις διαφορές είναι δυνατή αν υπάρξει ισχυρή βούληση γι' αυτό.
Βλέποντας σε μεγάλους ορίζοντες, μπορούμε να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ μέσα και από την κρίση του ωρίμασε περισσότερο, κατανοεί πιο πολύ στη βάση του αλλά και στην ηγεσία του ότι η υπεροψία της εξουσίας, η αλαζονεία δεν του έκανε καθόλου καλό, δημιούργησε σκοτεινές περιοχές στη διακυβέρνησή του, που προκαλούν δυσπιστία απέναντι σε θετικές του διακηρύξεις. Πρέπει να πούμε ότι και ο δικός μας καταγγελτικός λόγος και η υπερφίαλη διεκδίκηση, ότι εμείς έχουμε σε όλα δίκιο, δημιουργούν εύλογες απώσεις και από την άλλη πλευρά. Για να 'μαστε ρεαλιστές, δυσκολίες και διαφορές υπάρχουν και θα υπάρξουν. Παρ' όλα αυτά πρέπει να καταβληθούν έντιμες και φωτισμένες προσπάθειες να προσεγγίσουν τα δύο μεγάλα δημοκρατικά ρεύματα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ(ΣΥΡΙΖΑ) για να ασφαλίσουν την έφοδο προς τη Δημοκρατική Αναγέννηση και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό που έχει ανάγκη ο τόπος. Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναλάβουμε προσπάθειες για μιαν ευρύτερη συνάντηση με το ρεύμα της Σοσιαλδημοκρατίας, τώρα που ο νεοφιλελευθερισμός χρεοκόπησε και χρεώθηκε την ευθύνη για τη σημερινή παγκόσμια κρίση. Η παρουσία του Γ. Παπανδρέου ως προέδρου της Σ.Δ. Διεθνούς αποτελεί θετική συγκυρία. Χρειάζεται κι εδώ να απαλλαγούμε από τους σεκταρισμούς μας και να καταλάβουμε σε βάθος το μήνυμα ότι μπήκαμε σε νέα εποχή και ότι η Ιστορία αλλάζει σελίδα.

Τα σημαντικότερα, κατά την γνώμη μου, σημεία του άρθρου τα έχω τονίσει με μαύρα γράμματα

13 σχόλια:

  1. Αθεόφοβε μου,
    μ' άρεσε κι εμένα πολύ το άρθρο αυτό του Λεωνίδα Κύρκου και πιστεύω, όπως κι αυτός ότι πράγματι ήλθε ο καιρός "να απαλλαγούμε από τους σεκταρισμούς μας και να καταλάβουμε σε βάθος το μήνυμα ότι μπήκαμε σε νέα εποχή και ότι η Ιστορία αλλάζει σελίδα". Αμήν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα συνειδητοποίησα ότι ο Λ. Κύρκος έχει την ηλικία του πατέρα μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οκτώ χρόνια δημιουργικής λογιστικής επί Σημίτη και πέντε χρόνια επί Καραμανλή μας πουλάνε την καραμέλα της λιτότητας, του σφιγμένου ζωναριού, των ιδιωτικοποιήσεων για να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος, για νάχουμε "πρόσωπο" στας Ευρώπας, και εν μια νυχτί δίνουν 28 δις ευρώ στους τραπεζίτες.



    Εχει χαθεί η κοινωνική συνοχή, την παιδεία την θέλουν ιδιωτική τα δύο μεγάλα κόμματα, λεφτά για την υγεία δεν βρήσκουν, η άμυνα εικονική προσοδοφόρα μόνο για τους προμηθευτές, η αγροτιά αφανίζεται, ο τουρισμός και η ναυτιλία σε χέρια λίγων, η αστυνόμευση του εντυπωσιασμού και με μεγάλα ελλειματα. Η Εκκλησία αφορολόγητη τόριξε στις bysiness. Την ίδια ώρα τα ασφαλιστικά ταμεία επενδύουν σε τοξικά ομόλογα, ο γενικός πολιτισμού σαλιαρίζει, οι δουλιές φύγαν Τουρκία και Βαλκάνια, οι μαγαζάτορες εξαφανίζονται πολύ πριν τα χθεσινοβραδινά γεγονότα, Εμπορικά κέντρα των αγορών της πλουτοκρατίας ξεφυτρώνουν περισότερα από τις ανάγκες μας.
    Η ηχώ του Θεού επί της γής κάνει Real Estate. Η δικαιοσύνη παρουσιάζεται με δεμένα χέρια συνήθως αργή, αναποτελεσματική και ενδεικτική της ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ.
    Την Δευτέρα έξω από την κεντρική πλατεία 10πμ-5μμ 160 από τα …γνωστά μας παιδιά της περιοχής μας τα παιδιά καταλαμβάνουν το οδόστρωμα και κλείνουν 3 δρόμους.Δικαίωμά τους. Οι κουβεντούλες που ανταλάσσουν, λεξούλες σκόρπιες δάνεια, ακρίβεια,τράπεζες, χαμός, μεγκλα,χαρακίρι, κάτρουλο κυβέρνηση,χωμένοι στο ράσο του Εφραίμ!!!
    Στις 6μμ πάνω στις γραμμές του τράμ επι της Κασομούλη τους 60 τους ανταμώνω εξω από ένα φαρμακείο σε πορεία προς Αθήνα, 40 μαθητές 5 αλλοδαπά 15 εξωσχολικοί,τα θηλυκά από μισά μισά εχουν μείνει 3-4. Πορεύονται με αγριεμένη θωριά με παλούκια στα χέρια, μερικοί πιτσιρικάδες κουβαλάνε πορεία 3 χλμ μεχρι το Συνταγμα κάτι μεγάλα τούβλα από οικοδομές έτσι για τη …χαρά της συμμετοχής.
    Ο μπροστά με το σιδερένιο παλούκι φωνάζει τώρα τα σπάμε εδώ στη Κασομούλη, ο υπαρχηγός πίσω με το ξύλινο παλούκι φωνάζει δυνατότερα πιό κάτω άστετα εδώ, στην Αθήνα σπάμε.! Ο θυμός ξεχυλάει, μερικά ρολά κλείνουν, εμείς καθόμαστε αφελώς αποτρεπτικά μπροστά στη βιτρίνα του φαρμακείου. Είναι και γωνιακό παναθεμάτο τι να φυλάξεις από 60 ζαγάρια, ομορφα αλλά απλησίαστα. Δεν τα χαίδολόγαγε εκείνη την ώρα όχι ο Σύριζα μα ούτε η μάνα τους με 5 θειάδες αντάμα!
    Καλό είναι να συζητάμε με τα παιδιά μας, έστω λίγο πριν την καταστροφή του Πλανήτη….

    Σεβασμό στους σοφούς Νέστωρες της αριστεράς αλλά αν κρίνω από τις συμμαχίες του 89 μάλλον του λείπουν να δεί και καλύτερες συμμαχίες στο μέλλον από αυτές που ονειρεύεται με μια καρικατούρα σοσιαλδημοκρατίας που η μόνη πρόταση που ψελίζει επικοινωνιακά είναι το "δίκαιη κοινωνία"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στα 84 χρόνια σου, όσο επαναστάτης κι αν υπήρξες στο παρελθόν, είναι αδύνατον να καταλάβεις τους 15χρονους...
    Νομίζω πως οι παλιοί αγωνιστές προκειμένου να κρατηθούν στη μνήμη των νεώτερων όχι σαν καρικατούρες αλλά σαν αυτό που ήταν στα νιάτα τους, καλό είναι να σωπαίνουν!
    Θάθελα να προσθέσω μερικά ακόμα (περί συνεργασιών κλπ) αλλά ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ με κάλυψε απόλυτα και ότι τυχόν πρόσθετα θα ήταν πλεονασμός.
    Χαιρετίσματα στην εξουσία…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν πιστεύω ότι στη ζωή υπάρχουν μονόδρομοι. Ο Άνθρωπος ξεχωρίζει από την ικανότητά του να επιλέγει με κριτήριο άλλοτε την επιβίωση και άλλοτε μέσω της επιλογής του να δοκιμάζει τα όριά του. Ο Λεωνίδας Κύρκος πέρασε δια πυρός και σιδήρου μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια της αριστερής πραγματικότητας και ίσως είναι ο μόνος παλιός, που τοποθέτησε τον άνθρωπο πάνω από το κόμμα. Προτείνει το αυτονόητο. Είναι καιρός «η αριστερά» να κοιτάξει και τις γειτονιές εκτός περιθωρίου, να επιλέξει προτεραιότητες και να συμβιβαστεί στα δευτερεύοντα. Κι αν μείνουν κάποιοι στο πεζοδρόμιο της αιώνιας νιότης, μαζί τους στο καφέ της Κυριακής και στις επετείους μνήμης και τιμής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. meropi-
    Όταν έχεις περάσει όλα αυτά στην ζωή σου όπως ο Κύρκος έχεις πια την νηφαλιότητα να βλέπεις τα πράγματα όχι πλέον από τις στενά κομματικές θέσεις που έχουν οι έν ενεργεία πολιτικοί.

    dionysos-
    Σωστές οι διαπιστώσεις που κάνεις και αν θέλεις μπορώ να σου προσθέσω και εγώ μερικές ακόμα, αλλά τελικά αυτή η χώρα χρειάζεται εκτός από διαπιστώσεις και κάποιον να την κυβερνήσει.
    Η λοιπόν ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα θα αποκτήσει αυτοδυναμία ή σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας ή ΝΔ θα συνεργαστεί με το ΛΑΟΣ, ο αρχηγός του οποίου τώρα τελευταία κοντεύει να εμφανίσει τον εαυτό του σχεδόν αντιστασιακό(!)και κεντρώο, ή το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΝ. Το ΚΚΕ είναι σαφές ότι έχει σκοπό να διατηρήσει την καθαρότητα του μην τυχόν μολυνθούν οι οπαδοί του από την συνεργασία με κάποιο άλλο κόμμα.
    Ποιά λοιπόν εκδοχή από αυτές προτιμάς;

    syneas-
    Άραγε από ποιά ηλικία και πάνω στην Ελλάδα οι παλιοί αγωνιστές πρέπει να σιωπούν;
    Δηλαδή έγιναν καρικατούρες ο Νέλσον Μαντέλα που έγινε πρόεδρος στα 76 χρόνια του μέχρι τα 81,ή ο Κάρλο Τσιάμπι στην Ιταλία που ήταν πρόεδρος στα 80 του ή ακόμα στην ίδια χώρα ο αντιστασιακός Σάντρο Περτίνι που έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας στα 82 χρόνια του μέχρι τα 89!
    Μήπως πρέπει να απαγορεύσουμε στον Μανώλη Γλέζο στα 86 χρόνια του να έχει γνώμη για την πολιτική ζωή της χώρας και να τον κλείσουμε σε κανένα γηροκομείο;

    μιχάλης-
    Συμφωνούμε απόλυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλά τα επισημαίνεις καλέ μου Αθεόφοβε.Παρότι προσωπικά πιστεύω ότι η κατάσταση στη χώρα επιβάλει Κυβέρνηση εθνικής ενότητας απέναντι στα λαμόγια των 4 πρώτων κομμάτων της νέας Βουλής μετά από εκλογές και σύ και ο Νέαρχος (αλλού)σωστα θα με πείτε ουτοπιστή. Η σημερινή πολιτική είναι μια διελκυνστίδα με πρωταγωνιστές αυτούς που περιγράφεις. Εγώ αποκλείω το ΛΑΟΣ από κάθε συνεργασία γιατί λαικίζει, κοροϊδεύει τα όνειρα των οπαδών του άλλα πρεσβεύει....
    Η Λύση λοιπόν ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ προκρίνεται μόνο μετεκλογικά και με ισχυρές τις δυνάμεις της Αριστεράς με συγκεκριμένους όρους 4ετίας (όχι περιστασιακά) ώστε και οι εγκλωβισμένοι πολλοί αριστεροί στο ΠΑΣΟΚ να καταλαβαίνουν ότι οι πιό φερρέγγυοι για λύσεις σημερινές βραχυπρόθεσμες είμαστε εμείς οι Πολίτες Δημοκρατίας και οράματος Σοσιαλισμού που θέλουν 10-20 χρόνια για να μπεί το νερό στο αυλάκι των υπολοίπων Ευρωπαίων, οικονομικά, αναπτυξιακά, δημοκρατικά. Εδώ βάλαν μόνο τη Δαμανάκη να μιλάει για τη φορολόγιση της εκκλησιαστικής περιουσίας, το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο για το καλύτερο και το χειρότερο, το βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εξαιρετικός ο Λεωνίδας, πάντα ξεχώριζε άλλωστε, ίσως γι' αυτό οι Νεοέλληνες απέφευγαν συστηματικά να τον ψηφίζουν, πλην ελαχίστων.
    Φοβάμαι ότι κανείς δεν θα τον ακούσει και τώρα, γιατί κανείς δεν θέλει να ακούσει τον άλλον, παρά μόνο την φωνή του...

    Τον άκουσα και στον ΣΚΑΙ, σωστά κατά την γνώμη μου, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός προς τους συντρόφους του.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το διάβασα το άρθρο του Κύρκου σε πρώτο χρόνο, δηλαδή απ' την εφημερίδα, και δεν μπορώ ν' καταλάβω αν μεγαλώνω ή γερνάω.

    Μετά θα μπορώ να πάρω και μια ξεκάθαρη θέση στα γεγονότα απ' αυτήν που έχω τώρα. Δηλαδή του, δεν είμαι με κανέναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πάντα αισιόδοξος και καλόπιστος ο Κύρκος.
    Αχ βρε Λεωνίδα,μόνο γιά κολυμπήθρα του Σιλωάμ θα χρησιμοποιήσει το ΣΥΝ αυτό το ΠΑΣΟΚ, που αντί να αρπάξει την αφορμή του ξεσηκωμού της νεολαίας και του κοσμάκη, και να συμπορευτεί με το μόνο κομμάτι της αριστεράς που άρθρωσε μιά ολοκληρωμένη άποψη γι αυτή την έκρηξη,διάλεξε να βγάλει το δικό του πόρισμα γιά το Βατοπαίδιο, μόνο και μόνο γιά να μη θιγούν δυό πεμπτοκλασάτοι βουλευτές του.Πάντα καλόπιστος, αλλά με τους καλούς.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πάντα αισιόδοξος και καλόπιστος ο Κύρκος.
    Αχ βρε Λεωνίδα,μόνο γιά κολυμπήθρα του Σιλωάμ θα χρησιμοποιήσει το ΣΥΝ αυτό το ΠΑΣΟΚ, που αντί να αρπάξει την αφορμή του ξεσηκωμού της νεολαίας και του κοσμάκη, και να συμπορευτεί με το μόνο κομμάτι της αριστεράς που άρθρωσε μιά ολοκληρωμένη άποψη γι αυτή την έκρηξη,διάλεξε να βγάλει το δικό του πόρισμα γιά το Βατοπαίδιο, μόνο και μόνο γιά να μη θιγούν δυό πεμπτοκλασάτοι βουλευτές του.
    Πάντα καλόπιστος, αλλά με τους καλούς.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεια σου Αθεόφοβε,

    Μου άρεσε και εμένα η τοποθέτηση του Κύρκου. Τώρα τελευταία παίρνει ξεκάθαρη θέση σε πολλά ζητήματα και δεν διστάζει να διαφωνήσει ανοιχτά με τους συντρόφους του.Αυτούς τους ανθρώπους τους σέβομαι ακόμα και αν διαφωνώ ιδεολογικά μαζί τους.

    Θς σταθώ περισσότερο σε μία απάντηση που έδωσες στον Dionyso. Πολύ σωστά είπες ότι οι διαπιστώσεις που κάνουμε όλοι μας είναι πολύ χρήσιμες, αλλά μόνο σε μία θεωρητική σζήτηση. Η χώρα χρειάζεται εκτός από διαπιστώσεις και κάποιον να την κυβερνήσει. Με πολύ απλά λόγια το ίδιο συμβαίνει και όταν μιλάμε για ένα πρόβλημα. Οι «αριστεροί» αρχίζουν να αλαύουν πως ο κακός δικομματισμός δημιούργησε το πρόβλημα και δεν λένε ποτέ ποια θα μπορούσε να είναι η λύση ή έστω μία πρόταση για να οδηγηθούμε στη λύση.

    Τα πράγματα λοιπόν είναι λίγο πολύ ξεκάθαρα. Στις επόμενες εκλογές ή ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα θα αποκτήσει αυτοδυναμία ή σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας θα έχουμε πάλι εκλογές, εκλογές, εκλογές κτλ ή η ΝΔ θα συνεργαστεί με το ΛΑΟΣ ή το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΝ. Η διή μου ταπεινή γνώμη είναι ότι η δεύτερη περίπτωση θα είναι το καλύτερο δυνατό. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Δεν θα σώσουν και τον πλανήτη, θα βάλουν κάποια τάξη σε 3-4 πράγματα που συμφωνούν και οι δύο, όπως η φορολόγηση της εκκλησίας, τα διακαιώματα των μειονοτήτων, η αξιοκρατία στις προσλήψεις του δημοσίου κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. dionysos-
    Κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι μάλλον ουτοπική.
    Γι΄αυτό και η πρόταση του Κύρκου είναι ρεαλιστική και μια κυβέρνηση συνεργασίας είτε με προεκλογική είτε με μετεκλογική συνεργασία είναι η προτιμότερη.
    Συνεργασία σημαίνει ότι άν δύο κόμματα έχουν πχ 15-20 πολιτικές θέσεις και επίσης πχ, οι 10 είναι ίδιες ,συμφωνούν για την εφαρμογή αυτών των 10, κρατώντας στις πολιτικές τους θέσεις για το μέλλον, τις υπόλοιπες.

    glam-
    Και εγώ φοβάμαι ότι κανείς δεν θα τον ακούσει και τώρα.

    chris-
    Το ότι μεγαλώνεις και γερνάς αυτό είναι δυστυχώς το μόνο βέβαιο !
    Σου το λέω εκ προσωπικής πείρας!
    Όταν δεν είσαι με κανένα, απλά αφήνεις εμένα να διαλέξω και σε ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτό !

    δειμος-
    Είχε στην ζωή του αρχές τις οποίες τις τήρησε και δεν τις πρόδωσε ακόμα και όταν τον καταδίκασαν σε θάνατο.

    demetrat-
    Καλόπιστος αλλά και ρεαλιστής.

    ndn-
    Ακριβώς αυτό λέω και εγώ.
    Δεν μπορείς να μιλάς κατά του δικομματισμού και συγχρόνως να λες ότι δεν συνεργάζεσαι με κανένα!
    Εαν στις εκλογές δεν υπάρξει αυτοδυναμία στις επόμενες που θα γίνουν αναγκαστικά το πρώτο κόμμα θα σαρώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή