Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΠΕΥΚΟΦΥΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ.





Όταν πριν μερικά χρόνια τα οικονομικά μας, μας επέτρεπαν πια να αποκτήσουμε δικό μας σπίτι, βεβαίως με την βοήθεια δανείου από την τράπεζα, η κ Αθεόφοβου ξαμολήθηκε, με την καταπλήσουσα ενεργητικότητα που την διακρίνει όταν την ενδιαφέρει κάτι, να ψάχνει.
Στο μυαλό της όμως είχε εισχωρήσει η ιδέα ότι κανένα σπίτι δεν είναι φτιαγμένο σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες, οπότε δεν έμενε τίποτα άλλο παρά να εκπληρώσει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο της παιδικής της ηλικίας που δεν ήταν τίποτα άλλο από το να αρχιτεκτονίσει!
Για να το πετύχει όμως αυτό ήταν αναγκαία μια βασική προϋπόθεση.
Να έχει ένα οικόπεδο!
Άρχισε λοιπόν να επισκέπτεται διάφορα βουνά πέριξ της Αθήνας και να βλέπει διάφορα οικόπεδα που τότε ήσαν στου διαόλου την μάνα, σε δάση, δίπλα από ρέματα, ή μπροστά σε χαράδρες αλλά όμως ήσαν μέσα στις οικονομικές μας δυνατότητες.
Όταν με πήγε να δω μερικά από αυτά πάραυτα και κατηγορηματικώς απερρίφθησαν όλα από μένα για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος ήταν ότι ρίγη φρίκης με έπιασαν στην ιδέα κατασκευής ενός σπιτιού γιατί ήξερα τι επρόκειτο να επακολουθήσει.
Η κ Αθεόφοβου θα ασχολιότανε με το τι πλακάκια θα πάρουμε ,τι πόμολα ,τι χρώμα θα βάλουμε ενώ εγώ θα έπρεπε να ασχολούμαι με τα αναγκαία υλικά, ασβέστες, τούβλα ,άμμο τους κτίστες, τους σοβατζήδες, τους μπογιατζήδες ,τους υδραυλικούς και όλο αυτό τον εσμό των επαγγελματιών που η επαγγελματική τους συνείδηση είναι αντίστοιχη της θρησκευτικής μου πίστης.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος ήταν ότι γεννημένος και μεγαλωμένος στο κέντρο της Αθήνας δεν είχα καμιά διάθεση να κάνω παρέα με τις κουκουβάγιες και να αναγκάζομαι ,λόγω της εργασίας μου στην Αθήνα να κάνω εκδρομή καθημερινά στο σπίτι μου.΄
Αφού λοιπόν άκουσα τα εξ αμάξης από την σύζυγο για την αποφασιστική μου άρνηση τόσο για να αρχιτεκτονίσει , όσο και για ξενιτευτώ από την Αθήνα, έψαξε για διαμέρισμα στα όρια που είχα θέσει (μέχρι το Χολαργό). Πράγματι βρήκε ένα έτοιμο διαμέρισμα που κάλυπτε πλήρως τις ανάγκες μας οπότε πάραυτα χωρίς δεύτερη σκέψη το πήραμε και από το οποίο πλέον θα μας βγάλουν κάποτε οριζόντιους.
Βέβαια η κ Αθεόφοβου δεν σταμάτησε την γκρίνια και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον δυσπροσάρμοστο σύζυγο της που δεν της έκτισε ένα σπίτι κοντά σε ένα πνεύμονα πρασίνου όπου θα μπορούσε καθημερινά να κάνει οξυγονοθεραπεία.
Η εκδίκηση όμως είναι ως γνωστόν ένα φαγητό που τρώγεται κρύο.
Έκτοτε κάθε φορά που βλέπουμε το καλοκαίρι αυτές τις τραγικές εικόνες με τις φωτιές ή τα προβλήματα με τα χιόνια τον χειμώνα ,σαν άλλος Προμηθέας λέω με χαιρεκακία στον θηλυκό μου Επιμηθέα: Τι κρίμα να μην φτιάξουμε ένα ωραίο σπιτάκι εκεί ! Θα σε έδειχνε και η τηλεόραση με τον κουβά στο χέρι!
Επακολουθεί μουγκαμάρα και μετά από λίγο φράσεις συμπαράστασης στους ατυχήσαντες και δεινοπαθούντες παρ΄ ολίγον γείτονες μας, συμπάσχουσα πλήρως μαζί τους βλέποντας την τηλεόραση και αναφωνώντας κατά διαστήματα :πα, πα, παα !!
Θυμάμαι δε ένα αγαπητό μου φίλο που έχει φτιάξει ένα ωραίο σπίτι στο Ντράφι τι μου απάντησε με χιούμορ πριν μερικά χρόνια όταν τον ρώτησα που είχαν πάει το καλοκαίρι.
Μείναμε στο σπίτι ,δεν πήγαμε πουθενά.
Γιατί;
Γιατί με τον φόβο της φωτιάς με το ένα κρατούσαμε την μάνικα και με το άλλο το ντουφέκι!
Και τι το θέλατε το ντουφέκι;
Κοίτα να δεις ,εδώ στην ερημιά είμαστε σαν το Φαρ Ουέστ ,άμα ένα άγνωστο αυτοκίνητο περάσει δεύτερη φορά μπροστά από το σπίτι, είναι προφανές ότι πρόκειται για εμπρηστή, οπότε πρώτα πυροβολούμε και μετά ρωτάμε που πάει!

Το σχεδιάγραμμα και οι φωτογραφίες (των Σπύρου Τσακίρη και Μάριου Βαλασόπουλου) είναι από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 24/8/2009

17 σχόλια:

  1. Γιά πρώτη φορά, τυχαία, διάβασα τη στήλη.Γενικά.
    Σε πολλά θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς. Κατά τις αντιλήψεις, τις πεποιθήσεις η και τις ιδεοληψίες του. Δεν μπορεί όμως, επ' ουδενί,
    να μην απολαύσει τη δροσιά των κειμένων(έστω και σε φωτιές αναφερόμενα), τη φρεσκάδα του ύφους, τη γλαφυρότητα της αφήγησης,το σωστο χειρισμό(επί τέλους !)της γλώσσας και τη λεπτότητα του χιούμορ.
    Μιά όαση στην έρημο του "τάχα" και της φιλάρεσκης ψευτοκουλτούρας.
    Εύγε ! Με τη ψυχή μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πώς θά’χαν εξελιχθεί άραγε τα πράγματα άν η κυρία Αθεόφοβου ήταν διοικήτρια της δασοφυλακής με πυροσβεστικό Λάντ Ρόβερ (είπε, με λατρεία και χομόγελο νεονύμφου). Όσο γιά τον αγαπητό φίλο στο Ντράφι, ίσως να ζηλέψει όταν τον διαβεβαιώσω ότι μπορεί το φαρουεστικό αυτό να το λέει, αλλά, σε πολλά μέρη του Νέου Κόσμου ...το κάνουν! (και δεν μιλώ γιά την περιοχή κοντά στο Α’ νεκροταφείο –μπορεί κι’εκεί –δεν ξέρω). Γεννημα καί θρέμα Αθηναίος κι εγώ, και μετά μισό αιώνα σε μεγαλουπόλεις και μόνο, απόλυτα θα δευτερολογούσα για την αθεόφοβη λογική της αντιμετώπισης ενδεχομένου ζωής μακρυά από το κέντρο μίας τσιμεντένιας ζούγκλας... Μα τώρα, ατενίζοντας το άπειρο απο το παράθυρο της κουζίνας (και του μπάνιου και του καθιστικού), και περιμένοντας να χτυπήσει πάλι η πόρτα για να μας φέρουν κάποιο λαβωμένο άγριο ζώο να καλέσουμε τον κτηνίατρο, λέω να κάνω τα καθημερινά μας 2-4 χιλιόμετρα στα μονοπάτια του βουνού πρίν κατασταλάξω σε κάποιο αρμόζον σχόλειο. Η ζωή μας εκπλήσει πιό εφευρετικά από τον καλύτερο συγγραφέα... Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αθεόφοβε
    βλέπω ότι έχεις πολλά διεγραμμένα σχόλια, άρα υποθέτω ότι είναι πάλι ο κινέζος. Ορίστε τι προτείνει ένας φίλος από καναδά

    http://nikos63.blogspot.com/2009/09/bloggers.html#comments

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. orpheas-
    Ευχαριστώ για τα καλά λόγια!

    thiks-
    Εύχομαι ειλικρινά η διοικήτρια της δασοφυλακής το πυροσβεστικό Λάντ Ρόβερ να το χρησιμοποιεί μόνο για να μεταφέρει κανένα πληγωμένο ζώο στον κτηνίατρο και το δάσος σας να μην γνωρίσει την φωτιά ποτέ!
    Πάντως εγώ βρίσκομαι μπροστά σε μια απέραντη θάλασσα που το πρωί ήταν γαλήνια και βρισκόμουν στην αγκαλιά της και τώρα με ασπρα κύματα αρχίζει να αγριεύει.
    Η άλλη όψη της ομορφιάς της φύσης!

    athinovio-
    Πράγματι αυτός ο κερατάς ήτανε!
    Μάλλον θα αναγκαστώ να κάνω αυτό που λέει ο φίλος από τον Καναδά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παρόλο που θα έκανα ακριβώς τα ίδια με την κυρία αθεοφόβου,οφείλω να ομολογήσω, πως πέρσυ που επεσκέφθην το Χολαργό, τον είδα καταπράσινο.

    θέλω και γώ να εκτελέσω τον κινέζο αφού πρώτα του κάνω χαλάουα στη μασχάλη.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχετικά με τον Κινέζο, αυτό που μπορεί να τον σταματήσει είναι η επιλογή του να πρέπει κάθε χρήστης που θέλει να απαντήσει σε πόστ να διαβάσει και να δακτυλογραφήσει μιά λέξη που εμφανίζεται στην οθώνη γι’αυτό το σκοπό (Η επιλογή υπάρχει στα settings του dashboard του μπλόγκ). Αν τά στέλνει αυτόματα, αυτό θα τα μπλοκάρει. Αν τα στέλνει δια χειρός και ματιού, χαρά στο κουράγιο του! (Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να τα στέλνει αυτόματα).

    Η απέραντη ομορφιά της φύσης, σε όλες της τις εκφράσεις, ζεί στην ψυχή όσων μπορούν να την δούν με τα μάτια της καρδιάς τους –το κυρίως μου επάγγελμα ξεκίνησε από την ανάγκη να την απεικωνίσω και να την μοιραστώ. Είτε δελφίνι (...οι θεοί να με κάνουν) στό τρίγωνο του τέλειου Αιγαίου (Τήνος-Σύρος-Μύκονος), είτε ελάφι τώρα (τρομάρα μου) του βουνού, όταν διάβασα τις τελευταίες φράσεις της απάντησής σου αισθάνθηκα το γνωστό μου αεράκι που αναγγέλει το φθινόπωρο ξυπνόντας τα προβατάκια του αφρού κάτω απο καναδυό βαρυσήμαντα σννεφάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η απόφαση ειναι απόφαση βέβαια, και τα άλλα περισσεύουν. Στερήθηκες όμως την εμπειρία της "συνεργασία" με τους διάφορους χτίστες, υδραυλικούς, μπετατζήδες, κλπ, που αποτελεί εμπειρία ζωής. Το κυρίως σπίτι πρέπει να βρίσκεται κοντά στον χώρο εργασίας και κοινωνικής ζωής. Τις "εκδρομές στο σπίτι" τις γνωρίζω απο τα αμερικανικά προάστια όπου δίνεται μάχη ποιός θα ζήσει μακρύτερα απο τον άλλον. Δεν είναι το ιδανικότερο. Εξαιρούνται κάπως τα σπίτια στη θάλασσα. Εκεί, τη φωτιά τη σβήνεις μόνος σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. demetrat-
    Πράγματι ο Χολοργός είναι καταπράσινος με διάφορα δέντρσ αλλά και με μεγάλα πεύκα και προφανώς πριν καμια 60 χρόνια θα πρέπει να ήταν ένας μοναδικός πευκώνας.
    Βγαίνω στο μπαλκόνι μου και βλέπω γύρω μου πράσινο αν και ένα μεγάλο πλήγμα που υποστήκαμε ήταν όταν δύο τεράστιες λεύκες στην πρόσοψη που έφταναν μέχρι τον 6ο όροφο ξεράθηκαν και οι δύο.

    thinks-
    ...αισθάνθηκα το γνωστό μου αεράκι που αναγγέλει το φθινόπωρο...

    Υστερα άπό λίγο που είχα γράψει την απάντηση στο σχόλιο σου το αεράκι που αναγγέλει το φθινόπωρο κατέληξε σε μια μπόρα με αστραπές και δυνατή βροχή.
    Όπως λέει και ο ποιητής ,οι πρώτες σταγόνες αναγγέλουν το τέλος του καλοκαιριού!

    locus publicus-
    Στερήθηκες όμως την εμπειρία της "συνεργασία" με τους διάφορους χτίστες, υδραυλικούς, μπετατζήδες, κλπ, που αποτελεί εμπειρία ζωής.

    Την εμπειρία αυτή δεν την έχω στερηθεί με την αναπαλαίωση του σπιτιού της Κρήτης που έχω γράψει στο παρελθόν!
    Την πρώτη μερα που πήγαμε για να μείνουμε όταν τελείωσε η κατασκευή ήταν 2 Ιανουαρίου.
    Δεν ανοιγε όμως κανένα από τα ξύλινα παράθυρα,που αντί για αλουμινένια, έιχαμε βάλει, τρομάρα μας, για να διατηρήσουμε την παραδοσιακή εμφάνιση του σπιτιού γιατί από την υγρασία είχαν φουσκώσει τα ξύλα που υποτίθεται ότι ο ξυλουργός τα είχε αγοράσει από καιρό για να είναι ξερά.
    Ήρθε ο ξυλουργός και αφού εφτιαξε 2-3 μας είπε πως πάει στο εργαστήριο του να φέρει υλικά.
    Ξέρεις πότε τον ξαναείδαμε;
    Στην Ανάσταση το Πάσχα και επειδή με έιδε με το μάτι αγριεμένο έτοιμο να τον βουτήξω μου είπε κάνοντας πίσω:
    Είναι Πάσχα ,είναι Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα, καλή εβδομάδα,
    Εγώ μαζί σουλ. Ούτε ως τον Χολαργό. Στο κατάκεντρο γίνεται? τι διάβολο θα κάψουν την Φωκίωνος? Τον Λυκαβηττό? τον Στρέφη?

    Εγραψα κάτι, για το κέντρο προ ημερών με τις φωτιές. αν έχεις διάθεση...

    http://zouzounasgoodlife.blogspot.com/2009/08/blog-post_23.html

    Βάλε περιορισμό στα σχόλια για να αποφύγουμε την κινεζομανία αυτές τις ημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το είχα διαβάσει,και μου θύμισες την λαϊκή που ψώνιζε η μάνα μου!
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ είμαι παιδί του κέντρου.
    Γεννήθηκα λίγο πιο κάτω από την Ομόνοια,μεγάλωσα λίγο πιο πάνω από την Ακαδημία,έζησα λίγο πιο πέρα από το Χίλτον και κατέληξα πια στον Χολαργό που σε 15 λεπτά βρίσκεσαι αμα θέλεις στο κέντρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ολο διαβάζω περαπάνω γιά την χαρά της οικο-δομής και θυμάμαι νοσταλγικά τα δικά μου: αφού εφυγαν οι γονείς μου και βρέθηκα στην Ελλάδα απροσδόκητα μονίμως (νόμιζα) είπα να γκρεμίσω το διαμερισμα σε τούβλα και μπετόν και να το ξαναφτιάξω απ΄το μηδεν ώς αυτο-θεραπεία.

    Δεκατέσσερεις Αλβανούς, τέσσερεις Βούλγαρους, πέντε Αιγύπτιους (με οικογένειες), τρείς Ελληνες, ένα πολιτικό μηχανικό, δύο επιθεωρητές του ΙΚΑ, τρία όργανα της τάξης, ένα διευθυντή διεθνούς πολυκαταστήματος και έξι μήνες αργότερα έγινε κουκλί και το απολαμβάνουμε 1-2 βδομάδες κάθε 2-3 μήνες!

    Η επόμενη φορά τέλη Σεπτεμβρίου αρχές Οκτωμβρίου οπότε και θα δείξω στην γυνναίκα μου και το εσωτερικό Ελληνικού Γυμνασίου. Εκείνες οι αστραπές σημερα: μήμπως έρχονταν από άνωθεν κατά κάποιου ανηψιού;

    Πληροφορίες γιά τον Κινέζο μας: Κατ’αρχάς μάς έρχεται από την δημοκρατική Ταιουάν. «Συγγνώμη γιά την ενόχληση», λέει (είναι και ευγενικός), «Φτιάξτε τη ζωή σας με τρόπο που να σας δίνει χαρά και διασκέδαση» και μετά ακολουθούν links (σύνδεσμοι) οι οποίοι οδηγούν ΟΧΙ σε σελίδες του ίντερνετ αλλά σε καμουφλαρισμένα προγράμματα php τα οποία μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλία στο κομπιούτερ του χειριστή χωρίς να το καταλάβει ο αθώος, και απο ‘κει και πέρα τα προγράμματα php κάνουν ότι θέλει ο Κινέζος... Αυτά τα php είναι τοποθετημένα ανάμεσα σε άκακα links, που πάνε σε διαφημιστικές σελίδες (αμφισβητούμενου ηθικού περιεχομένου).

    Είναι οπωσδήποτε αυτόματο spam το οποίο μπορεί να μπλοκαριστεί μόνο με την χειρονακτική εργασία του να πρέπει εμείς οι νομοταγείς ακόλουθοι της αθεόφοβης σκέψης να δακτυλογραφούμε εκείνη την αυτόματα παρουσιαζόμενη λεξούλα για να διαβεβαιώνουμε τας αγνάς μας προθέσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κι εγώ είμαι υπέρ του σπιτιού στο κέντρο. Τα απομακρυσμένα σπίτια δεν μου αρέσουν. Θέλω να μπορώ να βγω για ένα ποτό, για να περπατήσω, για να πάω σινεμά, να δω κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να μπω στο αυτοκίνητο μου και να οδηγήσω ένα μισάωρο.

    Υ.Γ. Ελπίζω να μην σεβάστηκες το Πάσχα και να τον βούτηξες τον ξυλουργό σέρνοντας τον μέχρι το σπίτι για να φτιαξει τα κουφώματα. Και αφού το έκανε να τον έδειρες κιόλας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν και ζει στις ΗΠΑ ο locus, νομίζω ότι χτύπησε κέντρο.

    Αθεόφοβε, καλώς σε ξαναβρίσκω φίλε μου. Σε αυτή τη χώρα το μόνο που αξίζει να αγοράσεις είναι το εισιτήριο της ξενιτιάς και μια μαύρη πέτρα...

    (κι αν περισσέψει κανένα ψιλό και κανένα cd με τα τραγούδια της ξενιτιάς του Καζαντζίδη!).

    Ήρθε η ώρα του Γιωργάκη. Τι βίτσια έχει αυτή η χώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Επίσης, διαφωνώ με την λογοκρισία στον Κινέζο. Ο άνθρωπος κάνει οικονομική εξόρμηση για να βαφτεί το ...σινικό τείχος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μυρίζω “στήσιμο” ......όλα τα σχόλια υπέρ Αθεόφοβου και κανένας υπέρ της συζύγου....
    Ενώ είναι καταφανέστατο το πόσο δίκαιο είχε......
    Ακόμη και η φωτιά την δικαιώνει , αν ο Αθεόφοβος είχε κτίσει την βίλα του στας εξοχάς είναι πιθανόν να είχε αντιληφθεί έγκαιρα την έναρξή της και με ένα κουβά νερό από την πισίνα του να την έσβηνε, σώζοντας την Αττική και γινόμενος ήρωας στα μάτια της .....

    Ενώ τώρα κάθε φορά που ακούει το καζανάκι του αποπάνω θα πρέπει να εφευρίσκει δικαιολογίες του τύπου “....κάτι τους πείραξε ... δοιάρια έχουν...” :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. thinks-
    Όλοι αυτοί που περιγράφεις για την επισκευή ενός διαμερίσματος θα ήσαν αρκετοί για να φτιάξουν την γέφυρα του Ριου!

    NdN-
    Συμφωνούμε απόλυτα!
    Προσωπικά ως γνήσιος κινηματογραφόφιλος δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι χιλιόμετρα μακρυά από τους κινηματογράφους.

    doctor-
    Με ιδιαίτερη χαρά σε ξαναβλέπω!
    Μας έλειψες!
    Μάλλον ήρθε η ώρα του Γιωργάκη να γίνει Γιώργος μιας και ο Κωστάκης έγινε μεν Κώστας αλλά κατάφερε να τα κάνει σκατά και σαν την γάτα προσπαθεί τώρα να τα κρύψει!

    glam-
    Θεωρητικώς έχεις δίκιο ότι με το νερό από την πισίνα θα μπορούσα να σβήσω την φωτιά!
    Πρακτικώς όμως το σφάλμα σου έιναι ότι ο Αθεόφοβος απεχθάνεται τις πισίνες,καθότι λάτρης του θαλασσινού νερού, και δεν θα έφτιαχνε ποτέ του καμία,άν και όπως έχει πει και ο Χάρυ Κλίν μπορείς να μαζέψεις τους φίλους σου εκεί και να τραγουδάτε όλοι μαζί αντάρτικα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σωστή η πατατήρηση και μάλλον είχα διαισθανθεί την αλήθεια αυτή από τότε, γιατί στην τελευταία μου επίσκεψη στο πολυκατάστημα ανεφώνησα στούς φίλους πιά πωλητές: "Τελειώσαμε! Εκεί πού ήταν ο Φλοίσβος στεκεται τώρα μία τεράστια πυραμίδα!" (τα επακόλουθα νεανικών ονείρων περί αρχιτεκτονικής).

    ΑπάντησηΔιαγραφή