ΠΕΡΙ ΘΕΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΜΑΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ

ΘΕΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΜΑΤΑ

Επιστρέφοντας από την Σκανδιναβία και το Μεγανήσι, που πήγα στην συνέχεια, κοίταξα να αναπληρώσω τα κενά ενός μηνός στα θεάματα.

Έτσι λοιπόν είδα στο Θέατρο Παπάγου τον Μπακαλόγατο με τον Φιλιππίδη που απετέλεσε τον θεατρικό του θρίαμβο με 300.000 θεατές μέχρι στιγμής.

Ο Φιλιππίδης ήταν επαρκής στον ρόλο αυτό, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη δεν κατάφερε να αποφύγει να δώσει μια ερμηνεία του ρόλου που είχε πάρα πολλά στοιχεία από τον Ζήκο του Χατζηχρήστου στο κλασικό πλέον "της κακομοίρας" που αποτελεί μαζί με τον Ηλία του 16ου, τους Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες και τον κ.Πτέραρχο την μοναδική προσφορά αυτού του ηθοποιού στην κινηματογραφική μας κωμωδία.

Πιστεύω ότι όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα ρόλο που κάποιος άλλος στο παρελθόν έχει καταστήσει κλασσικό και σημείο αναφοράς, πρέπει να προσπαθήσεις να του δώσεις μια τελείως διαφορετική και προσωπική ανάγνωση που να μην θυμίζει σε τίποτα τον αξέχαστο προηγούμενο πρωταγωνιστή.

Και ο Φιλιππίδης δυστυχώς δεν το πέτυχε σε αυτόν το ρόλο.

Η άλλη παράσταση που είδα στο Λαύριο ήσαν οι Ιππείς του Αριστοφάνη από την Θεατρική Διαδρομή και το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου με πρωταγωνιστές τον Χαϊκάλη και τον Αρμένη.

Και των δύο είχα δει τις χειμωνιάτικες παραστάσεις που ανέβασαν.

Ο μεν Χαϊκάλης είχε ανεβάσει την κωμωδία του Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντρ Οστρόφσκι «Σε στενό οικογενειακό κύκλο» σε διασκευή - σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη που όσο και να προσπάθησε τόσο αυτός όσο και η Καστάνη δεν πέτυχαν να προκαλέσουν το γέλιο των θεατών.

Ο δε Αρμένης που ανέβασε σαν σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής το έργο " Ο Άνθρωπος, το κτήνος και η Αρετή " του Λουίτζι Πιραντέλλο κατάφερε με τον γκροτέσκο τρόπο που του έδωσε ,κατά την γνώμη μου, να πετύχει την μεγαλύτερη θεατρική αποτυχία της περασμένης χρονιάς.

Την παράσταση δεν κατάφερε να διασώσει ούτε η αξιόλογη Αριέττα Μουτούση και η μόνη που πέτυχε αποδίδοντας με θεατρικό αισθητήριο τον ρόλο της ήταν η Χριστίνα Βαρζοπούλου.

Στους Ιππείς λοιπόν σε επιτυχή μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη (λέγε με Γεωργουσόπουλο) ο Χαϊκάλης πέτυχε απόλυτα στον ρόλο του Αλλαντοπώλη με επαρκή τον Αρμένη ως Παφλαγόνα.

Το έργο του Αριστοφάνη που αποτελεί μια σκληρή πολιτική σάτιρα με την διαμάχη δύο λεχριτών δημαγωγών για να αποκτήσουν την εξουσία του Δήμου προκάλεσε ένα πολύ εύστοχο σχόλιο της κόρης μου βγαίνοντας από το θέατρο.

Με αυτό το έργο κατάλαβα ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο,αφού τα ίδια γίνονται από την αρχαιότητα!

Τέλος πάλι στο Λαύριο απολαύσαμε, για μια ακόμα φορά, την σε μεγάλα κέφια Χάρις Αλεξίου τώρα μαζί με την επίσης αξιόλογη Μάρθα Φριντζήλα μια συναυλία διαφορετική από αυτή που είχε δώσει το χειμώνα στο ΠΑΛΛΑΣ.

Ο Κώστας Παπαδούκας που είχε κάνει τις επιτυχείς ενορχηστρώσεις παίζοντας επίσης πιάνο και keyboards, κατάφερε μαζί με την υπόλοιπη ορχήστρα να την συνοδεύει σωστά χωρίς να καλύπτει τη Χαρούλα, ώστε αυτή με την αγέραστη φωνή της να παρασέρνει όλο το θέατρο να τραγουδά μαζί της στα γνωστά της τραγούδια.

Βέβαια δεν θα μπορούσα να μην γράψω ξεχωριστά για το βιολιστή Θάνο Γκιουλετζή που χαιρόσουνα να τον ακούς αλλά και να τον βλέπεις καθώς έβλεπες ένα καλλιτέχνη που ζούσε την μουσική που έπαιζε.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ !

Είδα προ ημερών να παρουσιάζει τις ειδήσεις στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ η Λίδα Μπόλα (τώρα γιατί γράφει το Λίδα με γιώτα δεν το ξέρω), και είπα με ενθουσιασμό πως τώρα πλέον ο αγώνας δικαιώνεται!

Την κοπέλα αυτή την είχα στην καρδιά μου από την εποχή του Ωνασείου.

Το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ την είχε τότε στήσει έξω από το Ωνάσειο ,ώστε να μπορέσει να μεταδώσει ότι νεώτερο υπήρχε σχετικά με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου που νοσηλευόταν εκεί.

Προφανώς ο σταθμός θα ήθελε να έχει την πρωτιά όταν ο Ανδρέας αποδημούσε είς Κύριον αλλά αυτός δεν τους έκανε την χάρη!

Νοσηλεύτηκε για 123 μέρες στο Ωνάσειο και πέθανε τελικά στο σπίτι του αφού εν τω μεταξύ είχε πλέον παραιτηθεί από πρωθυπουργός.

Η ταλαίπωρη Λίδα Μπόλα είχε ξεροσταλιάσει απ΄ έξω από αυτό και σε κάθε σύνδεση που γινόταν στις ειδήσεις, κάθε λίγο για να μην μένει και σε αχρηστία και το link που είχαν στήσει ,έβγαινε στο ραδιόφωνο και έλεγε ότι η κατάσταση είναι σταθερή και δεν έχουμε να σας πούμε κάτι καινούργιο !

Την είχε λυπηθεί από τότε η ψυχή μου, και έτσι θυμάμαι το όνομα της από τις πολλές φορές που το είχα ακούσει, παραμένοντας σαν βράχος ακλόνητος εκεί με το μαρκούτσι έτοιμο στο χέρι, και έτσι χωρίς να την ξέρω, την είχα συμπαθήσει για την ταλαιπωρία που τράβαγε τόσες πολλές μέρες οπότε σήμερα που την είδα στην τηλεόραση αισθάνθηκα ότι ήρθε πλέον η δικαίωση της.

Ν΄ ασαι καλά κορίτσι μου!