ΤΟ 1821, Ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ, ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Το εικοσιένα ,έχουμε ως την ώρα την ιστορία του;

Φοβάμαι πως όχι.
Την μυθολογία του ;
Φοβάμαι πώς ναι.

Κωστής Παλαμάς

Το  ότι το άρθρο του Νίκου Δήμου για τα αληθινά γεγονότα του 21 με τίτλο Πότε θαδιδαχθούν τα παιδιά την αλήθεια για το 21; θα προκαλούσε αντιδράσεις από την δεξιά ήταν αναμενόμενο.

Από τις πιο κόσμιες ήταν του  υφυπουργού Παιδείας  Κωνσταντίνου Γκιουλέκα που  τόνισε ότι πρόκειται για μηνύματα διχασμού ενώ πιο επιθετική ήταν του  βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Αργύρη Ντινόπουλου, ο οποίος είπε ότι  εκπροσωπεί μια παρηκμασμένη δήθεν πνευματική ελίτ η οποία προκειμένου να βγει από την αφάνεια είναι ικανή να πει οποιαδήποτε ιστορική ανακρίβεια αλλά και ιστορική βλακεία.

Βέβαια δεν προκαλεί εντύπωση ότι τα ακροδεξιά ιστολόγια τον χαρακτηρίζουν   μιαρό εξάμβλωμα της παγκοσμιοποίησης, ο εμετικός ανθέλληνας Νίκος Δήμου κτλ.

Από τις αντιδράσεις δεν μπορούσε να λείπει  η Ιερά Σύνοδος. Χωρίς να τον κατονομάζει αναφέρει πως: Χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821. Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως φάνηκε και από δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. Αποδεικνύονται ανιστόρητοι και εμπαθείς

Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως είναι τα σχόλια πολλών αναγνωστών που αποδεικνύουν πως τα στερεότυπα που έχουν διδαχθεί στην  σχολική  τους ιστορία τους,  τους έχουν δημιουργήσει την ακλόνητη πεποίθηση πως αυτή είναι η μόνη και πραγματική αλήθεια.

Δεν αντικρούει βέβαια  κανείς από αυτούς τα γραφόμενα στο κείμενο, προφανώς γιατί δεν μπορεί,  αλλά  σαν τους θρήσκους που το δόγμα είναι η εξ αποκαλύψεως αλήθεια οπότε οτιδήποτε είναι αντίθετο σε αυτήν είναι ψευδές, κατηγορούν τον συγγραφέα για όσα έγραψε που δεν συμβιβάζονται με το φαντασιακό πρότυπο που έχουν κατασκευάσει στο μυαλό τους για την επανάσταση του 1821.

Αλλά ας δούμε από την ιστορία μερικές αλήθειες από αυτές που αναφέρονται στο άρθρο. Αρχικά για τους αρματολούς και κλέφτες.

«Τα κατορθώματα τού Ζαχαριά και των Κολοκοτρωναίων, αν και δοξάζονται με ποιήματα και πομπώδικα πεζογραφήματα,ήταν έργα ληστών και κατσικοκλεφτών.
Ζούσαν αυτοί από το φτωχό χριστιανό χωριάτη και σπάνια τολμούσανε να ληστέψουν κοτζάμπαση  κι ακόμα σπανιότερα τούρκον αγά» γράφει ο Γ. Βλαχογιάννης στα «Ιστορικά ραπίσματα», σελ. 68, σημ. 1

Περισσότερα  και αποκαλυπτικότερα για τους αρματολούς και κλέφτες  μπορεί να διαβάσει κανείς εδώ.

Σχετικά με την εκκλησία και την Αγία Λαύρα έχω γράψει στο παρελθόν τα ποστ  Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ  και  ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ; 

Ο Πατριάρχης δε Γρηγόριος Ε΄ εκτός  από τις αφοριστικές εγκυκλίους του κατά της επανάστασης του Σούτσου, του Υψηλάντη κτλ είχε στραφεί, πολύ πριν την Επανάσταση, με εγκύκλιο του στις  1-12-1798 και κατά του Συντάγματος του Ρήγα, δηλαδή 6 μήνες μετά την δολοφονία του με στραγγαλισμό  και διέτασσε τον Μητροπολίτη Σμύρνης :

  να εγρηγορής όλαις δυνάμεσιν εν πάσι τοις μέρεσι της επαρχίας σου, και κώμαις και χωρίοις παραλίοις και μεσογείοις, να μη παρεμπέση τοιούτον σύνταγμα εις ανάγνωσιν τω χριστιανικώ εμπιστευθέντι σοι λαώ, όπερ να μη εμφανισθή πρώτον τη αρχιερωσύνη σου· ότι πλήρες υπάρχει σαθρότητος εκ των θολερών αυτού εννοιών, τοις δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως εναντιούμενον.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι για την απελευθέρωση του Ρήγα υπήρξαν προς τον Σουλτάνο Σελίμ Γ΄πολλές εκκλήσεις από εξέχοντα πρόσωπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όπως  ο ηγεμόνας του Βιδινίου Οσμάν Πασβάνογλου και ο Αλή Πασάς.

Η επανάσταση του 21 μετά τους φοβερούς εμφύλιους πόλεμους του 1823-25 αν δεν είχαν επέμβει οι ξένες δυνάμεις, για τα δικά τους βέβαια συμφέροντα, με την συνθήκη του Λονδίνου και την ναυμαχία του Ναβαρίνου  θα είχε τελειώσει άδοξα. όπως πολύ σωστά γράφει ο Δήμου.

Σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς αρκεί να διαβάσει κανείς όλο τον Εθνικό μας Ύμνο στον οποίο η περιγράφεται με αρκετή ωμότητα η σφαγή που έγινε.

Η συμφωνία των αρχηγών της πολιορκίας ήταν ότι σε περίπτωση παράδοσης τής πόλης τα στρατεύματα θα έπαιρναν τα 2/3, ενώ το 1/3 θα πήγαινε στο δημόσιο ταμείο, ενώ σε περίπτωση επιτυχημένης επίθεσης, τα στρατεύματα θα έπαιρναν τα 3/4. 

Παρά το ότι οι Τούρκοι παραδόθηκαν οι Έλληνες στρατιώτες, προ του κινδύνου τα λάφυρα να τα αρπάξουν οι κοτζαμπάσηδες αρχηγοί, έκαναν έφοδο και άρχισαν το πλιάτσικο και τις σφαγές και όπως γράφει ο Κορδάτος :

Τέτοια ήταν η μανία της αρπαγής, που έκοβαν από τις πλούσιες Τουρκάλες τα χέρια και τα δάχτυλα για να πάρουν τα δακτυλίδια και βραχιόλια που φορούσαν.

Ο Κολοκοτρώνης διηγείται πως το άλογο του από τα τείχη ως τα σεράγια δεν πάτησε στην γή. 

Ευνόητο είναι ότι στο δημόσιο ταμείο δεν μπήκε τίποτα.

Οι μόνοι που γλύτωσαν από την σφαγή ήσαν οι Αρβανίτες γιατί τους γλύτωσαν ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας με αντάλλαγμα όλη την κινητή τους περιουσία που την φόρτωσαν σε  15 βαριά μπαούλα.
Σχετικά για τους Αρβανίτες γράφω στο  Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΓΚΑΓΚΑΡΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ

Τέλος  όσο αφορά τους επαναστάτες του 21 και την καταγωγή τους , τα δύο  άρθρα του Ραφαηλίδη που έχω δημοσιεύσει νομίζω ότι είναι απολύτως αποκαλυπτικά.

 Η ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και

ΟΛΟΙ 0Ι ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ..

Στο παραπάνω δε πολύ σωστά ορίζει πως:

Φασισμός είναι η πίστη σε μύθους, που προτείνον­ται ως πραγματικότητες και γίνονται αντιληπτές ως τέ­τοιες, καθώς και η επιλεκτική αντιμετώπιση του ιστορικού χρόνου με άλματα και κενά μνήμης, όπου βυθίζεται και χάνεται η Λογική, τούτο το υπέρτατο πο­λιτιστικό δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων, το τόσο σπάνιο σήμερα στον τόπο που κατοικούσαν εκείνοι, από τους οποίους κληρονομήσαμε το όνομα, για λόγους γεωγραφικούς και μόνο.
Όπως σήμερα με τον Δήμου, ακριβώς το ίδιο είχε γίνει παλιότερα με την μυθολογία του κρυφού Σχολείου, αλλά και πιο πρόσφατα με την Ρεπούση και την ιστορία του χορού του Ζαλόγγου, όπως γράφω στο :  Η ΡΕΠΟΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

Νομίζω πως ο καλύτερος επίλογος σε αυτό το κείμενο δεν μπορεί να είναι παρά ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ραφαηλίδη ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ και από το κεφάλαιο Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Επανάσταση του 1821 ήταν όντως επανάσταση. Αλλά με μια έννοια εντελώς διαφορετική απ' αυτή που της δίνουν τα σχολικά εγχειρίδια και οι επίσημες Ιστορίες, που φαίνεται πως αγνοούν τη ση­μασία της λέξης. Επανάσταση, λοιπόν, σημαίνει εξέγερ­ση μέρους του λαού μιας συγκεκριμένης εθνότητας εναντίον μέρους του ίδιου λαού της ίδιας εθνότητας.

Η Γαλλική Επανάσταση, για παράδειγμα, ήταν επανά­σταση, γιατί κάποιοι Γάλλοι ξεσηκώθηκαν εναντίον άλ­λων Γάλλων. Το ίδιο και η Οκτωβριανή Επανάσταση.

Ο πόλεμος που τελείται στη διάρκεια μιας επανά­στασης η οποία, σημειωτέον, δεν καταλήγει αναγκα­στικά σε πόλεμο, αφού οι διαφορές μπορούν να διευ­θετηθούν και με διαπραγματεύσεις, είναι αναγκαστικά εμφύλιος (πόλεμος ανάμεσα σε μέλη της ίδιας φυλής). Γιατί, λοιπόν, η Ελληνική Επανάσταση ονομάστηκε  επανάσταση; Αν οι Έλληνες πολεμούσαν τους Τούρκους, θα έπρεπε να έχουμε, απλώς, έναν «απελευθε­ρωτικό πόλεμο», με στόχο την εκδίωξη του κατακτητή από εδάφη που κατοικούνταν από μια συγκεκριμένη εθνότητα, που επιθυμούσε να αυτοδιοικηθεί και να αυτονομηθεί (να θεσπίζει η ίδια τους νόμους).

Το γεγονός, λοιπόν, πως η Ελληνική Επανάσταση εξαρχής ονομάστηκε επανάσταση και όχι «απελευθε­ρωτικός πόλεμος», δηλώνει πως αυτοί που εξεγέρθη­καν κατά των Τούρκων, δεν ήταν μόνο τα μέλη μιας συγκεκριμένης εθνότητας, π.χ. οι Έλληνες, αλλά όλες οι εθνότητες που κατοικούσαν στη γεωγραφική περιο­χή της Ελλάδας.