Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟ BBC. Β΄ΜΕΡΟΣ





Συνέχεια από εδώ

Στην λίστα έχει διατηρηθεί πρώτος ο αγγλικός τίτλος  και έχει προστεθεί ο γνήσιος τίτλος της και ο τίτλος με τον οποίο προβλήθηκε στην χώρα μας, εάν είναι διαφορετικοί από τον αρχικό.
Οι ταινίες με αυτό το χρώμα δεν έχουν προβληθεί στην χώρα μας.
Με κόκκινα γράμματα είναι όσες έχω δει και γράφω γι΄αυτές μια συνοπτική δική μου κριτική
Με έντονα γράμματα είναι όσες έχω βαθμολογήσει με με 3 έως 5 αστεράκια.

50. The Assassin-Η Σιωπηλή Δολοφόνος(Hou Hsiao-hsien, 2015) 1 ½
Μια άρτια από πλευράς αισθητικής ταινία που όμως με το χαοτικό της σενάριο δεν επιτρέπει εύκολα στον δυτικό θεατή να κατανοήσει εύκολα τις σχέσεις των προσώπων και τους λόγους των πράξεων τους, ενώ ταυτόχρονα με την αργή της εξέλιξη αποσπάται η προσοχή του στα εξαιρετικά εικαστικά της πλάνα. 

49. Goodbye to Language- Adieu au Langage-Αποχαιρετισμός στην γλώσσα  (Jean-Luc Godard, 2014) 1
Μεγάλος θαυμαστής του Γκοντάρ στις παλιές του ταινίες δεν άντεξα να την δω ολόκληρη έχοντας πια την αίσθηση πως απλά η μανιέρα του αντικατέστησε την έμπνευση.

48. Brooklyn (John Crowley, 2015) 2 ½
Ένα κλασσικό αλλά καλοδοσμένο μελόδραμα, που αναπαριστά καλά την ατμόσφαιρα της εποχής που γίνεται η ιστορία και με μια νέα πρωταγωνίστρια που κερδίζει αμέσως τον θεατή.

47. Leviathan (Andrey Zvyagintsev, 2014) 3 ½
Σε ένα μοναδικής αισθητικής φυσικό περιβάλλον μια ιστορία που δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πως η κρατική εξουσία μαζί με την θρησκευτική μπορούν να συντρίψουν τον καθένα ιδίως όταν και οι διαπροσωπικές σχέσεις συμβάλλουν σε αυτό. 

46. Certified Copy-Γνήσιο Αντίγραφο (Abbas Kiarostami, 2010) 4
Ένα κομψοτέχνημα επάνω στις σχέσεις ενός ζυγαριού, με ένα διαλογο που σου δημιουργεί ευφορία να τον ακούς, και με τους δύο πρωταγωνιστές να πλάθουν γνήσια ανθρώπινους ολοκληρωμένους χαρακτήρες.

45. Blue Is the Warmest Color-La Vie d’ Adele-Η Ζωή της Αντέλ
 (Abdellatif Kechiche, 2013) 3 ½
 Η επιτυχία της ταινίας είναι ότι ενώ δείχνει την πορεία μιας έφηβης στην συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλικής της ιδιαιτερότητας ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται ουσιαστικά στην ανάπτυξη ενός μεγάλου έρωτα που τον αποδέχεται ο θεατής άσχετα από το φύλο των ατόμων.
Τα συνεχή κοντινά πλάνα καταφέρνουν να δώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα των δύο εξαιρετικών πρωταγωνιστριών και οι ερωτικές σκηνές παρά την τολμηρότητα τους και την μεγάλη διάρκεια τους καταφέρνουν να μην ξεπέφτουν ούτε στιγμή στην ωμότητα του σκληρού πορνό.

44. 12 Years a Slave (Steve McQueen, 2013) 3
Σκληρή ταινία με ακαδημαΙκή γραφή που πετυχαίνει λόγω του θέματος της να προκαλεί την ταυτοποίηση ενός ευρύτερου κοινού, στο οποίο και απευθύνεται,με τον ήρωα της θύμα ενός ρατσισμού που δυστυχώς και στις μέρες μας υπάρχει ακόμα σε ένα μέρος της κοινωνίας.

43. Melancholia (Lars von Trier, 2011) 2 ½
Ο υπερεκτιμημένος κατά την γνώμη μου Τρίερ, γύρισε μια ταινία για την μελαγχολία και τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ανθρώπων στον επερχόμενο θάνατο. Εικαστικά άψογη, με καταπληκτική απόδοση της πρωταγωνίστριας,δεν καταφέρνει να πείσει τον θεατή για την όλη συμπεριφορά των ατόμων γύρω από την νύφη.

42. Amour (Michael Haneke, 2012)  3
Δύο μοναδικές ερμηνείες από την Ριβα και τον Τρεντινιάν σε μια καταθλιπτική ταινία που δείχνει όμως πως ο έρωτας μιας ζωής οδηγεί και τους δύο προς τον θάνατο όταν ο ένας αρρωστήσει βαριά.
Η ταινία βέβαια δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό που που περιμένει να περάσει δύο ευχάριστες ώρες στον κινηματογράφο. 

41. Inside Out-Τα μυαλά που κουβαλάς(Pete Docter, 2015) 2
Ευρηματική ταινία που απευθύνεται κυρίως σε εφήβους και ενήλικο κοινό που μόνο αυτό μπορεί να καταλάβει την όλη ιστορία η οποία βασίζεται στην λειτουργία του εγκεφάλου. 

40. Brokeback Mountain-Το μυστικό του Brokeback Mountain (Ang Lee, 2005)  3
Ταινία σαφώς υπερτιμημένη λόγω του θέματος, με καλές ερμηνείες, σωστό ρυθμό και φωτογραφία. 

39. The New World-Ο Άγνωστος Κόσμος(Terrence Malick, 2005) 4
Τα τρειλερ της ταινίας προδιαθέτουν για μια περιπέτεια από την κατάκτηση του Νέου Κόσμου γεγονός το οποίο παραπλάνησε πολλούς που δεν ξέρουν τον Μάλικ να δουν την ταινία και να απογοητευτούν.
Η ταινία είναι ένα ποιητικό σχόλιο για τον έρωτα και την βαρβαρότητα των «πολιτισμένων» αποίκων της Αμερικής που κατέστρεψαν τον ντόπιο πολιτισμό.Η ταινία έχει ένα αργό διεισδυτικό ρυθμό που σε κατακτά βαθμιαία, γιατί η εικόνα που είναι αναπόσπαστα δεμένη με μια καταπληκτική μουσική επένδυση σε συνεπαίρνει. 

38. City of God- Cidade de Deus- H πόλη του Θεού (Fernando Meirelles and Kátia Lund, 2002)
½
Μια ταινία που αποδίδει πιστά και με ρεαλισμό την σημερινή πραγμτικότητα που υπάρχει στις φαβέλες και τους κλειστούς ορίζοντες που αντιμετωπίζουν εκεί χιλιάδες παιδια.

37. Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives (Apichatpong Weerasethakul, 2010)

36.
Timbuktu (Abderrahmane Sissako, 2014)

35. Crouching Tiger, Hidden Dragon-Τίγρης και Δράκος(Ang Lee, 2000)
½
Εξαιρετικές χορογραφίες με εικόνες μοναδικής αισθητικής, μια ταινία έξω από όλα τα συνηθισμένα που θα αποτελέσει μέτρο σύγκρισης για αντίστοιχες στο μέλλον.

34. Son of Saul-Saul Fia-Ογιός του Σαούλ(László Nemes, 2015) 4
Μια συγκλονιστική ταινία που χωρίς να δείχνει την φρίκη πετυχαίνει να σου δείνει την αίσθηση της ενώ ταυτόχρονα ο πρωταγωνιστής της αγωνίζεται με κάθε τρόπο σύμφωνα με την δική του αντίληψη να διατηρήσει την ανθρώπινη υπόσταση του.

33. The Dark Knight (Christopher Nolan, 2008)

32. The Lives of Others- Das Leben den Anderen-Η ζωή των άλλων
 (Florian Henckel von Donnersmarck, 2006) 4
Ταινία που καταφέρνει με σχεδόν ντοκυμαντερίστικο τρόπο να δίνει την αλλοίωση είτε καλή είτε κακή των ανθρώπινων σχέσεων εξ αιτίας ενός απάνθρωπου και εκφοβιστικού καθεστώτος.
Η είκόνα του πρωταγωνιστή που δεν έχει προσωπική ζωή και μεταστρέφεται με την παρακολούθηση των άλλων θα μείνει για καιρό στη μνήμη μας. μΠρώτη ταινία ενός μεγάλου σκηνοθέτη. 

31. Margaret (Kenneth Lonergan, 2011)

30. Oldboy (Park Chan-wook, 2003) 3
Σκηνοθεσία και φωτογραφία εξαιρετική, ταινία συγγενής με το kill Bill πολύ καλοί ηθοποιοί αλλά στο σύνολο απωθητική. 

29. WALL-E (Andrew Stanton, 2008)
½
Από τις καλύτερες του είδους.

28. Talk to Her-Hable con ella-Μίλα της  (Pedro Almodóvar, 2002) 4
Με μοναδική ευαισθησία  ο Αλμοδόβαρ ξεδυπλώνει το παρελθόν των αφηγητών του  από τους μονολόγους τους χωρίς αντίλογο μιας και οι γυναίκες στις οποίες απευθύνονται βρίσκονται σε κώμα.

27. The Social Network (David Fincher, 2010) 2
Σκηνοθετικά καλή αλλά με θέμα που πολλούς τους αφήνει παγερά αδιάφορους.

26. 25th Hour (Spike Lee, 2002)  4
Ένας εξαιρετικός Έντουαρντ Νόρτον σε μια, με μοναδικά  δοσμένο τρόπο, συγκλονιστική ταινία υπαρξιακής αναζήτησης.

25. ​Memento (Christopher Nolan, 2000) 2 
½
Η ταινία βασίζεται σε μια πρωτότυπη μεν αλλά ιδιόρρυθμη ιδέα που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή από τον θεατή στην παρακολούθηση της.

24. The Master (Paul Thomas Anderson, 2012) 2
Υπερεκτιμημένη ταινία με ένα θέμα που μπορεί στην Αμερική να αποτελεί μεγάλο πρόβλημα αλλά για το ευρωπαϊκό κοινό είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο.
Η ταινία διαθέτει ένα χαοτικό σενάριο,που ουσιαστικά ενώ δεν προσφέρει ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του θέματος της, δίνει την ευκαιρία στους δύο πρωταγωνιστές να δώσουν ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας. 

23. Caché-Κρυμμένος (Michael Haneke, 2005) 3 
½
Μετά την απογοητευτική ,για μένα, Δασκάλα του Πιάνου, ο Χάνεκε πέτυχε να γυρίσει ένα από τα συναρπαστικότερα  ψυχολογικά θρίλερ.Η ταινία έχει συνεχή εσωτερικό ρυθμό και παρά την αποστασιοποιημένη κάμερα τα συναισθήματα των ηρώων δίνονται από την εικόνα και όχι από τον λόγο. Η μεγάλη ηθοποιός Ανι Ζιραρντώ είναι η μητέρα. 

22. Lost in Translation-Χαμένοι στην μετάφραση (Sofia Coppola, 2003) 3
Όποιος δεν έχει βρεθεί μόνος σε μια ξένη πόλη δεν μπορεί να καταλάβει τις καταστάσεις πού προβάλει η ταινία. Όσοι θέλετε δράση μακριά

21. The Grand Budapest Hotel (Wes Anderson, 2014)
4
Μια ταινία με φαντασία, πρωτοτυπία, λεπτό χιούμορ και μοναδικό καστ ηθοποιών, στο οποίο ξεχωρίζει το πρωταγωνιστικό δίδυμο, και την οποία την απολαμβάνεις από την αρχή μέχρι το τέλος.

20. Synecdoche, New York-H συνεκδοχή της Νέας Υόρκης (Charlie Kaufman, 2008)  
½
Το Βατερλό ενός σπουδαίου σκηνοθέτη που θέλοντας να περάσει πολλά μηνύματα κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια χαώδη ταινία αναγκάζοντας και ένα σημαντικό ηθοποιό να καταφύγει σε ενα ρόλο με σκέτη μανιέρα.

19. Mad Max: Fury Road (George Miller, 2015) 2
Μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί όλα τα νέα στοιχεία εντυπωσιασμού του θεατή σε αυτή την ταινία, δυστυχώς όμως όλα αυτά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις αρχικές ταινίες που έχουν μείνει ανεξίτηλα γραμμένες στην μνήμη μας

18. The White Ribbon-Η λευκή κορδέλα (Michael Haneke, 2009) 2 
½
Μια άψογη εικαστικά ταινία που καταγράφει με συνεχείς μικρές εικόνες την ωμή πραγματικότητα όλων των κλειστών κοινωνιών της Ευρώπης με την ενυπάρχουσα και καλά κρυμμένη βία δοσμένη με την δομή μιας αστυνομικής ταινίας ώστε να κρατά συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή.
Η σχέση όμως με ναζισμό είναι στην φαντασία των κριτικών και του σκηνοθέτη γιατί οι αιτίες που τον δημιούργησαν είναι τελείως διαφορετικές και ασχέτες με την βία εκείνης της εποχής που υπήρχε σε όλες τις χριστιανικές κοινωνίες της εποχής ευρώπης και Αμερικής.


17. Pan’s Labyrinth-El laberinto del Fauno Ο Λαβύρινθος του Πάνα- (Guillermo Del Toro, 2006) 3
Έξυπνο και πρωτότυπο πάντρεμα πραγματικότητας και φαντασίας σε μία ταινία που έχει μια ξεχωριστή γοητεία. 

16. Holy Motors (Leos Carax, 2012) 1 
½
Ένας εξαιρετικός ηθοποιός,μερικές άψογες σκηνές και η συνεχής περιέργεια να διαπιστώσεις τις προθέσεις του σκηνοθέτη δεν μπορούν να κρατήσουν συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή σε αυτό αλλοπρόσαλλο, δήθεν σινεφίλ και σουρεαλιστικό κατασκεύασμα που σήμερα πλέον δεν μπορεί να προκαλέσει όπως στην εποχή του ο Ανδαλουσιανός σκύλος του Μπουνουέλ. 

15. 4 Months, 3 Weeks and 2 Days (Cristian Mungiu, 2007) 2 
½
Ταινία που ακολουθεί μια λογική ντοκυμαντέρ καταγράφοντας με αποστασιοποίηση την ιστορία μιας παράνομης έκτρωσης και τις επιπτώσεις που έχει αυτή στους ανθρώπους.
Οι δύο κοπέλες εξαιρετικές στους ρόλους τους αν και η ταινία πιστεύω ότι έχει υπερεκτιμηθεί. 

14. The Act of Killing (Joshua Oppenheimer, 2012) 3
Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ με τους αληθινούς πρωταγωνιστές  των σφαγών το 1965-66 στην Ινδονησία, που αναπαριστούν υπερήφανοι το πως σκότωνα τους κομουνιστές.

13. Children of Men-Τα παιδιά των ανθρώπων(Alfonso Cuarón, 2006) 4
Η ταινία μου θύμισε μιά παλιά του Ρομέρο με ζόμπι.Εάν αποδεχόσουν την σύμβαση της ύπαρξης τών ΄ζομπι από κεί και πέρα η ταινία ήταν τελείως ρεαλιστική με τις συμμορίες να σπάνε τα σουπεμέρκετ και να αδιαφορούν για τα ζόμπι.Το ίδιο και εδώ .Εάν δεχθείς την σύμβαση ότι οι ανθρωποι δεν κάνουν παιδιά η ταινία δείχνει ένα ζοφερό μεν αλλά αληθοφανές μέλλον.
Μπορεί η εξέλιξη της ιστορίας να είναι η αναμενόμενη αλλα η κίνηση της κάμερας στο χέρι σε παρασύρει σαν να βρίσκεσαι και σύ εκεί.Ο Μ.Κέην φτιάχνει μια εξαιρετική φιγούρα και ο Ουεν τον πιο πετυχημένο ρόλο του.Εξαιρετική η επιλογή των χώρων και των σκηνικών.
Μιά ταινία που θα αποκτήσει την θέση της στην ιστορία του κινηματογράφου. 

12. Zodiac (David Fincher, 2007) 3
Εξαιρετική ταινία με σωστό ρυθμό και με πολύ καλή ανάπτυξη των χαρακτήρων των πρωταγωνιστών και της ανάδειξης των δυσχερειών στην έρευνα για ένα σίριαλ κίλερ 

11. Inside Llewyn Davis (Joel and Ethan Coen, 2013) 2
Υπερεκτιμημένη και σκοτεινή μεταφορικά αλλά και από πλευράς κινηματογράφησης ταινία από τις πιο ουδέτερες και αδιάφορες των αδελφών Κοέν που προσωπικά θεωρώ πολύ μεγάλους. Ο πρωταγωνιστής ευτυχώς είναι εξαιρετικός και κρατάει επάνω του όλη την ταινία.

10. No Country for Old Men-Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους (Joel and Ethan Coen, 2007) 4
 Εξαιρετική ταινία με ένα μοναδικό σενάριο που δεν κάνει καμιά παραχώρηση σε ένα κλασσικά συμβατικό και αναμενόμενο από το κοινό τέλος.
Το κακό ,εδώ ο Μπαντέμ, είναι απόλυτο και πανίσχυρο, υπακούει δε σε ένα δικό του κώδικα αξιών που ξεπερνάει την συνήθη προσπάθεια για την απόκτηση των χρημάτων.
Από την άλλη μεριά οι «καλοί» είναι ο άπληστος περιθωριακός Μπρόλιν που πολεμάει μέχρι θανάτου για να κρατήσει τα λεφτά που του έτυχαν και αποτελούν την μοναδική ευκαιρία της ζωής του και ο ξεπερασμένος από την εποχή του σερίφης που οι περιστάσεις τον υπερβαίνουν.
Οι αδελφοί Κοέν με μοναδική μαεστρία κρατούν το ενδιαφέρον συνεχές και με το μοναδικό καστ που έχουν ,καταφέρνουν χάρις και στο διαβρωτικό και υποδόριο χιούμορ τους να δώσουν υπόσταση στους τρείς βασικούς ρόλους .
Η καλύτερη ταινία της χρονιάς μέχρι στιγμής. 

9. A Separation- Jodaeiye Nader Az Simin-Ένας χωρισμός (Asghar Farhadi, 2011) 4
Μια εξαιρετική ταινία με ένα ιδιοφυές σενάριο που δίνει μια πραγματική εικόνα των ανθρώπων όταν έρχονται αντιμέτωποι οι ηθικές τους αξίες, με την αλήθεια,τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, το συμφέρον τους και το πολιτισμικό τους περιβάλλον.
Εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς μεγάλους και μικρούς.

8. Yi Yi: A One and a Two- Και Ένα... και Δύο... Οικογενειακοί Ρυθμοί 
 (Edward Yang, 2000)

7. The Tree of Life-To δέντρο της ζωής(Terrence Malick, 2011) 2
Φιλόδοξη στις προθέσεις και αποτυχημένη στην εκτέλεση ταινία που διασώζεται από τις ωραίες εικόνες της που συνοδεύουν την εξαιρετική μουσική της.

6. Eternal Sunshine of the Spotless Mind-H αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού (Michel Gondry, 2004)2
Πρωτότυπο σενάριο, με αρκετές επαναλήψεις και με ένα Κάρευ πού ξεφεύγει από τον σαχλό εαυτό του.Η Γουίνσλετ μετά το Τζούν δεν έχει εξελιχθεί. 

5. Boyhood (Richard Linklater, 2014) 3
Με την εξαιρετική του τριλογία Before είχε ήδη πετύχει ο Λινκλέιτερ να ανήκει στους σκηνοθέτες που ξεχωρίζουν από τον σωρό. Με αυτήν την ταινία είναι ο μοναδικός πλέον που πέτυχε τον άθλο για 12 χρόνια να μαζεύει το ίδιο καστ για να αφηγηθεί μια οικογενειακή ιστορία που προφανώς εξελισσόταν καθώς μεγάλωναν οι ηθοποιοί του.
Η ταινία πετυχαίνει να μην διακρίνεις τις χρονικές διαφορές των λήψεων και κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή χωρίς να δραματοποιεί τις διαφορες καταστάσεις που προκύπτουν στην εξέλιξη της ιστορίας και παρά την μεγαλύτερη διάρκεια της.

4. Spirited Away-Tαξίδι στην χώρα των θαυμάτων (Hayao Miyazaki, 2001)

3. There Will Be Blood-Θα χυθεί αίμα(Paul Thomas Anderson, 2007) 3
Το αμερικανικό όνειρο της κατάκτησης του πλούτου με καθε μέσον και χωρίς ενδειασμούς από ένα πετρελαιά και ένα παπά.
Μοναδική ερμηνεία του Ντε Λούις που πλάθει ένα πρόσωπο απόλυτα πιστευτό αλλά το θέμα της ταινίας ιδίως με αυτό το είδος της αμερικανικής θρησκοληψίας δεν αγγίζει εύκολα το ελληνικό κοινό. 

2. In the Mood for Love-Ερωτική επιθυμία (Wong Kar-wai, 2000) 4
Μια αισθητική απόλαυση από κάθε πλευρά, τόσο από πλευράς φωτογραφίας, πλάνων  και μουσικής όσο και από την πλευρά της ανάπτυξης των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών με την εξέλιξη της υπόθεσης.

1. Mulholland Drive (David Lynch, 2001) 5
Ο κινηματογράφος απαιτεί ο θεατής να αφήσει ελεύθερη την φαντασία του πέρα από τις συμβάσεις της πραγματικότητας. Όσοι μπορούν να το κάνουν προφανώς και θα μπορέσουν να απολαύσουν αυτό το αριστούργημα που μας χάρισε ο Λίντς.

Συμπερασματικά αναλύοντας τα στοιχεία από την λίστα διαπίστωσα πως 
δεν έχω δει συνολικά 15 ταινίες από αυτές.
12 ταινίες δεν έχουν προβληθεί στην Ελλάδα αλλά  από  αυτές έχω δει 3.
Σύμφωνα με την προσωπική μου εκτίμηση  49 ταινίες της λίστας αξίζουν να βαθμολογηθούν με 3-5 αστεράκια.
Μόνο 1 κριτικός από τις ΗΠΑ έδωσε ψήφο στην ταινία The Lobster του Λάνθιμου.
Προσωπικά πάλι πιστεύω ότι από μια τέτοια λίστα είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει καμία ταινία του Γούντι Άλεν,όπως πχ το αριστουργηματικό  Match Point ή ταινίες επίσης όπως το  kill Bill του Ταραντίνο, τα μοναδικής ευαισθησίας  Μανταρίνια(Tangerines) ή το ευρηματικό locke.
Επίσης ταινίες που σίγουρα όσοι τις έχουν δει τις θυμούνται και τους άρεσαν όπως :
Black Swan
Birdman
Million Dollar Baby
Waltz with Bashir
Persepolis 
The Three Burials of Melquiades Estrada 
Life of Pi
Nine Queens
 No
Whiplash
Shutter Island 
Borat
Ajami 
Nebraska
About Elly
Babel 
Beasts of the Southern Wild 
Gett: The Trial of Viviane Amselem 
The Artist


2 σχόλια:

  1. Πρώτα πρώτα να σε συγχαρώ που έχεις δει τόσες πολλές από αυτές τις ταινίες. Αλλά όχι και νούμερο ένα το Μαλχόλαντ Ντράιβ. "Τρικυμία στο κρανίο" του Ντ. Λιντς θα την ονόμαζα εγώ. Αν εξαιρέσουμε βέβαια τις δύο εξαιρετικές ερωτικές σκηνές της Ναόμι Γουότς που μου έμειναν από αυτή την ταινία. Νομίζω πως όπως οι Έλληνες κριτικοί είχαν για χρόνια κόλλημα με τον Αγγελόπουλο, έτσι και οι Αμερικάνοι κριτικοί (στους οποίους βασίστηκε η λίστα του BBC) έχουν κόλλημα με τους υπερεκτιμημένους Λιντς, Ταραντίνο, Γουές Άντερσον και αδελφούς Κοέν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι Αμερικανοί κριτικοί ήσαν μόνο το 45% των κριτικών που ψήφισαν οπότε δεν θα μπορούσαν να καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα αν το Μαλχόλαντ Ντράιβ δεν άρεσε στους περισσότερους κριτικούς από διάφορα μέρη του κόσμου.
      Προσωπικά όπως μπορείς να διαπιστώσεις δεν εντυπωσιάζομαι από την άποψη των κριτικών και έτσι αρκετές ταινίες που αυτοί τις βρίσκουν εξαιρετικές προσωπικά τις έχω θάψει.
      Ο Λιντς για μένα είναι ικανός να γυρίσει τελείως αντιφατικές ταινίες, από το φρικαλέο Eraserhead, με το οποίο εκστασιάζονται οι κριτικοί, ενώ αντίστοιχα μπορεί να μας δώσει αριστουργήματα όπως το Μπλε Βελούδο ή το Τουίν Πικς.
      Τέλος για τον Αγγελόπουλο, επειδή έχω δει όλες τις ταινίες του, η προσωπική μου άποψη είναι ότι αν χρησιμοποιούσε ένα καλό μοντέρ οι ταινίες του δεν θα σε οδηγούσαν από την αισθητική απόλαυση του πλάνου που βλέπεις στην βαρεμάρα για την διάρκεια του!

      Διαγραφή