Αν κάποια νύχτα μαύρη και
βαριά,
κανένας χριστιανός σαν από χάρη,
πλάι σε κάποια χαλάσματα παλιά,
θάψει το φημισμένο σου κουφάρι,
την ώρα που τ'αστέρια αγνά ένα ένα,
τα μάτια τους σφάλουν τα κουρασμένα,
τα δίχτυα της η αράχνη εκεί θα στήσει
κι η όχεντρα τα παιδιά της θα γεννήσει.
Και θεν'ακούς όλο το χρόνο εσύ,
πάνω απ'το κολασμένο σου κεφάλι,
των λύκων τη θρηνητική κραυγή,
της πεινασμένης μάγισσας στριγκλιές,
του γέρου του λάγνου την κραιπάλη
και των κλεφτών τα σχέδια για κλεψιές.
κανένας χριστιανός σαν από χάρη,
πλάι σε κάποια χαλάσματα παλιά,
θάψει το φημισμένο σου κουφάρι,
την ώρα που τ'αστέρια αγνά ένα ένα,
τα μάτια τους σφάλουν τα κουρασμένα,
τα δίχτυα της η αράχνη εκεί θα στήσει
κι η όχεντρα τα παιδιά της θα γεννήσει.
Και θεν'ακούς όλο το χρόνο εσύ,
πάνω απ'το κολασμένο σου κεφάλι,
των λύκων τη θρηνητική κραυγή,
της πεινασμένης μάγισσας στριγκλιές,
του γέρου του λάγνου την κραιπάλη
και των κλεφτών τα σχέδια για κλεψιές.
ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟΥ ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ
Αν ο ποιητής είχε δει τις παρακάτω εικόνες και έβλεπε ποιος
είναι ο ανθός της Ελληνικής νεολαίας, ίσως θα αφιέρωνε το ποίημα του στον τάφο του Πολυτεχνείου και όχι στον τάφο του νεκρού
ποιητή.
Ευτυχώς που η κυβέρνηση και
αυτή την φορά διαφύλαξε το άσυλο, και έτσι κατοχύρωσε
την ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και την ελεύθερη
έκφραση και διακίνηση των ιδεών με μολότοφ, όπως προβλέπει ο νόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου