ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όλοι θυμούνται ότι προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο θα έσκιζε τα μνημόνια αλλά θα άλλαζε ταυτόχρονα και την Ευρώπη, ώστε να αναγκαστούν τόσο η μαντάμ Μέρκελ αλλά και ο Ολαντρέου να αποδεχτούν  αδιαμαρτύρητα όλες τις φαντασιώσεις που είχαν στις ιδεοληψίες τους  οι οικονομικοί εγκέφαλοι του Τσίπρα.

Παράλληλα το ΔΝΤ, και οι "φονιάδες των λαών" που το ελέγχουν, θα υπέκυπταν στις απαιτήσεις της για πρώτη φορά αριστεροακροδεξιάς μας κυβέρνησης, γιατί αλλιώς η Αμερική θα κινδύνευε ένας στρατηγικής σημασίας  σύμμαχος της,όπως θεωρούμε τον εαυτό μας, να ζητήσει και να πάρει οικονομική βοήθεια από την Ρωσία και την Κίνα  και πετρέλαιο από τον σύντροφο Μαδούρο!

Δύο χρόνια μετά η ίδια κυβέρνηση αφού προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο, προσγείωση που μας στοίχησε κατά τον Στουρνάρα 86 δις και κατά τον  επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ 100 δις, έχει σαν μόνους υποστηρικτές της στην Ευρώπη την Μέρκελ και τον Ολάντ ενώ πέραν του Ατλαντικού ευχαριστήσαμε  τους "φονιάδες των λαών"  για την υποστήριξη τους ,ενώ ταυτόχρονα το ΔΝΤ συμβαδίζει με την βασική μας  θέση  για  ελάφρυνση του χρέους. 

Βέβαια κατά την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Αυλωνίτου "η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ"!

Η μόνη πάντως επιτυχής πρόβλεψη που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι  η Ευρώπη θα αλλάξει μέσα σε αυτήν διετία.

Δυστυχώς όμως, άλλαξε μεν αλλά στην ακριβώς αντίθετη μεριά από αυτήν που βαυκαλιζόταν ο Τσίπρας και οι αιθεροβάμονες σύντροφοι του.
Το Brexit είναι  δυστυχώς πλέον πραγματικότητα, ενώ οι Ευρωπαϊκές ακροδεξιές παρατάξεις, με πολιτικές θέσεις που στον ελληνικό πολιτικό χώρο εκφράζονται από τον κυβερνητικό εταίρο τους ΑΝΕΛ και την Χρυσή Αυγή, συνεχώς αυξάνουν τις δυνάμεις τους και σε ορισμένες χώρες κατέχουν και την εξουσία, όπως στην Ουγγαρία με τον πρωθυπουργό Βίκτωρ Όρμπαν και στην Πολωνία με τον Πρόεδρο Γιάροσλαβ Κατσίνσκυ.

Στην Γαλλία η Λεπέν με 30% φαίνεται ότι θα είναι ένας εκ των δύο διεκδικητών στον β΄γύρο των προεδρικών εκλογών.

Στην Αυστρία στις εκλογές της 4ης Δεκεμβρίου φαίνεται ο Νόρμπερτ Χόφερ να είναι το φαβορί για την προεδρία, ενώ ο Χερτ Βίλντερς στην Ολλανδία προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές τον Μάρτιο.
Στην Φιλανδία ο κυβερνητικός εταίρος και υπουργός των Εξωτερικών Τίμο Σόινι, που υποστηρίζει την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ, ζητάει συνεχώς δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ.

Τέλος  στην Γερμανία η Φράουκε Πέτρι, που συγκρίνει τους πρόσφυγες με την κοπριά, συγκεντρώνει 15% στις δημοσκοπήσεις , ενώ ο Φάρατζ  στην Βρετανία ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές του Brexit και ήδη συναντήθηκε με τον νεοεκλεγέντα Τράμπ ο οποίος θα τον ήθελε και ως πρεσβευτή της Βρετανίας στην χώρα του!

Η εκλογή από την άλλη μεριά του Τραμπ είναι μέχρι στιγμής άγνωστο τι συνέπειες θα έχει για την χώρα μας, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί είναι σαφώς απρόβλεπτο άτομο  αλλά προσωπικά πιστεύω και ελπίζω πως σαφώς η πολιτική του θα είναι αρκετά μακριά από τις προεκλογικές του εξαγγελίες και δηλώσεις.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν είναι ευοίωνες για την χώρα μας, η οποία  στην ουσία βρίσκεται υπό την επιτροπεία ουσιαστικά των δανειστών μας,  γιατί σε όλες τις παραπάνω χώρες η ακροδεξιά αντιτίθεται ανέκαθεν σε οποιαδήποτε βοήθεια προς εμάς.

Αν όμως τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα από δυσμάς το ίδιο είναι και από ανατολάς.

Οι προκλήσεις της Τουρκίας είναι συνεχείς και ο Ερντογκάν σαν τον Τραμπ είναι τελείως απρόβλεπτος στις διαθέσεις του.

Προσωπικά πιστεύω ότι όλες οι τελευταίες αναφορές του για τα "σύνορα της καρδιά του" και για την συνθήκη της Λωζάνης δεν έχουν μόνο σαν αποκλειστικό σκοπό την πίεση προς την χώρα μας που βρίσκεται αναγκαστικά στην θέση του αμυνόμενου στις προκλήσεις του.

Πιστεύω ότι βασικό σκοπό έχουν να αποκαθηλώσουν την σχεδόν θεοποιημένη εικόνα του Κεμάλ Ατατούρκ στην χώρα του,εμφανίζοντας τον σαν υπαίτιο για τις συμφωνίες που καθόρισαν τα σημερινά όρια της Τουρκίας.

Απευθύνεται κατά βάση στα πιο καθυστερημένα στρώματα της πατρίδας του, που είναι και οι ψηφοφόροι του, εξάπτοντας τον εθνικισμό τους και τα οποία ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι και τις  ριζοσπαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ που είχαν σκοπό να μετατρέψουν την Τουρκία  σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, βασισμένη στα δυτικά πρότυπα και πλήρως απελευθερωμένη από την θρησκεία, απαγορεύοντας την πολυγαμία, τον φερετζέ και το φέσι και δίνοντας δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.  Ήδη με τις χιλιάδες συλλήψεις στον στρατό, τα Πανεπιστήμια και τις εφημερίδες έχει καταφέρει σημαντικό πλήγμα σε όλους τους Κεμαλιστές.

Θα ήθελε βέβαια  να καταργηθεί η βίζα για την Ευρώπη, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι είναι και ένθερμος οπαδός στην ένωση της Τουρκίας με αυτήν, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να καταργήσει ένα αριθμό από νόμους ασύμβατους με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που του επιτρέπουν όμως να είναι ο σημερινός κυρίαρχος στην ουσιαστικά κοινοβουλευτική δικτατορία που έχει εγκαθιδρύσει.

Στην όλη επιθετική πολιτική του εντάσσεται και η απότομη και απρόβλεπτη κατάρρευση των συνομιλιών για το Κυπριακό παρά το γεγονός ότι οι συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων είχαν φτάσει σε σημαντικό επίπεδο συμφωνίας.

Ίσως τώρα αρκετοί να αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι αν είχαν οι Κύπριοι αποδεχτεί το σχέδιο Ανάν το νησί σήμερα θα ήταν χωρίς τουρκικά στρατεύματα, τα οποία είναι προφανές ότι ο Ερντογκάν δεν έχει σκοπό να αποσύρει θεωρώντας την Κύπρο μέρος της Οθωμανικής του αυτοκρατορίας.

Το ισχυρότερο όπλο πάντως με το οποίο μπορεί να απειλεί την χώρα μας ο Ερντογκάν είναι η συμφωνία για τους πρόσφυγες.

Τέλος, ίσως και συνεπικουρούμενοι υπογείως από τους Τούρκους, έχουν αρχίσει και οι Αλβανοί να μην συμφωνούν για την ΑΟΖ και να εγείρουν απαιτήσεις από την Ελλάδα  για τους Τσάμηδες, ένα θέμα που μετά 70 χρόνια ανήκε πλέον στην ιστορία, ενώ ταυτόχρονα οι επιθέσεις στην ελληνική μειονότητα είναι συνεχείς.

Όπως καταλαβαίνει κανείς η σημερινή θέση, της σε οικονομική κρίση χώρας μας, τόσο με τους γείτονες της, όσο και στο Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, δεν είναι ιδιαίτερα καλή.

Για να αντιμετωπίσει αυτές  τις δυσμενείς συνθήκες χρειάζεται να διαθέτει κυβέρνηση με κύρος, σταθερότητα, σοβαρότητα και πυγμή, στοιχεία που  πολύ φοβάμαι πως δεν διαθέτει.

Ας ελπίσουμε πως μετά από 2 χρόνια στην εξουσία και την εκπαίδευση της στου κασίδη το κεφάλι, θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις δύσκολες σημερινές συνθήκες και να μην καταφύγει στην, ολέθρια αυτή την στιγμή, επιλογή της διαφυγής της από την εξουσία δια των εκλογών.