ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ PETITE CURIE

Μπορεί σήμερα μια ακτινογραφία να θεωρείται μια από τις πιο απλές και συνήθεις ιατρικές εξετάσεις, πριν 100 όμως χρόνια αποτελούσε μια πρωτοποριακή εξέταση  που βοηθούσε παρά πολύ στην διάγνωση πολλών καταστάσεων.

Από τους πρωτοπόρους στην χρήση των ακτίνων Χ στην ιατρική ήταν και η Μαρία Κιουρί, της οποίας μια σύντομη βιογραφία της  έχω γράψει όταν είδαμε το σπίτι που γεννήθηκε στην Βαρσοβία (ΙΑ΄ Η ΗΡΩΙΚΗ ΒΑΡΣΟΒΙΑ) 

Δεν είχαν περάσει ούτε 8 χρόνια από την πρώτη εφαρμογή των ακτίνων Χ στην ιατρική, όταν ξέσπασε ο Πρώτος παγκόσμιος Πόλεμος.

Το Παρίσι μέσα σε λίγες βδομάδες βρέθηκε  κοντά στην πρώτη γραμμή του μετώπου και γερμανικά αεροπλάνα έριξαν τον Αύγουστο του 14 τις πρώτες βόμβες σε αυτό. Η κυβέρνηση μετακίνησε την έδρα της στο Μπορντώ. Το Ινστιτούτο Ραδίου  μόλις είχε κτιστεί.

Σε αυτό  η Κιουρί δεν είχε προλάβει να μεταφέρει εκεί το εργαστήριο της και αναγκάστηκε και αυτή, όπως και όλοι οι μη στρατευμένοι ερευνητές, να μεταβούν  με κυβερνητική εντολή στο Μπορντώ. Μαζί της  πήρε σε ένα δοχείο από μόλυβδο  το ένα και μοναδικό σε όλη την Γαλλία  γραμμάριο ραδίου που είχε στο εργαστήριο της. Αφού το ασφάλισε σε χρηματοκιβώτιο εκεί, αποφάσισε να επιστρέψει στο Παρίσι, γιατί θεώρησε ότι σε αυτό με τις γνώσεις της θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στην πολεμική προσπάθεια.

 Η ιδιοφυής αυτή γυναίκα επέστρεψε στο Παρίσι γιατί είχε σκεφτεί πως οι ακτίνες Χ θα ήταν μια μεγάλη βοήθεια στους γιατρούς στο μέτωπο για να εντοπίζουν σφαίρες, θραύσματα από βόμβες αλλά και κατάγματα στους τραυματίες στρατιώτες.

Η κυβέρνηση της ανέθεσε την Διεύθυνση της Ακτινολογικής Υπηρεσίας του Ερυθρού Σταυρού και αυτή ξεκίνησε αμέσως να ζητάει από τους ευκατάστατους πολίτες να ενισχύσουν το έργο της με οικονομικές εισφορές.

Στην συνέχεια άρχισε να επισκέπτεται συνεργεία αυτοκινήτων και κατασκευαστές ανταλλακτικών και τους έπεισε να βοηθήσουν στην μετατροπή φορτηγών Renault σε κινητά ακτινολογικά εργαστήρια.

Η λειτουργία των ακτινολογικών μηχανημάτων γινόταν από δυναμό που λειτουργούσε με την μηχανή του αυτοκινήτου.

Μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου 1914 είχε πετύχει να είναι έτοιμα 20 τέτοια αυτοκίνητα.

Οι γνώσεις της για τις ακτίνες Χ ήσαν βέβαια θεωρητικές και είχε κάνει μαθήματα για αυτές στην Σορβόννη, αλλά δεν είχε καμία γνώση για την πρακτική χρήση των μηχανημάτων τους  στην ιατρική. Έτσι έκανε μαθήματα ανατομίας μαζί με  μαθήματα οδήγησης αυτοκινήτου, και λειτουργίας των ακτινολογικών μηχανημάτων.

Το φθινόπωρο του 1914 ξεκίνησε το πρώτο της ταξίδι για το μέτωπο μαζί με ένα στρατιωτικό γιατρό και έχοντας σαν βοηθό της την 17χρονη πρωτότοκη  κόρη της Ειρήνη. Αργότερα εκπαίδευσε και άλλες γυναίκες σαν βοηθούς.

Η Ειρήνη μαζί με τον άντρα της  Ζολιό το 1935 τιµήθηκαν µε το βραβείο Νόμπελ  Χημείας, για την ανακάλυψη της τεχνητής ραδιενέργειας.

Επάνω η Ειρήνη Ζολιό Κιουρί και κάτω η ίδια με την μητέρα της στο μέτωπο.

Τα αυτοκίνητα αυτά ονομάστηκαν petite Curie και πήγαιναν σε όποιο πρόχειρο στρατιωτικό νοσοκομείο υπήρχε ανάγκη στο μέτωπο, ενώ ταυτόχρονα η Κιουρί ανέπτυξε και 200 ακόμα ακτινογραφικές μονάδες στα πολεμικά πεδία, μέσα στον πρώτο χρόνο του πολέμου.

 Στο μέτωπο η Κιουρί κρατούσε λεπτομερές ιστορικό για τον κάθε ασθενή ενώ ταυτόχρονα φρόντιζε να μην δείχνει καμιά συναισθηματική αντίδραση καθώς έβλεπε τα φρικτά τραύματα των στρατιωτών, για να μην επηρεαστεί από αυτά ο ψυχισμός της κόρη της. Και οι δύο ήσαν αφοσιωμένες στο έργο τους  και αδιαφορούσαν  για την υπερέκθεση στην ακτινοβολία.

Υπολογίζεται ότι από τα petite Curie πέρασαν πάνω από ένα εκατομμύριο  τραυματίες.

Έγραφε  η ίδια τον Γενάρη 1915 στον  Paul Langevin: Αποφάσισα να θέσω όλες μου τις δυνάμείς στην υπηρεσία της χώρας που με υιοθέτησε αφού δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα τώρα στην άτυχη χώρα που με γέννησε..

Στο πρώτο συνέδριο Solvay Φυσικής και Χημείας  η Κιουρί έχει αριστερά της τον Henri Poincaré ενώ στην άκρη δεξιά όρθιοι είναι ο Einstein και ο Paul Langevin

Ο διακεκριμένος φυσικός Paul Langevin ήταν  παντρεμένος  με 4 παιδιά, 5 χρόνια νεότερος από την Κιουρί. Το 1910 ή Κιουρί ήταν τότε 43 ετών, χήρα από 4ετιας και ξεκίνησε μαζί του μια ερωτική σχέση, η οποία δημιούργησε μεγάλο σκάνδαλο όταν η γυναίκα του δημοσιοποίησε στον τύπο γράμματα της.

Παρά το γεγονός ότι το 2011 η Κιουρί τιμήθηκε από την Σουηδική Ακαδημία Επιστημών με το δεύτερο Νόμπελ της, έγιναν προσπάθειες να την αποτρέψουν να μεταβεί στην Στοκχόλμη  για να παραλάβει το βραβείο για  να μην αναγκαστεί ο Βασιλιάς να σφίξει το χέρι μιας μοιχαλίδας!

Μετά τον πόλεμο η Γαλλική κυβέρνηση τίμησε  την Ειρήνη Κιουρί με ένα μετάλλιο για την συμβολή της στον πόλεμο ενώ αγνόησε τελείως την Μαρία Κιουρί προφανώς λόγω του σκανδάλου Langevin.

Το 1921 μετά την θριαμβευτική υποδοχή της στις ΗΠΑ και την πρόσκληση της στον Λευκό Οίκο, μπροστά στο ρεζιλίκι να παρουσιαστεί εκεί χωρίς ένα παράσημο από την χώρα που τόσα της είχε προσφέρει, η Γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να της απονείμει το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, αλλά εκείνη το αρνήθηκε.

Μπορεί τελικά η Κιουρί και ο Langevin να μην παντρεύτηκαν, γιατί η σύζυγός του δεν του έδινε διαζύγιο, τα εγγόνια τους όμως είναι παντρεμένα μεταξύ τους: η Ελέν Λανζεβέν-Ζολιό (Hélène Langevin-Joliot) και ο Μισέλ Λανζεβέν (Michel Langevin)!

Αυτό το “petite Curie” εκτέθηκε το 1998 στο Παρίσι στην αναμνηστική έκθεση που έγινε για τα 100 χρόνια από την ανακάλυψη του ραδίου.