Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΓΚΑΓΚΑΡΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ

Φωτογραφία της συνοικίας που υπήρχε πάνω από την Αρχαία Αγορά κάτω από την Ακρόπολη.
.

Μόλις γύρισα από ταξίδι γεμάτος από αξέχαστες εικόνες από την Λυκία την Παμφυλία και την Ιωνία μέρη που τόσοι πολιτισμοί άφησαν τα ίχνη τους.
Πριν λοιπόν να μεταφέρω τις φωτογραφίες από το ταξίδι στο PC άνοιξα να δω τα e-mail που μου έχουν σταλεί και μεταξύ των άλλων βρήκα και το παρακάτω που το μεταφέρω αυτούσιο :

Γεια σας,σχετικά με την αναφορά σας για τους Αθηναίους έχω να κάνω μερικά σχόλια Αν θεωρείτε τους γνήσιους Αθηναίους Αρβανίτες είστε λάθος καθώς απέχει μακράν από την πραγματικότητα. Όταν ισχυρίζεστε κάτι, καλό θα ήταν να δίνετε επαρκή επιχειρήματα και αξιόπιστες πηγές επίσης καλό θα ήταν να μην αγγίζετε τα όρια της προπαγάνδα και της συκοφαντίας επειδή θέλετε να αποδείξεις κάτι και στην συνέχεια να το δημοσιοποιείτε. Σας καλώ λοιπόν να μου αποδείξετε αυτό που λέτε. Που είναι τα επιχειρήματά σας, οι πηγές σας;

Οι Αθηναίοι πριν το 1834 (δηλαδή πριν γίνει πρωτεύουσα η Αθήνα) ήταν 10,000 κάτοικοι και μιλούσαν την ελληνική γλώσσα και πιο συγκεκριμένα την Αττική διάλεκτο στην οποία έχουν γραφτεί τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα που διδάσκονται σήμερα στα σχολεία. Τότε η Αθήνα έπιανε μόνο την συνοικία της Πλάκας.

Αν αναφέρεστε στους υπόλοιπους κατοίκους της Αττικής, αυτοί ήσαν Αρβανίτες όπως για παράδειγμα στην Χασιά, στο Μενίδι, στα Καλύβια Αττικής, στο Μαρκόπουλο και σε άλλες περιοχές της Αττικής (πράγμα που μαρτυρείται κι από τις ονομασίες). Αυτοί όλοι ήσαν πράγματι αρβανίτες καθώς μιλούσαν αρβανίτικα(τοσκικές διάλεκτοι). Όμως είναι άδικο, ιστορικά και γλωσσολογικά απαράδεκτο να χαρακτηρίζετε μία φυλή ή μία κοινότητα και να την συγχέετε με μία άλλη χωρίς πηγές και χωρίς επιχειρήματα. Οι αρβανίτικες διάλεκτοι έπαψαν να ομιλούνται ουσιαστικά μετά το 1940 χάρη στη μονογλωσσική πολιτική που προώθησε η κυβέρνηση του Ι. Μεταξά.

Η προ-γιαγιά μου ήταν γνήσια Αθηναία από την Πλάκα και όλη της η οικογένεια μιλούσαν την Αττική διάλεκτο (Αρχαία Ελληνικά) πριν το 1940! Αν τώρα κάποιοι "βλάχοι" δεν καταλάβαιναν ελληνικά και ισχυρίζονταν ότι οι Αθηναίοι ήταν αλλοδαποί τότε είναι πρόβλημα των "βλάχων" .

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Προφανώς τον φίλο αναγνώστη τον οδήγησε να μου στείλει αυτό το e-mail το παρακάτω σχόλιο που είχα γράψει στο ποστ Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ στις 10-10-06:

Ξέχασα να γράψω για όλους αυτούς που υπερηφανεύονται ότι είναι Γκάγκαροι Αθηναίοι ,δηλαδή γνήσιοι, και βλέπουν με απαξιωτικό τρόπο τους Αλβανούς ότι οι Γκάγκαροι ήσαν Αρβανίτες!Άσε δε που οι περισσότεροι Ελληναράδες δεν ξέρουν ότι ό Κουντουριώτης τα παραγγέλματα στο πλοίο τα έδινε στα αρβανίτικα!

Αντί λοιπόν να καθήσω να ασχοληθώ με τις φωτογραφίες του ταξιδιού το ερέθισμα από αυτό το e-mail ήταν μεγάλο και έτσι έκανα μια πρόχειρη έρευνα για να αποδείξω στον αποστολέα του ότι δεν γράφω κάτι που να αγγίζει τα όρια της προπαγάνδα και της συκοφαντίας .

Άσε που ούτε Αρβανίτικη καταγωγή έχω ,ούτε καταλαβαίνω ποιος συκοφαντείται αν του πεις ότι πρίν μερικούς αιώνες την Ελληνίδα προ-προ γιαγιά του την πήδηξε Αρβανίτης ή τούμπαλιν! (επειδή μερικοί από σας μπορεί να είστε βλάχοι, όπως χαρακτηρίζει όσους δεν καταλαβαίνουν Ελληνικά ο αποστολέας μου, και να μην καταλαβαίνετε τι σημαίνει το τούμπαλιν είναι απλό, σημαίνει το ανάποδο!)
Ας δούμε λοιπόν ποιοι ήσαν οι Γκάγκαροι ,δηλαδή οι γνήσιοι Αθηναίοι που όπως έγραψε πρόσφατα και η Μαριάννα Κορομηλά , κι εμείς «γκάγκαροι», μαύρη Αρβανιτιά, αγύριστα κεφάλια, η ψυχή και η εργατική δύναμη της πόλης στα χρόνια της κατοχής των Φλωρεντίνων και των Οθωμανών. Τότε, οι κατακτητές κατοικούσαν πάνω. (Εννοεί την Ακρόπολη) Εμείς, από τον καιρό του Κόδρου, κάτω.
Σύμφωνα λοιπόν με την Νέα Παγκόσμιο Εγκυκλοπαίδεια της Μορφωτικής Εταιρείας (τόμος 10ος,σελ 32 και 33, μια και μου ζητήθηκαν αξιόπιστες πηγές) Γκαγκαραίοι (ή Γκαγκάρηδες ) ήταν προσωνυμία των Αθηναίων επί Τουρκοκρατίας οφειλόμενη είς το ότι δια το κλείσιμον των θυρών των οικιών των ούτοι εχρησιμοποίουν γκάγκαρα.

Κατά τον Κ.Μπίρην το επίθετον Γκάγκαρης είναι παραφθορά του Βεγγάριος, όπως ελέγοντο εγκατασταθέντες εις Αττικήν μισθοφόροι.
Γκάγκαρο 1-ήταν τεμάχιον χονδρού ξύλου που εκρεμάτο όπισθεν των θυρών δια σχοινίου έσωθεν του ανωφλίου, ώστε η θύρα να κλείη με μόνον το βάρος αυτού.
2-Ξύλινος μοχλός, διήκων οριζοντίως από τοίχου εις τοίχον, όπισθεν της θύρας και ασφαλίζων αυτήν έσωθεν.
Ο Κώστας Μπίρης (1899-1980) ήταν αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και λαογράφος .

Το βιβλίο του «Αρβανίτες, οι Δωριείς του σύγχρονου Ελληνισμού, ιστορία των Ελλήνων Αρβανιτών» (1η έκδοση, 1960,3η έκδοση, 1998) αποτελεί μια σχολαστική μελέτη για τους Αρβανίτες και είναι το έργο στο οποίο αναφέρονται πιο συχνά οι άλλοι επιστήμονες που μελέτησαν τους Αρβανίτες.
Σύμφωνα με το Κώστα Μπίρη, από το 1350 μ.Χ. έως το 1418 μ.Χ., 81.200 Αρβανίτες, μισθοφόροι στρατιώτες και οι οικογένειές τους, εγκαταστάθηκαν σε ελληνικές περιοχές, μετά από προσκλήσεις Βυζαντινών αυτοκρατόρων(Δυναστεία Παλαιολόγων), των Καταλανών και των Βενετών.
Όπως ο υπόλοιπος ελληνικός πληθυσμός, οι Αρβανίτες εδώ και χρόνια μεταναστεύουν από τα χωριά τους στις μεγάλες πόλεις, και ειδικά στην πρωτεύουσα, την Αθήνα , στην οποία ζούσαν πολλοί Αρβανίτες στις αρχές του 19ου αιώνα, πριν αυτή γίνει πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.
Στο καλογραμμένο λήμμα της Βικιπαίδεια για τους Αρβανίτες διαβάζει κανείς μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:
Αρβανίτες είναι οι απόγονοι μεταναστών από την Βόρεια Ήπειρο, οι οποίοι μιλούν την Αρβανίτικη γλώσσα και εγκαταστάθηκαν σε περιοχές της κεντρικής και νότιας Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, κυρίως μεταξύ του 13ου αιώνα και του 15ου αιώνα.

Η κάθοδος των Αρβανίτικων φύλων στον ελλαδικό χώρο ξεκινά στα τέλη του 13ου αιώνα και σταματάει περίπου το 1600,έχοντας ως αρχική κοιτίδα την περιοχή Άρβανον στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, στην κεντρική σημερινή Αλβανία και ως τόπο αρχικής εγκατάστασης την Θεσσαλία γύρω στο 1325.

Έχοντας εγκατασταθεί στην κοιλάδα του Σπερχειού από το 1380-81, οι Αρβανίτες παίρνουν άδεια από τον Πέτρο Δ΄ της Αραγωνίας να εγκατασταθούν στο Δουκάτο των Αθηνών το 1382, για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας του δουκάτου απέναντι στις ξένες επιδρομές.

Οι αρβανίτικες φατρίες ήταν και έμειναν πιστές στην Ελληνική Ορθοδοξία
Είναι προφανές λοιπόν ότι ένα μέρος των Αρβανιτών θα ήρθαν σε επιμειξία με τον γηγενή πληθυσμό μιας και βασικά κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία ο πληθυσμός διακρινόταν σε χριστιανούς και μουσουλμάνους.
Η Πληθυσμιακή κατανομή στην Αθήνα τον 16ο αιώνα σύμφωνα με επίσημη τουρκική απογραφή ήταν 11500 άτομα εκ των οποίων 8500 ήσαν οι χριστιανοί. (Πάπυρος-Λαρούς Μπριτάννικα τόμος 3 σελ 374)
Στο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος,τομ.Α-Γ,των Μιχάλη Σταματελάτου και Φωτεινής Βάμβας-Σταματελάτου(βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών) αναφέρεται ότι το 1671 η Αθήνα είχε 2.053 σπίτια από τα οποία: 1.300 Ελληνικά,600 Τούρκικα,3 διαφόρων ξένων και 150 Αρβανίτικα(στην περιοχή της Πλάκας, εκεί που στεκόταν η Αρβανίτικη Πόρτα των τειχών της Αθήνας)
Άλλωστε η κατοικημένη περιοχή της τότε Αθήνας ήταν κυρίως γύρω από την Ακρόπολη.
Γύρω στα 1775 «στα χρόνια της τυραννίας του Χατζή Αλή »,όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παναγής Σκουζές στην Αθήνα υπήρχαν 1500 χριστιανικές οικογένειες 375 Τούρκων,30 οικογένειες μαύρων (προφανώς στην υπηρεσία των αγάδων),25 οικογένειες τσιγγάνων και «υπέρ τας 1000 ψυχάς …πτωχών,κατοικούντων είς τα κελία των 36 ενοριών.(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους ,τόμος ΙΑ σελ 158 Εκδοτική Αθηνών)
Λίγο πριν από την Επανάσταση, στα 1815, στην Αθήνα κατοικούσαν 7 χιλιάδες χριστιανοί και 3 χιλιάδες μουσουλμάνοι σύμφωνα με τον Pouqueville.

Από τους 7 χιλιάδες χριστιανούς οι 4 χιλιάδες ήταν αρβανίτες και προέρχονταν από όλα τα χωριά της Αττικής. Είχαν εγκατασταθεί μεταξύ Πλάκας και Μακρυγιάννη.( Θεόδωρος Πάγκαλος)
Τώρα για το πόσο αρχαία Ελληνικά μιλούσαν οι Αθηναίοι και γενικότερα οι Έλληνες είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρει ο Φαλμεράγιερ στην επίσκεψη του το 1840-42 όταν απήγγειλε σε ένα συνομιλητή του ένα απόσπασμα από τον Θουκιδίδη.Του απάντησε με το αμίμητο :Αχ αυτός ο Θουκυδίδης,από πολύ καιρό δεν είναι για μας εδώ παρά ένας συγγραφέας που χρησιμοποιεί άσχημα ελληνικά!! (Ιστορικά της Ε τεύχος 43 σελ4)
Δεν χρειάζεται νομίζω να αναφερθώ στα Ευαγγελικά του 1901 με τους 8 νεκρούς που δημιουργήθηκαν γιατί μεταφράστηκε το Ευαγγέλιο «εις την γλώσσαν του λαού» .

Είναι σαφές ότι τα αρχαία Ελληνικά όπως ακόμα και η γλώσσα του Ευαγγελίου δεν ήταν η καθομιλουμένη , είναι γνωστό δε ότι η καθαρεύουσα ήταν σαφώς μια τεχνητή γλώσσα των λογίων.
Ο λαός μίλαγε την γλώσσα που έγραψαν ο Μακρυγιάννης ,ο Κολοκοτρώνης και τόσοι άλλοι σύγχρονοι τους.
Όσο για τον χαρακτηρισμό των «βλάχων» το παρακάτω κείμενο του Γιάννη Κολοβού στο ΒΗΜΑ νομίζω ότι εξηγεί το πώς αναπτύχθηκαν μια σειρά προσδιορισμοί που εξέφραζαν τοπικές αντιπαλότητες και ανταγωνισμούς ή άλλες φορές απλώς τη λαϊκή διάθεση για σάτιρα, έστω και με δηκτική μορφή.
Αυστριακοί (οι Βολιώτες), βλάχοι (οι αγροτικοί πληθυσμοί της Θεσσαλίας και μέρους της Στερεάς, με αναγωγή στην ομώνυμη εθνοτική ομάδα), γκάγκαροι (οι Αθηναίοι), καλαμαράδες (οι Ελλαδίτες σύμφωνα με τους Κυπρίους), κοπέλια (οι Κρητικοί), κουμπάροι (οι Κύπριοι σύμφωνα με τους Ελλαδίτες), μαουνιέρηδες (οι Πειραιώτες), μινάρες (οι Πατρινοί), νεραντζόκωλοι (οι κάτοικοι της Αρτας), παγουράδες (οι κάτοικοι των Ιωαννίνων), σακαφλιάδες (οι Τρικαλινοί), σαρδελάδες (οι κάτοικοι της Πρέβεζας), σκορδάδες-Σκορδία (οι Τριπολιτσιώτες και η Τρίπολη αντίστοιχα), σούρδοι-Σουρδία (οι κάτοικοι της Κοζάνης), σύκα ή σωματέμποροι (οι Καλαματιανοί)

(Έχει παραλείψει τα καρντάσια ,τους Θεσσαλονικείς δηλαδή, γιατί φαίνεται ότι είναι χαμουτζής Γκάγκαρος !)
Σαν γνήσιος Αθηναίος λοιπόν, μιας και έχω γεννηθεί στο κέντρο της Αθήνας, με πλακιώτισσα γιαγιά και με προ προ γιαγιά βαφτισμένη στην Ακρόπολη, αντίθετα από το επιστολογράφο μου, δεν με ενοχλεί καθόλου το αρβανίτικο αίμα που μπορεί να τρέχει στις φλέβες μου από κάποιον μακρινό πρόγονο και δεν θεωρώ ούτε προπαγανδιστικό ούτε συκοφαντικό να με πει κανείς Γκάγκαρο Αθηναίο.

..

.
Καιρός πια μετά από αυτό το ποστ να ασχοληθώ με το υλικό που έφερα μαζί μου ώστε σε μερικές μέρες να μπορέσω να δω τι ενδιαφέροντα πράγματα έχουν γραφτεί απο σας κατά το διάστημα της απουσίας μου.