Η ΑΠΟΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΡΝΟ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΤΟΥ

Τον καιρό που ήμουνα παιδί είχε γίνει πάταγος όταν η Μπριζίτ Μπαρντό εμφανίστηκε γυμνόστηθη στο Και όταν ο θεός έπλασε την γυναίκα.
Βέβαια σύντομα η πιτσιρικάδα της εποχής απόλαυσε γυμνό στήθος σε 2-3 τελείως αθώες, ταινίες με την Λιάνα το κορίτσι της ζούγκλας ,που ήταν κάτι σαν θηλυκός Ταρζάν.
Η βόμβα όμως στην 10 ετία του 60 ήταν η Σιωπή του Μπέργκμαν που η καταθλιπτική της σεξουαλική σκηνή παρά το ότι μόνο ψυχανώμαλους θα μπορούσε να διεγείρει, οδήγησε, σε πύρινα άρθρα εναντίον της τις εφημερίδες με προεξέχοντα τον Ψαθά, και σε ουρές στους κινηματογράφους, κοινό που είχε σχέση με την τέχνη του σκηνοθέτη όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο!
Η θητεία μου στο Ναυτικό μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω με όλο το πλήρωμα του σκάφους που είχε «εξόδου» και δύο από τα πρώτα σοφτ-πορνό.
Στην La Spezia της Ιταλίας το Μπόρα- Μπόρα, μεγάλη τότε εκεί επιτυχία και στην Κάρυστο το Μαθήτριες Νο τάδε.
Καταλαβαίνει κανείς βέβαια το τι γινόταν μέσα σε αυτούς τους κινηματογράφους από το ανδρικό νεανικό κοινό που τους γέμιζε.
Δυστυχώς όταν στην Αθήνα άρχισαν να παίζονται οι ταινίες του Γκουσγκούνη, που μετά την προβολή τα ενθουσιώντα πλήθη αλαλάζοντας τον περιέφεραν στα χέρια στην πλατεία Κυψέλης, εργαζόμουν τόσες πολλές ώρες την ημέρα που δεν περίσσευαν ώρες για χαβαλέ !
Βέβαια αντίστοιχη πλάκα γινόταν όταν παίχτηκε και η πρώτη Εμμανουέλλα στο επίσημο πια κινηματογραφικό κύκλωμα που μπορούσε να παρευρεθεί και το γυναικείο στοιχείο.
Με την γυναίκα μου ακόμα γελάμε με δύο μοναδικές ατάκες που ακούστηκαν στην κατάμεστη και με ορθίους , αν θυμάμαι καλά ΝΙΡΒΑΝΑ, που το είδαμε . Στην μια ο πρωταγωνιστής πηδώντας την Εμμανουέλλα αγκομαχάει λέγοντας α α α α οπότε ολοκληρώνοντας αφήνει ένα δυνατό ΑΑΑΑ!. Σύσσωμος τότε ο κινηματογράφος απαντά πάραυτα: ΑΞΙΟΣ!!
Μετά από λίγο και ενώ οι πρωταγωνιστές αντί να το ρίξουν στο πήδημα το έχουν ρίξει στην αμπελοφιλοσοφία ακούγεται μια ηχηρή φωνή να λέει στον φίλο του που είχε κάτσει στην άλλη άκρη της αίθουσας:πάμε να φύγουμε Κώστα ,δεν έχει άλλο πήδημα από δω και πέρα!Η ταινία σημείωσε ρεκόρ εισιτηρίων μέσα σε ελάχιστο χρόνο μέχρι να απαγορευτεί τότε. Έκοψε 340.000 εισιτήρια μέχρι να επέμβει ο εισαγγελέας. Ποιος μας δίνει αυτή την πληροφορία; Ο πανταχού και για τα πάντα ασχολούμενος μακαρίτης Χριστόδουλος μητροπολίτης τότε Δημητριάδος!
Από τον ίδιο πληροφορούμαστε ότι στην Γαλλία : 14.000.000 παρακολούθησαν το 1974 αισχρές ταινίες ,που σε αριθμό παραγωγής είναι οι μισές όλης της γαλλικής κινηματογραφοβιομηχανίας.Σκληρό πορνό είδα για πρώτη φορά στο Παρίσι, την πρώτη φορά που είχα πάει με τον κουμπάρο μου και τις γυναίκες μας.
Ήταν στις διακοπές των Χριστουγέννων, η θερμοκρασία ήταν μείον, και οι γυναίκες δήλωσαν ότι το βράδυ με αυτόν τον ψόφο δεν το κουνάνε από το ξενοδοχείο.
Τα δύο παλικάρια βγήκαμε για μια μικρή βόλτα στην πόλη αλλά το κρύο ήταν τσουχτερό και έτσι όταν βρεθήκαμε μπροστά σε ένα κινηματογράφο που έπαιζε στις 4 αίθουσες του μόνο σκληρό πορνό η απόφαση για την παρακολούθηση του πρωτόγνωρου για τα μάτια μας τότε θεάματος ελήφθη πάραυτα.
Η επιλογή της αίθουσας ήταν εύκολη χάρις στην μεγάλη γαλλομάθεια μου.
Μπορεί να μην καταλάβαινα τους τίτλους των 3 από τις 4 ταινίες αλλά για την 4η ήμουνα απόλυτα σίγουρος ότι θα ήταν αριστούργημα! Λεγόταν :οι δύο παρτουζιάρες !
Βέβαια η φαντασία του σκηνοθέτη ήταν άκρως περιορισμένη και όταν για να γεμίσει τον χρόνο ο πρωταγωνιστής άρχισε να τυλίγει τις δύο παρτουζιάρες με sanitas foil η υπομονή μας εξαντλήθηκε και γυρίσαμε άδοξα στο ξενοδοχείο έχοντας αντέξει να δούμε μόνο την μισή ταινία.
Όταν το σκληρό πορνό έφτασε και στην Ελλάδα και άρχισε να παίζεται ημιπαράνομα σε συνοικιακούς κινηματογράφους, με μια ανδροπαρέα πήγαμε δύο φορές να δούμε το νέο είδος.
Την πρώτη στο ΟΛΥΜΠΙΑ στην Χρεμωνίδου στο Παγκράτι, που έπαιζε ένα ασπρόμαυρο και βωβό πορνό. Κατά την διάρκεια της προβολής ,προς τέρψιν των θεατών, έπαιζε συνεχώς τον ίδιο δίσκο του Barry White.Έκτοτε δεν αντέχω να ξανακούσω δίσκο του Barry White !
Η δεύτερη φορά ήταν στην περίφημη ΛΙΝΑ στην Δημητσάνας (πάνω από το ΕΛΠΙΣ ,σήμερα σούπερ μάρκετ).
Λέω περίφημη γιατί υπήρχε η φημολογία ότι από την επαρχία έρχονταν φανατικοί κινηματογραφόφιλοι με πούλμαν, για να πάνε στο ΛΙΝΑ.!
Θυμάμαι ακόμα το κατάπληκτο βλέμμα της ταμίας όταν την ρώτησα αν έχει αρχίσει το έργο! Ήταν σαν να αντίκριζε UFO!(Μάλλον είχε δίκιο)
Μετά από αυτές τις εμπειρίες το κινηματογραφικό ενδιαφέρον μου για το είδος εξαντλήθηκε.

Σήμερα οι πορνό ταινίες είναι μια ισχυρή βιομηχανία και είναι πλέον διαθέσιμες και προσιτές στον καθένα είτε από τα βιντεοκλάμπ είτε από την τηλεόραση.
Εκτός από τις εισαγόμενες και οι Έλληνες σκηνοθέτες διαπρέπουν στο είδος χρησιμοποιώντας μάλιστα και ευρηματικούς τίτλους για το προϊόν τους όπως Πουτανικός, Εκσπερμινέιτορ, Πλατεία Ξεκωλιάτσου ,Η Σταχτομπούτα,Κωλέκτορ.Έτσι βλέπει κανείς πόσο έξω έχει πέσει ο Δημήτρης Παναγιωτάτος όταν πριν 20 χρόνια στο βιβλίο του προέβλεπε ότι :
Σε τελευταία ανάλυση οι ταινίες πορνό, σα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, θα περάσουν δύσκολες στιγμές.Είχε δε την ελπίδα ότι:
Ερωτισμός (αίσθημα χωρίς σεξ) και πορνογραφία (σεξ χωρίς αίσθημα),σαν στοιχεία αναπόσπαστα δεμένα, θα μπορούν έτσι να αποτελούν και στον κινηματογράφο αυτό που συνθέτουν στη ζωή:την εικόνα του έρωτα.(σελ 93,94)
Θεωρεί ,και είναι σωστό, πως ο ερωτισμός μπορεί να υπάρχει σ΄ ένα βλέμμα, ένα χαΐδεμα του χεριού, μια διφορούμενη κίνηση, ενώ το πορνό είναι αξιωματικά μια αντιερωτική μηχανή: ένα δάκτυλο στην κλειτορίδα ,ένα δεύτερο στον κόλπο κτλ.(σελ 21)
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο αυτό διαπιστώνει ότι μέσα σε μόλις 20 χρόνια ξεπερνιούνται αντιλήψεις ισχυρές τότε ,όπως η φροϋδο μαρξιστική άποψη του Michel Foucault ,πως το καπιταλιστικό σύστημα είχε ανάγκη να καταστείλει την σεξουαλικότητα για να την στρέψει σε δραστηριότητες περισσότερο αποδοτικές (σελ 26)
Θα έλεγε κανείς πως το καπιταλιστικό σύστημα χρησιμοποιώντας το πορνό σαν μέσο αυξήσεως του κεφαλαίου κάνει ακριβώς το αντίθετο. Προσπαθεί να αυξήσει την σεξουαλικότητα για να πουλήσει περισσότερο το προϊόν και να κερδίσει.
Βασικά το πορνό είναι μια ταινία αμοραλιστική που απεικονίζει τους διάφορους τρόπους σεξουαλικής ικανοποίησης του ανθρώπου χωρίς να προβάλει κάποια ιδεολογία πέρα και πάνω από κάθε διαφορετική αντίληψη για το τι είναι ηθικό ή όχι.
Αντίθετα κατά τον Ζώρζ Μπατάιγ(L’ Erotisme σελ119) «η ουσία του ερωτισμού δίνεται στην αδιάσπαστη σύνδεση της σεξουαλικής ηδονής με το απαγορευμένο. Για τον άνθρωπο, ποτέ το απαγορευμένο δεν παρουσιάζεται χωρίς την εμφάνιση της ηδονής και πότε η ηδονή χωρίς την αίσθηση του απαγορευμένου»Ο Μπατάιγ φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται γιατί όπως γράφει και ο Σ.Μανουσέλης :
ο πολύ υψηλός αριθμός ανικανοποίητων ή και σεξουαλικά ανενεργών ατόμων γεννά σήμερα την υποψία ότι η περιβόητη ερωτική ελευθερία που υποτίθεται ότι έχουν κατακτήσει οι κοινωνίες μας -και προβάλλεται ποικιλοτρόπως από τα ΜΜΕ- δεν έχει συμβάλει καθόλου στην αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας, αλλά μάλλον σκοτώνει το ερωτικό πάθος.Στο παραπάνω αποτέλεσμα φαίνεται ότι έχει συμβάλλει ουσιαστικά η νομιμοποίηση και η ευρεία διάδοση του πορνό.
Πάντως σε ένα μεγάλο βαθμό η βιομηχανία του πορνό απευθύνεται σε ένα αντρικό κοινό και για το λόγο αυτό η άποψη που εκφράζει ο Θόδωρος Σούμας είναι σωστή (σελ40)
Το Πορνό, σήμερα, αναπαράγει με τον τρόπο του τις κυρίαρχες αντιλήψεις και ιδεολογίες περί τής σεξουαλικότητας: το σεξ επιζεί σαν μηχανική δραστηριότητα. Εκθειάζονται οι σωματικές επιτεύξεις κατά την ερωτική πράξη και οι μοντέρνες τεχνικές μιας εκσυγχρονισμένης ( τεχνοκρατικής για το σώμα) σεξολογίας. η θέση της γυναίκας παραμένει θέση αντικειμένου βασιλεύει μια ανεκτική ηθική, η οποία όμως- σε ένα επίπεδο όπου πολλά επιτρέπονται- καταξιώνει την άρχουσα σεξουαλική ηθική( γεννητικότητα της σεξουαλικής επαφής, απώθηση της ομοφυλοφιλίας του κυρίαρχου φύλου, ενώ αντίθετα βρίθουν οι λεσβιακές σκηνές, μιας και ο άντρας- μαχαραραγιάς επιτρέπεται να απολαμβάνει τα όργια του κυριαρχούμενου φύλου. Τέλος η ανίχνευση- αναζήτηση του καινούργιου στην περιπέτεια του έρωτα και στη χρήση των ερωτογόνων ζωνών, περιορίζεται εξαιτίας μιας ρουτινιάρικης επανάληψης). Σε τελική ανάλυση έχουμε παντοκρατορία του φαλλοκεντρικού και ανδροκρατικού , κομφορμισμού.

Η απάντηση στο ερώτημα εάν υπάρχουν κίνδυνοι όταν βλέπει κανείς πορνό υπάρχει εδώ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Σούμας Θόδωρος :Κινηματογράφος και σεξουαλικότητα/ερωτισμός Αιγόκερως 1983
Παναγιωτάτος Δημήτρης :Οι ταινίες πορνό. Ένας ακόμα μηχανισμός καταπίεσης Καστανιώτης 1978
Φύσσας Δημήτρης: Τα τελευταία τσοντάδικα του κέντρου Ε της Ελευθεροτυπίας
Αντωνίου Γιώργος :Αυστηρώς ακατάλληλον ΧΧΧ Βημαγκαζίνο 364, 3-10-07
Πατέρας Χαρίλαος :Κινηματογράφοι της Αθήνας (1896-2006) Εκδόσεις Συλλογές, Αθήνα.
Παρασκευαϊδης Χριστόδουλος :Το σεξ στην οθόνη Έκδοση Η Χρυσοπηγή.