Α-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (La Spetzia, Βενετία, Μπολόνια, Φλωρεντία, Βερόνα ,Μιλάνο)

Η Ιταλία, όπως και η Ελλάδα, είναι μια χώρα στην οποία όσες φορές και να πας σε διάφορα μέρη της δεν μπορεί ποτέ να πεις ότι την έχεις δει όλη.

Για πρώτη φορά στην Ιταλία βρέθηκα στην θητεία μου ταξιδεύοντας με τα ναρκαλιευτικά στην La Spetzia όπως γράφω στο  Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 3-ΜΑΝΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ 

Δυστυχώς λόγω του ότι υπήρχε ιδιαίτερα τεταμένη σχέση μεταξύ κυβερνήτη και ύπαρχου εύρισκε πλήρη εφαρμογή η ρήση όπου παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Οι άδειες εξόδου ήσαν περιορισμένης χρονικής διάρκειας και έτσι δεν μπόρεσα να πάρω το τραίνο και σε ¾ να βρεθώ στην  κοντινή Πίζα. Έτσι από αυτό το ταξίδι το μόνο που μου έχει μείνει είναι η όμορφη ακτογραμμή  της Δυτικής Ιταλίας και το πέρασμα κοντά από το νησί Στρόμπολι, με το ενεργό ηφαίστειο, που το είχε  κάνει  διάσημο ο Ρομπέρτο Ροσελίνι με την ομώνυμη  ταινία του με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν.

Μου έχει μείνει επίσης ότι στην La Spetzia ήταν η πρώτη φορά που είδα σοφτ πορνό, όπως γράφω στο ποστ μου Η ΑΠΟΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΡΝΟ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΤΟΥ ;

Ήταν από τα πρώτα  sexploitation film και είχε κάνει μεγάλο ντόρο τότε στην Ιταλία η προβολή του, αλλά όταν ήρθε αργότερα στην Ελλάδα, πέρασε απαρατήρητο λόγω του ότι είχαν αρχίσει και εδώ πλεον προβολές ταινιών αντιστοίχου περιεχομένου .

Εκείνα τα χρόνια όποιος πήγαινε στο εξωτερικό γινόταν και δέκτης διαφόρων αιτημάτων για ποικίλες αγορές.

Έτσι και εγώ φεύγοντας είχα την σαφή επιθυμία της νυν, αλλά τότε μέλλουσας συζύγου μου, να της πάρω μια καμπαρντίνα! Μάλιστα όταν έφτασα στην La Spetzia με περίμενε επιστολή της με απόκομμα από έγχρωμη φωτογραφία περιοδικού με το χρώμα που την ήθελε!

Τελικά βέβαια με τον  μισθό του επίκουρου σημαιοφόρου θα μπορούσα ίσως να αγοράσω μάλλον μόνο τα κουμπιά μιας καμπαρντίνας από αυτές που είδα στα καταστήματα, οπότε με μεγάλη απογοήτευση η σύζυγος αρκέστηκε σε μια ομπρέλα που της έφερα στο ίδιο όμως χρώμα με αυτό που της άρεσε!

Αυτός όμως που έμεινε ικανοποιημένος ήταν ο από τότε και αιώνιος παλίμπαις κουμπάρος  μου, που επιθυμούσε από παιδί διακαώς να αποκτήσει ένα ηλεκτρικό τρενάκι!  Περπατώντας μια μέρα στην πόλη είδα σε ένα παιχνιδάδικο στην βιτρίνα ένα τέτοιο, οπότε μπήκα στο κατάστημα και εξαντλώντας όλες τις ιταλικές μου γνώσεις είπα στον καταστηματάρχη : Ιο voglio un treno elettrico! Ενθουσιασμένος αυτός από τον ιταλομαθή ξένο άρχισε μια λογοδιάρροια στα ιταλικά  αλλά σύντομα απογοητεύθηκε όταν κατάλαβε ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα από όσα μου έλεγε, πλην της ερώτησης του αν το θέλω για το παιδί μου!

Συγκατένευσα με το καλύτερο χαμόγελο μου γιατί τώρα άντε να του εξηγήσεις πως το «παιδί»  μου είναι ένας μαντράχαλος 25 χρονών ! 

Το δεύτερο ταξίδι ήταν στην ωραιότερη πόλη της Ιταλίας, ίσως και του κόσμου, την Βενετία στην οποία μείναμε μια ολόκληρη εβδομάδα και την γυρίσαμε όλη όπως και τα νησάκια της Μουράνο, Μπουράνο και Τορτσέλο.

 Μπορεί η πρόσφατη τότε ταινία του Τζέιμς Άιβορι Δωμάτιο με θέα να εκτυλίσσεται η υπόθεση της στην Φλωρεντία, όμως και το δικό μας δωμάτιο, σε ένα παλιό αλλά πολύ κεντρικό ξενοδοχείο, δίπλα στην πλατεία Σαν Μάρκο, είχε μια καταπληκτική θέα! Μόλις άνοιγες το παράθυρο το θέαμα ήταν μοναδικό!

Άνοιγε σε ένα στενό σοκάκι οπότε σε ενάμισι μέτρο απέναντι έβλεπες το ντουβάρι του απέναντι κτηρίου, ενώ στο δρομάκι κυκλοφορούσαν ο μάγειρος και οι παραγιοί του διπλανού εστιατορίου και εναπόθεταν τα σκουπίδια τους σε αυτό! Στο  εστιατόριο που τρώγαμε συχνά ήταν εντυπωσιακό ότι το γκαρσόνι, παρά το ότι το μαγαζί του βρισκόταν σε άκρως τουριστική θέση δεν ήξερε, σε αντίθεση με τα δικά μας σαΐνια, ούτε λέξη αγγλικά! Όμως ο πανέξυπνος Ιταλός μόλις καθίσαμε για πρώτη φορά  αμέσως πήρε χαμπάρι ότι είμαστε Έλληνες και αναφώνησε: Α, Greci molto pane molto acqua! και μας έφερε πάραυτα μπόλικο ψωμί και μια καράφα νερό!

Στην Βενετία είχαμε την τύχη να δούμε  σε ένα πανέμορφο κτήριο μια τεράστια συλλογή από έργα του τελείως πρωτότυπου αναγεννησιακού ζωγράφου Αρτσιμπόλντο.

Φεύγοντας από την Βενετία πήγαμε με το τραίνο και μείναμε στην Μπολόνια. Ήταν πρωτομαγιά και έτσι εκτός από τα μνημεία της πόλης βρεθήκαμε να χαζεύουμε και τους εορτασμούς της τότε κυρίαρχης εκεί αριστεράς, στην γι΄αυτό επονομαζόμενη  La Rossa Μπολόνια.

Ο επόμενος σταθμός μας ήταν η δεύτερη σε ομορφιά πόλη της Ιταλίας, η Φλωρεντία. Τι να πρωτοδείς όμως σε μια μέρα σε αυτή την πόλη-μουσείο; Ευτυχώς είχαμε την ευκαιρία να ξαναβρεθούμε σε αυτήν άλλες δυο φορές και έτσι να αποκτήσουμε τελικά μια πληρέστερη εικόνα της πόλης.

Η πρώτη σκέψη μας να επισκεφτούμε την  Γκαλερί Uffizi ναυάγησε αύτανδρη μπροστά στην τεράστια ουρά που βρήκαμε στην είσοδο.

Τελικά χάρις στο εύστροφο πνεύμα που με διακρίνει (διατί να το κρύψωμεν άλλωστε; όπως θα έλεγε και ο πατήρ Μητσοτάκης) καταφέραμε να μπούμε το μεσημέρι όταν τα πλήθη αντί της πνευματικής τροφής προτιμούν την ουσιαστική.

Έτσι μπορέσαμε εκ του σύνεγγυς και χωρίς στριμωξίδι να θαυμάσουμε την γέννηση της Αφροδίτης που από χρόνια είχα διακαή πόθο να δώ.

Στην συνεχεια επισκεφτήκαμε την όμορφη πόλη της Βερόνα στην οποία δεσπόζει στο κέντρο της η Αρένα, το ρωμαϊκό της αμφιθέατρο.

Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να μείνουμε μέχρι το βράδυ που θα έδινε σε αυτό συναυλία η Τίνα Τάρνερ. Επειδή όμως στεναχωρήθηκε όταν  έμαθε ότι φύγαμε φρόντισε να έρθει αργότερα εκείνη  στην Αθήνα και έτσι την απολαύσαμε στην συναυλία της στο γήπεδο της ΑΕΚ.

Είναι αυτονόητο βέβαια πως δεν νοείται τουρίστας που βρίσκεται στην Βερόνα και σέβεται τον εαυτό του, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του και την σύζυγο του, να μην επισκεφτεί το μέρος που συντελέστηκε η γνωστότερη ερωτική τραγωδία του Σαίξπηρ  Ρωμαίος και Ιουλιέττα, δηλαδή το υποτιθέμενο σπίτι της Ιουλιέττας με το περίφημο μπαλκόνι.

Έτσι λοιπόν και εμείς θαυμάσαμε το μπαλκόνι αυτό άσχετα αν μερικοί τώρα ισχυρίζονται ότι η λέξη μπαλκόνι εμφανίζεται στην αγγλική γλώσσα δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Σαίξπηρ!

Τελικά σε αυτό το ταξίδι επιστρέψαμε στην Ελλάδα από το Μιλάνο και αφού προλάβαμε να δούμε το Ντουόμο, την Γκαλερία και την Σκάλα.

Η ωραιότερη ανάμνηση πριν την επιστροφή ήταν η καταπληκτική ακουστική του ναού, καθώς επειδή ήταν Κυριακή είχε λειτουργία και το ακρόαμα της ψαλμωδίας ήταν από αυτά που σου μένουν χαραγμένα βαθιά στην μνήμη σου και ας έχουν περάσει πια 30 χρόνια από τότε.

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ

Β-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (Ρώμη,Κάτω Ιταλία-Σικελία)

Γ-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (Φλωρεντία, Σιένα, Περούτζια, Σαν Τσιμινιάνο, Γκούμπιο, Ασίζη)