Στο σημείο αυτό και μετά την λεκτική εκτόνωση του συναισθήματος δια της χαμηλόφωνου γενετησίου ικανοποιήσεως του με την τύχη, τα καντήλια και όλα τα συμπαρομαρτούντα, θυμήθηκα τον καυγά που είχα με ζωόφιλη φίλη μου κάτοχο σκύλου και γάτας.
Μου εξηγούσε ότι ως ευνούχος δεν θέλει να βγει από το σπίτι για να πηδήξει, είναι ευτυχισμένος και δεν κινδυνεύει να τον πατήσει κανένα αυτοκίνητο.
Της εξηγούσα ότι έτσι απλώς καλύπτει το εγωιστικό της συναίσθημα με το ζώο και ότι έχει ένα φυλακισμένο ,χορτάτο, ευνούχο ο οποίος εκτός από το χορτάτος, εάν είχε επιλογή, δεν θα ήθελε τα άλλα δύο.
Σε παρατήρηση μου ότι έτσι που γυρνάει κινδυνεύει να το πατήσει κανένα αυτοκίνητο μου έδωσε μια απάντηση που δείχνει την φυσιολογική σχέση ανθρώπου-ζώου
-Θα πάρω άλλο!
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην κουράδα.
Η φίλη μου βγάζει τον σκύλο της στον κήπο της πολυκατοικίας και μαζεύει με γάντι τα πλούσια προϊόντα της παραγωγής του, γιατί είναι και λυκόσκυλο.
Βέβαια αυτοί που μένουν στην πολυκατοικία και δεν έχουν σκύλο, αλλά παιδάκια που παίζουν εκεί, δεν αισθάνονται ιδιαίτερα ευτυχείς ιδίως με τις υδαρείς κενώσεις του σκύλου που δεν μαζεύονται εύκολα, με αποτέλεσμα αρκετούς μικροκαβγάδες.
Που έχετε δει στις πολιτισμένες χώρες να κυκλοφορούν αδέσποτα στους δρόμους και πολλές φορές να γίνονται και επικίνδυνες αγέλες;
Παθαίνω ψυχικό ταράκουλο όταν διαβάζω η ακούω διάφορες κυρίες να λένε-
Τα μαζεύουμε ,τα στειρώνουμε και τα επιστρέφουμε στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ρε ,από πότε το πεζοδρόμιο μου, ο δρόμος μου η η πλατεία μου είναι το φυσικό τους περιβάλλον ;
Και τι να κάνουμε λοιπόν;
Ότι κάνουν σε όλο τον κόσμο που δεν έχουν αδέσποτα.
Τα μαζεύουν ,τα κρατούν για ένα διάστημα γιατί μπορεί να έχουν χαθεί και οι φιλόζωοι τα παίρνουν και τα υιοθετούν.
Τα υπόλοιπα τα θανατώνουν με πολιτισμένο και ανώδυνο τρόπο.
Μα δεν τα λυπάσαι τα καημένα;
Τα λυπάμαι πολύ, όσο και τις κοτούλες, και τα μοσχάρια και τα αρνάκια γάλακτος που τρώμε και το κρεατάκι τους τρώνε σε κονσέρβες τα ζωντανά μας.
Αν δε εφαρμοστεί το ηλεκτρονικό μαρκάρισμα των σκύλων οπότε ο ιδιοκτήτης θα είναι γνωστός, θα πάψει η εγκατάλειψη σκύλων στο δρόμο γιατί τον βαρέθηκαν, η ακόμη γιατί δεν τους βγήκε όπως το περίμεναν.
Εξαδέλφη μου βρήκε και υιοθέτησε ένα γλυκύτατο και αξιαγάπητο ντόπερμαν που το είχαν παρατήσει στο δρόμο γιατί η εγχείρηση που του είχαν κάνει στα αυτιά δεν είχε πετύχει και το ένα αυτί του έπεφτε προς τα κάτω!
Πες τα, χρυσίοστομε!
ΑπάντησηΔιαγραφή