Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ δ΄μέρος (τελευταίο)

Η ανακάλυψη του ραδίου, πριν να αντιληφθούν τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει, οδήγησε σε μια  βιομηχανική παραγωγή  προϊόντων, για καθαρισμό μέχρι  παρασκευής ραδιενεργού πόσιμου νερού στο σπίτι που θα μπορούσε  να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες.

Με την πάροδο του χρόνου  οι εργαζόμενοι που έφτιαξαν ραδιενεργά προϊόντα άρχισαν να πεθαίνουν η δε Μαρία Κιουρί πέθανε το 1934 από λευχαιμία προφανώς λόγω της έκθεσης της στην ακτινοβολία του ραδίου.

Αντίστοιχη άγνοια υπήρχε και για το κάπνισμα που όχι μόνο δεν μιλούσαν για τους κινδύνους από αυτό, αλλά μιλούσαν και για οφέλη στην υγεία από το κάπνισμα και μάλιστα εμφάνιζαν στις διαφημίσεις και γιατρούς που το επιβεβαίωναν!

 Σχετικές διαφημίσεις εκείνης της εποχής έχω δημοσιεύσει στα ποστ μου ΠΑΛΙΕΣ, ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΣΙΓΑΡΩΝ και  ΞΕΝΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΣΙΓΑΡΩΝ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΌ.

Μάλιστα κατά το τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, η εισπνοή του καπνού των τσιγάρων  προτάθηκε ως θεραπεία για το άσθμα!

Στο προηγούμενο αναφέρθηκε η χρήση χλωροφορμίου στον τοκετό της Βασίλισσας Βικτωρίας και ουσιαστικά από τότε αρχίζει να εδραιώνεται η αναισθησία.

Μέχρι τότε ως αναισθητικά χρησιμοποιούσαν το αλκοόλ και το όπιο.

Προηγουμένως από τον 12^ο έως τον 15^ο αιώνα δημοφιλές ήταν ένα παρασκεύασμα, που αναφέρεται και στον Άμλετ του Σαίξπηρ το “dwale.” Αυτό ήταν ένα  αναισθητικό μείγμα από χολή, μαρούλι, ξύδι, ρίζα βρυωνίας και κώνιο. Τα φυτά αυτά είναι δηλητηριώδη και η ανάμιξη τους με λάθος τρόπο οδηγούσε προφανώς  στον άλλο κόσμο τον ασθενή πριν να προλάβει ο τότε χειρουργός να δράσει σε αυτόν!

 Και άλλες ουσίες που ήσαν στην πραγματικότητα δραστήρια δηλητήρια είχαν χρησιμοποιηθεί ως φάρμακα, Ένα από αυτά ήταν και ο υγρός υδράργυρος που ήταν πολύ δημοφιλής θεραπευτική ουσία από την αρχαιότητα έως πρόσφατα.

Οι αρχαίοι Πέρσες και Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ως αλοιφή και οι Κινέζοι αλχημιστές του δευτέρου αιώνα εκτιμούσαν τον υγρό υδράργυρο για την υποτιθέμενη ικανότητά του να αυξάνει τη διάρκεια ζωής και τη ζωτικότητα. Μερικοί μάλιστα θεραπευτές υποστήριζαν  ακόμη ότι με την κατανάλωση υδραργύρου, θείου και αρσενικού, θα μπορούσε κανείς να αποκτήσει αιώνια ζωή και την ικανότητα να περπατήσει στο νερό.
Δυστυχώς κανείς δεν περπάτησε στο νερό και αντί για αιώνια ζωή εξασφάλιζαν έναν εξαιρετικά οδυνηρό θάνατο.

Ο καλομέλας που περιέχει υδράργυρο χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο μέχρι το τέλος του 19^ου αιώνα ως καθαρτικό αλλά και θεραπεία των σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων όπως η σύφιλη.

Δυστυχώς οι παρενέργειες του περιλαμβάνουν αιματηρή διάρροια, νεφρική ανεπάρκεια, δυσκολία στην αναπνοή και ακόμη και εγκεφαλικές βλάβες.

Ένα άλλο γνωστό δηλητήριο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως για αιώνες ως φάρμακο είναι το αρσενικό. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική είναι γνωστό ως Pi Shuang. Αποτελούσε το κύριο συστατικό σε πολλά πατενταρισμένα παρασκευάσματα, όπως πχ το Fowler's Solution που χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία της ελονοσίας και της σύφιλης μέχρι το 1950 ή το Donovan's Solution για την αρθρίτιδα και τον διαβήτη.

Τον 19^ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία της λέπρας και της ψωρίασης ενώ την Βικτωριανή εποχή χρησιμοποιούσαν το αρσενικό ως καλλυντικό, όπως επίσης κυκλοφορούσαν χάπια που περιείχαν αρσενικό, σε μικρές βέβαια ποσότητες και τα οποία  διαφημιζόντουσαν  ως βοήθημα απώλειας βάρους μέσω της αυξήσεως του μεταβολισμού.

Ευνόητο είναι ότι ή απλή υπέρβαση της δοσολογίας οδηγούσε σε σοβαρή δηλητηρίαση.

Το λάδι από φίδι είναι εδώ και αιώνες φάρμακο της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής για αρθραλγίες. Στην Αμερική έγινε γνωστό από τους κινέζους εργάτες που έφτιαχναν την διηπειρωτική σιδηροδρομική γραμμή οπότε το άλειφαν στην πονεμένη πλάτη τους.

Πάντως σήμερα έχουμε διαπιστώσει πως τα φίδια είναι μια πλούσια πηγή EPA (eicosapentaenoic acid), ένα ωμέγα-3 λιπαρό οξύ με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Εκτός όμως από τα φίδια δεν την γλύτωσαν και οι καρχαρίες!
Μια από τις πιο πρόσφατες εναλλακτικές θεραπείες για τον καρκίνο προέκυψε μετά την έρευνα την δεκαετία του 50 ενός ερευνητή του Χάρβαρντ, του Δρ John Prudden.
Η θεραπεία δεν προσέφερε τίποτα στην θεραπεία του καρκίνου και το μόνο που προκάλεσε ήταν η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού καρχαριών.

Η άνοδος των προκατασκευασμένων φαρμακευτικών παρασκευασμάτων ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του 19ου αιώνα. Θεράπευαν τα πάντα, από γρίπη και ουρική αρθρίτιδα μέχρι στομαχικές διαταραχές. Είχαν και μεγαλοπρεπείς ονομασίες, όπως  “Dr. Bosche’s German Syrup”  και “Green’s August Flower,” και ήταν συνήθως  παρασκευάσματα με ζάχαρη, άχρηστα βότανα και βάμματα από σκληρά ναρκωτικά. Ήταν σύνηθες τα πατενταρισμένα αυτά «φάρμακα» να περιέχουν  αλκοόλ και κοκαΐνη, ηρωίνη, ή μορφίνη.
Θεραπευτικώς δεν προσέφεραν τίποτα  αλλά σε έκαναν  να νιώθεις υπέροχα!

Το πρόβλημα είναι ότι τέτοια μαντζούνια έδινα και στα παιδιά με πιο γνωστό και δημοφιλές το χαλαρωτικό σιρόπι της κας Winslow  το οποίο πουλιόταν ελεύθερα από τα φαρμακεία  από το 1845 μέχρι το 1930 ως θεραπεία για βρέφη που είχαν οδοντοφυΐα ή κολικοειδή άλγη. Περιείχε 65 mg μορφίνης ανά ουγγιά, κάνναβη, ηρωίνη, κονιοποιημένο όπιο, ανθρακικό νάτριο, οινόπνευμα,  και υδατική αμμωνία

Το 1863, ο ιταλός χημικός Angelo Mariani πατεντάρισε ένα θεραπευτικό  τονωτικό από  κόκκινο κρασί Μπορντώ επεξεργασμένο με φύλλα κόκας. Γρήγορα έγινε ένα δημοφιλές ποτό και οι διαφημίσεις της εποχής υποστήριζαν ότι είχε εγκριθεί από 8.000 γιατρούς και ήταν ιδανικό για εξαντλημένους  άνδρες, ευαίσθητες γυναίκες και άρρωστα παιδιά. Το είχαν αγαπήσει διασημότητες όπως ο Τόμας Έντισον, η βασίλισσα Βικτώρια, ο τσάρος της Ρωσίας, ο Πάπας Άγιος Πίος Χ και ο πάπας Λέον ΧΙΙΙ.
Αποσύρθηκε από την αγορά το 1938 μετά από 89 χρόνια σε αυτήν!

Αργότερα, ο συνδυασμός κρασιού και κοκαΐνης ενέπνευσε τον John S. Pemberton να αναπτύξει αυτό που τώρα γνωρίζουμε ως Coca-Cola.

Η Coca-Cola ήταν αρχικά "κρασί της κόκας" στη δεκαετία του 1880. Ήταν ένα μείγμα κρασιού και κοκαΐνης, αλλά το αλκοόλ αρχικά και η κοκαΐνη στο τέλος του 19ου αιώνα αντικαταστάθηκαν από σιρόπι και φύλλα κόκας. Αντίστοιχα ποτά κυκλοφορούσαν και άλλοι.

Ο Pemberton διαφήμιζε το ποτό του ως φάρμακο πανάκεια, για νευρολογικά προβλήματα, δυσπεψία, γαστροπάρεση, εξάντληση ψυχική και σωματική, απίσχνανση, δυσκοιλιότητα, κεφαλαλγία, νευρασθένεια και ανικανότητα!

Επίσης ως θεραπεία για την εξάρτηση από τη μορφίνη, η οποία ήταν όλο και συχνότερη μετά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (ο ίδιος ο Pemberton ήταν εθισμένος σε αυτήν).

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ α΄μέρος ,  β΄μέρος,   γ΄μέρος