Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Μόλις διάβασα πως :Η θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών ορίζεται ημέρα αργίας…… Στην απόφαση αυτή είχαν ήδη εκφράσει τις αντιρρήσεις τους οι Μητροπόλεις Θηβών και Κρήτης που είχαν ταχθεί υπέρ του εκκλησιασμού των μαθητών, αντί της αργίας.

Η παραπάνω είδηση μου θύμισε μια αντίστοιχη μέρα στην εποχή που ήμουνα μαθητής  στο Α΄Γυμνάσιο Αρρένων στην Πλάκα. (σχετικά με αυτό έχω γράψει το παστ Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΩΝ-ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ)

Των τριών Ιεραρχών μας μάζεψαν όλους και μας πήγαν για εκκλησιασμό στην κοντινή στο σχολείο  εκκλησία του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά.

Όπως καταλαβαίνει κανείς ένα τσούρμο πάνω από 400 μαντράχαλους που ήταν μεν ευχαριστημένοι που δεν θα έκαναν  μάθημα αλλά δεν είχαν  και πολύ μεγάλη επιθυμία να καθηλωθούν  όρθιοι μέσα σε μία εκκλησία για να παρακολουθήσουν μια λειτουργία από την οποία έτσι και αλλιώς δεν καταλάβαιναν  τίποτα, δεν ήταν και πολύ εύκολο να χαλιναγωγηθεί.

Το αποτέλεσμα ήταν μια όλο κατάνυξη βαβούρα, από τις ψιθυριστές συζητήσεις μεταξύ των μαθητών, μουλωχτά σκουντήματα και πνιχτά γέλια.

Οι καθηγητές περιπλανώμενοι μεταξύ του πλήθους προσπαθούσαν να επιβάλουν ησυχία και ευλάβεια, αλλά δυστυχώς με ανεπιτυχή αποτελέσματα.

Έχοντας δίπλα μου ένα συμμαθητή μου ,στενό φίλο μου  και νυν  κουμπάρο  μου, δεν μπορούσα να κρατήσω τα γέλια μου καθώς με μεγάλη επιτυχία πετύχαινε να μιμείται λόξυγκα με ένα ιδιαίτερα ηχηρό χικ!

Με αυτό το χικ, του δήθεν λόξυγκα, έπεφτε πολύ γέλιο στην παρέα και στους κινηματόγραφους όταν ακουγόταν μέσα στην απόλυτη σιωπή που επικρατούσε σε  κορύφωση δραματικών στιγμών  της ταινίας, όταν ήδη  το γυναικείο πλήθος είχε βγάλει από την τσάντα του μαντηλάκι για να σκουπίσει κρυφά τα δάκρυα του!

Τελικά ένας καθηγητής που ήρθε αθόρυβα από πίσω μας, μας είδε που γελάγαμε και μας πέταξε έξω από την εκκλησία με αποτέλεσμα  να εορτάσαμε τους τρείς Ιεράρχες αλητεύοντας στην Αθήνα.

Από μικρό παιδί δεν είχα καλές σχέσεις  με τις εκκλησίες και το παπαδαριό. Η παλιότερη ανάμνηση μου σε σχέση με παπάδες ήταν στα βαφτίσια μου, καθώς με βάφτισαν σε ηλικία 4 ετών. Τα κωμικοτραγικά της βάφτισης μου τα έχω περιγράψει στο ποστ μου ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ή ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΝΙΞΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ! )

Ευτυχώς το πατρικό σπίτι  δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τις εκκλησίες και μόνο η γιαγιά μου είχε μια-δυό εικόνες στο δωμάτιο της  αλλά την εκκλησία την απέφευγε με την εύσχημη δικαιολογία ότι την πειράζει το λιβάνι στην στηθάγχη της!   

Δεν θυμάμαι ποια συγγενής ήταν αυτή που προσπάθησε μια φορά να με πάει να κοινωνήσω, αλλά μπροστά στην σθεναρή μου αντίσταση, καθώς γαντζώθηκα στην εξώπορτα ουρλιάζοντας ,δεν θέλω, αναγκάστηκε να υποχωρήσει, με αποτέλεσμα ότι θα πεθάνω χωρίς ποτέ στην ζωή μου να μπορέσω να εφαρμόσω τις εμπνευσμένες οδηγίες του παπά στο ποστ μου  ΕΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΒΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το τι πιστεύει ο κάθε άνθρωπος χριστιανός, μουσουλμάνος, ιουδαίος, ινδουιστής κτλ  Είναι αναφαίρετο και σεβαστό δικαίωμα του.

Η αντίδραση μου είναι στην προσπάθεια του που κάνουν  οι κάθε λογής εκπρόσωποι των διαφόρων δογμάτων για να επιβάλλουν  με βίαιο ή μέσω  κρατικής επιβολής την δική τους θρησκευτική  πίστη, σε  άλλους ανθρώπους . Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκευτικού παραλογισμού και επιβολής παραθέτω στο ποστ μου  Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Γι΄αυτό τον λόγο είναι απαράδεκτες οι προσπάθειες μητροπολιτών να επιβάλουν στους μαθητές αντί αργίας την μέρα των Τριών Ιεραρχών να τους υποβάλλουν τα σχολεία σε υποχρεωτικό εκκλησιασμό.

Δεν συζητάω βέβαια για το ποιόν των Τριών Ιεραρχών  που όπως γράφει, μεταξύ άλλων,  ο Αναγνώστης Λασκαράτος (μπλογκ Ροΐδη και Λασκαράτου εμμονές) στο ποστ   Οι Tρεις Ιεράρχες, τα σύμβολα της Αντιγνώσης ήσαν :

Μισογύνηδες, αντισημίτες, εχθροί της ελληνικής Φιλοσοφίας, αντιερωτικά νευρωτικά πλάσματα, γιοί των αγίων θρησκόληπτων μανάδων τους, που τους ανάθρεψαν  κυριαρχικά, τους «ευνούχισαν» και τους έστρεψαν στη διαστροφή του μονήρους βίου, αναρριχημένοι οι δυο από αυτούς στον πατριαρχικό θρόνο με την ωμή παρέμβαση των αιμοβόρων αυτοκρατόρων, οι Τρεις Ιεράρχες αποκαλύπτονται μέσα από τα γραπτά τους, όχι μόνο ως κήρυκες μίσους αλλά και ως γελοίες καρικατούρες  που πήραν πολύ κόσμο στο λαιμό τους με τις μωρολογίες τους που απευθύνονται σε θεόκουτες γυναικούλες και που σήμερα ειδικά φαίνονται τόσο ανόητες όσο και επικίνδυνες. 

Όπως, επίσης ο ίδιος, αναρωτιέται εύλογα για την ίδια  την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτής της εορτής στο ποστ  Θα ξεφορτωθούμε ποτέ τους 3 Ιεράρχες;

Είναι απορίας άξιο γιατί απονέμεται αυτή η τιμή στους 3 φανατικούς βυζαντινούς καλόγερους; Σε τι ωφέλησαν την ανθρωπότητα; Ούτε την Παιδεία, ούτε τη Φιλοσοφία, ούτε την Τέχνη, ούτε την Επιστήμη προήγαγαν. Μήπως ίδρυσαν σχολεία ή δίδαξαν οι ίδιοι κάπου τα Γράμματα; Ποια είναι τέλος πάντων η παρακαταθήκη τους και πως επέδρασαν στην προόδο των ανθρώπων; Η σχολική γιορτή των Τριών Ιεραρχών, είναι μια καθαρή ανοησία, που αφορά τους πιστούς αλλά με κανένα τρόπο την εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι καιρός να μπει άμεσα ζήτημα κατάργησής της.