Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

Για να είναι επιτυχημένο ένα βιντεοκλίπ πρέπει οι θεατές να θέλουν να το ξαναδούν. Αυτό επιτυγχάνεται με την γρήγορη και συνεχή  εναλλαγή των εικόνων έτσι ώστε ξαναβλέποντας το βλέπεις πράγματα που δεν είχε δει την προηγούμενη φορά. Πολλοί πιστεύουν πως αυτή είναι μια σύγχρονη τεχνική.

Όμως έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε μια αριστουργηματική ταινία εδώ και 89 χρόνια.

Μια βωβή ταινία που πριν την προβολή της ο σκηνοθέτης μας γνωστοποιεί ότι:

« είναι ένα πείραμα στην κινηματογραφική επικοινωνία των οπτικών φαινομένων, χωρίς υπότιτλους, χωρίς σενάριο, χωρίς ηθοποιούς κτλ.

Αυτό το νέο πειραματικό έργο του Kino-Eye κατευθύνεται προς τη δημιουργία μιας αυθεντικά διεθνούς απόλυτης γλώσσας του κινηματογράφου με βάση τον πλήρη διαχωρισμό του από τη γλώσσα του θεάτρου και της λογοτεχνίας ».

Παρ΄όλα αυτά η ταινία των 67¨ Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή είναι ένα πραγματικό ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Ο Νταβίντ Αμπέλεβιτς Κάουφμαν (1896-1954 γνωστός και ως Ντένις Κάουφμαν έγινε βασικά γνωστός  με το ψευδώνυμο Τζίγκα Βερτόφ.

Το ψευδώνυμο του προέρχεται από την ουκρανική λέξη ντζίγκα που σημαίνει αδράχτι, ή κατ΄ άλλους λυκόπουλο στα πολωνικά  και το ρωσικό ρήμα βερτέρ που σημαίνει περιστρέφομαι.

Στο ντοκιμαντέρ του, κουβαλώντας ο ίδιος την βαριά κάμερα του,  κινηματογραφεί, σε διάστημα 3 ετών, την καθημερινή ζωή στις μεγαλουπόλεις της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη δεκαετία του ’20 (Κιέβο, Χάρκοβο, Μόσχα και Οδησσό) και ακολουθεί τους πολίτες όχι μόνο στις καθημερινές τους δραστηριότητες, στη δουλειά, στις παρελάσεις, στα νοσοκομεία, στα αεροδρόμια, στις διαδηλώσεις, αλλά και στη διασκέδασή τους και στο πως αλληλεπιδρούν με τα μηχανήματα της σύγχρονης ζωής.

Συνεργάτης του στην ταινία ήταν ο νεώτερος αδελφός του Mikhail Kaufman που, όπως βλέπουμε στην φωτογραφία, διακινδύνευε πολλές φορές για να έχει μια καλή λήψη.

Ο Βερτόφ χρησιμοποιεί πρωτοποριακές κινηματογραφικές τεχνικές για την εποχή, όπως την βαθμιαία μετάβαση από την μία εικόνα στην άλλη, τη διπλή έκθεση ή διπλοτυπία, δηλαδή μία ή περισσότερες εικόνες πάνω σε μία άλλη,

την γρήγορη κίνηση, την αργή κίνηση, το πάγωμα της εικόνας, το απότομο άλμα  στην λήψη, τα παράθυρα στην οθόνη,

λήψεις με την κάμερα σε πλάγια θέση, πολύ κοντινές λήψεις, τράβελινγκ, δηλαδή λήψη με κινούμενη κάμερα επάνω σε όχημα με ρόδες, ολλανδικές γωνίες δηλαδή λοξή γωνία λήψης ή λοξό καδράρισμα κτλ

.Η ταινία συνάντησε μετά την προβολή έντονη κριτική για την έμφαση που είχε στην φόρμα και όχι στο περιεχόμενο και γρήγορα απορρίφθηκε μετά την αρχική της προβολή. Ανήκοντας με τον αδελφό του και την γυναίκα του στην ομάδα των kinoks είχαν έρθει σε αντίθεση με τους άλλους κινηματογραφιστές που γύριζαν ταινίες με υπόθεση, γιατί θεωρούσαν πως ο κινηματογράφος του μέλλοντος είναι μόνο αυτός που κινηματογραφεί τον αληθινό κόσμο.

Οι περισσότερες από τις ταινίες του Βερτόφ ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενες και το κίνημα του kinok ήταν περιφρονημένο από πολλούς κινηματογραφιστές της εποχής. Ο Αιζενστάιν χλεβάζοντας την ταινία την χαρακτήρισε ως "άσκοπο χουλιγκανισμό κάμερας"

Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να αναγνωριστεί ευρύτερα η αξία της ταινίας.

Το 2012  οι κριτικοί κινηματογράφου στο περιοδικό  Sight & Sound κατέταξαν  τον Άνθρωπο με την Κινηματογραφική Μηχανή στην 8η θέση από τα καλύτερα φιλμ στον κόσμο  και το 2014 στο ίδιο περιοδικό πάνω από 200 κριτικοί και 100 σκηνοθέτες το κατέταξαν στο νούμερο 1 στα ντοκιμαντέρ.

Η ταινία όταν προβλήθηκε το 1929 ήταν βωβή, με ζωντανή μουσική στους κινηματογράφους.

Έκτοτε από το 1983 η προβολή της ταινίας συνοδεύτηκε από ένα μεγάλο αριθμό από διαφορετικά μουσικά σάουντρακτς

Το σάουντρακτ που συνοδεύει την ταινία είναι του 2003 από την  The Cinematic Orchestra