Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ή ΠΩΣ ΕΞΑΛΕΙΦΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Βάζοντας την κόρη μου όταν ήταν μικρή στο κρεβάτι για να κοιμηθεί, μας ζήταγε  συχνά:

-Θα μου διαβάσεις το παραμύθι με τα 3 γουγουνάκια;

-Μα στο βιβλίο είναι 3 κατσικάκια!

-Όχι εγώ θέλω να είναι γουγουνάκια !

Δεν επρόκειτο για κάποια ιδιορρυθμία του παιδιού. Απλά λειτουργούσε το κληρονομικό ελληνικό της γονίδιο, που ότι δεν μας αρέσει απλά του αλλάζουμε το όνομα και έτσι παύει να έχει κάποια σχέση με το παρελθόν ή την πραγματικότητα.

Έτσι πριν μερικά χρόνια, ενώ μέχρι τότε πίναμε όλοι τούρκικο καφέ, θεωρήθηκε ότι αυτό είναι αντεθνικό και καθιερώθηκε να πίνουμε ελληνικό. Δεν πάει να αναγνωρίζει η UNESCO από το 2013 ότι ο Τούρκικος καφές ανήκει στην άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Τουρκίας, εμείς συνεχίζουμε με επιμονή να παραγγέλνουμε Ελληνικό και αν κάνεις το λάθος να ζητήσεις Τούρκικο, το γκαρσόνι σε στραβοκοιτάζει πιστεύοντας πως βλέπει μπροστά του ένα μισερό ανθέλληνα

Εδώ ένα Εθνάρχη έβγαλε αυτή η πατρίδα, μπορούσε ο Ελληνικός λαός να αποδεχθεί πως αυτός είχε γεννηθεί σε ένα χωριό που είχε το απαίσιο όνομα Κιούπκιοϊ, που στα τούρκικα σημαίνει χωριό των πιθαριών;

Έτσι μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1912 αρχικά το 1919 ονομάστηκε σε Φυλίς και μετά το 1927 σε Πρώτη.

Από το 1925 μέχρι το 1928 μετονομάστηκαν περίπου 2.500 οικισμοί σ’ όλη τη χώρα. Πχ στο Ν. Καβάλας οι μόνοι που διατήρησαν το έως τότε όνομά τους ήταν τα δώδεκα χωριά της Θάσου, στην επαρχία Καβάλας ο Ζυγός, στην επαρχία Νέστου η Κεραμωτή και στην επαρχία Παγγαίου επτά χωριά που είχαν ελληνικά ονόματα*.

Και αυτό γιατί σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση  επιτροπής του 1909 Τα βάρβαρα και κακόηχα ονόματα προσβάλλουν το γλωσσικό αίσθημα, επηρεάζουν αρνητικά το φρόνημα των κατοίκων και δημιουργούν ψευδείς εντυπώσεις για την εθνική καταγωγή τους και άλλης εκθεσης του 1919, τα ονόματα αυτά μολύνουσι και ασχημίζουσι την όψιν της ωραίας ημών πατρίδος.

Έτσι αντίστοιχα πολλοί, ιδίως οι νεώτερης ηλικίας, από τους διαμένοντας στην Πεύκη, στην Άνοιξη, στην Παλλήνη, στην Μεταμόρφωση αλλά και νοτιότερα στο Νέο Κόσμο, στην Δάφνη, στον Άγιο Δημήτριο ή στο Κορυδαλλό και το Ελληνικό είμαι σίγουρος ότι δεν γνωρίζουν πως η συνοικία τους απεμπόλησε το αρβανίτικο όνομα της που ήταν αντίστοιχα

Μαγκουφάνα, Μπογιάτι, Χαρβάτι, Κουκουβάουνες, Δουργούτι, Κατσιπόδι, Μπραχάμι, Κουτσουκάρι και Χασάνι.

Όλοι δε αυτοί σίγουρα όταν πάνε να ψωνίσουν στο σικ Mc Arthur Glen Designer Outlet στην Παιανία δεν γνωρίζουν ότι αυτή λεγόταν Λιόπεσι.

Έτσι αλλάζοντας τα ονόματα,έχουμε την ψευδαίσθηση ότι βαφτίζοντας με ένα ελληνικό όνομα ένα τόπο διαγράφεται και η προϊστορία του, όταν αυτή δεν μας είναι αρεστή.

Έτσι ακριβώς λειτούργησε και η δημιουργία του συνθήματος Η Μακεδονία είναι ελληνική. Με αυτό το σύνθημα διαγράψαμε την ιστορία μιας ολόκληρης περιοχής και όσοι είχαν την ατυχία να έχουν γεννηθεί εκτός των ελληνικών συνόρων,μέσα στα όρια του παγκοσμίως αναγνωρισμένου γεωγραφικού όρου Μακεδονία, δεν μπορούν να ονομάζονται Μακεδόνες, αφού η Μακεδονία είναι ελληνική και αυτοί δεν είναι Έλληνες. Το  πώς θα πρέπει να ονομάζονται, σύμφωνα με την λογική πολλών συνελλήνων δεν μας ενδιαφέρει, να πάνε να κόψουν το λαιμό τους να βρουν μόνοι τους πως θα ονομάζονται, ακόμα και τώρα που συμφωνήσαμε πως ζουν στην  Βόρεια Μακεδονία.

Για να είμαστε αντικειμενικοί η παραποίηση της ιστορίας δεν αποτελεί μόνο ελληνική πρωτοτυπία.

Είναι πρόσφατη η προσπάθεια των, ας βρουν μόνοι τους το όνομα τους,  βόρειων γειτόνων μας να οικειοποιηθούν την ιστορία των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί κυβερνήσεως Γκρούφσκι.

Τα ίδια δε έχουν κάνει και οι Τούρκοι και γι΄αυτό και γράφει και ο  Αζίζ Νεσίν:

«Δυστυχώς, τις ελληνικές ονομασίες δεν τις αφήσαμε. Πώς ήταν δυνατό να υπάρχουν, λέει, στην Τουρκία περιοχές με ελληνικές ονομασίες! (Ποιος ξέρει πόσοι «στραβοκέφαλοι» σαν τους δικούς μας να υπάρχουν και στην Ελλάδα!). Τις ελληνικές ονομασίες τις αλλάξαμε, τις κάναμε τουρκικές. Λόγου χάρη την περιοχή «Πόδημα» της Μαύρης Θάλασσας την ονομάσαμε «Γιαλίκιοϊ» κι ησυχάσαμε. Μα δεν ξέραμε ότι η λέξη «γυαλί» είναι ελληνική κι όχι τουρκική. Τι ιλαροτραγωδία! Είναι, βλέπετε, αδύνατο ο Τούρκος να απαλλαγεί απ’ τον Έλληνα κι ο Έλληνας απ’ τον Τούρκο. Κι εξάλλου, ποιος ο λόγος ν’ απαλλαγεί ο ένας από τον άλλο;».

*Η ύπαρξη τόσων πολλών  τουρκικών τοπωνυμιών οφείλεται στο γεγονός ότι σύμφωνα με την επίσημη τουρκική Στατιστική του Βιλαετείου Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύτηκε μεταφρασμένη στην Αθήνα το 1910 από το Υπουργείο Στρατιωτικών, ο πληθυσμός κατά θρησκευτική κοινότητα του Καζά Καβάλας από τους 22747 ντόπιους κατοίκους οι περισσότεροι ήσαν Οθωμανοί 17219,  ενώ αντίστοιχα οι Έλληνες ήσαν 4430 (19,4%).