Στα
2000 χρόνια που ο Χριστιανισμός έγινε μία από τις πιο διαδεδομένες θρησκείες, ήταν αναπόφευκτο μαζί με την εξάπλωση του να πολλαπλασιαστούν και οι απατεώνες
που με διάφορους τρόπους προσπάθησαν και πέτυχαν, να εκμεταλλευτούν το
θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών προς ίδιον όφελος.
Οι
πιστοί είναι ένα ευκολόπιστο κοινό που έλκεται από το υπερφυσικό και δίνει
ελάχιστη σημασία στην κοινή λογική και στην προφανή απάτη, φτάνει αυτή να είναι
πασπαλισμένη με ένα θαύμα ή αντικείμενο που να έχει σχέση με κάποιο πρόσωπο της
χριστιανικής μυθολογίας.
Διάφορα
απίθανα λοιπόν πράγματα αποκτούν λατρευτική σημασία για το χριστεπώνυμο πλήρωμα, που πιστεύει πως προσκυνώντας τα και αφού βέβαια ακουμπήσει και τον οβολό του
στο κουτί που τα συνοδεύει, αποκτά και την
ευλογία του αγίου που τα είχε.
Έτσι
τεράστιος αριθμός εκκλησιών διαθέτει κάποια θαυματουργό εικόνα αγίου, αγίας.
Παναγίας κτλ η οποία βρέθηκε πάντα κατά τον ίδιο τρόπο.
Κάποια,
συνήθως γυναίκα, είδε στον ύπνο της ένα όραμα που την οδήγησε στην ανεύρεση της
εικόνας, η οποία έτσι αποκτά θαυματουργικές ικανότητες άμα την προσκυνήσεις και
της κρεμάσεις κάποιο χρυσό κόσμημα ή μαργαριταρένιο κολιέ ή και στην ανάγκη ρίξεις και χυδαία χρήματα στο
κάτωθεν της παγκάρι.
Όποιος όμως θέλει να μείνει ακέραιος μετά θάνατον δεν πρέπει ν΄αγιάσει!
Και
αυτό γιατί κάθε σοβαρή εκκλησία δεν νοείται να μην έχει και κάποιο χέρι, πόδι,
σπάλα, δάκτυλο ή κεφάλι αγίου ή αγίας. Εδώ πχ μέτρησα με υπομονή ότι το λείψανο
του Αγίου Χαραλάμπους έχει μοιραστεί σε 37
διάφορα μοναστήρια και εκκλησίες!
Οι
καλόγεροι και τα μοναστήρια έχουν διακριθεί σε αυτό τον διαμοιρασμό ήδη από τα
χρόνια πριν την επανάσταση, έτσι ώστε στην Ελληνική
Νομαρχία του 1806 του ανωνύμου του
Έλληνος, να διαβάζουμε πως ο τρόπος για μαζέψουν χρήματα οι καλόγεροι..είναι
άξιος γέλωτος ενταυτώ και δακρύων. Αυτοί έχουν εν κιβωτίδιον γεμάτον από
ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνοσι, και έπειτα
ονοματίζουσιν, άλλα μεν του Αγίου Χαραλάμπους και άλλα του Αγίου Γρηγορίου. Έν
ένί λόγω, δεν αφήνουν άγιον, χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκκαλα του.(βλέπετε
κανένα συσχετισμό με το σήμερα;)
Προσθέτει δε ότι :Έγώ, έως τώρα βέβαια ,είδα έως τέσσαρας κεφαλάς
του Αγίου Χαραλάμπους…
Και
διαπιστώνει με πίκρα, ήδη πάνω από 200 χρόνια πριν, μια πραγματικότητα που δυστυχώς υφίσταται μέχρι σήμερα πως:
Οι ιερείς, αγαπητοί μου, …πάντοτε επροσπάθησαν με το μέσον της θεότητος
να καταδυναστεύσουν τους συμπολίτας των καθώς μέχρι της σήμερον με την αμάθειαν
και κακομάθησιν επέτυχον του σκοπού των. Αυτοί, καλύπτοντες με τίτλον αγιότητος
τα πλέον φανερά ψεύματα, εγέμισαν τους αδυνάτους νόας του λαού από μίαν
τοσαύτην δεισιδαιμονίαν, ώστε οπού αντί να ονομάσουν ψεύμα το αδύνατον, το
ονομάζουν άγιον. Και ούτως αδιστάκτως πιστεύουσιν εις κάθε τους λόγον, ούτε
τολμούσι να εξετάσωσι το παραμικρόν, μάλιστα δε τους είναι εμποδισμένον. ( Περισσότερα για την
Ελληνική Νομαρχία στο ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ; )
Η
μητέρα του Χριστού αποτελεί ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει την λατρεία των
Χριστιανών ανεξαρτήτου δόγματος.
Έτσι
εδώ και πολλά χρόνια αναφέρονται ιερά λείψανα που σχετίζονται με την Παναγία, όπως πχ ότι από την εποχή της περιόδου
της λατινικής κυριαρχίας (1204-1261) μνημονευόταν ότι στον ναό του Μεγάλου
Παλατιού φυλάσσονταν κάποιες σταγόνες
από το γάλα της Παναγίας, τις οποίες αγόρασε μαζί με τα λείψανα τους Πάθους του
Χριστού, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Θ΄ για το σκευοφυλάκιο της Sainte-Chapelle.
Γράφει
ο μεταρρυθμιστής Καλβίνος (1509-1564)
«…Ωστόσο, για να έχουν τουλάχιστον κάτι που να ανήκε σε Αυτήν,
προσπάθησαν να αντισταθμίσουν την έλλειψη άλλων κειμηλίων με την κατοχή των
μαλλιών Της και του γάλακτός Της. Τα μαλλιά προσκυνούνται σε διάφορες εκκλησίες
στη Ρώμη, στη Salvatierra στην Ισπανία, στη Maçon, Saint-Flour, Κλυνύ, Νεβέρ
στη Γαλλία, καθώς και σε πολλές άλλες πόλεις. Όσον αφορά το γάλα, δεν υπάρχει
ίσως μία πόλη, μία αδελφότητα, ένα ανδρικό ή γυναικείο μοναστήρι, όπου αυτό δεν
εμφανίζεται σε μεγάλες ή μικρές ποσότητες. Πράγματι, αν η Παρθένος ήταν τροφός
σε όλη της τη ζωή ή γαλακτοπαραγωγική φάρμα, δεν θα μπορούσε να παράξει τόσο
γάλα από όσο δείχνεται ως δικό της στα διάφορα μέρη. Πώς αυτοί απέκτησαν όλο
αυτό το γάλα δεν το λένε, και είναι περιττό εδώ να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει
καμία βάση στα Ευαγγέλια για αυτές τις ανόητες και βλάσφημες υπερβολές.»
Φιαλίδια γεμάτα με τέτοιου είδους γάλα δείχνονταν σε διάφορες εκκλησίες
στη Ρώμη, στη Βενετία στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, στην Αιξ-αν-Προβάνς, στην
εκκλησία των Célestins στην Αβινιόν, στον Άγιο Αντώνιο στην Πάδοβα κτλ κτλ, και
πολλές ανόητες ιστορίες σχετίζονται με θαύματα που αποδίδονται σε αυτά τα
λείψανα.»
Η
εξήγηση της γαλακτοπαραγωγής της Παναγιάς είναι απλή. Σύμφωνα με την
χριστιανική μυθολογία, όταν ο Ιωσήφ έλειπε για να αγοράσει εφόδια για τη φυγή
τους στην Αίγυπτο, κατέφυγε σε ένα σπήλαιο και τρέφοντας η Παναγία με γάλα τον Χριστό, μια
σταγόνα γάλατος έπεσε κάτω με αποτέλεσμα να λευκανθεί μετά την φυγή τους το
σπήλαιο, το οποίο βέβαια είναι από άσπρη ασβεστολιθική γη ή ο λεγόμενος γαλακτίτης λίθος
(=είδος ζεόλιθου που όταν τρίβεται ή βρέχεται, εκκρίνει υγρό που μοιάζει με
γάλα)
Έτσι κομμάτια από αυτή την πέτρα από την Σπηλιά του Γάλακτος στη Βηθλεέμ
βαφτίστηκαν Άγιο Γάλα της Παρθένου !
Άγιο
γάλα περιέχει και η εξαιρετικής τέχνης περιστερά
που ανήκει στην Λειψανοθήκη του Hugo d' Oignies. Η περιστερά φτιάχτηκε μετά το 1243, πιθανότατα
το 1250, από επίχρυσο ασήμι, ενώ στο στήθος της βρίσκεται ένας μεγάλος
αμέθυστος. Πατά πάνω σε μικρή βάση με παραστάσεις τεσσάρων μικρών ανθρώπινων
κεφαλών και σε δύο ρόδα. Στη βάση υπάρχει παράσταση της Σταύρωσης. Η ακριβής
μικροτεχνία του Hugo είναι φανερή στο κεφάλι της περιστεράς, αλλά και
στα πτερά. Το ύψος του αντικειμένου είναι 45 εκ.
Το Επόμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου