ΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Πρόσφατα έγινε μεγάλος ντόρος  στα ΜΜΕ με την αποφυλάκιση του Λιγνάδη, πολλοί μίλησαν για το «περί δικαίου αίσθημα» του κόσμου, αλλά πολύ ορθώς η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε το αυτονόητο, «η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους»
Άλλωστε «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» είχε καταδικάσει πχ στο παρελθόν πλήρως τον Ριχάρδο, ως αρχηγικό στέλεχος στο κύκλωμα λαθρεμπορίας χρυσού και είχε πρόσφατα καταδικάσει επίσης τον Βασίλη Λεβέντη ως βιαστή της Γεωργίας Μπίκα. Μόνο που τελικά αποδείχτηκε και στις δύο περιπτώσεις πως ο μεν Ριχάρδος ήταν αθώος και η Μπίκα, όπως γράφει το απαλλακτικό βούλευμα : «έπλασε μια ιστορία με ηρωίδα θύμα την ίδια, διανθίζοντάς την κάθε φορά κατά το δοκούν με χονδροειδέστατα ψεύδη, ώστε να προσδώσει μεγαλύτερη αληθοφάνεια στην περιγραφή των γεγονότων, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως θύμα βιασμού από τον κατηγορούμενο και όχι μόνο».
Πριν από χρόνια είχε γράψει το ποστ Ο ΜΠΟΣΤ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΥΡΙ-ΓΛΑΣΕ !
Σε αυτό έγραφα για μια υπόθεση που είχε απασχολήσει πολύ την κοινή γνώμη της χώρας το 1959, όταν στο τότε πολύ γνωστό ζαχαροπλαστείο Τσίτα σε υγειονομικό έλεγχο που έγινε, είχαν βρεθεί υπολείμματα ποντικιών σε καζάνια με σιρόπι, με αποτέλεσμα ο ΜΠΟΣΤ με το γλαφυρό του στιλ γελοιογραφίας να κάνει διάσημα πανελληνίως τα «σουρί γλασέ»!
Χάρις σε μια πρόσφατη αναφορά που έκανα σε αυτό το ποστ ο κ. Θανάσης Κ. Κάππος,  συγγραφέας βιβλίων με ιστορική και πολιτική θεματολογία, έγραψε ένα σχόλιο στο οποίο με παραπέμπει σε σχετική δημοσίευση του στο ΦΒ  στην οποία αναφέρει πως η όλη υπόθεση ήταν σκευωρία και στο εφετείο οι καταδικασθέντες αθωώθηκαν, αλλά η αθώωση τους δεν έγινε ευρύτερα γνωστή με αποτέλεσμα λόγω της δυσφήμισης που είχε υποστεί, μετά από λίγα χρόνια το ζαχαροπλαστείο να κλείσει. Πράγματι κοιτάζοντας τον τύπο της εποχής δεν βρήκα καμία αναφορά στην αθώωση των αδίκως καταδικασθέντων, αποδεικνύοντας έτσι πως υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες  «το κοινό περί δικαίου αίσθημα»  είναι απολύτως άδικο!
Από την δημοσίευση του κ. Κάππου μεταφέρω εδώ μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με αυτήν την υπόθεση.

Στις επάνω φωτογραφίες το ζαχαροπλαστείο Τσίτα με το όνομα του να δεσπόζει στην κορυφή του κτηρίου την 10ετια 1930 και το εσωτερικό του την 10ετια 1950 .  
Στις κάτω "Δίπλωμα Τιμής μετά Χρυσού Μεταλλίου" για την επιχείρηση "Κ. ΤΣΙΤΑΣ - ΑΦΟΙ ΓΕΡΑΚΑΚΗ Ο.Ε." στην Έκθεση "Ζαχαροπλαστικής - Επισιτιστικής & Λοιπών Ειδών Διατροφής" το 1939 και το σημερινό κτήριο στη θέση, όπου βρισκόταν το ζαχαροπλαστείο.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στο τραγούδι του the Fuckin Fifties αναφέρει το ζαχαροπλαστείο ,μαζί με όλα τα μέρη ορόσημα που υπήρχαν την 10ετια του 50 στην Αθήνα.

 

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.