ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ «ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΩΒΡΑΚΟ ΤΟΥ!

Έγραψε αμέσως μετά τον θάνατο του Θόδωρου Πάγκαλου, ενός πολιτικού που πέθανε σε απόλυτη φτώχεια, ο Χρήστος Χωμενίδης στο ΦΒ:
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος υπήρξε ένας τους σημαντικότερους και χαρισματικότερους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης. Διέθετε θαυμαστή οξυδέρκεια, τόλμη, παιδεία. Χιούμορ που έσπαγε κόκκαλα. Γενναιοδωρία και καλοσύνη ψυχής.
Όσα και αν τού έχουν καταλογίσει οι αντίπαλοί του, το όνομά του έχει συνδεθεί με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στάθηκε άξιος της πατρίδας. Την υπηρέτησε σε στιγμές κρίσης όσο καλύτερα μπορούσε, όσο καλύτερα ίσως γινόταν.
Καλλιτέχνης της ζωής, αληθινός μερακλής, αγαπούσε και κατείχε σε βάθος τις τέχνες. Την όπερα ιδίως και τη λογοτεχνία.
Με τίμησε με τη φιλία του. Μοιραστήκαμε αρκετές στιγμές. Τον αγαπούσα. Πολύ. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
Καλό ταξίδι, υπέροχε μπίτνικ, άρχοντα Θόδωρε!-
Και η Άννα Διαμαντοπούλου: Μια κινούμενη ηφαιστειακή έκρηξη γνώσεων, ιδεών, ισχυρών απόψεων, δράσεων, συγκρούσεων και ανεξάντλητου και ιδιαίτερου χιούμορ.
Χαρακτηριστικό ίσως γνώρισμα του χιούμορ που διέθετε, είναι και το απολαυστικό διήγημα Ο κλουπιέρης που είχε γράψει!

Επίσης δεν είχε πρόβλημα να γράψει το 2009 στα ΝΕΑ, στο κείμενο του  «Σωφρονίζοντας τους χοντρούς» το αυτοσαρκαστικό «Αδύνατοι που τρώνε υπάρχουν, χοντροί που δεν τρώνε δεν υπάρχουν»!

Τον θεωρούσαν "απρόβλεπτο" αλλά, όπως γράφει ο Πέτρος Ευθυμίου, αυτό ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της ειλικρίνειας και της αντισυμβατικότητας του, γιατί κανείς σώφρων "δελφίνος" δεν θα έλεγε σε ένα βουλευτή στο τέλος μιας ομιλίας του «κάτσε και διάβασε και μάθε το θέμα σου πριν μιλήσεις γιατί μας φλόμωσες στη μαλακία»!

Τον Πάγκαλο δεν τον είχα ποτέ μου γνωρίσει, αλλά ήταν από τους πολιτικούς που πάντα διάβαζα αυτά που έλεγε, γιατί ποτέ του δεν κατέφευγε στην ξύλινη κομματική γλώσσα την οποία δυστυχώς χρησιμοποιούν οι περισσότεροι.
 Πχ ο Ανδριανόπουλος, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Μάνος και ο Πάγκαλος αν και ανήκαν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους αυτά που έλεγαν είχαν ενδιαφέρον και πρωτοτυπία άσχετα αν συμφωνείς ή διαφωνείς με τα λεγόμενα τους.

Ο Πάγκαλος είχε το θάρρος να πει το «μαζί τα φάγαμε» που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων γιατί ή αλήθεια είναι ότι για την κατάντια του ελληνικού κράτους υπεύθυνοι δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, αλλά και ο λαός. Αυτό ενόχλησε πολλούς που θεωρούν ότι ο λαός είναι άμωμος και αθώος για τα πάντα, με αποτέλεσμα να γίνει viral η ειδικά επιλεγμένη φωτογραφία του που τον δείχνει να τρώει, αλλά  και να συγκεντρώνει τα πυρά ακόμα και από οργανώσεις του κόμματος του!
Όπως έγραψε στο twitter ο Μάνος Βουλαρίνος: Ο Θεόδωρος Πάγκαλος με το «μαζί τα φάγαμε» δεν είπε απλώς μια θαρραλέα φράση που ήταν καταδικασμένη να μείνει ιστορική. Είπε μια φράση που θα μπορούσε να στολίζει την ελληνική σημαία ως η λεκτική συμπύκνωση του νεότερου ελληνισμού.

Το είπε από το Βήμα της Βουλής την 21 Σεπτεμβρίου του 2010 σε μια εποχή ταραγμένη για την Ελλάδα, η οποία είχε μπει στα μνημόνια, το ΔΝΤ ήταν εδώ, η οικονομική κατάσταση ήταν τραγική, ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους για τις περικοπές και τα κόμματα «σκοτώνονταν» για το ποιος είναι ο υπαίτιος της χρεοκοπίας της χώρας.

Αξίζει λοιπόν να διαβάσουμε τι είπε ακριβώς ο Πάγκαλος  ως  απάντηση εις την κατακραυγή που υπήρχε  εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας  που ρώταγε “πώς τα φάγατε τα λεφτά;” :

“Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.»

Το 2012 στο e-book του, «Μαζί τα φάγαμε» αναλύει περαιτέρω το σκεπτικό του: «Η φράση «τα φάγαμε όλοι μαζί» σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα από εμάς -τον ελληνικό λαό- συμμετείχαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε μη ορθολογικές πρακτικές και συμπεριφορές, στην πορεία του χρόνου, σε σχέση με τις δαπάνες και τα έσοδα του κράτους. Αυτό που λέμε «δημοσιονομική κρίση» είναι και δικό μας δημιούργημα… Οι πολίτες είτε με πράξεις, είτε με την εκπορευόμενη από την ενοχή απραξία τους, είτε απλά εκλέγοντας ακατάλληλα πολιτικά πρόσωπα για να διαχειριστούν τα κοινά, συμμετέχουν με συλλογικό τρόπο στη δημοκρατία και έχουν την ευθύνη των επιλογών τους…Φυσικά δεν έχουν όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης, η ευθύνη ξεκινάει από πάνω προς τα κάτω». Συνεχίζει παρακάτω λέγοντας: «Η πλειοψηφία των βουλευτών της Αριστεράς όχι μόνο δεν πρότεινε και δεν βοήθησε στο πολιτικό και άρα κοινωνικό έργο αλλά αποτέλεσε φραγμό στις τεκμηριωμένες και σοβαρές προτάσεις των άλλων. Όλα αυτά τα χρόνια ουδέποτε εκπρόσωπος της Αριστεράς αντέδρασε σε προσλήψεις, σε αυξήσεις μισθών, σε θέσπιση επιδομάτων, σε αυξήσεις συντάξεων, σε κοινωνικοποιήσεις επιχειρήσεων, σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή σε διαδηλώσεις…Αντίθετα, σε συζητήσεις και προτάσεις τους ήθελαν και άλλες, πιο πολλές ακόμα παροχές…»

Μπορεί να πέρασαν πάνω από 10 χρόνια που έγραψε τα παραπάνω αλλά δεν νομίζω να άλλαξε τίποτα στην πολιτική των κομμάτων της αριστεράς για όλα αυτά, τα οποία ακριβώς τα ίδια ακούμε και αυτές τις μέρες προεκλογικά από αυτά τα κόμματα.

Αν διαβάσει κανείς τα σχόλια που γίνονται σε συριζαϊκές ιστοσελίδες για τον θάνατο του Πάγκαλου διαπιστώνει κανείς την τοξικότητα που υπάρχει σε αυτόν τον χώρο για τον αποθανόντα πολιτικό τους αντίπαλο.

Ένα μικρό ποτ πουρί από σχόλια συριζαίων μετά την είδηση του θανάτου του.

-Με την γλοιώδη παρέα του τάφαγε και τους παρατρεχάμενους.

-Τυχερά τα σκουλήκια εκεί που θα τον χώσουν. Εξασφάλισαν το φαΐ της χρονιάς.

-Σιχαμένος αριβίστας ήτανε.

Γράφει ο Σωτήρος Χήνος σχετικά:

O Πάγκαλος, δια της γνωστής δήλωσής του, μπορούμε επιφανειακώς να πούμε ότι μετέφερε την ευθύνη στην κοινωνία. Για την ακρίβεια όμως, επί της ουσίας ανέδειξε και τις ευθύνες της κοινωνίας για το πάρτυ...

Ήταν υποχρεωμένος;;; Όχι. Μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο;;; Προφανώς...

Θα μπορούσε να διαφοποιηθεί, να καταψηφίσει τα μνημόνια, το 2015 να ενταχθεί στο ΣΥΡΙΖΑ σαν τον Κοτσακά (δεξί χέρι του Τσοχατζόπουλου), τον Τζουμάκα, τον Ραγκούση και την Ξενογιαννακοπούλου (δεξί και αριστερό χέρι του ΓΑΠ) και τόσους και τόσους άλλους, και να μας λέει από τηλεοράσεως για τη γοητεία που του άσκησαν τα μάτια του Αλέξη...

Σήμερα, που έφυγε από τη ζωή, δεν θα έσπευδαν πολλοί ενσυναίσθητοι αλληλεγγύοι να ρίχνουν κατάρες λίγες ώρες πριν το κατευόδιό του...

Θα βγάζαν δακρύβρεχτους λόγους για τον αγωνιστή της δημοκρατίας που με το προσωπικό του παράδειγμα έγινε η ζωντανή αποτύπωση της 3ης του Σεπτέμβρη...και διάφορες άλλες παρλαπίπες για μικρόνοα δίποδα... 

Γιατί δεν το έκανε;;; Γιατί είχε την πολυτέλεια να πει "πάω σπίτι μου και σας γράφω όπου δεν πιάνει μελάνι"...

Και αυτή η πολυτέλεια, είναι ό,τι έχει τελικά αξία στη ζωή...

Αν μπορούσε να ακούσει τους υβριστές του ο Πάγκαλος μπορεί να τους έλεγε με την γνωστή αθυροστομία του αυτό που είπε σε γνωστό του δημοσιογράφο :Δε μου γα… σαι πρωί-πρωί;”

Και όπως εξήγησε ο ίδιος: «Τριάντα δύο χρόνια γίνεται να μην κάνεις ποτέ ένα λάθος; Εκεί έκανα λάθος. Κατ’ αρχάς, ήξερα τον δημοσιογράφο, ήταν άνθρωπος με τον οποίο είχα οικειότητα. Δεν θα το έλεγα σε κάποιον που δεν ήξερα ποτέ. Πήγαινα στις 8 το πρωί, είχε βρέξει, γλίστρησα στα σκαλοπάτια, πήγα να πέσω κάτω και την ώρα αυτή μου βάζει ένα μαρκούτσι μπροστά μου και μου λέει: “Τι γνώμη έχετε για τις δηλώσεις του κυρίου Σημίτη;”.
Αλλά ένα ακόμα από τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν ήταν η αίσθηση του χιούμορ που είχε!

Όπως είπε ο ίδιος: «Κάποτε στο Ράδιο Αρβύλα είχαν εμφανίσει ένα σώβρακο με δύο μέτρα περίπου φάρδος και έλεγαν ότι “αυτό είναι το σώβρακο του Πάγκαλου, ο οποίος το έχει κάνει ειδική παραγγελία”. Κατόπιν αυτού, τους έστειλα ένα σώβρακό μου, πλυμένο και καθαρό, μεταχειρισμένο όμως, και είπα: “Αυτό είναι το σώβρακό μου. Λυπάμαι που σας απογοητεύω, αλλά ό,τι διαθέτω μπορώ και το βάζω μέσα εδώ και δεν μου χρειάζεται αυτό που δείξατε”  Προς τιμήν τους, το δείξανε στην εκπομπή τους και μετά είπε ένας από αυτούς: “Αν είναι να μας κάνει τέτοιες πλάκες ο Πάγκαλος, θα παραιτηθούμε και να έρθει αυτός να αναλάβει την εκπομπή”».
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.