ΠΩΣ ΧΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ

Σήμερα θα σας κάνω μια εξομολόγηση.
Θα σας διηγηθώ πως έχασα την πίστη μου και απομακρύνθηκα από την εκκλησία.
Από μικρός ήμουν πιστός Χριστιανός ,με τις νηστείες μου, τις γονυκλισίες μου, τα κατηχητικά μου, τις αρτοκλασίες μου, τις υπογραφές μου για τις ταυτότητες ,το προσκύνημα στο σκήνωμα του Βησσαρίωνα και όλα τα σχετικά.
Ως καλός Χριστιανός είχα σχέσεις, μόνον εντός του γάμου, με την σύζυγο μου, η οποία όμως τον τελευταίο καιρό όλο είχε πονοκέφαλο η περίοδο και οι προσπάθειες μου προς ευόδωση της Θείας ευχής όπως ή παιδίσκη(δεν θα έλεγα ακριβώς ότι είναι παιδίσκη, αλλά τέλος πάντων) αποκτήσει «καρπόν κοιλίας» ήσαν ανεπιτυχείς.
Συνεχείς και επίμονες προσπάθειες ,με λεπτότητα και ευγένεια ,όπως
-είσαι για ένα καλό;
-θα κάνουμε σήμερα ένα ιεραποστολικό;
-να σου δείξω τον Παβαρόττι;
-και άλλα τινα είχαν αποτύχει.
Παρενθετικώς θα ήθελα να εξηγήσω ότι το πολυτιμότερο όργανο που έχει ο άνδρας και δεν θέλει να χάσει είχε ονομασθεί προσφυώς Παβαρόττι λόγω του όγκου του και της ισχυράς «φωνής» του.
Ακόμη πλην των λεκτικών οχλήσεων κινήσεις ιδιαίτερου αισθησιασμού όπως η σύλληψη του προέχοντος τμήματος του σώματος της όταν έσκυβε στον σκουπιδοτενεκέ η όταν έβαζε πλυντήριο, με τους δακτύλους της χειρός εν εκτάσει πλην του μεσαίου εν κάμψει, η η σύλληψη εκ των όπισθεν αμφοτέρων των μαστών δια της συγχρόνου τριβής του Παβαρόττι εις την μεσογλουτιαίαν αύλακα δεν είχαν και αυτά αποτέλεσμα.
Έμπλεος απογοητεύσεως λόγω της μακροχρονίου αποχής ως μόνην παρήγορον σκέψιν είχα τους διαφόρους οσιομάρτυρες της Εκκλησίας μας οι οποίοι απείχαν των σεξουαλικών απολαύσεων και ορισμένοι είχαν φθάσει και εις τον ακρωτηριασμόν των οργάνων.
Εγώ όμως δεν ήθελα να αγιάσω, μόνον την σύζυγο ήθελα να πηδήξω.
Μια ημέρα λοιπόν που διοχέτευα την ενεργητικότητα μου στο PC αίφνης με πλησίασε η σύζυγος από πίσω και χαϊδεύοντας το φαλακρόν μου κρανίον μου λέει:
Έλα τώρα που έχω όρεξη!
Πλήρης χαράς και ευτυχίας την οδήγησα στην συζυγικήν παστάδα όπου όμως μετά φρίκης διαπίστωσα ότι ο Παβαρόττι δεν ήθελε να τραγουδήσει.
Τον εσταύρωσα 3 φορές, είπα το Πάτερ ημών και το τη Υπερμάχω αλλά αυτός τίποτα ,μούγκα.
Άρχισα να σκέπτομαι διεγερτικές εικόνες όπως τον Χριστόδουλο με υψωμένο το λάβαρο της Αγίας Λαύρας αλλά ο Παβαρόττι δεν έδειχνε ούτε λαύρα ούτε ανύψωση.
Έβαλα στο βίντεο τον Ελληνικό θρίαμβο με τις διεγερτικές φωνές των φιλάθλων –Σήκωσε το τιμημένο αλλά πάλι ο Παβαρόττι παρέμενε άφωνος.
Στην απελπισία μου άρχισα να βλέπω τηλεόραση και κατά τύχη έπεσα στον Αρχιεπίσκοπό μας ο οποίος εξηγούσε σε ερώτηση του ρεπόρτερ, ότι καλώς γίνονται αγιασμοί στα αυτοκίνητα για να λειτουργούν σωστά, να μην γίνονται ατυχήματα και να είναι ασφαλή ως εργαλεία.
Και εκεί άστραψε μέσα μου η λύση.
Η πλειονότητα των Ελλήνων έχουν σαν προέκταση του Παβαρόττι τους το αυτοκίνητο.
Άρα αφού η Εκκλησία ευλογεί τα αυτοκίνητα γιατί να μην ευλογήσει και το αρχικό εργαλείο;
Πάραυτα λοιπόν μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα εκεί που γίνονται οι αγιασμοί.
Μέγα πλήθος με τα ευρώ ανά χείρας ανέμενε να του ευλογήσουν το αυτοκίνητο.
Άνοιγαν καπώ, πόρτες, πορτ μπαγκάζ και ο ιερέας το ευλογούσε.
Όταν ήρθε η σειρά μου αφού ευλόγησε το αυτοκίνητο του είπα διακριτικά και με σιγανή φωνή προσπαθώντας να κατεβάσω το φερμουάρ μου
Και αυτό το εργαλείο Πάτερ.
Εκεί μου ήρθε όλη η περικοκλάδα της αγιαστούρας κατακούτελα και με ένα ιερό υβρεολόγιο όπως θεομπαίχτη, τρισκατάρατε, θεομίσητε, παμμίαρε με έδιωξε κακήν κακώς πριν να προλάβω να του εξηγήσω ότι την ευλογία του ήθελα για να εκπληρώσω τις συστάσεις της γαμήλιας λειτουργίας.
Επιστρέφοντας στο σπίτι με κλονισμένη πλέον την πίστη μου και μουσκεμένη την φαλάκρα μου από την αγιαστούρα, σε ένα φανάρι περνάει μπροστά μου ένα όραμα το οποίο ένας αμαρτωλός θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως «θείον ξέκωλο»
Αμαρτωλές σκέψεις διαπέρασαν τον εγκέφαλο μου εις την θέαν του θείου εκ Θεού πλάσματος και λόγω της θρησκευτικής μου παιδείας αναφώνησα:
Υπάρχει Θεός!!
Και ω του θαύματος!
Ο Παβαρόττι ολόρθος ατένιζε με αισιοδοξία το μέλλον.
Το πρόβλημα Θεία Χάρητι είχε λυθεί.
Επέστρεψα στο σπίτι και έτρεξα στην αγαπημένη μου γυναικούλα.
Θαύμα αγάπη μου Ο Παβαρόττι αναστήθηκε.
Ο Θεός μας λυπήθηκε.
Και τι μου απαντά;
Καλά ας μην είχα ρίξει Viagra στον καφέ σου…