Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2006

Η ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ



Θα είδατε προφανώς εκείνες τις ανεπανάληπτες σκηνές με τους πτυχιούχους της Ιατρικής να σκοτώνονται για να καταθέσουν τα χαρτιά τους για να κάνουν ειδικότητα.
Από χρόνια στην Ελλάδα επικρατεί μια απαράδεκτη κατάσταση.
Οι γιατροί για να κάνουν ειδικότητα πρέπει να μπουν σε λίστα προτεραιότητας και να περιμένουν μερικές φορές και 6-7 χρόνια μέχρι να έρθει η σειρά τους!
Αν δε η ειδικότητα ,όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ,απαιτεί ξεχωριστά κομμάτια από άλλες ειδικότητες ξεκινάς, σταματάς περιμένεις την σειρά σου για το επόμενο κομμάτι, συνεχίζεις ,ξανασταματάς και τελικά μια ειδικότητα που είναι 5 χρόνια μπορεί να χρειαστεί και 7-8 ια να την τελειώσεις !
Το πρόβλημα προκύπτει γιατί οι θέσεις για ειδικότητα δεν επαρκούν για να ασκηθούν όλοι οι υποψήφιοι.
Αυτό είναι αποτέλεσμα της παραγωγής ιατρών από 7 ιατρικές σχολές στην Ελλάδα και την προσέλευση και αυτών που σπούδασαν στο εξωτερικό.
Η κατάσταση όσο πάει και θα χειροτερεύει αλλά κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να δώσει λύση.
Είχε γίνει στο παρελθόν πρόταση από τις Ιατρικές Εταιρείες να καταργηθεί η λίστα αναμονής και να καταλαμβάνονται οι θέσεις για ειδικότητα μετά από εξετάσεις.
Αντέδρασαν οι φοιτητές της ιατρικής και οι αναμένοντες για ειδικότητα γιατί δυστυχώς σ’ αυτό τον τόπο κανένας δεν θέλει να κρίνεται και να αξιολογείται.
Προτιμούν να κάθονται και να τους ταΐζει το σπίτι τους παρά να κινδυνεύσουν να μην πετύχουν.
Οπότε μπαίνουν στο ίδιο καλούπι άξιοι και ανάξιοι και βάσει της κλασσικής φοιτητικής αντίληψης ότι άμα μπεις στο Πανεπιστήμιο ,τι θα γίνει θα το τελειώσεις κάποτε, περιμένουν όλοι μαζί γιατί κάποτε θα ξεκινήσουν και προφανώς θα τελειώσουν.
Θα μου πείτε και αυτοί που δεν θα πετυχαίνουν τι θα κάνουν;
Απλά θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι η θα πρέπει να στρώσεις τον κώλο σου και να μελετήσεις για να περάσεις, η ότι η Πολιτεία δεν είναι υποχρεωμένη σώνει και καλά να σου προσφέρει και επαγγελματική αποκατάσταση επειδή πήρες ένα πτυχίο.
Έτσι κι’ αλλιώς και να ήθελε δεν μπορεί να κάνει προγραμματισμό των αναγκών της σε ιατρούς η και οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα όταν τόσος κόσμος έχει πλέον την δυνατότητα να σπουδάσει άλλού.
Δεν συζητάμε δε το ότι άπαξ και ξεκινήσει κανείς ειδικότητα το μόνο σημείο που θα ελεγχθεί για το επίπεδο, των θεωρητικών στην ουσία γνώσεων του, είναι όταν θα την τελειώσει!
Κανείς στο ενδιάμεσο δεν μπορεί να του πει-παιδί μου εσύ δεν κάνεις για πχ χειρουργός και άντε να κάνεις κάποια άλλη ειδικότητα που θα αποδόσεις καλύτερα-
Όπως επίσης και κανείς δεν ελέγχει αν ένα τμήμα που έχει εγκριθεί να δίνει ειδικότητα πριν 20 χρόνια εξακολουθεί να πληροί και σήμερα τα ίδια κριτήρια.
Δεν συζητάμε βέβαια για οποιαδήποτε προηγούμενη έγκριση η στοιχειώδη συνέντευξη με τον Διευθυντή του τμήματος που πρόκειται να ασκηθεί ο γιατρός.
Εδώ αποστέλλεται ως φαντάρος σε μονάδα από το Υπουργείο λέει καλημέρα σας, εάν είναι και ευγενής, σας ήρθα!
Αυτά γίνονται μόνο σε κάτι ξενέρωτες χώρες σαν την Αγγλία!
Και βέβαια πάλι όταν τελειώσει και είναι καλός και άξιος, ο Διευθυντής του δεν έχει καμία δυνατότητα να τον κρατήσει ώστε τότε που θα έχει αποκτήσει και εμπειρία και θα βρίσκεται πλέον στην καλύτερη στιγμή της σταδιοδρομίας του οδηγείται στο ταμείο ανεργίας για να αποφασίσει αν θα κάνει ελεύθερο επάγγελμα ,η θα αρχίσει να υποβάλλει χαρτιά για το ΕΣΥ όποτε μετά πάλι από 3-4 χρόνια αναμονής (αιτήσεις του 2003 δεν έχουν προχωρήσει ακόμα!!) μπορεί να ελπίζει σε καμία θέση μαζί με άλλους 10-20 υποψηφίους!
Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.

10 σχόλια:

  1. Ετσι είναι. Η κόρη του ξαδέλφου μου, που δεν ήθελε να κάθεται, πήγε για ειδικότητα στη Σουηδία. Και περνά δύσκολα, αλλά κάτι κάνει, και μάλιστα σε ένα πολύ καλό νοσοκομείο, δεν κάθεται εδώ και να την τρέφουν οι γονείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ιστορία με τους γιατρούς θέλει πολύ ψάξιμο. Πως μπορείς να πείς σε κάποιον έτσι απλά κακώς σπούδασες 5 χρόνια, τώρα πήγαινε να πλέκεις. Από οποιαδήποτε πλευρά και να το πάρεις είσαι λάθος. Αν το κράτος κάνει μία οικονομοτεχνική αξιολόγηση, επένδυσε σ αυτόν που του λέει πήγαινε να πλέξεις, πολλά λευτά! 150.000 Ευρά/έτος/φοιτητή ή παραπάνω?
    Του λές λοιπόν στρώσε τα οπίσθια σου και διάβασε. Και δεν μου λές, τί έκανε 5 χρόνια? καθότανε? Αν καθότανε γιατί δεν έμεινε πιο νωρίς? Γιατί δεν του είπανε πιο πρίν, Εσύ παιδί μου δεν κάνεις για γιατρός, να γίνεις μουσικός! Εγώ, λέω, ότι αλλού είναι ο σκώληξ. Ασε να έχουμε γιατρούς εν αναμονεί! Οσο ψάχνουν για ειδικότητα είναι φοβισμένοι, ακίνδυνοι, οι μεγαλογιατροί μπορούν να αλλωνίζουν. Νομίζετε, ότι τα παραλέω. Λοιπόν εδώ στο Βέλγιο και στη Γερμανία που ξέρω, οι ανειδίκευτοι δουλεύουν: Σημειώσατε παρακαλώ: 80 ώρες/εβδομάδα!!!!!
    Οταν έχουν εφημερία, φεύγουν το πρωϊ και γυρίζουν την άλλη μέρα το βράδυ, ήτοι 32 ώρες στο πόδι. Αντε να σε νοσηλεύσει ένας τέτοιος, που είναι ο ίδιος σε καταστολή από την αυπνία και την κούραση.
    Ομοίως και αυτοί, περιέργως δεν βρίσκουν θέση για ειδικότητα!!! Οι γιατροί -λένε- είναι πολλοί. Αλλά αφού είναι τόσο πολλοί, γιατί να δουλεύουν 80 ώρες??? Για πές μου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν θα μπορούσες να τα περιγράψεις καλύτερα, νομίζω.
    Στο μόνο που θα διαφωνήσω (ελαφρώς μόνο) είναι στο ότι ειδικά η Ιατρική είναι ίσως η μοναδική σχολή που αναγκαστικά κάποια στιγμή πρέπει να 'στρώσεις κώλο' για να την τελειώσεις και να πάρεις πτυχίο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ανάξιοι (από πλευράς νοημοσύνης εννοώ, όχι νοοτροπίας)ιατροφοιτητές που παίρνουν πτυχίο.
    Φυσικά, το βολεψιλίκι και η τεμπελιά είναι ίδιον της πλειοψηφίας των φοιτητών γενικώς (θα ακουστώ πολύ κακιά, αν πω 'των Ελλήνων';;:p)
    Καλησπέρα, αγαπημένε μου γιατρέ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. advocatus diavoli-
    Αυτό που λές είναι πλέον οι καταφυγή όσων απελπίζονται από την εδώ κατάσταση και φεύγουν στο εξωτερικό για ειδικότητα,αν και πλέον και εκει ιδίως στην Αγγλία, που είναι το μέρος που τραβάει τους περισσότερους,εχουν στενέψει πολύ τα περιθώρια.

    ange-ta-
    Προφανώς δεν κατάλαβες καλά τι λέω.
    Πρώτον η ιατρική δεν είναι 5 χρόνια είναι 6.
    Μετα το πτυχίο η ειδικότητα είναι συνήθως 5 χρόνια.
    Γι'αυτό το διαστημα μιλάω. Οταν λοιπόν έχεις 10 θέσεις και 100 υποψήφιους δεν είναι λογικό να πάρεις τους καλύτερους αντί να κάθονται όλοι να περιμένουν με την σειρά πότε θα ερθει η ώρα τους;
    Αν λοιπόν βάλεις εξετάσεις εκεί θα πρέπει να στρώσει τον κόλο του κανείς για να είναι στους 10 που θα επιλεγούν.Ε αυτό δεν θέλουν οι περισσότεροι.
    Οι ανιδείκευτοι γιατροί που λές για την Γερμανία είναι ,όπως και δώ ,οι ειδικευόμενοι.
    Και εδώ οι ειδικευόμενοι,ανάλογα βέβαια με την ειδικότητα και το Νοσοκομείο αλλά και πολλοί ειδικευμένοι στην επαρχία,φθάνουν τις 80 ώρες την εβδομάδα και πολλές φορές και παραπάνω.
    Πουθενά στο κόσμο δεν γίνεται το νοσοκομείο να έχει γιατρούς οί οποίοι να κάνουν ένα 8ωρο και μετα να έρχεται άλλος.Οι ανάγκες είναι διαφορετικές στην κανονική λειτουργία του το πρωί,άλλες στην εσωτερική εφημερία και άλλες στην γενική εφημερία.Υπάρχουν φορές που ο γιατρός είναι στο νοσοκομείο τις 32 ώρες που λές και έχει κοιμηθεί στο κρεββάτι του ένα 10ωρο και άλλες φορές που δεν έχει προλάβει να βγάλει ούτε τα παπούτσια του.
    Οσο για τους μεγαλογιατρούς που λές δεν έχουν καμία σχέση με τα νοσοκομεία.Αυτοί δουλεύουν σε ιδιωτικές κλινικές οι οποιες δεν δίνουν ειδικότητα.

    weirdo-
    Οπως εξήγησα και παραπάνω δεν μιλάω για φοιτητές.Μιλάω για πτυχιούχους και πράγματι σήμερα η Ιατρική προσελκύει τα καλύτερα μυαλά από τους υποψήφιους μόνο που οι περισσότεροι δεν ξέρουν ακριβώς τι πρόκειται να συναντήσουν στο μέλλον.
    Μου φαίνεται ότι σου κατέπεσαν και οι τελευταίες αμφιβολίες ότι ειμαι γιατρός,αλλά μεθαύριο που θα γράψω για ένα φιλολογικό θέμα τι θα πείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατάλαβα πολύ καλά, πως μιλάς για μετά το πτυχείο, άλλως τι νόημα έχουν ΟΛΑ ΟΣΑ έγραψα??? Αν η ιατρική είναι 6 χρόνια και όχι 5 ακόμα χειρότερα. Οσο γαι τους μεγαλογιατρούς, προφανώς και δεν βρίσκονται μόνο στις ιδωτικές κλινικές, αλλά δεν έχει σημασία ΠΟΥ βρίσκονται. Η αντίληψη έχει σημασία. Τώρα κρίμα που δεν σε ενοχλεί, ότι κάποιος δουλεύει 80 ώρες τη εβδομάδα. Εμένα με βγάζει από τα ρούχα μου. Και δεν θα ήθελα να μου δώσει ούτε ασπιρίνη ένας τέτοις εργαζόμενος.
    Sorry Για την ενόχληση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δυστυχως το προβλημα με τους γιατρους ειναι χρονιο και δεν υπαρχει ελπιδα να διορθωθει

    φυσικα και ολοι φωναζουν οταν ακουνε για εξετασεις πριν την ειδικοτητα

    δεν τους κατηγορω

    ζουμε σε μια χωρα που οταν ακουμε εξετασεις , συνεντευξη παει το μυαλο στο μεσο , τις κουμπαριες , το βυσμα κτλ κτλ

    καποια στιγμη ομως αυτο πρεπει να σταματησει

    δεν γινονται ολα απο την μια μερα στην αλλη , αλλα απο καπου πρεπει να αρχισουμε

    οσο για το οτι κανουν εφημεριες και δουλευουν 32-36 ωρες συνεχομενες , αυτο ειναι απανθρωπο αλλα ετσι λειτουργουν παντου τα νοσοκομεια

    σπανια ειναι καποιος στο ποδι 32 ωρες , ουσιαστικα αντιμετωπιζει τα περιστατικα που ερχονται στην κλινικη του ααπο το απογευμα ως τα χαραματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όταν πριν μερικά χρόνια η εξαδέλφη μου είδε και τις δύο δίδυμες κόρες της να μπαίνουν στην Ιατρική στην Κρήτη, έκανε ένα τρικούβερτο γλέντι για να γιορτάσει το γεγονός.

    Στα μεθεόρτια ο οικονομικός απολογισμός από την γιορτή ήταν αποθαρρυντικός αλλά η χαρά και η υπερηφάνεια της ήταν απίστευτες.

    Τώρα, αρκετά χρόνια αργότερα, με τα δυο κορίτσια να στριμώχνονται και να κλαίνε στα σκαλάκια της νομαρχίας και τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας να έχουν στερέψει, σκέφτεται ότι πλήρωσε και αυτή και τα παιδιά πολύ ακριβά την χαρά και την υπερηφάνεια της τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο μακαρίτης ο καθηγητής ο Λούρος είχε πεί μια κουβέντα σε μάθημα του ,την τελευταία χρονιά πριν να φύγει, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα ένα ολόκληρο έτος να μποϋκοτάρει το μαθημά του γιατί το θεώρησε άκρως αντιδημοκρατικό.
    Είχε λοιπόν πεί ότι Ιατρική πρέπει να σπουδάζουν οι εύποροι γιατί είναι μιά επιστήμη που για να γίνει κανείς καλός γιατρός πρέπει να ξοδέψεις αρκετά λεφτά.
    Δυστυχώς φαίνεται ότι είχε δίκιο.
    Σε καμιά άλλη επιστήμη δεν φτάνεις περίπου 35 ,αν όχι περισσότερο ετών για να ξεκινήσεις από το μηδέν μιά σταδιοδρομία και δεν συζητάω για την υπόλοιπη ζωή ,γάμο,παιδιά σπίτι κτλ
    Αρα ή οικογένεια πρέπει να έχει την δυνατότητα να τρέφει το βλαστάρι της για αρκετά χρόνια.
    Και το βλασταρι να καταλάβει ότι διαλέγει μια επιστήμη από την οποία για να μπορέσει να ζήσει αξιοπρεπώς θα πρέπει να περάσουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής του με βιβλία,κούραση ξενύχτι,αγωνία και υποχωρήσεις στη προσωπική του ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. και το επόμενο ποστ...."τα φακελάκια"......(ε τόσον κόπο κάναμε!να μην αρπάξει και μας κάτι ο κώλος μας!;Ρ)

    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητή μου Πωλίνα μερικές φορές είναι έτσι,αλλά τις περισσότερες όχι.
    Τι φακελάκι να πάρει ο Παθολογοανατόμος,ο Μικροβιολόγος, ο Ακτινολόγος,οΠυρηνικός Ιατρός,ο Κυτταρολόγος ο.. ο.. ο..μία σωρεία από ειδικότητες που και να θέλουν δεν μπορούν.
    Το φακελάκι υπάρχει κατά βάσιν στις Χειρουργικές ειδικότητες και σε ωρισμένες Παθολογικές.
    Σύμφωνα με μελέτη που έχει γίνει σε αθενείς που έχουν νοσηλευθεί, σε ένα 10% το φακελάκι απαιτήθηκε από κάποιο γαϊδούρι ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις το έδωσαν από μόνοι τους οι ασθενείς.
    Γιατί λοιπόν το έκαναν;
    Οι λόγοι είναι κατα βάσιν δύο.
    Ο πρώτος γιατί στην Ελλάδα πολλοί ασθενείς δεν πηγαίνουν στο Νοσοκομείο απρόσωπα ,θέλουν να έχουν προσωπική σχέση με τον γιατρό, τον οποίο ψάχνουν να τον βρούν από συγγενείς και φίλους,οπότε μετά αισθάνονται υποχρέωση απεναντί του και το δίνουν.
    Ακόμα και στους εκβιαστές που εκμεταλλεύονται την ανάγκη του άλλου,τις περισσότερες φορές το ξέρουν ότι θα τους ζητηθούν λεφτά αλλά πηγαίνουν πολλές φορές με την βεβαιότητα ότι αφού ζητάει τόσα είναι καλός!
    Ρωτήστε γνωστούς σας γιατρούς που είτε σε Αγροτικό ιατρείο,είτε σε Νοσοκομείο είτε σε Ταμείο παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες να σας πούν πόσες φορές έχουν ακούσει την φράση-πήγα και σε πλερωτικό!-με την έννοια ότι πήγε σε καλό αφού πλήρωσε.
    Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί στην Ελλαδα δεν θέλουμε να παραδεχτούμε αυτήν την πραγματικότητα και να εφαρμόσουμε ότι γίνεται σε άλλες χώρες.
    Αντί να κυκλοφορεί μαύρο χρήμα όποιος θέλει να έχει τον προσωπικό του γιατρό πχ για να τον χειρουργήσει, μετα το καθημερινό ωράριο μπορεί να το κάνει επίσημα στο Νοσοκομείο και έτσι και ο γιατρός αμοίβεται,όπως και όλο το προσωπικό που θα χρειαστεί, και το νοσοκομείο αξιοποιεί τον πανάκριβο εξοπλισμό του και δεν υπάρχουν φακελάκια.
    Στην Ελλάδα όμως θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή